22.04.24 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:-
ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି ଦାତା ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ଭଳି ନିଷ୍କାମ ସେବା ଆଉ କେହି
ବି କରିପାରିବେ ନାହିଁ ।
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ନୂଆ ଦୁନିଆ
ସ୍ଥାପନ କରିବା ପାଇଁ ବାବାଙ୍କୁ କେଉଁ ମେହନତ କରିବାକୁ ପଡୁଛି?
ଉତ୍ତର:-
ପୁରା ଅଜାମିଳ ଭଳି ପାପୀମାନଙ୍କୁ ପୁନର୍ବାର ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଳି ପୂଜ୍ୟ ଦେବତା କରିବାର
ମେହନତ ବାବାଙ୍କୁ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ବାବା ତୁମ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଦେବତା କରିବାର ମେହନତ କରୁଛନ୍ତି
। ବାକି ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଫେରିଯିବେ । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ନିଜ ନିଜର ହିସାବ-କିତାବ
ଚୁକ୍ତ କରି ଯୋଗ୍ୟ ଅର୍ଥାତ୍ ପବିତ୍ର ହୋଇ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ ।
ଗୀତ:-
ଇସ୍ ପାପ୍ କି
ଦୁନିଆ ସେ....
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମଧୁର ଆତ୍ମିକ
ସନ୍ତାନମାନେ ଗୀତ ଶୁଣିଲେ । ସନ୍ତାନମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଏହା ହେଉଛି ପାପର ଦୁନିଆ । ନୂଆ ଦୁନିଆ
ହେଉଛି ପୁଣ୍ୟର ଦୁନିଆ । ସେଠାରେ ପାପ ହୁଏ ନାହିଁ । ତାହା ହେଉଛି ରାମ ରାଜ୍ୟ, ଏହା ହେଉଛି ରାବଣ
ରାଜ୍ୟ । ଏହି ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ସମସ୍ତେ ପତିତ ଦୁଃଖୀ ଅଟନ୍ତି, ତେଣୁ ତ ଡାକୁଛନ୍ତି - ହେ ପତିତ
ପାବନ ଆସି ଆମକୁ ପବିତ୍ର କରାଅ । ସବୁ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ ଡାକୁଛନ୍ତି - ଓ ଗଡ୍ ଫାଦର ଆସି ଆମକୁ
ମୁକ୍ତ କର, ଗାଇଡ୍ ହୁଅ । ଅର୍ଥାତ୍ ବାବା ଯେତେବେଳେ ଆସୁଛନ୍ତି ସମଗ୍ର ସୃଷ୍ଟିରେ ଯେଉଁ ସବୁ
ଧର୍ମର ଆତ୍ମାମାନେ ରହିଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରାଇ ନେଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମସ୍ତେ ରାବଣ
ରାଜ୍ୟରେ ଅଛନ୍ତି । ସମସ୍ତ ଧର୍ମାବଲମ୍ୱୀମାନଙ୍କୁ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଫେରାଇ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି ।
ସମସ୍ତଙ୍କର ବିନାଶ ତ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ବାବା ଏଠାକୁ ଆସି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସୁଖଧାମ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ
କରାଉଛନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ସେହି ଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି
ଦାତା, ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣକାରୀ କୁହାଯାଉଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏବେ ତୁମକୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ
। ସମସ୍ତ ଧର୍ମାବଲମ୍ୱୀମାନଙ୍କୁ ଶାନ୍ତିଧାମ, ନିର୍ବାଣଧାମ ଯିବାକୁ ହେବ, ଯେଉଁଠି ସମସ୍ତ
ଆତ୍ମାମାନେ ଶାନ୍ତିରେ ରହନ୍ତି । ବେହଦର ରଚୟିତା ପିତା ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁକ୍ତି ଏବଂ ଜୀବନମୁକ୍ତି
ଦେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ମହିମା ମଧ୍ୟ ଏକ ପରମପିତାଙ୍କର କରିବା ଉଚିତ୍ । ଯିଏ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କର ସେବା
କରୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ହିଁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଉଚିତ୍ । ବାବା ନିଜେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ଦୂରଦେଶ,
