01.05.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน พิสูจน์ว่าพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดคือพ่อ ครู
และเป็นสัตกูรูของลูกด้วยเช่นกัน และท่านไม่สามารถอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกันได้
คำถาม:
เหตุใดจึงมีความทุกข์ถึงที่สุดในโลกในเวลานี้? เหตุผลสำหรับความทุกข์คืออะไร?
คำตอบ:
ในเวลานี้มีลางร้ายของราหู (ดาวเสาร์)
ครอบคลุมทั่วทั้งโลกและเหตุนี้เองจึงมีความทุกข์
เมื่อพ่อผู้เป็นนายของต้นไม้มาก็มีลางดีของดาวพฤหัสเหนือทุกคน
ในยุคทองและยุคเงินมีลางดีของดาวพฤหัส
ไม่มีชื่อหรือร่องรอยของราวันที่นั่นและเหตุนี้เองจึงไม่มีความทุกข์ที่นั่น
พ่อมาเพื่อก่อตั้งดินแดนแห่งความสุข ไม่สามารถมีความทุกข์ที่นั่นได้
โอมชานติ
พ่อทางจิตนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกที่สุดแสนหวานเพราะลูกๆ
ทั้งหมดรู้ว่าลูกคือดวงวิญญาณและลูกมาที่นี่จากบ้านของลูกที่ไกลมาก
ลูกมาที่นี่และเข้ามาในร่างกายเพื่อเล่นบทบาทของลูก เป็นดวงวิญญาณที่เล่นบทบาท ลูกๆ
กำลังนั่งที่นี่ด้วยการคิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อเพราะพ่อได้อธิบายแล้วว่า
ด้วยการจดจำระลึกถึง,บาปของหลายต่อหลายชาติเกิดของลูกจะถูกเผา
สิ่งนี้ไม่ควรจะเรียกว่าโยคะ ซันยาสซีสอนโยคะ
นักเรียนมีโยคะกับครูของเขาและลูกๆก็มีโยคะกับพ่อของพวกเขา
นี่คือการพบปะของดวงวิญญาณกับดวงวิญญาณสูงสุด นั่นคือเป็นการพบปะของลูกๆ กับพ่อ
นี่คือการพบปะที่ให้คุณประโยชน์ ส่วนที่เหลือไม่มีคุณประโยชน์เลย
นี่คือโลกที่ไม่บริสุทธิ์
เมื่อลูกอธิบายที่นิทรรศการและพิพิธภัณฑ์ก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะให้คำแนะนำของดวงวิญญาณและดวงวิญญาณสูงสุด
ดวงวิญญาณทั้งหมดคือลูกๆ และท่านคือพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด
ผู้ที่อาศัยอยู่ในอาณาเขตสูงสุด ลูกจะไม่เรียกพ่อทางร่างของเขาว่าเป็นพ่อสูงสุด
ในเวลาของความทุกข์เท่านั้นที่ผู้คนจดจำพ่อสูงสุด: โอ้ พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด!
พ่อสูงสุดอาศัยอยู่ในอาณาเขตสูงสุด ลูกอธิบายความรู้ของดวงวิญญาณและดวงวิญญาณสูงสุด
แต่ลูกต้องไม่เพียงแค่อธิบายว่ามีสองพ่อเท่านั้น
แน่นอนลูกต้องอธิบายด้วยเช่นกันว่าท่านคือพ่อและเป็นครูด้วยเช่นกัน
เราทั้งหมดคือพี่น้องชายและท่านคือพ่อของดวงวิญญาณทั้งหมด
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาทุกคนจดจำพระเจ้าผู้เป็นพ่อเพราะผลของความเลื่อมใสศรัทธานั้นได้รับจากพระเจ้า
นั่นคือลูกๆประกาศสิทธิ์ในมรดกของพวกเขาจากพ่อ
พระเจ้าให้ผลของความเลื่อมใสศรัทธาของลูกแก่ลูกๆ ท่านให้อะไรแก่ลูก?
