22.04.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน ผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์สำหรับทุกคนคือพ่อผู้เดียว
ไม่มีใครอื่นสามารถทำงานรับใช้อย่างไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเช่นพ่อได้
คำถาม:
พ่อต้องทำความเพียรพยายามใดเพื่อที่จะก่อตั้งโลกใหม่?
คำตอบ:
พ่อทำความเพียรพยายามเพื่อทำให้ดวงวิญญาณที่เป็นคนบาปเหมือนอจามิลกลายเป็นเทพที่มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชาเหมือนลักษมีและนารายณ์
พ่อทำความเพียรพยายามเพื่อทำให้ลูกๆกลายเป็นเทพ
ดวงวิญญาณที่เหลือทั้งหมดกลับไปสู่ดินแดนแห่งความสงบ
ลูกแต่ละคนต้องชำระสะสางบัญชีกรรมของลูก กลับมามีค่าและกลับบ้าน
เพลง:
พาเราออกไปจากดินแดนของบาปนี้
ไปสู่สถานที่ของการพักผ่อนและความสบายเถิด...
โอมชานติ
ลูกๆ ทางจิตที่สุดแสนหวานได้ยินเพลงแล้ว ลูกๆ รู้ว่านี้คือโลกแห่งบาป
และโลกใหม่นั้นคือโลกแห่งบุญ ไม่มีบาปใดที่นั่น
นั่นคืออาณาจักรของรามและนี่คืออาณาจักรของราวัน
ทุกคนไม่บริสุทธิ์และไม่มีความสุขในอาณาจักรของราวันนี้
และเหตุนี้เองพวกเขาจึงร้องเรียกหา โอ้ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์!
ได้โปรดมาและชำระเราให้บริสุทธิ์ด้วยเถิด! ผู้คนของศาสนาทั้งหมดก็ร้องเรียกหา โอ้
พระเจ้าผู้เป็นพ่อ! ได้โปรดมาและปลดปล่อยเราด้วยเถิด! กลายเป็นผู้นำทางของเรา!
นั่นหมายความว่าเมื่อพ่อมา
พ่อพาดวงวิญญาณของศาสนาทั้งหมดที่มีอยู่ในโลกกลับไปกับพ่อ
ในเวลานี้ทุกคนอยู่ในอาณาจักรของราวัน
ท่านพาผู้ที่เป็นของศาสนาทั้งหมดกลับไปสู่ดินแดนแห่งความสงบ ทุกคนต้องถูกทำลาย
พ่อมาที่นี่และทำให้ลูกๆมีค่าควรแก่ดินแดนแห่งความสุข พ่อให้คุณประโยชน์แก่ทุกคน
เหตุนี้เองผู้เดียวนั้นจึงถูกเรียกว่าผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
ผู้ให้คุณประโยชน์สำหรับทุกคน พ่อพูดว่า เวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน
ผู้คนทั้งหมดของทุกศาสนาจะต้องไปสู่ดินแดนแห่งความเงียบสงบดินแดนนิพพาน(เหนือเสียง)
ที่ซึ่งดวงวิญญาณทั้งหมดอาศัยอยู่ในความเงียบสงบ
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดซึ่งเป็นผู้สร้างมาและให้การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิตแก่ทุกคน
ดังนั้นจึงควรจะมีการร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าผู้เดียวนั้น ผู้เป็นพ่อ
ผู้เดียวผู้ที่มาและรับใช้ทุกคนควรได้รับการจดจำ พ่ออธิบายด้วยตัวท่านเองว่า
พ่อเป็นผู้อาศัยในดินแดนสูงสุด ดินแดนที่ไกลโพ้น
ศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปที่เคยคงอยู่ในตอนเริ่มต้นไม่ได้คงอยู่อีกต่อไปแล้ว
และเหตุนี้เองผู้คนจึงเรียกหาพ่อ พ่อมาและพาลูกๆทั้งหมดกลับบ้าน ไม่มีศาสนาฮินดู
ในความเป็นจริงเป็นศาสนาเทพอย่างแท้จริง
แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่บริสุทธิ์พวกเขาจึงเรียกตนเองว่าฮินดูแทนที่จะเป็นเทพ
ไม่มีใครก่อตั้งศาสนาฮินดู กีตะคือเพชรพลอยของคัมภีร์ทั้งหมดซึ่งพูดโดยพระเจ้า
เพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ถูกเรียกว่าเป็นพระเจ้า พระเจ้าผู้เป็นพ่อ
ศรีกฤษณะและลักษมีและนารายณ์ไม่สามารถถูกเรียกว่าเป็นพระเจ้า
ผู้เป็นพ่อหรือผู้ชำระให้บริสุทธิ์ พวกเขาคือราชาและราชินี
ใครทำให้พวกเขาเป็นเช่นนั้น? พ่อ
ก่อนอื่นพ่อสร้างโลกใหม่และผู้นี้ก็กลายเป็นนายของสิ่งนั้น
เขาได้กลายเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร? ไม่มีมนุษย์คนใดที่รู้สิ่งนี้
ผู้ที่มั่งคั่งอย่างมากสร้างวัดที่ใหญ่โตฯลฯ ลูกควรถามพวกเขาว่า
พวกเขาได้รับอาณาจักรของโลกนั้นได้อย่างไร? พวกเขาได้กลายเป็นนายได้อย่างไร?
