27.04.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน ลูกมาเพื่อประกาศสิทธิ์ในมรดกของสุขภาพที่ดี
มีความมั่งคั่งและความสุขของลูกจากพ่อ
ด้วยการทำตามการกำหนดของพระเจ้าเท่านั้นที่ลูกสามารถได้รับมรดกของลูกจากพ่อได้
คำถาม:
วิธีการใดที่พ่อแสดงให้ลูกทั้งหมดเห็นเพื่อที่ลูกจะกลายเป็นผู้เอาชนะความคิดที่เป็นบาป?
คำตอบ:
เพื่อที่จะกลายเป็นผู้เอาชนะความคิดที่เป็นบาป
จงพิจารณาว่าตนเป็นดวงวิญญาณและมองดูผู้อื่นด้วยสายตาของความเป็นพี่น้อง
เมื่อลูกมองดูที่ร่างกายความคิดที่เป็นบาปก็เกิดขึ้น ดังนั้นจงมองดูที่ดวงวิญญาณ,พี่น้องชาย,ตรงกลางหน้าผาก
หากลูกปรารถนาที่จะกลับมาบริสุทธิ์แล้วจงทำให้สายตานี้เข้มแข็ง
จดจำพ่อผู้ชำระให้บริสุทธิ์อย่างสม่ำเสมอ
สนิมของลูกจะถูกขจัดออกไปด้วยการจดจำระลึกถึงเท่านั้น
ปรอทความสุขของลูกจะสูงขึ้นและลูกจะได้รับชัยชนะเหนือความคิดที่เป็นบาป
โอมชานติ
พระเจ้าชีวาพูดกับซาลีแกรมของท่าน เนื่องจากพระเจ้าพูด
ท่านต้องมีร่างกายอย่างแน่นอน เพราะนี่คือวิธีที่ท่านสามารถพูดได้
จำเป็นต้องมีปากอย่างแน่นอนเพื่อที่จะพูด
ในทำนองเดียวกันผู้ที่ฟังก็ต้องมีหูเช่นกัน ดวงวิญญาณจำเป็นต้องมีหูและปาก
เวลานี้ลูกๆ ได้รับการกำหนดของพระเจ้าซึ่งเรียกว่าเป็นการกำหนดของราม
ผู้อื่นกำลังทำตามการกำหนดของราวัน
มีการกำหนดของพระเจ้าและการกำหนดที่เป็นเช่นปีศาจ
การกำหนดของพระเจ้าคงอยู่มาเป็นเวลาครึ่งวงจร
พ่อให้การกำหนดของพระเจ้าแก่ลูกและทำให้ลูกเป็นเทพและแล้วการกำหนดเดียวกันนั้นคงอยู่มาผ่านยุคทองและยุคเงิน
ที่นั่นพวกเขาใช้ชาติเกิดจำนวนที่น้อยกว่าเพราะพวกเขาคือผู้ที่เป็นโยคี
ในยุคทองแดงและยุคเหล็กมีการกำหนดของราวันที่มีหลายชาติเกิด พวกเขาคือคนที่เป็นโบคี
(ผู้ที่ข้องแวะในความสุขทางประสาทสัมผัส) เหตุนี้เองช่วงชีวิตของพวกเขาจึงสั้นลง
ชุมนุมของพวกเขาใหญ่โตมากและพวกเขาก็ไม่มีความสุขอย่างมาก
ผู้ที่เคยทำตามการกำหนดของรามและแล้วก็ได้กลับมารวมตัวกันกับผู้ที่ทำตามการกำหนดของราวัน
และดังนั้นทั้งโลกจึงได้กลายเป็นเช่นนั้นของผู้ที่ทำตามการกำหนดของราวัน
แล้วพ่อก็มาและให้การกำหนดของรามแก่ทุกคน ในยุคทองเป็นการกำหนดของราม
การกำหนดของพระเจ้าที่เรียกว่าสวรรค์
ด้วยการได้รับการกำหนดของพระเจ้าสวรรค์ก็ถูกสร้างขึ้นมาเป็นเวลาครึ่งวงจร
เมื่อสวรรค์จบสิ้นลงก็กลายเป็นอาณาจักรของราวันที่มีการเรียกว่า “ผู้ทำตามกำหนดของปีศาจ”