ท่านทำให้ลูกเป็นนายของโลก อย่างไรก็ตามลูกต้องไม่เพียงแค่พิสูจน์ว่าพ่อคือใคร
ท่านคือพ่อและเป็นผู้เดียวที่ให้คำสอนแก่ลูกด้วยเช่นกัน ท่านเป็นสัตกูรูเช่นกัน
อธิบายในลักษณะเช่นนั้นที่ความคิดของการอยู่ในทุกหนแห่งนั้นบินจากไป
เพิ่มเข้าไปด้วยเช่นกันว่าบาบาคือมหาสมุทรแห่งความรู้ด้วยเช่นกัน
ท่านมาที่นี่และสอนราชาโยคะแก่เรา บอกพวกเขาว่า
ท่านคือครูด้วยเช่นกันที่ให้คำสอนแก่เรา
ดังนั้นท่านจะสามารถอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกันได้อย่างไร?
ครูแยกจากนักเรียนอย่างแน่นอนเช่นที่พ่อแยกจากลูกๆ ดวงวิญญาณจดจำพ่อ
ดวงวิญญาณสูงสุดและยกย่องสรรเสริญท่าน พ่อคือเมล็ดของโลกมนุษย์
ท่านมาและให้ความรู้ของตอนเริ่มต้น ตอนกลาง และตอนจบของโลกมนุษย์แก่เรา
พ่อก่อตั้งสวรรค์และเราก็กลายเป็นชาวสวรรค์
พร้อมกับสิ่งนั้นท่านอธิบายด้วยเช่นกันว่ามีสองพ่อ
พ่อทางร่างกายของลูกก็เลี้ยงดูลูกแล้วจากนั้นลูกก็ต้องไปหาครูของลูกเพื่อศึกษาเล่าเรียน
และแล้วหลังจากอายุ 60 ปี ลูกก็มีกูรูเพื่อที่จะไปสู่สภาพของการปลดเกษียณ พ่อ,ครู
และสัตกูรูแยกกันทั้งหมด พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดนี้คือพ่อของทุกดวงวิญญาณ
ท่านคือมหาสมุทรแห่งความรู้ ท่านคือเมล็ดของโลกมนุษย์ ผู้เป็นสัจจะ ผู้มีชีวิต
และเป็นตัวแห่งความปิติ ท่านคือมหาสมุทรแห่งความสุขและมหาสมุทรแห่งความสงบ
เริ่มต้นที่ยกย่องสรรเสริญท่านเพราะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันมากมายในโลก
หากท่านอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกันท่านจะกลายเป็นครูของเราและสอนเราได้อย่างไร?
ท่านเป็นสัตกูรูด้วยเช่นกัน ท่านกลายเป็นผู้นำทางและพาทุกคนกลับบ้าน
ท่านให้คำสอนแก่ลูก นั่นคือท่านสอนการจดจำระลึกถึงแก่ลูก
ราชาโยคะโบราณของบารัตนั้นได้รับการจดจำด้วยเช่นกัน
สิ่งที่เก่าแก่โบราณที่สุดก็คือยุคบรรจบพบกัน ช่วงกลางระหว่างโลกเก่าและโลกใหม่
ลูกเข้าใจว่าพ่อมาเมื่อ 5000 ปีที่แล้วและทำให้ลูกเป็นของท่าน
ท่านกลายเป็นครูและสัตกูรูของเรา
ท่านไม่ได้เป็นเพียงแค่บาบาของเราเท่านั้นท่านคือมหาสมุทรแห่งความรู้
นั่นคือท่านเป็นครูที่ให้คำสอนแก่เราด้วยเช่นกัน ท่านอธิบายความลับของตอนเริ่ม
ตอนกลาง และตอนจบของโลกเพราะท่านคือเมล็ด พระเจ้าแห่งต้นไม้
หลังจากท่านมาในบารัตก็มีลางดีของดาวพฤหัสครอบคลุมเหนือบารัต
ผู้คนทั้งหมดในยุคทองเป็นเทพที่มีความสุขเสมอ
มีลางดีของดาวพฤหัสปกคลุมเหนือทุกคนและแล้วเมื่อโลกกลับมาตโมประธานก็เป็นลางร้ายของราหูเหนือทุกคน
ไม่มีใครรู้จักพระเจ้าแห่งต้นไม้
หากลูกไม่รู้จักท่านแล้วลูกจะได้รับมรดกจากท่านได้อย่างไร?