ไม่มีใครสามารถบอกลูกได้ พวกเขาได้กระทำสิ่งใดที่พวกเขาได้รับผลเช่นนั้น?
เวลานี้พ่ออธิบายว่า ลูกลืมศาสนาของลูกเอง
เนื่องจากไม่รู้ถึงศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป ทุกคนจึงเปลี่ยนไปสู่ศาสนาอื่น
เวลานี้พวกเขาจะกลับมาสู่ศาสนาของพวกเขาเอง
ผู้ที่เป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมของโลกจะกลับมาสู่ศาสนาของตนเอง
ผู้ที่เป็นของศาสนาคริสเตียนก็จะกลับไปสู่ศาสนาคริสต์อีกครั้ง
ต้นกล้าของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปกำลังมีการเพาะปลูกขึ้น
ไม่ว่าทุกคนจะเป็นของศาสนาใด พวกเขาต้องกลับไปที่นั่น
นี่เป็นต้นไม้และมีสามหน่อและแล้วการขยายตัวก็เกิดขึ้นจากสิ่งนั้น
ไม่มีใครสามารถให้ความรู้นี้แก่ลูก เวลานี้พ่อพูดว่า
ลูกต้องกลับมาสู่ศาสนาของลูกเอง บางคนพูดว่า ฉันกำลังจะไปที่ศาสนาชันยาส
ฉันคือสาวกของรามา-กฤษณะ พารามฮาน พวกเขาคือผู้คนของหนทางแห่งสันโดษ
ในขณะที่ลูกเป็นของหนทางของครอบครัว
ผู้คนของหนทางของครอบครัวจะกลายเป็นสาวกของผู้คนของหนทางแห่งสันโดษได้อย่างไร?
ในตอนแรกลูกเคยบริสุทธิ์ในหนทางครอบครัว และแล้วลูกก็กลับมาไม่บริสุทธิ์ด้วยราวัน
พ่ออธิบายสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ลูกเป็นของอาศรมของการครองเรือน
ลูกต้องแสดงความรักและเลื่อมใสศรัทธา
พ่อมาและให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ลูกอันเป็นผลของความเลื่อมใสศรัทธาของลูก
มีคำกล่าวว่า ศาสนาคือพลังอำนาจ พ่อก่อตั้งศาสนา ลูกกลายเป็นนายของทั้งโลก
ลูกได้รับพลังอำนาจอย่างมากมายจากพ่อ
เพียงพ่อผู้ทรงพลังอำนาจผู้เดียวเท่านั้นที่มาและให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
ไม่มีใครอื่นสามารถให้การหลุดพ้นหรือได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ได้
การขยายตัวเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องที่นี่ ไม่มีใครสามารถกลับบ้านได้ พ่อพูดว่า
พ่อเป็นผู้รับใช้ของผู้คนของทุกศาสนา
พ่อมาและให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
ยุคทองเรียกว่าการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
การหลุดพ้นอยู่ในดินแดนแห่งความสงบ ดังนั้นสิ่งใดที่ยิ่งใหญ่ที่สุด? พ่อพูดว่า โอ้
ดวงวิญญาณ ลูกทั้งหมดคือพี่น้องเพศชาย ลูกทั้งหมดได้รับมรดกจากพ่อ
พ่อมาและทำให้ทุกคนมีค่าควรแก่การกลับไปยังพื้นที่สัดส่วนของตนเอง
หากดวงวิญญาณไม่กลับมามีค่า พวกเขาต้องได้รับการลงโทษ