ପରମଧମାର ନିବାସୀ ଅଟେ । ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ ଯେଉଁ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ଥିଲା, ତାହା ଏବେ
ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ମୋତେ ଡାକୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ଆସି ସମସ୍ତ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରାଇ ନେଉଛି ।
ତେବେ ହିନ୍ଦୁ ତ କୌଣସି ଧର୍ମ ନୁହେଁ । ମୂଳ ହେଉଛି ଦେବୀ- ଦେବତା ଧର୍ମ । କିନ୍ତୁ ପବିତ୍ର ନ
ଥିବା କାରଣରୁ ନିଜକୁ ଦେବତା ବଦଳରେ ହିନ୍ଦୁ କହି ଦେଉଛନ୍ତି । ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନକର୍ତ୍ତା
କେହି ନାହାଁନ୍ତି । ଗୀତା ହିଁ ହେଉଛି ସର୍ବଶାସ୍ତ୍ର ଶିରୋମଣି । ତାହା ଭଗବାନ୍ଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଗାନ
କରାଯାଇଛି । ଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ଭଗବାନ୍ କୁହାଯାଉଛି - ଗଡ୍ ଫାଦର । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବା
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ଗଡ୍ ଫାଦର ଅଥବା ପତିତ-ପାବନ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଏମାନେ ତ ରାଜା ରାଣୀ
ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ କିଏ ଏପରି କରାଇଛନ୍ତି? ବାବା । ବାବା ପ୍ରଥମେ ନୂଆ ଦୁନିଆ ରଚନା କରୁଛନ୍ତି ।
ଯାହାର ଇଏ ମାଲିକ ହେଉଛନ୍ତି । କିଭଳି ହେଲେ ଏହା କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ମାତ୍ରଙ୍କୁ ଜଣା ନାହିଁ ।
ବଡ-ବଡ ଲକ୍ଷପତିମାନେ ମନ୍ଦିର ଆଦି ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବା ଦରକାର - ଏମାନେ କିପରି
ଏହି ବିଶ୍ୱର ରାଜ ପଦ ପାଇଲେ? କିପରି ମାଲିକ ହେଲେ? କେବେ ବି କେହି କହିପାରିବେ ନାହିଁ । କେଉଁ
କର୍ମ କରିବାରୁ ଏତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଫଳ ପାଇଲେ? ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ତୁମେ ନିଜର ଧର୍ମକୁ
ଭୁଲିଯାଇଛ । ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମକୁ ନ ଜାଣିଥିବା କାରଣରୁ ସମସ୍ତେ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମମାନଙ୍କୁ
ଧର୍ମାନ୍ତରିତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ସେମାନେ ପୁଣି ନିଜ-ନିଜର ଧର୍ମକୁ ଫେରିବେ । ଯେଉଁମାନେ ଆଦି
ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ଥିଲେ, ସେମାନେ ପୁଣି ନିଜ ଧର୍ମକୁ ଆସିଯିବେ । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍ ଧର୍ମର
ହୋଇଥିଲେ ପୁଣି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍ ଧର୍ମକୁ ଆସିଯିବେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର
ଚାରା ଲାଗୁଛି । ଯେଉଁମାନେ ଯେଉଁ ଧର୍ମର ହୋଇଥିବେ, ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜ ନିଜର ଧର୍ମକୁ ଆସିବାକୁ
ପଡିବ । ଏହା ବୃକ୍ଷ ଅଟେ । ଏହି ବୃକ୍ଷର ତିନୋଟି ମୁଖ୍ୟ ଶାଖା ରହିଛି । ପୁଣି ଏଥିରୁ ବୃଦ୍ଧି
ହୋଇ ଚାଲିଛି । ଅନ୍ୟ କେହି ଏ ଜ୍ଞାନ ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ତୁମେ
ନିଜର ଧର୍ମକୁ ଆସିଯାଅ । କେହି କେହି କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସନ୍ନ୍ୟାସ ଧର୍ମକୁ ଅନୁକରଣ କରୁଛି;
ରାମକୃଷ୍ଣ ପରମହଂସ ସନ୍ନ୍ୟାସୀଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ ଅଟେ । ସେମାନେ ହେଲେ ନିବୃତ୍ତି ମାର୍ଗର, ତୁମେ ହେଉଛ
ପ୍ରବୃତ୍ତିମାର୍ଗର । ଗୃହସ୍ଥମାର୍ଗୀମାନେ ନିବୃତ୍ତି ମାର୍ଗୀଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ କିପରି ହୋଇପାରିବେ!
ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରବୃତ୍ତିମାର୍ଗରେ ପବିତ୍ର ଥିଲ । ପୁଣି ରାବଣ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଅପବିତ୍ର ହୋଇଯାଇଛ
। ଏହି କଥା ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ହେଉଛ ଗୃହସ୍ଥ ଆଶ୍ରମବାସୀ । ଭକ୍ତି ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ହିଁ
କରିବାକୁ ହେବ । ବାବା ଆସି ଭକ୍ତିର ଫଳ ସଦ୍ଗତି ଦେଉଛନ୍ତି । କୁହାଯାଏ - (ରିଲିଜନ୍ ଇଜ୍ ମାଇଟ୍
ଅର୍ଥାତ୍) ଧର୍ମ ହିଁ ଶକ୍ତି । ବାବା ରିଲିଜନ୍ ବା ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ସମଗ୍ର
ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛ । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ତୁମକୁ କେତେ ଶକ୍ତି ମିଳୁଛି । ଏକ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ ବାବା
ହିଁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି କରୁଛନ୍ତି । ନା ଆଉ କେହି ସଦ୍ଗତି ଦେଇପାରିବେ ନା ପାଇପାରିବେ ।
ଏହିଠାରେ (ମନୁଷ୍ୟ ଲୋକରେ) ହିଁ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ଚାଲିଛି । କେହି ହେଲେ ଘରକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ
କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସମସ୍ତ ଧର୍ମର ସେବାଧାରୀ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆସି ସଦ୍ଗତି
ଦେଉଛି । ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ସଦ୍ଗତି କୁହାଯାଏ । ମୁକ୍ତି ହେଉଛି ଶାନ୍ତିଧାମରେ । ତେଣୁ ସବୁଠାରୁ ବଡ
କିଏ ହେଲା? ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ହେ ଆତ୍ମାମାନେ ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ମୁଁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ-ନିଜର ବିଭାଗକୁ ପଠାଇବା ପାଇଁ
ଯୋଗ୍ୟ କରାଉଛି । ଯୋଗ୍ୟ ନ ହେଲେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିବାକୁ ପଡିବ । ହିସାବ-କିତାବ ଚୁକ୍ତ କରି ପୁଣି ଘରକୁ
ଫେରିବାକୁ ହେବ । ଏହା ହେଲା ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ତାହା ହେଉଛି ସୁଖଧାମ ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସି
ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରୁଛି । ଏଥିପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ବିଲ୍କୁଲ୍ ଅଜାମିଳ ପରି
ପାପୀମାନଙ୍କୁ ଆସି ଏହିପରି ଦେବୀ ଦେବତା କରାଉଛି । ଯେବେଠାରୁ ତୁମେ ବାମମାର୍ଗରେ ଯାଇଛ ସେବେଠାରୁ
ସିଡିର ତଳକୁ ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଚାଲିଛ । ଏହି ୮୪ ଜନ୍ମର ସିଡି ରହିଛି ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇବା ପାଇଁ ।
ସତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ୱ, ରଜଃ, ତମଃ... ବତ୍ତର୍ମାନ ଏହା ହେଉଛି ସଂଗମ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଥରେ
ମାତ୍ର ଆସୁଛି । ମୁଁ କୌଣସି ଇବ୍ରାହିମ୍-ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଶରୀରରେ ଆସୁନାହିଁ । ମୁଁ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ
ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଆସୁଛି । ଏବେ କୁହଯାଉଛି ଫଲୋ ଫାଦର ବା ପିତାଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କର । ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ତୁମ ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ମୋତେ ହିଁ ଅନୁସରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ମୋତେ ମନେ ପକାଇଲେ ତୁମର ପାପ,
ଯୋଗ ଅଗ୍ନିରେ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବ । ଏହାକୁ ଯୋଗ ଅଗ୍ନି କୁହାଯାଏ । ତୁମେ ହେଉଛ ପ୍ରକୃତରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ
। ତୁମେ କାମ ଚିତାରୁ ଓହ୍ଲାଇ ଜ୍ଞାନ ଚିତାରେ ବସୁଛ । ଏହା ଏକ ବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟ-ବୁଦ୍ଧ ଆଦି ସମସ୍ତେ ଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ୟାଦ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଯଥାର୍ଥ ଭାବେ ତାଙ୍କୁ କେହି
ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଆସ୍ତିକ ହୋଇଛ । ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାକୁ ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା
ଜାଣିଛ । ଋଷି-ମୁନି ସମସ୍ତେ ନେତି ନେତି କହୁଥିଲେ ଅର୍ଥାତ୍ ଆମେ ଜାଣିନାହୁଁ ବୋଲି କହୁଥିଲେ ।
ସ୍ୱର୍ଗ ହେଉଛି ସତ୍ୟଖଣ୍ଡ, ଯେଉଁଠି ଦୁଃଖର ନାମ ହିଁ ରହେ ନାହିଁ । ଏଠାରେ କେତେ ଦୁଃଖ ରହିଛି ।
ସମସ୍ତେ ସ୍ୱଳ୍ପାୟୁ ଅଟନ୍ତି । ଦେବତାମାନେ ଦୀର୍ଘାୟୁ ଥିଲେ । ସେମାନେ ହେଲେ ପବିତ୍ର ଯୋଗୀ ।
ଏଠାରେ ଅପବିତ୍ର ଭୋଗୀ ଅଟନ୍ତି । ସିଡି ଓହ୍ଲାଇ ଓହ୍ଲାଇ ଆୟୁ କମ୍ ହୋଇଯାଉଛି । ଅକାଳମୃତ୍ୟୁ
ମଧ୍ୟ ହୋଇଚାଲିଛି । ବାବା ତୁମକୁ ଏପରି କରାଉଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମ କେବେହେଲେ ରୋଗୀ ହେବ ନାହିଁ
। ତେଣୁ ଏହିପରି ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ନେବା ଉଚିତ୍ । ଆତ୍ମାକୁ କେତେ ଚାଲାକ୍ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ବାବା ଏପରି ବର୍ସା ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ସେଠାରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଦୁଃଖ ରହିବ ନାହିଁ । ତୁମର
କାନ୍ଦିବା-ରଡି କରିବା ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଉଛି । ସମସ୍ତେ ପାର୍ଟଧାରୀ ଅଟନ୍ତି । ଆତ୍ମା ଗୋଟିଏ ଶରୀର
ଛାଡି ଆଉ ଗୋଟିଏ ନେଉଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମା । ବାବା କର୍ମ, ଅକର୍ମ, ବିକର୍ମର ଗତି ମଧ୍ୟ
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଆତ୍ମା ୮୪ ଜନ୍ମ ଭୋଗ କରି ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ
ଶୁଣୁଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଦିନ ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ରାତିର ଗାୟନ ରହିଛି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଦିନ
ରାତି ଅର୍ଥାତ୍ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଦିନ ରାତି । ଏବେ ତୁମର ଦିନ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ମହାଶିବରାତ୍ରି
ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ଏବେ ଭକ୍ତିର ରାତ୍ରି ଶେଷ ହୋଇ ଜ୍ଞାନର ଉଦୟ ହେଉଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି
ସଂଗମ । ତୁମେ ଏବେ ପୁନର୍ବାର ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ହେଉଛ । ଅନ୍ଧାର ରାତ୍ରିରେ ଧକ୍କା ମଧ୍ୟ ଖାଇଲ, ମଥା
ବି ଘସିଲ ଓ ପଇସା ମଧ୍ୟ ଶେଷ କରିଦେଲ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସିଛି ତୁମକୁ ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ
ସୁଖଧାମକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ତୁମେ ସୁଖଧାମର ବାସିନ୍ଦା ଥିଲ । ୮୪ ଜନ୍ମ ପରେ ଆସି ଦୁଃଖଧାମରେ
ପଡିଛ । ପୁଣି ଡାକୁଛ - ବାବା, ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ଆସ । ଏହା ତୁମର ଦୁନିଆ ନୁହେଁ । ତୁମେ
ବର୍ତ୍ତମାନ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନ କରୁଛ । ତୁମକୁ ଏବେ ଡବଲ ଅହିଂସକ ହେବାକୁ ପଡିବ
। ନା କାମ ବିକାରର ବଶୀଭୂତ ହେବାର ଅଛି ନା ଲଢେଇ ଝଗଡା କରିବାର ଅଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ
ପ୍ରତ୍ୟେକ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ଆସୁଛି । ଏହି କଳ୍ପ ହେଉଛି ୫ ହଜାର ବର୍ଷର, ଲକ୍ଷେ ବର୍ଷର ନୁହେଁ
। ଯଦି ଲକ୍ଷେ ବର୍ଷର ହୋଇଥାନ୍ତା ତେବେ ପୃଥିବୀରେ ବହୁତ ଜନସଂଖ୍ୟା ହୋଇଯାଇଥାନ୍ତା । ସବୁ ମନଗଢା
ଗପ, ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଆସୁଛି, ମୋର ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ପାର୍ଟ ରହିଛି ।
ପାର୍ଟ ବିନା ମୁଁ କିଛି ବି କରିପାରିବି ନାହିଁ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ବନ୍ଧନରେ ବନ୍ଧାୟମାନ ।