ในขณะที่ลูกนั่งที่นี่จงนั่งอย่างปราศจากร่าง
ลูกได้รับความรู้แล้วว่าดวงวิญญาณแยกห่างจากบ้านนั้น หุ่นกระบอก หรือ
ร่างกายถูกสร้างขึ้นจากวัตถุธาตุทั้งห้าและดวงวิญญาณก็เข้ามาในร่างนั้น
บทบาทของทุกคนถูกกำหนดไว้แล้ว
สิ่งแรกและสิ่งสำคัญที่จะอธิบายก็คือพ่อคือพ่อสูงสุดและเป็นครูสูงสุดด้วยเช่นกัน
ด้วยการแสดงให้เห็นความแตกต่างของพ่อ,ครูและกูรูทางโลก
พวกเขาจะเข้าใจอย่างรวดเร็วและไม่ถกเถียงกับลูก พ่อของดวงวิญญาณมีความรู้นี้ทั้งหมด
นี่คือคุณสมบัติพิเศษ ท่านผู้เดียวเท่านั้นที่อธิบายแก่เราถึงความลับของตอนเริ่มต้น
ตอนกลาง และตอนจบของโลก ก่อนหน้านี้ฤาษีและมุนีเคยพูดว่า “เราไม่รู้จักผู้สร้างหรือตอนเริ่ม
ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้าง” เพราะพวกเขาสโตในเวลานั้น
ทุกสิ่งได้ไปสู่สภาพของสโตประธาน สโต รโช และตโม
สิ่งนั้นกลับมาเก่าจากใหม่อย่างแน่นอน
ลูกรู้ถึงช่วงระยะเวลาของวงจรโลกนี้ด้วยเช่นกัน
ผู้คนได้ลืมไปแล้วว่าระยะเวลาของวงจรนั้นนานเท่าไร
อย่างไรก็ตามพวกเขาได้ทำคัมภีร์ทั้งหมดเหล่านั้น ฯลฯ
สำหรับหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา พวกเขาได้เขียนสิ่งที่โกหกไว้มากมาย
พ่อของทุกคนคือหนึ่งเดียว ผู้ประทานการหลุดพ้นคือผู้เดียวแต่มีกูรูมากมาย
สัตกูรูผู้ให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์สามารถเป็นผู้เดียวเท่านั้น
สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์อย่างไร
ศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปกล่าวได้ว่าเป็นการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
มีมนุษย์จำนวนน้อยนิดที่นั่น ในเวลานี้มีมนุษย์มากมาย
ที่นั่นมีเพียงอาณาจักรของเหล่าเทพเท่านั้นและแล้วราชวงศ์ของพวกเขาก็เติบโต
ลักษมีและนารายณ์ที่หนึ่ง ที่สอง ที่สาม
เมื่อเป็นอาณาจักรของลักษมีและนารายณ์ที่หนึ่งก็จะมีผู้คนจำนวนน้อยมากที่นั่น
เพียงลูกเท่านั้นที่มีความคิดเหล่านี้
เพียงลูกๆเท่านั้นเข้าใจว่าพระเจ้าผู้เป็นพ่อของดวงวิญญาณทั้งหมดคือผู้เดียวเท่านั้น
ท่านคือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกได้รับมรดกที่มีขีดจำกัดจากพ่อที่มีขีดจำกัดและมรดกที่ไม่มีขีดจำกัดของอำนาจในการปกครองสวรรค์ถึง
21 ชั่วอายุคนจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด 21
ชั่วอายุคนหมายถึงการมีชีวิตอยู่จนกระทั่งวัยชรา (มีชีวิตที่ยืนยาว)
นั่นคือเมื่อลูกจากร่างของลูก ที่นั่นลูกรู้ว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
ที่นี่เนื่องจากลูกมีสำนึกที่เป็นร่างลูกจึงไม่รู้ว่าดวงวิญญาณละร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง
เวลานี้ใครที่จะสามารถทำให้ผู้ที่มีสำนึกที่เป็นร่างมีจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณ?
