11.04.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน การแสดงนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว
ไม่มีแม้แต่ดวงวิญญาณเดียวที่สามารถได้รับการปลดปล่อยจากการละเล่นนี้
ไม่มีใครสามารถได้รับการหลุดพ้นตลอดไป
คำถาม:
พ่อ
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด กลายเป็นจ้าวผู้ไร้เดียงสาได้อย่างไร?
คำตอบ:
ลูกๆให้ข้าวหนึ่งกำมือแก่ท่านและได้รับปราสาทราชวังเป็นการตอบแทน
และเหตุนี้เองพ่อจึงเรียกว่าจ้าวผู้ไร้เดียงสา ลูกพูดว่า ชีพบาบาคือลูกของฉัน
ท่านเป็นลูกเช่นนั้นที่ท่านไม่เคยรับสิ่งใดไปจากลูกแต่ให้ลูกเสมอ
ในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา พวกเขาพูดว่า ไม่ว่าใครทำอะไรก็ตาม
เขาย่อมได้รับผลของสิ่งนั้น อย่างไรก็ตาม
สิ่งใดก็ตามที่พวกเขาได้รับในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาเป็นไปช่วงระยะเวลาชั่วคราวเท่านั้น
ในหนทางของความรู้ ลูกทำทุกสิ่งด้วยความเข้าใจและเหตุนี้เองลูกจึงได้รับตลอดไป
โอมชานติ
พ่อทางจิตกำลังมีการสนทนาจากใจถึงใจกับลูกๆทางจิต
หรือลูกอาจจะพูดว่าพ่อทางจิตกำลังสอนราชาโยคะแก่ลูก
ลูกได้มาเพื่อศึกษาราชาโยคะกับพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
เหตุนี้เองสติปัญญาของลูกควรจะไปหาพ่อ นี่คือความรู้ของพระเจ้าสำหรับดวงวิญญาณ
พระเจ้าพูดกับซาลีแกรม เป็นลูกดวงวิญญาณผู้ที่ต้องรับฟัง
และเหตุนี้เองลูกต้องกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ก่อนหน้านี้ลูกเคยมีสำนึกที่เป็นร่าง
พ่อมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้นในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดนี้และทำให้ลูกมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
เวลานี้ลูกเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างสำนึกเป็นดวงวิญญาณและสำนึกที่เป็นร่างแล้ว
พ่ออธิบายแก่ลูกแล้วว่าเป็นดวงวิญญาณที่เล่นบทบาทของเขาด้วยร่างกาย
คือดวงวิญญาณไม่ใช่ร่างกายที่ศึกษาเล่าเรียน
อย่างไรก็ตามเนื่องจากการมีสำนึกที่เป็นร่าง
พวกเขาคิดว่าผู้นั้นผู้นี้กำลังสอนพวกเขา
ผู้เดียวที่กำลังสอนลูกๆคือผู้ที่ไม่มีตัวตน ชื่อของท่านคือชีวา
ชีพบาบาไม่ได้มีร่างกายของท่านเอง คนอื่นจะพูดว่า นี่คือร่างของฉัน ใครพูดสิ่งนี้?