ในเวลานี้ลูกแต่ละคนถามตนเอง ฉันกำลังทำสิ่งใดในการทำตามการกำหนดของปีศาจ
และฉันกำลังทำอะไรในการทำตามการกำหนดของพระเจ้า
ก่อนหน้านี้ราวกับว่าลูกเป็นชาวนรกและแล้วลูกก็ได้กลายเป็นชาวสวรรค์ในชีวาลายา (วัดของชีวา)
ยุคทองและยุคเงินนั้นเรียกว่าชีวาลายา การก่อตั้งนั้นเกิดขึ้นด้วยชื่อของผู้ใด
สถานที่นั้นจะได้รับการตั้งชื่อตามชื่อของผู้นั้นและดังนั้นจึงเป็นชีวาลายาที่ซึ่งมีเหล่าเทพอาศัยอยู่
เพียงพ่อ ผู้สร้างเท่านั้นที่อธิบายสิ่งเหล่านี้แก่ลูก ลูกๆ
ก็เข้าใจด้วยเช่นกันว่าท่านสร้างอะไร สิ่งสร้างทั้งหมดก็เรียกหาท่านในเวลานี้ “โอ้
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์! โอ้ ผู้ปลดปล่อย
ผู้เดียวผู้ที่ปลดปล่อยเราจากอาณาจักรของราวันและจากความทุกข์”
เวลานี้ลูกรู้เกี่ยวกับความสุขและเหตุนี้เองลูกจึงเข้าใจว่าสิ่งนี้เป็นความทุกข์
ไม่เช่นนั้นแล้วผู้คนมากมายก็จะไม่คิดว่าสิ่งนี้เป็นความทุกข์
เช่นที่พ่อเต็มไปด้วยความรู้และเป็นเมล็ดของโลกมนุษย์
ในทำนองเดียวกันลูกก็กลับมาเต็มไปด้วยความรู้เช่นกัน
เมล็ดมีความรู้ของต้นไม้แต่สิ่งนั้นไม่มีชีวิต หากเมล็ดนั้นมีชีวิตมันก็จะบอกลูก
ลูกเป็นของต้นไม้ที่มีชีวิตและเหตุนี้เองลูกจึงรู้จักต้นไม้ด้วยเช่นกัน
พ่อเรียกว่าเป็นเมล็ดของโลกมนุษย์ ผู้เป็นสัจจะ ผู้มีชีวิต และเป็นตัวแห่งความปีติ
ไม่มีใครรู้ว่าต้นไม้นี้เติบโตอย่างไรแล้วได้มีการหล่อเลี้ยงอย่างไร
ไม่ใช่ว่าต้นไม้ใหม่นั้นเติบโตขึ้น
พ่อได้อธิบายแล้วว่ามนุษย์ของต้นไม้เก่านั้นร้องเรียกหา “ได้โปรดมาและปลดปล่อยเราจากราวันเถิด”
เพราะนี่คืออาณาจักรของราวันในเวลานี้ ผู้คนไม่รู้จักผู้สร้างหรือสิ่งสร้าง
พ่อเองก็บอกลูกว่าพ่อสร้างสวรรค์เพียงครั้งเดียวเท่านั้น
หลังจากสวรรค์แล้วก็กลายเป็นนรก เมื่อราวันมาผู้คนนั้นก็ไปสู่หนทางแห่งบาป
ในยุคทองเคยมีทุกสิ่ง มีสุขภาพพลานามัยที่ดี ความมั่งคั่งและความสุข
เวลานี้ลูกมาที่นี่เพื่อประกาศสิทธิ์ในมรดกของพลานามัยที่ดี ความมั่งคั่ง
และความสุขของลูกจากพ่อ เพราะจะไม่มีความทุกข์ใดๆในสวรรค์
สิ่งนี้อยู่ในหัวใจของลูกว่าลูกทำความเพียรพยายามทุกวงจรในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุด
ชื่อนั้นก็ดีมาก ไม่มียุคอื่นที่สามารถเรียกได้ว่าสูงส่งที่สุด
ในยุคเหล่านั้นลูกเฝ้าแต่ลงบันไดมาเรื่อยๆ