ଠିକ୍ ସମୟରେ ଆସୁଛି, କହୁଛି ମନମନାଭବ । କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ ମଧ୍ୟ କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେମାନେ ଦେହର ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧ ଛାଡି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ସମସ୍ତେ ପବିତ୍ର
ହୋଇଯିବ । ପିଲାମାନେ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାର ମେହନତ କରୁଛନ୍ତି ।
ଏହା ହେଉଛି ଈଶ୍ୱରୀୟ
ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟ । ଏପରି ବିଦ୍ୟାଳୟ ଆଉ କେଉଁଠାରେ ନାହିଁ । ଏଠାକୁ ଈଶ୍ୱର ପିତା ଆସି ସାରା
ବିଶ୍ୱକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରୁଛନ୍ତି । ନର୍କକୁ ସ୍ୱର୍ଗ କରୁଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠାରେ ତୁମେ ରାଜତ୍ୱ କରୁଛ
। ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କଲେ ତୁମେ ତମଃପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ଇଏ
ହେଉଛନ୍ତି ବାବାଙ୍କର ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ରଥ, ଯାହାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବାବା ଆସି ପ୍ରବେଶ କରୁଛନ୍ତି ।
ଶିବଜୟନ୍ତୀକୁ କେହି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ସେମାନେ ତ କହିଦେଉଛନ୍ତି ପରମାତ୍ମା ନାମ-ରୂପରୁ
ଭିନ୍ନ ଅଟନ୍ତି । ଆରେ, ନାମ-ରୂପରୁ ଅଲଗା ତ କୌଣସି ଜିନିଷ ନାହିଁ । କହୁଛନ୍ତି ଏହା ହେଉଛି ଆକାଶ,
ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ନାମ ହେଲା ନା । ଶୂନ୍ୟ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏହାର ନାମ ରହିଛି ନା । ତେବେ ବାବାଙ୍କର
ନାମ ହେଉଛି କଲ୍ୟାଣକାରୀ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ପୁଣି ବହୁତ ନାମ ରଖୁଛନ୍ତି । ବାବୁରୀନାଥ ମଧ୍ୟ
କହୁଛନ୍ତି । ସେ ଆସି କାମ ଅଗ୍ନିରୁ ମୁକ୍ତ କରି ପବିତ୍ର କରାଉଛନ୍ତି । ନିବୃତ୍ତିମାର୍ଗୀମାନେ
ବ୍ରହ୍ମକୁ ହିଁ ପରମାତ୍ମା ବୋଲି ମାନୁଛନ୍ତି, ତାକୁ ହିଁ ୟାଦ କରୁଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମଯୋଗୀ,
ତତ୍ତ୍ୱଯୋଗୀ ବୋଲାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ତାହା ତ ହୋଇଗଲା ରହିବାର ସ୍ଥାନ, ଯାହାକୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ବୋଲି
କୁହାଯାଉଛି । ସେମାନେ ପୁଣି ବ୍ରହ୍ମକୁ ଭଗବାନ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି । ଭାବୁଛନ୍ତି ଆମେ ଲୀନ ହୋଇଯିବୁ
। ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମାକୁ ବିନାଶୀ ବୋଲି ସିଦ୍ଧ କରୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କର
ସଦ୍ଗତି କରୁଛି । ସେଥିପାଇଁ ଏକ ଶିବବାବାଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ହୀରା ତୁଲ୍ୟ ଅଟେ । ବାକି ସବୁ ଜୟନ୍ତୀ
ହେଉଛି କଉଡି ତୁଲ୍ୟ । ଶିବବାବା ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସେ ହେଉଛନ୍ତି
ହୀରାତୁଲ୍ୟ । ସିଏ ହିଁ ତୁମକୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ଯୁଗକୁ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ତୁମକୁ ବାବା
ହିଁ ଆସି ପଢାଉଛନ୍ତି , ଯାହାଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଦେବୀ-ଦେବତା ହେଉଛ । ପୁଣି ଏହି ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାୟଃ ଲୋପ
ହୋଇଯାଉଛି । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ପାଖରେ ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ ।
ପିଲାମାନେ ଗୀତ ଶୁଣିଲେ
- କହୁଛନ୍ତି ଏପରି ଯାଗାକୁ ନେଇଚାଲ, ଯେଉଁଠି ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖ ଥିବ । ତାହା ହେଉଛି ଶାନ୍ତିଧାମ,
ପୁଣି ସୁଖଧାମ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସେଠାରେ ଅକାଳମୃତ୍ୟୁ ହୋଇ ନ ଥାଏ । ତେଣୁ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି,
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ସେହି ସୁଖ-ଶାନ୍ତିର ଦୁନିଆକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ଆଚ୍ଛା!