ดวงวิญญาณพูดว่า นี่คือร่างของฉัน
อย่างไรก็ตามทั้งหมดนั้นคือการศึกษาเล่าเรียนทางโลกและมีวิชาที่แตกต่างกันอยู่มากมายในสิ่งเหล่านั้น
มีชื่อที่แตกต่างกันอย่างมากมายเช่นปริญญาตรี (BA) ฯลฯ
ที่นี่มีเพียงชื่อเดียวและเพียงผู้เดียวที่กำลังสอนลูก
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่มาและสอนลูก ดังนั้นลูกต้องจดจำพ่อ
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังสอนเรา ชื่อของท่านคืออะไร? ชื่อของท่านคือชีวา
ไม่ใช่ว่าท่านอยู่เหนือรูปและนาม มีการให้ชื่อแก่ร่างกายของมนุษย์ มีการกล่าวว่า
นี่คือร่างกายของผู้นั้นผู้นี้ อย่างไรก็ตามชีพบาบาไม่มีชื่อของร่างกาย
มนุษย์จะได้รับชื่อสำหรับร่างกายของเขา
ขณะที่เพียงพ่อผู้เดียวที่ไม่มีตัวตนเท่านั้นที่ชื่อของท่านคือชีวา
เมื่อท่านมาที่นี่เพื่อสอนลูก ชื่อของท่านก็ยังคงเป็นชีวา ร่างนี้ไม่ได้เป็นของท่าน
มีพระเจ้าเพียงหนึ่งเดียว ไม่ใช่ 10 หรือ 12 มีท่านเพียงหนึ่งเดียว
แต่กระนั้นผู้คนก็ยังพูดว่าท่านอวตารมา 24 ครั้ง
พ่อพูดว่าลูกทำให้พ่อเร่ร่อนไปทั่วเป็นอย่างมาก
ลูกพูดว่าดวงวิญญาณสูงสุดอยู่ในก้อนกรวดและก้อนหิน
เช่นที่ลูกเร่ร่อนไปทั่วอย่างมากมายในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา ในทำนองเดียวกัน
ลูกได้ทำให้พ่อเร่ร่อนอย่างมากเช่นกัน
ตามละครแล้ววิธีการพูดของท่านมีความเยือกเย็นอย่างยิ่ง ท่านอธิบายว่า
ทุกคนประณามและดูหมิ่นพ่ออย่างมาก
ผู้คนพูดว่าพวกเขาทำงานรับใช้ที่ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน ในขณะที่พ่อพูดว่า
ไม่มีใครนอกจากพ่อเท่านั้นที่สามารถทำงานรับใช้ที่ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน
ไม่ว่าใครทำสิ่งใดก็ตามก็จะได้รับผลของสิ่งนั้นอย่างแน่นอน เวลานี้ลูกกำลังได้รับผล
มีการจดจำกันว่าพระเจ้าให้ผลของความเลื่อมใสศรัทธา
เพราะพระเจ้าคือมหาสมุทรแห่งความรู้
ลูกเคยทำพิธีกรรมในหนทางความเลื่อมใสศรัทธามาถึงครึ่งหนึ่งของวงจร
ความรู้นี้คือการศึกษาเล่าเรียน
เพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่ลูกได้รับการศึกษานี้และจากพ่อผู้เดียว
พ่อมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้นในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดและกลับไปเมื่อได้ทำให้ลูกกลายเป็นมนุษย์ที่สูงส่งที่สุดแล้ว
นี่คือความรู้ และนั่นคือความเลื่อมใสศรัทธา
ลูกเคยทำความเลื่อมใสศรัทธามาถึงครึ่งวงจร
ผู้ที่ไม่ได้ทำความเลื่อมใสศรัทธาก็มีความคิดว่าบางทีคนนั้นคนนี้ที่เสียชีวิตหรือล้มป่วยเพราะพวกเขาไม่ได้ทำความเลื่อมใสศรัทธา
อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น พ่อพูดว่า ลูกๆ
ลูกได้เรียกหาพ่อให้มาและทำให้ทุกคนบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์
และให้การหลุดพ้นแก่ทุกคน ดังนั้นเวลานี้พ่อได้มาแล้ว
ความเลื่อมใสศรัทธานั้นแยกจากความรู้
ด้วยความเลื่อมใสศรัทธามีกลางคืนเป็นเวลาครึ่งวงจร
และด้วยความรู้มีกลางวันเป็นเวลาครึ่งวงจร
อาณาจักรของรามและอาณาจักรของราวันทั้งสองนั้นไม่มีขีดจำกัด
เวลาของทั้งสองนั้นเท่ากัน ในเวลานี้เพราะผู้คนเป็นโบคี (ผู้ที่ข้องแวะในความสุขจากประสาทสัมผัส)
ประชากรของโลกจึงมากขึ้นและช่วงชีวิตของผู้คนก็สั้นลง
พวกเขาพยายามที่จะสร้างวิธีการเพื่อที่จะไม่ให้ประชากรเพิ่มมากเกินไป
ลูกๆรู้ว่าเป็นหน้าที่ของพ่อเท่านั้นที่ทำให้โลก(ประชากร)ที่ใหญ่โตนั้นเล็กลง
พ่อมาเพื่อทำให้โลกเล็ก ลูกเคยร้องเรียกหา บาบา
ได้โปรดมาและทำลายความไม่ถูกต้องและไร้ศีลธรรม นั่นคือทำให้โลกนี้เล็กลง
โลกไม่รู้ว่าพ่อทำให้โลกนั้นเล็กลงอย่างไร
เพียงมนุษย์ไม่กี่คนเท่านั้นที่จะยังคงเหลืออยู่
ดวงวิญญาณที่เหลือทั้งหมดจะกลับไปยังบ้านของพวกเขา
และแล้วก็จะลงมาที่นี่ตามลำดับกันไปเพื่อเล่นบทบาทของพวกเขา
ยิ่งบทบาทในการแสดงของพวกเขาล่าช้ามากเพียงใด
พวกเขาก็จะจากบ้านมาที่นี่ล่าช้าตามนั้น ผู้ที่อยู่ในละคร ดำเนินธุรกิจของพวกเขา
ฯลฯ แล้วก็มาในภายหลังเพื่อเล่นบทบาทของเขาในเวลาของเขา เป็นเช่นเดียวกันสำหรับลูก
ผู้ที่มีบทบาทที่จะเล่นภายหลังก็จะมาในภายหลัง
ผู้ที่เป็นนักแสดงในตอนเริ่มต้นของละครก็มาที่นี่ในตอนเริ่มต้นของยุคทอง
หากลูกมองดู ลูกก็จะเห็นว่าผู้ที่จะมาในภายหลังก็ยังคงลงมาเรื่อยๆ
กิ่งก้านและสาขาก็จะลงมาเรื่อยๆอย่างต่อเนื่องจนถึงเวลาสุดท้าย
สิ่งต่างๆของความรู้ได้มีการอธิบายให้แก่ลูกในเวลานี้
เมื่อลูกนั่งในการจดจำระลึกถึงในตอนเช้าตรู่ นั่นคือการฝึกฝน
ดวงวิญญาณต้องจดจำพ่อของตน ลืมคำว่า “โยคะ” ผู้คนกลับมาสับสนกับสิ่งนั้น
พวกเขาพูดว่า ฉันไม่สามารถมีโยคะ พ่อพูดว่า โอ้! ลูกไม่สามารถจดจำพ่อของลูกหรือ?
สิ่งนี้ดีหรือไม่? หากลูกไม่จดจำพ่อ ลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ได้อย่างไร?
พ่อคือผู้ชำระให้บริสุทธิ์ พ่อมาและอธิบายแก่ลูกถึงความลับของตอนเริ่ม
ตอนกลางและตอนจบของละคร นี่คือต้นไม้ของศาสนาที่หลากหลายและมนุษย์ที่หลากหลาย
มนุษย์ทั้งหมดในทั้งโลกคือนักแสดง มีมนุษย์อยู่มากมาย ผู้คนคิดคำนวณและพูดว่า
ในหนึ่งปีจะมีจำนวนหลายล้านคนที่เกิด อย่างไรก็ตามที่นี่ไม่ได้มีที่ว่างมากเช่นนั้น
เหตุนี้เองพ่อพูดว่า พ่อมาที่นี่เพื่อจำกัดจำนวน
เมื่อดวงวิญญาณทั้งหมดลงมาจากข้างบน บ้านของพ่อก็ว่างเปล่า