ลูกเรียกหาพ่อและลูกก็อุทิศตนแก่พ่อด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตามลูกไม่รู้ว่าพ่อจะมาเมื่อใด ผู้คนร้องเรียกหา โอ้ พระเจ้า
ปลดปล่อยเราเถิด กลายเป็นผู้นำทางของเราเถิด
หากท่านกลายเป็นผู้ปลดปล่อยท่านต้องมาที่นี่อย่างแน่นอน
แล้วท่านก็ต้องกลายเป็นผู้นำทางและพาเรากลับบ้าน
พ่อได้เห็นลูกหลังจากหลายวันและดังนั้นท่านก็มีความสุขอย่างมาก
เหล่านั้นคือพ่อที่มีขีดจำกัด และผู้เดียวนี้คือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
บาบาคือผู้สร้าง ท่านสร้างและแล้วท่านก็หล่อเลี้ยงด้วยเช่นกัน
ลูกต้องกลับมาใช้ชาติเกิดใหม่ บางคนมีลูก 10 คน บางคนมี 12 คน
แต่ทั้งหมดนั้นคือความสุขที่มีขีดจำกัดซึ่งเหมือนมูลกาหนึ่งหยด
พวกเขากลับมาตโมประธาน มีความสุขเล็กน้อยมากในสภาพที่ตโมประธาน
เมื่อลูกกลับมาสโตประธานก็มีความสุขอย่างมาก
พ่อมาและบอกลูกถึงวิธีที่จะกลับมาสโตประธาน พ่อนั้นเรียกว่าเป็นผู้ทรงพลังอำนาจ
ผู้คนคิดว่าพระเจ้าคือผู้ทรงพลังอำนาจและคิดว่าท่านสามารถทำสิ่งใดก็ได้ตามที่ท่านต้องการ
ที่ท่านสามารถแม้กระทั่งซุบชีวิตคนตายให้ฟื้นขึ้นมา
ครั้งหนึ่งมีบางคนได้เขียนไว้ว่า “หากท่านคือพระเจ้าแล้วจงแสดงให้เห็นด้วยการทำให้แมลงวันนี้ฟื้นคืนชีวิต”
พวกเขาถามคำถามเช่นนั้นมากมาย พ่อได้ให้พละกำลังแก่ลูกที่ทำให้ลูกเอาชนะราวัน
จากการอยู่อย่างเป็นเหมือนลิงลูกกลับมามีค่าควรแก่การอยู่ในวัด
และแล้วพวกเขาก็ได้สร้างเรื่องราวเหล่านั้น
ในความเป็นจริงแล้วลูกทั้งหมดคือสีดาผู้เลื่อมใสศรัทธา
ลูกทั้งหมดได้รับการปลดปล่อยจากราวัน ลูกไม่มีวันได้รับความสุขจากราวัน
เวลานี้ทั้งหมดอยู่ในกรงขังของราวัน จะไม่มีการกล่าวว่าลูกอยู่ในกรงขังของราม
รามมาเพื่อปลดปล่อยลูกจากกรงขังของราวัน พวกเขาได้สร้างราวันที่มี 10 หัว
พวกเขาได้แสดงราวันที่มี 20 มือ
พ่อได้อธิบายแล้วว่ามีกิเลสทั้งห้าของชายและกิเลสทั้งห้าของหญิง
นั่นเรียกว่าอาณาจักรของราวันหรืออาณาจักรของมายาในรูปของกิเลสทั้งห้า
จะไม่กล่าวว่า ผู้นี้มีมายามากมาย (ความมั่งคั่ง) หรือเขามีความซาบซึ้งของมายา
ไม่เลย ความมั่งคั่งไม่ใช่มายา ความมั่งคั่งเรียกว่าความเจริญรุ่งเรือง ลูกๆ
ก็ได้รับความความเจริญรุ่งเรืองอย่างมากมาย ฯลฯ
ลูกไม่จำเป็นต้องร้องขอสิ่งใดเพราะนี่คือการศึกษาเล่าเรียน
จะมีใครต้องร้องขอสิ่งใดสำหรับการศึกษาเล่าเรียนไหม?