ในเวลานี้ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่มีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่มาและทำให้ลูกมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ที่นั่นลูกรู้ว่าลูกดวงวิญญาณจะละร่างที่เติบโตแล้วของลูกและแล้วก็กลายเป็นเด็ก
มีตัวอย่างของงู มีตัวอย่างของงูและแมลงที่ส่งเสียง(บราห์มรี) ฯลฯ
ใช้กับที่นี่ในเวลานี้
และแล้วก็ได้มีการใช้สิ่งเหล่านั้นในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกัน
ที่จริงแล้วลูกคือครูบราห์มินผู้ที่ส่งเสียงหึ่งๆของความรู้แก่แมลงที่อยู่ในสิ่งสกปรกและเปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นเทพ
พ่อมีความรู้อยู่ในท่าน
ท่านผู้เดียวเท่านั้นคือมหาสมุทรแห่งความรู้และเป็นมหาสมุทรแห่งความสงบ
ทุกคนเฝ้าแต่ร้องขอความสงบ โอ้ ผู้ประทานความสงบ! พวกเขากำลังเรียกหาใคร?
พวกเขาร้องเพลงสรรเสริญผู้เดียวที่เป็นผู้ประทานความสงบ มหาสมุทรแห่งความสงบ
แต่ไม่เข้าใจความหมายเลย พวกเขาพูดเช่นนั้นแต่พวกเขาก็ไม่ได้เข้าใจสิ่งใดเลย
พ่อพูดว่าพระเวทย์ และคัมภีร์เหล่านั้นทั้งหมด ฯลฯ
เป็นของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา ลูกต้องทำความเลื่อมใสศรัทธาเป็นเวลา 63
ชาติเกิด มีคัมภีร์อยู่มากมาย ลูกไม่สามารถพบพ่อได้จากการที่ลูกอ่านคัมภีร์
ลูกเรียกหาพ่อ ได้โปรดมาและชำระเราให้บริสุทธิ์ด้วยเถิด
นี่คือโลกที่ตโมประธานของขยะ ที่ไม่มีประโยชน์ มีความทุกข์มากมาย ความทุกข์มาจากไหน?
พ่อให้ความสุขมากมายแก่ลูก แล้วลูกลงบันไดมาได้อย่างไร?
ความรู้และความเลื่อมใสศรัทธาได้รับการจดจำกันมา
พ่อพูดความรู้นี้แก่ลูกและราวันก็สอนความเลื่อมใสศรัทธาแก่ลูก
ลูกไม่สามารถเห็นพ่อและราวันได้ ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยดวงตาเหล่านี้
ดวงวิญญาณสามารถเข้าใจได้ เราคือดวงวิญญาณและดวงวิญญาณมีพ่ออย่างแน่นอน
แล้วพ่อก็กลายเป็นครูด้วยเช่นกัน ไม่มีใครเหมือนท่านเลย
เวลานี้ลูกได้มาซึ่งการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์เป็นเวลา 21
ชาติเกิดและจึงไม่จำเป็นที่จะต้องมีกูรู
พ่อคือพ่อของทุกคนและเป็นครูที่สอนลูกด้วยเช่นกัน ท่านคือสัตกูรู
กูรูสูงสุดด้วยเช่นกัน ผู้ที่ให้การหลุดพ้นแก่ทุกคน
ไม่มีใครในทั้งสามที่จะเรียกได้ว่าอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน
ท่านบอกลูกถึงความลับของตอนเริ่มต้น ตอนกลาง และตอนจบของโลก ผู้คนจดจำท่าน โอ้
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ได้โปรดมา!
ผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์สำหรับทุกคนได้โปรดมา!
ขจัดความทุกข์ของทุกคนและให้ความสุข! โอ้ พระเจ้าผู้เป็นพ่อ! โอ้ ผู้ปลดปล่อย!
และจากนั้น “กลายเป็นผู้นำทางของเราและพาเรากลับบ้านด้วยเถิด!