ผู้ที่ยังคงอยู่ที่นั่นก็ลงมาด้วยเช่นกัน ต้นไม้ไม่มีวันแห้งเหี่ยวอย่างสมบูรณ์
มันยังคงเจริญเติบโตต่อไป
ในเวลาสุดท้ายเมื่อไม่มีใครหลงเหลืออยู่ที่นั่นแล้วทุกคนก็จะกลับไป
จะมีผู้คนจำนวนน้อยมากในโลกใหม่ขณะที่มีอยู่มากมายในเวลานี้
ร่างของทุกคนจะเฝ้าแต่เปลี่ยนแปลงไป
มีเพียงผู้ที่ใช้ชาติเกิดเหล่านั้นในทุกวงจรเท่านั้นที่จะใช้ชาติเกิดเดียวกันในเวลานี้
ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถอธิบายว่าละครโลกนี้หมุนไปเรื่อยๆอย่างไร
ลูกๆเข้าใจสิ่งนี้ตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำด้วยเช่นกัน
การแสดงที่ไม่มีขีดจำกัดนี้ใหญ่โตมาก มีสิ่งต่างๆมากมายที่จะต้องเข้าใจ
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดคือมหาสมุทรแห่งความรู้ ผู้อื่นทั้งหมดมีขีดจำกัด
พวกเขาเขียนพระเวทและคัมภีร์ทั้งหลายแต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะสร้างคัมภีร์เหล่านั้นได้มากมาย
หากลูกจะเขียนไปเรื่อยๆตั้งแต่ตอนต้น นั่นก็จะกลายเป็นกีตะที่ใหญ่มาก
หากทุกสิ่งจะมีการตีพิมพ์กีตะนั้นก็จะใหญ่มากกว่าอาคารนี้
เหตุนี้เองพวกเขาได้ให้คำยกย่องแก่กีตะว่า หากท่านจะทำให้มหาสมุทรกลายเป็นหมึก…
แล้วพวกเขาก็พูดว่านกกระจอกได้กลืนมหาสมุทร
ลูกคือนกกระจอกผู้ที่เวลานี้กำลังกลืนมหาสมุทรแห่งความรู้ทั้งหมด
เวลานี้ลูกกลายเป็นบราห์มิน เวลานี้ลูกได้รับความรู้แล้ว
เวลานี้ลูกรู้ทุกสิ่งผ่านความรู้ ลูกมาที่นี่เพื่อศึกษาเล่าเรียนทุกวงจร
ไม่มีเรื่องของอะไรเลยที่น้อยกว่าหรือมากกว่า ยิ่งลูกทำความเพียรพยายามมากเท่าไร
ลูกก็จะยิ่งสร้างผลรางวัลให้มากขึ้นเท่านั้น
ลูกแต่ละคนสามารถเข้าใจได้ว่าลูกทำความเพียรพยามยามมากเพียงใดและลูกกลับมามีค่ามากเพียงใด
นักเรียนสอบผ่านที่โรงเรียนตามลำดับกันไป
ทั้งสุริยวงศ์และจันทราวงศ์ก็ได้มีการสร้างขึ้นมา ผู้ที่สอบตกก็กลายเป็นจันทราวงศ์
ไม่มีใครรู้ว่าทำไมถึงได้แสดงให้เห็นว่ารามมีลูกธนูและคันธนู
พวกเขาได้ทำให้ประวัติศาสตร์มีความก้าวร้าวรุนแรง
ในเวลานี้ไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความก้าวร้าวรุนแรง
ลูกรู้ว่าไม่ว่าพวกเขาทำอะไรเขาก็จะได้รับผลของการกระทำนั้นตามนั้น ตัวอย่างเช่น
เมื่อใครบางคนสร้างโรงพยาบาลเขาก็จะมีอายุยืนยาวและจะมีสุขภาพที่ดีในชาติเกิดต่อไปของเขา
เป็นเวลาครึ่งวงจรผู้ที่สร้างธรรมศาลาหรือโรงเรียนจะได้รับความสุขชั่วคราว
เมื่อลูกมาที่นี่ บาบาก็ถามว่า ลูกมีลูกกี่คน? ลูกก็พูดว่า มีลูกทางร่าง 3 คน
และอีกหนึ่งนั้นคือชีพบาบา เพราะท่านได้ให้มรดกแก่ลูก และก็รับมรดกด้วยเช่นกัน