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ ।
ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ରାତ୍ରିକ୍ଲାସ୍:-
ଏବେ ତୁମର
ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ, ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ଦୁଇଟି ଯାକ ଡିନାୟଷ୍ଟି (ସାମ୍ରାଜ୍ୟ) ତିଆରି ହେଉଛି । ତୁମେ ଯେତିକି
ଜ୍ଞାନ ଜାଣୁଛ ଏବଂ ପବିତ୍ର ହେଉଛ ସେତିକି ନା ଆଉ କେହି ଜାଣି ପାରିବେ ନା ପବିତ୍ର ହୋଇପାରିବେ ।
ବାକି କେବଳ ଶୁଣିବେ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି, ତେଣୁ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାକୁ ଲାଗି ପଡିବେ । ତାହା ବି
ତୁମେ ନିକଟ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଆଗକୁ ଗଲେ ଦେଖିବ ଯେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ, କୋଟି କୋଟି ଲୋକ ଆସି ବୁଝିବେ ।
ବାୟୁମଣ୍ଡଳ ହିଁ ସେହିପରି ହୋଇଯିବ । ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ହେବାକୁ ଥିବା ଲଢେଇରେ ସମସ୍ତେ ହୋପ୍ଲେସ୍
ବା ନିରାଶ ହୋଇଯିବେ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନୁଭବ (ଟଚ୍) ହେବ । ତୁମର ନାମବାଲା ମଧ୍ୟ ହେବ । ସ୍ୱର୍ଗର
ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ବାକି ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ରହିଛି । ପରନ୍ତୁ ସେତେବେଳେ
ସମୟ ଏପରି ହେବ ଯେ ଗୋଟିଏ ଢ଼ୋକ ନେବାକୁ ମଧ୍ୟ ବେଳ ନ ଥିବ । ଆଗକୁ ଗଲେ ବହୁତ ବୁଝିବେ । କିନ୍ତୁ
ଯେଉଁମାନେ ଥିବେ, ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ସେହି ସମୟରେ ରହିଥିବେ । କେହି କେହି ମରି ବି
ଯିବେ । କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁମାନେ ହୋଇଥିବେ ସେହିମାନେ ରହିବେ । ସେ ସମୟରେ ଏକ ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ
ରହିବେ । କୋଳାହଳ ମଧ୍ୟ କମ୍ ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାରେ
ଲାଗିପଡିବେ । ତୁମେ ସମସ୍ତେ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ଦେଖିବ । ବହୁତ ଦୁଃଖଦାୟକ ଘଟଣାମାନ ଘଟିବ । ସମସ୍ତେ
ଜାଣିଯିବେ କି ବତ୍ତର୍ମାନ ବିନାଶ ହେବ । ଦୁନିଆର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବ । ବିବେକ ମଧ୍ୟ କହୁଛି ବୋମା
ପଡିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ବିନାଶ ହେବ । ଏବେ ପରସ୍ପରକୁ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ସର୍ତ୍ତ (କଣ୍ଡିସନ୍) କର, ବଚନ ଦିଅ,
ଆମେ ବୋମା ପକାଇବୁ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଏସବୁ ଜିନିଷ ତ ବିନାଶ ନିମନ୍ତେ ତିଆରି କରାଯାଇଛି ନା ।
ତୁମ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର
ବହୁତ ଖୁସି ରହିବା ଦରକାର । ତୁମେ ଜାଣିଛ ନୂଆ ଦୁନିଆ ତିଆରି ହେଉଛି । ବୁଝିପାରୁଛ ଯେ ବାବା ହିଁ
ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ଦୁଃଖର ନାମ ବି ରହିବ ନାହିଁ । ତା’ର ନାମ ହେଉଛି
ପାରାଡାଇଜ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱର୍ଗ । ଯେପରି ତୁମର ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇଛି ଆଗକୁ ଗଲେ ବହୁତଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ
। ଯାହାଙ୍କୁ ଅନୁଭବ କରିବାର ଥିବ, ସେ ଆଗକୁ ଗଲେ ବହୁତ ଅନୁଭବ କରିପାରିବେ । ଏବେ ତ ସମୟ ବାକି