พวกเขาต้องชำระสะสางบัญชีกรรมของพวกเขา และแล้วพวกเขาจึงจะสามารถกลับบ้านได้
นั่นคือดินแดนแห่งความสงบและอีกหนึ่งคือดินแดนแห่งความสุข พ่อพูดว่า
พ่อมาและก่อตั้งโลกใหม่ ลูกต้องใช้ความเพียรพยายามเพื่อสิ่งนั้น
พ่อมาและทำให้ดวงวิญญาณผู้ที่เป็นคนบาปอย่างสมบูรณ์เหมือนอาจมิลกลายเป็นเทพ
นับตั้งแต่ลูกไปสู่หนทางแห่งบาปลูกก็เฝ้าแต่ลงบันไดมาเรื่อยๆ บันไดของ 84
ชาติเกิดนี้เป็นไปสำหรับการลงมา จากสโตประธานลูกก็ได้ไปสู่สภาพของสโต รโชและตโม
และเวลานี้คือยุคบรรจบพบกัน พ่อพูดว่า พ่อมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
พ่อไม่ได้เข้ามาในร่างของอับราฮัมหรือพระพุทธเจ้า
พ่อมาในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดเท่านั้น เวลานี้มีคำกล่าวว่า ทำตามพ่อ
พ่อพูดว่า ลูกดวงวิญญาณทั้งหมดต้องทำตามพ่อผู้เดียวเท่านั้น
จดจำพ่อผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอและบาปของลูกจะถูกเผาไปในไฟของโยคะ
สิ่งนี้ถูกเรียกว่าไฟโยคะ ลูกคือบราห์มินที่แท้จริง
ลูกได้ออกจากกองไฟของตัณหาราคะและนั่งบนกองไฟของความรู้
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่อธิบายทั้งหมดนี้ พระคริสต์ พระพุทธเจ้าฯลฯ
ทั้งหมดจดจำผู้เดียวเท่านั้น อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้จักพ่ออย่างถูกต้องแม่นยำ
เวลานี้ลูกได้กลายเป็นผู้ที่นับถือพระเจ้า
เวลานี้ลูกได้มาเพื่อที่จะรู้จักผู้สร้างและสิ่งสร้างจากพ่อ
ฤาษีและมุนีทั้งหมดเคยพูดว่า “เนติ เนติ”(เราไม่รู้, ไม่ใช่สิ่งนี้หรือสิ่งนั้น)
สวรรค์คือดินแดนแห่งสัจจะที่ไม่มีการกล่าวถึงความทุกข์
ที่นี่มีความทุกข์มากมายและช่วงชีวิตก็สั้นมากด้วยเช่นกัน
ช่วงชีวิตของเหล่าเทพนั้นยืนยาวมาก พวกเขาคือโยคีที่บริสุทธิ์
ที่นี่มีโบคีที่ไม่บริสุทธิ์ (ผู้ที่ข้องแวะในความสุขจากการใช้ประสาทสัมผัส)
เมื่อลูกลงบันไดมาเรื่อยๆช่วงชีวิตของลูกก็กลับมาสั้นลง
ความตายก่อนเวลาอันควรก็เกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆด้วยเช่นกัน
พ่อทำให้ลูกเป็นเช่นนั้นที่ลูกจะไม่มีโรคภัยไข้เจ็บถึง 21 ชาติเกิด
ดังนั้นลูกควรประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูกจากพ่อเช่นนั้น
ลูกดวงวิญญาณควรจะกลับมารู้คิดอย่างมาก
บาบากำลังให้มรดกเช่นนั้นแก่ลูกที่ลูกนั้นจะไม่มีประสบการณ์ของความทุกข์ใดๆเลยที่นั่น
การร้องไห้และการร้องตะโกนของลูกทั้งหมดจะจบสิ้นลง ลูกทั้งหมดคือนักแสดง