ปลดปล่อยเราจากอาณาจักรของราวันนี้” อาณาจักรของราวันไม่ได้อยู่ในลังกา
ทั้งโลกนี้มีอาณาจักรของราวันปกคลุมอยู่ในเวลานี้
อาณาจักรของรามคงอยู่ในยุคทองเท่านั้น
ผู้คนสับสนอย่างมากในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
เวลานี้ลูกได้รับศรีมัทเพื่อที่จะกลับมาสูงส่ง
ในยุคทองบารัตเคยสูงส่งและมีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา
แม้กระทั่งเวลานี้พวกเขาก็เฝ้าแต่กราบไหว้บูชาเทพเหล่านั้น
เมื่อมีลางดีของดาวพฤหัสปกคลุมเหนือบารัตนั่นก็เป็นยุคทอง
เวลานี้มีลางร้ายของราหูเหนือบารัตและดังนั้นดูซิว่าสภาพของบารัตกลายเป็นเช่นไร!
ทุกคนได้กลับมาไม่ถูกต้องตามศีลธรรมจรรยา
พ่อทำให้ลูกถูกต้องตามศีลธรรมจรรยาและราวันทำให้ลูกไม่มีศีลธรรมจรรยา
ผู้คนพูดว่าพวกเขาต้องการอาณาจักรของรามและดังนั้นนั่นก็หมายถึงพวกเขาอยู่ในอาณาจักรของราวัน
ที่พวกเขาเป็นชาวนรก อาณาจักรของราวันเรียกว่าเป็นนรก
สวรรค์และนรกนั้นครึ่งต่อครึ่ง เพียงลูกๆ
เท่านั้นที่รู้ว่าอาณาจักรของรามคืออะไรและอาณาจักรของราวันคืออะไร
ดังนั้นก่อนอื่นลูกต้องทำให้ผู้อื่นกลายเป็นผู้ที่มีศรัทธาในสติปัญญา
ท่านคือพ่อของเราและเราดวงวิญญาณทั้งหมดคือพี่น้องชาย
ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะได้รับมรดกจากพ่อและลูกได้รับสิ่งนั้นแล้ว
พ่อสอนราชาโยคะแก่ลูกและได้ทำให้ลูกกลายเป็นนายของดินแดนแห่งความสุข
ที่เหลือทั้งหมดก็ไปสู่ดินแดนแห่งความสงบ เพียงลูกๆ
เท่านั้นที่รู้ว่าพระเจ้าแห่งต้นไม้คือผู้มีชีวิต ท่านคือสัจจะ
ผู้มีชีวิตและเป็นตัวของความปีติ ดวงวิญญาณคือสัจจะและมีชีวิตด้วยเช่นกัน
พ่อก็เป็นสัจจะและเป็นจ้าวแห่งต้นไม้ที่มีชีวิตเช่นกัน นี่คือต้นไม้กลับหัว
เมล็ดของต้นไม้นั้นอยู่เบื้องบน
เพียงพ่อเท่านั้นที่มาและอธิบายว่าเมื่อลูกได้อยู่อย่างตโมประธานท่านจะมาเพื่อทำให้ลูกนั้นสโตประธาน
ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ซ้ำรอย ตอนนี้ลูกได้รับการบอกว่าไม่ให้ใช้คำภาษาอังกฤษ “ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์”
ลูกควรจะใช้คำภาษาฮินดี ทุกคนศึกษาภาษาอังกฤษ
พวกเขาเชื่อว่าพระเจ้าได้พูดกีตะเป็นภาษาสันสกฤต ศรีกฤษณะคือเจ้าชายของยุคทอง
ไม่ได้มีการเขียนไว้ที่ใดว่ามีภาษานี้ที่นั่น ภาษานั้นมีอยู่จริง
ใครก็ตามที่เป็นราชาภาษาของเขาก็เป็นของตนเอง
ภาษาของราชายุคทองก็จะเป็นของพวกเขาเอง ไม่มีภาษาสันสกฤตที่นั่น
ขนบธรรมเนียมประเพณีของยุคทองนั้นแยกออกจากขนบธรรมเนียมประเพณีของผู้คนของยุคเหล็ก
ลูกทั้งหมดคือมีร่าที่ไม่ชอบระบบและขนบธรรมเนียมประเพณีของสังคมของยุคเหล็ก
เมื่อลูกละทิ้งขนบธรรมเนียมประเพณีของยุคเหล็กก็มีการทะเลาะกันมากมาย