มีบัญชีอยู่ ท่านไม่ได้ต้องการที่จะรับสิ่งใดเลยอย่างแท้จริง
เพราะท่านเป็นผู้ประทาน ท่านเป็นพระเจ้าผู้ไร้เดียงสา
เพราะลูกได้ให้ข้าวหนึ่งกำมือแก่ท่านและประกาศสิทธิ์ในปราสาทราชวังเป็นการตอบแทน
ท่านเป็นผู้ชำระให้บริสุทธิ์และเป็นมหาสมุทรแห่งความรู้ เวลานี้พ่อพูดว่า
พ่ออธิบายถึงสาระของคัมภีร์ของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาแก่ลูก
ผลของความเลื่อมใสศรัทธาคงอยู่ครึ่งหนึ่งของวงจร
ซันยาสซีพูดว่าความสุขนี้เป็นเหมือนกับมูลกา
และเหตุนี้เองพวกเขาจึงไปจากบ้านและครอบครัวของเขาและไปอยู่ในป่า
พวกเขาพูดว่าพวกเขาไม่ต้องการความสุขของสวรรค์ เพราะต่อมาพวกเขาก็จะต้องไปสู่นรก
พวกเขาต้องการการหลุดพ้นตลอดไปแทน
อย่างไรก็ตามลูกต้องจดจำว่าการละเล่นนี้ไม่มีขีดจำกัด
ไม่มีแม้แต่ดวงวิญญาณเดียวที่สามารถได้รับการปลดปล่อยจากการละเล่นนี้
นี่คือสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว เหตุนี้เองจึงมีการจดจำว่า “สิ่งที่ถูกกำหนดไว้กำลังจะเกิดขึ้น”
ดังนั้นพวกเขาจึงวิตกกังวลในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
สิ่งใดก็ตามที่เคยเกิดขึ้นในอดีตจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ลูกวนไปรอบวงจรของ 84 ชาติเกิด
วงจรนี้ไม่มีวันสิ้นสุด สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว
ลูกจะหยุดการเพียรพยายามของลูกในสิ่งนั้นได้อย่างไร?
ลูกไม่สามารถออกมาจากการละเล่นนั้นได้เพียงเพราะลูกพูดเช่นนั้น
การได้รับการหลุดพ้นตลอดไป การหลอมรวมกับแสง
และการหลอมรวมกับธาตุบราห์มทั้งหมดนั้นล้วนเป็นสิ่งเดียวกัน
มีความคิดเห็นมากมายนับไม่ถ้วนและศาสนามากมายนับไม่ถ้วน และผู้คนพูดว่า
เพียงท่านเท่านั้นที่รู้ถึงวิธีการและหนทางของท่าน
เราได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ด้วยศรีมัทที่ท่านให้แก่เรา
เพียงลูกเท่านั้นที่รู้
เมื่อท่านมาเราก็สามารถรู้ถึงสิ่งเหล่านี้และกลับมาบริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน
เราสามารถศึกษาเล่าเรียนและได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
เมื่อลูกได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ก็ไม่มีใครเรียกหาพ่อ
ในเวลานี้ภูเขาแห่งความทุกข์กำลังจะถล่มลงมาที่ทุกคน
พวกเขาได้แสดงให้เห็นการนองเลือดโดยไม่มีสาเหตุ
และพวกเขาก็ได้แสดงให้เห็นภูเขาโกเวอดันด้วยเช่นกัน
และภูเขานั้นถูกยกขึ้นมาด้วยนิ้ว ลูกรู้ความหมายของสิ่งนี้
มีเพียงลูกไม่กี่คนเท่านั้นที่นำภูเขาของความทุกข์นี้ออกไป ลูกอดทนต่อความทุกข์
ลูกต้องให้มันตราที่ฝึกฝนจิตใจแก่ทุกคน พวกเขาพูดว่า