ดวงวิญญาณละร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง สิ่งนี้คือละครเช่นนั้น
บาบาอธิบายแก่ลูกถึงปรัชญาแห่งกรรม การกระทำที่เป็นกลางและการกระทำที่เป็นบาป “กลางวันและกลางคืนของบราห์มา”ได้รับการจดจำกันมา
กลางวันและกลางคืนของบราห์มาก็เป็นกลางวันและกลางคืนของบราห์มินด้วยเช่นกัน
เวลานี้กลางวันของลูกกำลังจะมาถึง พวกเขาพูดถึงมหาชีพราตรี
กลางคืนแห่งความเลื่อมใสศรัทธาเวลานี้กำลังจะจบสิ้นลง
รุ่งอรุณแห่งความรู้เวลานี้กำลังจะเริ่มขึ้น เวลานี้คือยุคบรรจบพบกัน
เวลานี้ลูกกำลังจะกลายเป็นชาวสวรรค์อีกครั้ง ลูกสะดุดล้มในกลางคืนที่มืดสนิท
หน้าผากของลูกก็เหนื่อยล้าและทรัพย์สมบัติทั้งหมดของลูกก็ใช้ไปจนหมด
เวลานี้พ่อพูดว่า พ่อมาเพื่อพาลูกไปยังดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข
ลูกเคยเป็นผู้อาศัยอยู่ในดินแดนแห่งความสุข ขณะที่ใช้ 84 ชาติเกิด
ลูกก็เข้ามาในดินแดนแห่งความทุกข์ และเวลานี้กำลังร้องเรียกหาอีกครั้งหนึ่ง
บาบามาสู่โลกเก่านี้ นี่ไม่ใช่โลกของลูก
เวลานี้ลูกกำลังก่อตั้งโลกของลูกเองด้วยพลังโยคะ
เวลานี้ลูกต้องไม่มีความรุนแรงก้าวร้าวทั้งสองทาง
ลูกต้องไม่ใช้ดาบของตัณหาราคะและลูกต้องไม่ต่อสู้รบราหรือทะเลาะเบาะแว้งกัน
พ่อพูดว่า พ่อมาทุกๆ 5,000 ปี วงจรนี้คือ 5,000 ปี ไม่ใช่หลายแสนปี
หากเป็นหลายแสนปี,ประชากรที่นี่จะมีขนาดใหญ่กว่านี้มาก พวกเขาเฝ้าแต่พูดไม่จริง
และเหตุนี้เอง พ่อพูดว่า พ่อมาทุกๆ วงจร พ่อมีบทบาทในละครเช่นกัน
พ่อไม่สามารถทำสิ่งใดหากไม่มีสิ่งนั้นอยู่ในบทบาทของพ่อ
พ่อก็ถูกผูกไว้ในพันธะของละครเช่นกัน พ่อมาในเวลาที่ถูกต้องแม่นยำของพ่อ มานมานะบาฟ!
อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ความหมายของสิ่งนั้น พ่อพูดว่า
ละทิ้งศาสนาของร่างกายทั้งหมด จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอ
และลูกทั้งหมดจะกลับมาบริสุทธิ์อีกครั้ง ลูกๆก็เพียรพยายามที่จะจดจำพ่อต่อไปเรื่อยๆ
นี่คือมหาวิทยาลัยทางจิตของโลก ไม่สามารถมีมหาวิทยาลัยใดที่เหมือนมหาวิทยาลัยนี้
พระเจ้าผู้เป็นพ่อมาที่นี่และเปลี่ยนแปลงทั้งโลก
ท่านเปลี่ยนโลกจากนรกเป็นสวรรค์ที่ลูกจะปกครองในเวลาต่อมา เวลานี้พ่อพูดว่า
จดจำพ่อและลูกจะเปลี่ยนจากตโมประธานเป็นสโตประธาน
นี่คือพาหนะที่โชคดีของบาบาที่พ่อได้เข้ามา ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการเกิดของชีวา
พวกเขาเพียงแต่พูดว่าพระเจ้าอยู่เหนือรูปและนาม โอ้!