ଅଛି, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପୁରୁଷାର୍ଥ ନ କଲେ, ପଦ କମ୍ ହୋଇଯିବ । ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ଦ୍ୱାରା ପଦ ମଧ୍ୟ
ଭଲ ମିଳିବ । ସେ ସମୟରେ ତୁମର ଅବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ ରହିବ । ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ କରିବ ।
କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଯେପରି ବିନାଶ ହୋଇଥିଲା, ସେହିପରି ହେବ । ଯେଉଁମାନଙ୍କର ନିଶ୍ଚୟ ଥିବ, ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର
ଜ୍ଞାନ ଥିବ, ସେହିମାନେ ହିଁ ଖୁସିରେ ରହିବେ । ଆଚ୍ଛା-ରୁହାନୀ ସନ୍ତାନମାନେ ଶୁଭରାତ୍ରି ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଡବଲ
ଅହିଂସକ ହୋଇ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ଏହି ନର୍କକୁ ସ୍ୱର୍ଗରେ ପରିଣତ କରିବାକୁ ହେବ । ତମଃପ୍ରଧାନରୁ
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଅନୁକରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ସଚ୍ଚା ସଚ୍ଚା ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇ ଯୋଗ ଅଗ୍ନି ଦ୍ୱାରା
ବିକର୍ମକୁ ଦଗ୍ଧ କରିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ କାମ ଚିତାରୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ଜ୍ଞାନ ଚିତାରେ
ବସାଇବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଏବଂ
ନିର୍ବିକଳ୍ପ ସ୍ଥିତି ଦ୍ୱାରା ସେବା କରୁଥିବା ସଫଳତା ମୂରତ ଆତ୍ମା ଭବ ।
ସେବାରେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ
କରିବାର ଆଧାର ହେଲା ତୁମମାନଙ୍କର ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଏବଂ ନିର୍ବିକଳ୍ପ ସ୍ଥିତି । ଏହିଭଳି ସ୍ଥିତିରେ
ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା ସେବା କରିବା ସମୟରେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ତଥା ହର୍ଷିତ ରହିଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟ
ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥାଆନ୍ତି । ସେବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ସଂଗଠନ ଭିତରେ
ହିଁ ସେବା କରିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ସଂଗଠନ ଭିତରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ କଥା, ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ବିଚାର ମଧ୍ୟ
ରହିବ । କିନ୍ତୁ ତୁମେମାନେ ଅନେକତା ମଧ୍ୟରେ ରହି ସଂଶୟରେ ପଡ ନାହିଁ ଏଭଳି ଭାବ ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ
କାହା କଥା ମାନିବି, କାହା କଥା ନ ମାନିବି, ବରଂ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଏବଂ ନିର୍ବିକଳ୍ପ ଭାବନା ରଖି
ନିର୍ଣ୍ଣୟ କର, ତାହା ହେଲେ କାହା ମନରେ ବି ବ୍ୟର୍ଥ ସଂକଳ୍ପ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେବ ନାହିଁ ଏବଂ ତୁମେ
ସଫଳତା ମୂରତ ହୋଇଯିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଏବେ ନିଜର
ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯୋଗବଳର ତରଙ୍ଗ ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ସେବା ଆରମ୍ଭ
କର ।