พ่อได้ให้ศรีมัทแก่ลูก เอาชนะตัณหาราคะศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ลูกมีรูปภาพของผู้ที่เป็นผู้เอาชนะโลกอยู่เบื้องหน้าลูกด้วยเช่นกัน
ลูกได้รับคำแนะนำจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดว่าจะมีการก่อตั้งความสงบขึ้นมาในโลกอย่างไร
ด้วยการพูดคำว่า “ผู้ประทานความสงบ” เพียงพ่อเท่านั้นที่ได้รับการจดจำ
พ่อเองได้มาและก่อตั้งความสงบในโลกทุกวงจร เนื่องจากระยะเวลาของวงจรถูกทำให้ยาวนาน
จึงเหมือนราวกับว่าผู้คนกำลังหลับใหลในการนอนหลับของกุมภกันฑ์
ก่อนอื่นจงปลูกฝังศรัทธาที่มั่นคงในมนุษย์ว่าผู้เดียวนี้คือพ่อของเราและเป็นครูของเราด้วยเช่นกัน
ลูกจะเรียกครูว่าอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกันได้อย่างไร? ลูกๆรู้ว่า
พ่อมาและสอนเราอย่างไร ลูกรู้ถึงชีวประวัติของท่านด้วยเช่นกัน
พ่อมาเพื่อเปลี่ยนนรกให้เป็นสวรรค์
ท่านเป็นครูด้วยเช่นกันและท่านพาเรากลับไปกับท่าน ดวงวิญญาณไม่สูญสลาย
ดวงวิญญาณเล่นบทบาทที่สมบูรณ์ของเขาแล้วกลับบ้าน
ลูกต้องการผู้นำทางที่จะพาลูกกลับไปด้วยเช่นกัน ท่านได้กลายเป็นผู้นำทางของลูก
ปลดปล่อยลูกจากความทุกข์และพาลูกทุกคนกลับบ้าน อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ละทิ้งระบบของยุคเหล็กและขนบธรรมเนียมประเพณีและความคิดเห็นของสังคมและนำระบบและขนบธรรมเนียมประเพณีของสกุลของพระเจ้ามาใช้
ทำให้การฝึกฝนที่จะอยู่อย่างปราศจากร่างมั่นคง เช่นที่พ่อที่ปราศจากร่างบอกให้ลูกทำ
2.
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดคือ พ่อ ครู และเป็นสัตกูรูด้วยเช่นกัน
อธิบายความแตกต่างนี้ให้แก่ทุกคน
พิสูจน์ว่าพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดไม่ได้อยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน
พร:
ขอให้ลูกมีสติปัญญาที่มีความรักและอยู่ในความสุขสันต์ทางจิตโดยการเคลื่อนออกจากพฤติกรรมที่ดูเหมือนเด็กและซุกซนร้ายกาจ
ลูกบางคนประพฤติตนเหมือนเด็กที่ซุกซนร้ายกาจอันเนื่องจากธรรมชาติและสันสการ์ที่มีขีดจำกัดของพวกเขา
เมื่อเป็นเรื่องของ “ธรรมชาติของฉัน” หรือ“สันสการ์ของฉัน”
พวกเขาเริ่มประพฤติตนเหมือนเด็กที่ซุกซนร้ายกาจ คำนี้“ของฉัน” (เมร่า)
ทำให้ลูกควงหมุน (เฟร่า) อย่างไรก็ตามสิ่งใดที่แตกต่างไปจากของพ่อ ไม่ใช่ "ของฉัน"
ธรรมชาติของฉันไม่สามารถแตกต่างจากธรรมชาติของพ่อได้
ดังนั้นจงออกห่างจากการประพฤติตนในลักษณะที่เหมือนเด็กและซุกซนร้ายกาจที่มีขีดจำกัด
และอยู่ในความสุขสันต์ทางจิต
จงมีสติปัญญาที่มีความรักและลูกอาจประพฤติตัวในลักษณะที่สนุกสนานอันเนื่องมาจากความรัก
คติพจน์:
เมื่อลูกมีความรักสำหรับพ่อ งานรับใช้และครอบครัว
ลูกจะได้รับอิสรภาพจากการทำความเพียรพยายาม