ไม่สามารถมีสิ่งใดที่คงอยู่ที่อยู่เหนือรูปและนามได้ พวกเขาพูดว่านั่นคือท้องฟ้า
ดังนั้นนั่นคือชื่อ แม้ว่าจะเป็นเพียงพื้นที่ว่างเปล่า,
นั่นคือสิ่งที่ถูกเรียกกันเช่นนั้น ชื่อของพ่อคือผู้ให้คุณประโยชน์
และแล้วท่านก็ได้รับชื่อมากมายในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา ท่านถูกเรียกว่าบาบูลนาท (เจ้าแห่งหนาม)ด้วยเช่นกัน
ท่านมาและปลดปล่อยลูกจากดาบของตัณหาราคะและทำให้ลูกบริสุทธิ์
ผู้คนของหนทางสันโดษมีความเชื่อว่าธาตุบราห์มเป็นพระเจ้าเท่านั้นและพวกเขาก็จดจำธาตุบราห์มนั้นเท่านั้น
พวกเขาเรียกตนเองว่าโยคีผู้ที่มีโยคะกับธาตุบราห์มหรือธาตุแห่งแสง
อย่างไรก็ตามนั่นคือสถานที่อยู่อาศัยที่ถูกเรียกว่าบราห์มันด์
พวกเขาคิดว่าบราห์มเป็นพระเจ้า พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาจะหลอมรวมเข้าไปในสิ่งนั้น
ซึ่งหมายความว่าพวกเขาทำให้ดวงวิญญาณสูญสลาย พ่อพูดว่า
พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่มาและให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
เหตุนี้เองการเกิดของชีพบาบาผู้เดียวเท่านั้นที่มีค่าเช่นเพชร
ในขณะที่การเกิดของคนอื่นมีค่าเช่นเปลือกหอย
ชีพบาบาผู้เดียวเท่านั้นที่ให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
และดังนั้นท่านจึงเป็นเช่นเพชร ท่านผู้เดียวเท่านั้นที่พาลูกไปสู่ยุคทอง
เพียงพ่อเท่านั้นที่มาและสอนความรู้นี้แก่ลูกซึ่งลูกจะกลายเป็นเทพ
และแล้วความรู้นี้จะหายไป ลักษมีและนารายณ์ไม่มีความรู้ของผู้สร้างหรือสิ่งสร้าง
ลูกๆเคยได้ยินเพลง ซึ่งกล่าวว่า พาเราไปยังสถานที่ที่มีความสงบและความสบายเถิด
นั่นคือดินแดนแห่งความสงบ และแล้วก็มีดินแดนแห่งความสุข
ไม่ได้มีความตายก่อนเวลาอันควรที่นั่น
พ่อมาเพื่อพาลูกๆไปสู่โลกแห่งความสุขและความสบายนั้น อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
ชั้นเรียนในเวลากลางคืน:
ในเวลานี้ทั้งสุริยะวงศ์และจันทราวงศ์ของลูกกำลังถูกสร้างขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่มีใครอื่นสามารถรู้มากหรือกลับมาบริสุทธิ์มากเท่ากับลูก
เมื่อพวกเขาได้ยินว่าพ่อได้มาพวกเขาก็เริ่มที่จะจดจำท่าน
ลูกจะเห็นทั้งหมดนี้เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไป
หลายแสนและหลายล้านคนจะมาเข้าใจสิ่งนี้เรื่อยๆ บรรยากาศจะเป็นเช่นนั้น
ทุกคนจะกลับมาสิ้นหวังในสงครามในเวลาสุดท้าย ทุกคนจะได้รับสัมผัส
เสียงของลูกก็จะกระจายไป สวรรค์กำลังมีการก่อตั้งขึ้นมา
แต่ก็มีการเตรียมสำหรับความตายของทุกคนด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม
เวลานั้นจะเป็นเช่นนั้นที่จะไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะสำลัก เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไป
ผู้คนมากมายที่นี่ก็จะเข้าใจได้ดีมาก ไม่ใช่ว่าลูกทั้งหมด (ผู้ที่อยู่ในเวลานี้)
จะอยู่ที่นี่ในเวลานั้น บางคนแม้กระทั่งตายไป
เพียงผู้ที่อยู่ที่นี่ในวงจรก่อนหน้านี้(ในเวลานี้) เท่านั้นที่จะอยู่ที่นี่