ตุลซิดาสได้ถูไม้จันทน์เพื่อให้ติลัค…
ลูกๆได้รับติลัคของอำนาจในการปกครองด้วยความเพียรพยายามของลูกเอง
ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนเพื่ออาณาจักร
เป็นเพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่สอนราชาโยคะแก่ลูกซึ่งทำให้ลูกได้รับอาณาจักร
เวลานี้ลูกกำลังนั่งอยู่ที่บ้าน นี่ไม่ใช่ท้องพระโรง
ท้องพระโรงคือที่ซึ่งราชาและจักรพรรดิมาพบปะกัน นี่คือพาทชาลา
ได้มีการอธิบายแล้วว่าไม่ควรจะมีครูบราห์มินใดเลยนำผู้ที่มีกิเลสมาที่นี่
ผู้ที่ไม่บริสุทธิ์จะทำให้บรรยากาศเสีย
เหตุนี้เองพวกเขาจึงไม่ได้รับอนุญาตให้มาที่นี่ เมื่อพวกเขากลับมาบริสุทธิ์
พวกเขาก็จะได้รับอนุญาต เวลานี้บางคนก็จะต้องได้รับอนุญาตให้มา
หากลูกไปจากที่นี่และกลับมาไม่บริสุทธิ์ ลูกจะไม่สามารถดูดซับสิ่งใดได้
นี่คือการสาปแช่งตนเอง กิเลสคือการกำหนดของราวัน ลูกหยุดทำตามการกำหนดของราม
ลูกทำตามการกำหนดของราวันและกลับมามีกิเลสและเป็นเช่นหิน
มีเรื่องราวที่น่ากลัวมากมายเช่นนั้นที่เขียนไว้ในการูด้าปุรณา พ่อพูดว่า
มนุษย์จะกลายเป็นมนุษย์เท่านั้น เขาจะไม่กลายเป็นสัตว์ ฯลฯ
ในการศึกษาไม่มีเรื่องของศรัทธาที่งมงาย นี่คือการศึกษาของลูก
นักเรียนศึกษาเล่าเรียน สอบผ่าน และหาเงินทอง อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ให้มันตราที่ฝึกฝนจิตใจแก่ทุกคน
ประกาศสิทธิ์ในติลัคของอาณาจักรด้วยการทำความเพียรพยายามและศึกษาเล่าเรียน
ให้นิ้วมือของลูกเพื่อจะนำภูเขาของความทุกข์เหล่านี้ออกไป
2.
ในยุคบรรจบพบกันเพียรพยายามที่จะกลายเป็นมนุษย์ที่สูงส่งที่สุด
ทำการฝึกเพื่อจดจำพ่อ อย่าได้กลับมาสับสนด้วยการพูดถึงโยคะ
พร:
ขอให้ลูกพิจารณาว่าอุปสรรคในงานรับใช้เป็นบันไดสำหรับความก้าวหน้าในตนเองของลูกเองและด้วยเหตุนั้นเคลื่อนสูงขึ้นไปเช่นผู้ที่ปราศจากอุปสรรคและผู้รับใช้ที่แท้จริง
งานรับใช้เป็นวิธีการสำหรับลูกที่จะทำให้ชีวิตบราห์มินของลูกปราศจากอุปสรรคตลอดเวลา
และก็เป็นในงานรับใช้เช่นกันที่ลูกมีข้อสอบของอุปสรรคมากขึ้น
ผู้รับใช้ที่ปราศจากอุปสรรคนั้นถือว่าเป็นผู้รับใช้ที่แท้จริง
สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้ในละครสำหรับอุปสรรคที่จะมา
พวกเขาจะมาและจะเฝ้าแต่มาอยู่ต่อไปเพราะมันเป็นอุปสรรคและข้อสอบที่ทำให้ลูกมีประสบการณ์
อย่าได้คิดว่าพวกเขาเป็นอุปสรรค
แต่ให้มองว่าเป็นวิธีการสำหรับลูกที่จะก้าวหน้าและลูกจะมีประสบกาณณ์ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นบันไดของประสบการณ์ที่สามารถทำให้ลูกปีนสูงขึ้นไป
คติพจน์:
อย่ากลายเป็นรูปของอุปสรรค แต่เป็นรูปของผู้ทำลายอุปสรรค