ในเวลานั้นลูกทั้งหมดจะอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อผู้เดียว เสียงรบกวนจะลดลงเช่นกัน
และแล้วลูกจะเฝ้าแต่พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
ลูกจะสังเกตสิ่งทั้งหมดนี้อย่างเป็นผู้สังเกตการณ์ที่ละวาง
จะมีภัยพิบัติที่มีความเจ็บปวดมากมายเกิดขึ้นเรื่อยๆ
ทุกคนจะมาเพื่อที่ได้จะรู้ว่าการทำลายล้างกำลังจะเกิดขึ้นในเวลานี้
และโลกกำลังจะเปลี่ยนแปลง
พูดอย่างมีเหตุผลว่าการทำลายล้างจะเกิดขึ้นเมื่อมีการทิ้งระเบิด
เวลานี้พวกเขาก็พูดซึ่งกันและกันอยู่เรื่อยๆว่า ทำสัญญาว่าท่านจะไม่ทิ้งระเบิด
อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดได้มีการประดิษฐ์ขึ้นมาเพื่อการทำลายล้าง
ลูกๆควรจะอยู่อย่างมีความสุขมาก ลูกรู้ว่าโลกใหม่กำลังถูกสร้างขึ้น
ลูกเข้าใจว่ามีเพียงพ่อเท่านั้นที่ก่อตั้งโลกใหม่ จะไม่มีการพูดถึงความทุกข์ที่นั่น
นั่นถูกเรียกว่าสวรรค์ เช่นที่ลูกมีศรัทธา เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไป
คนอื่นๆมากมายก็จะมีศรัทธาเช่นเดียวกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นคือผู้ที่จะมีประสบการณ์ก็จะมีประสบการณ์มากมายเมื่อพวกเขาก้าวหน้าต่อไป
ในเวลาสุดท้ายลูกจะอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงอย่างมาก
ตอนนี้ยังคงมีเวลามากมายเหลืออยู่
หากลูกไม่เพียรพยายามอย่างเต็มที่สถานภาพของลูกก็จะลดลง
ลูกได้รับสถานภาพที่ดีด้วยการทำความเพียรพยายาม ในเวลานั้นสภาพของลูกก็จะดีมาก
ลูกจะมีนิมิตด้วยเช่นกัน
การทำลายล้างจะเกิดขึ้นอีกครั้งเช่นที่เคยเกิดขึ้นในทุกวงจร
ผู้ที่มีศรัทธาและมีความรู้นี้ของวงจรจะอยู่อย่างมีความสุข อัจชะ
ราตรีสวัสดิ์ต่อลูกๆทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
กลายเป็นผู้ที่ไม่มีความก้าวร้าวรุนแรงทั้งสองทางและเปลี่ยนนรกนี้ไปเป็นสวรรค์ด้วยพลังของโยคะ
เพียรพยายามที่จะกลับมาสโตประธานจากตโมประธาน
2.
ทำตามพ่อผู้เดียวอย่างเต็มที่
กลายเป็นบราห์มินที่แท้จริงและเผาบาปของลูกให้หมดไปในไฟของโยคะ
นำทุกคนออกจากกองไฟของตัณหาราคะและทำให้พวกเขานั่งบนกองไฟของความรู้
พร:
ขอให้ลูกกลายเป็นตัวแห่งความสำเร็จด้วยการรับใช้ด้วยสภาพที่ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนและเป็นอิสระจากความคิดที่เป็นบาปทั้งหมด
พื้นฐานของการบรรลุความสำเร็จในการรับใช้ของลูกคือการมีไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนและปราศจากความคิดที่เป็นบาป
ผู้ที่มีสภาพนี้จะอยู่อย่างพอใจและมีความสุขในขณะที่ทำงานรับใช้และผู้อื่นก็พอใจกับพวกเขาเช่นกัน
ในชุมนุมของงานรับใช้ สถานการณ์ต่างๆ
มากมายเกิดขึ้นและมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันมากมาย
แต่ลูกจะต้องกลับมาไม่สับสนกับความหลากหลาย อย่าได้คิดว่า:
ฉันควรฟังผู้ใดหรือใครที่ฉันไม่ควรฟัง
ตัดสินใจในขณะที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนและเป็นอิสระจากความคิดอื่น ๆ
และจะไม่มีใครมีความคิดที่ไร้ประโยชน์และจะกลายเป็นตัวของความสำเร็จ
คติพจน์:
เวลานี้เริ่มงานรับใช้ของการเปลี่ยนแปลงสติปัญญาโดยการให้สะกาชกับพวกเขา