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ครูสอนนักเรียนก็จะศึกษาสิ่งนั้น
ยิ่งลูกศึกษาเล่าเรียนมากเท่าไรลูกจะได้รับมากเท่านั้น
ไม่มีเรื่องของการร้องขอสิ่งใด ความบริสุทธิ์เป็นสิ่งจำเป็นในสิ่งนี้เช่นกัน
ดูซิแม้เพียงหนึ่งคำนั้นมีคุณค่ามากมายเพียงใด? หลายๆล้าน
จงตระหนักรู้จักพ่อและจดจำพ่อ พ่อได้ให้การตระหนักรู้แก่ลูก
เช่นที่ดวงวิญญาณเป็นจุด ในทำนองเดียวกันพ่อก็เป็นดวงวิญญาณเป็นจุดเช่นกัน
พ่อบริสุทธิ์เสมอ พ่อคือมหาสมุทรแห่งความสงบ ความรู้ และความบริสุทธิ์
มีคำยกย่องของเพียงผู้เดียว พวกเขาทั้งหมดมีตำแหน่งของตนเอง
พวกเขาได้สร้างละครที่มีการแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าอยู่ในทุกอนุภาค
ผู้ที่เคยเห็นละครนั้นก็จะรู้เกี่ยวกับสิ่งนี้ บาบาบอกลูกมหาวีระว่า
ลูกอาจจะไปที่ใดก็ตาม ลูกเพียงแค่เห็นทุกสิ่งอย่างเป็นผู้สังเกตการณ์ที่ละวาง
เวลานี้ลูกๆ กำลังก่อตั้งอาณาจักรของรามและกำลังจบสิ้นอาณาจักรของราวัน
นี่คือบางสิ่งที่ไม่มีขีดจำกัด พวกเขาได้สร้างเรื่องราวที่มีขีดจำกัด
ลูกคือกองทัพชีพชัคตี ชีวาคือผู้ทรงพลังอำนาจ
ลูกคือกองทัพของชีวาผู้ที่รับพลังจากชีวา แล้วผู้คนเหล่านั้นได้ตั้งชื่อว่า “ชีพเสนา”
(พรรคการเมือง) ชื่อของลูกควรเป็นอะไร? ลูกได้รับชื่อว่า
ประชาบิดาบราห์มากุมารและกุมารี ทุกคนคือลูกของชีวา
ดวงวิญญาณของทั้งโลกคือลูกของท่าน ลูกได้รับพลังจากชีวา
ชีพบาบาสอนความรู้แก่ลูกที่ทำให้ลูกได้รับพลังอย่างมากมายที่ลูกปกครองทั้งโลกเป็นเวลาครึ่งวงจร
ของลูกคือพลังโยคะและของพวกเขาคือพลังทางกายภาพ
ราชาโยคะโบราณของบารัตนั้นได้รับการจดจำ
ผู้คนต้องการที่จะเรียนรู้โยคะโบราณของบารัตซึ่งสวรรค์จะได้รับการก่อตั้งขึ้นมา
พวกเขาพูดว่าเป็นเวลาหลายปีก่อนพระคริสต์เคยมีสวรรค์ สิ่งนั้นถูกสร้างขึ้นมาอย่างไร?
ด้วยโยคะ ลูกคือซันยาสซีผู้ที่เป็นของหนทางของครอบครัว
ผู้คนเหล่านั้นจากบ้านและครอบครัวของพวกเขาและไปอยู่ในป่า
ตามละครแต่ละคนก็ได้รับบทบาทของตนเอง
ดวงวิญญาณที่แสนเล็กมีบทบาทที่แสนใหญ่โตเช่นนั้น
สิ่งนี้สามารถเรียกว่าเป็นธรรมชาติเท่านั้น พ่อมีพลังเสมอและเป็นยุคทองเสมอ
เวลานี้ลูกได้รับพลังจากท่าน ละครนี้ได้ถูกสร้างขึ้นมาแล้ว
ไม่ใช่ว่าท่านจะสว่างกว่าพระอาทิตย์พันดวง
ไม่ว่าพวกเขาจะมีความรู้สึกรักและศรัทธาต่อพระเจ้าเช่นไร
นั่นคือนิมิตที่พวกเขาได้เห็นท่าน ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดง “หยุดนะ!
ฉันไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว” พ่อพูดว่า
ทั้งหมดนั้นเป็นสันสการ์ของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
นี่คือความรู้ที่ลูกต้องศึกษาเล่าเรียน พ่อเป็นครูเช่นกัน พ่อกำลังสอนลูก
พ่อบอกกับเราว่า ลูกต้องกลับมาสโตประธานจากตโมประธาน บาบาได้อธิบายแล้วว่า
อย่าได้ฟังสิ่งที่เลวร้าย... ผู้คนไม่รู้ว่าใครพูดสิ่งนี้
ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยแสดงภาพของลิง เวลานี้พวกเขาเฝ้าแต่แสดงสิ่งนี้ในภาพของมนุษย์
บาบามีภาพถ่ายของลูกสาวนลินี ผู้คนก็มีความซาบซึ้งของความเลื่อมใสศรัทธาอย่างมาก
นี่เป็นอาณาจักรของความเลื่อมใสศรัทธา เวลานี้กำลังจะกลายเป็นอาณาจักรของความรู้
มีความแตกต่างกัน ลูกๆ รู้ว่ามีความสุขอย่างมากอย่างแท้จริงด้วยความรู้
และแล้วในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาลูกก็ลงบันไดมาเรื่อยๆ
เราไปสู่ยุคทองก่อนแล้วเราก็ลงมาเหมือนตัวไร ใน 1,250 ปี เราลดลงไปสององศา
มีตัวอย่างของพระจันทร์ พระจันทร์ก็ถูกเงามืดบดบัง
องศาก็ลดลงมาเรื่อยๆจากนั้นองศานั้นก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละน้อยและกลับมาเต็ม 16
องศาสมบูรณ์ นั่นเป็นเรื่องที่ชั่วคราว นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีขีดจำกัด
ในเวลานี้มีลางของราหูอยู่เหนือทุกคน ลางที่สูงสุดคือลางดีของดาวพฤหัส
ลางที่ต่ำสุดคือลางของราหูและลางเหล่านี้ทำให้ลูกล้มละลายโดยสิ้นเชิง
เราปีนขึ้นไปด้วยลางของดาวพฤหัส ผู้คนเหล่านั้นไม่รู้จักพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
เวลานี้มีลางของราหูอยู่เหนือทุกคน เพียงลูกเท่านั้นที่รู้สิ่งนี้ ไม่มีใครอื่นรู้
เป็นลางของราหูที่ทำให้ลูกล้มละลาย ลูกนั้นกลับมามั่งคั่งด้วยลางของดาวพฤหัส
บารัตเคยมีความมั่งคั่งอย่างมาก มีเพียงบารัตเดียวเท่านั้น
ในยุคทองก็มีอาณาจักรของราม อาณาจักรที่บริสุทธิ์ได้รับการยกย่อง
ผู้คนของอาณาจักรที่ไม่บริสุทธิ์ก็ร้องเพลงว่า “เราปราศจากคุณธรรม
เราไม่มีคุณธรรมใดๆเลย” พวกเขาได้จัดตั้งองค์กรที่ชื่อว่า “นิรคุณ” (ไม่มีคุณธรรม)
ในความเป็นจริงทั้งโลกคือองค์กรที่ไม่มีคุณธรรม ไม่ใช่เรื่องของเพียงคนเดียว
มักจะมีการกล่าวว่าเด็กๆเป็นดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่เสมอ
และแล้วลูกก็พูดว่าพวกเขาไม่มีคุณธรรมใดๆ
เป็นทุกคนในทั้งโลกที่กำลังประสบกับลางของราหูเพราะพวกเขาไม่มีคุณธรรมใดเลย
เวลานี้พ่อพูดว่า จงให้ทานแล้วลางของเงามืดจะถูกขจัดออกไปได้
เวลานี้ทุกคนต้องกลับบ้าน ลูกแต่ละคนต้องละทิ้งร่างกายของลูกและศาสนาทางร่างทั้งหมด
มีศรัทธาว่าลูกคือดวงวิญญาณ เวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน
เนื่องจากไม่บริสุทธิ์จึงไม่มีใครสามารถกลับบ้านได้
เวลานี้พ่อกำลังแสดงวิธีที่จะกลับมาบริสุทธิ์แก่ลูก จดจำพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
บางคนพูดว่า “บาบา เราลืม” พ่อพูดว่า ลูกๆ ที่แสนหวาน
หากลูกลืมพ่อผู้ชำระให้บริสุทธิ์แล้วลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ได้อย่างไร?
ลองคิดถึงสิ่งที่ลูกพูด! แม้แต่สัตว์ก็ไม่เคยพูดว่าพวกมันลืมพ่อของมัน
ลูกกำลังพูดอะไร? พ่อคือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดของลูก
ลูกได้มาเพื่อประกาศสิทธิ์ในมรดกที่ไม่มีขีดจำกัดของลูก
เมื่อพ่อที่ไม่มีตัวตนเข้ามาในผู้ที่มีตัวตนเท่านั้นที่พ่อสามารถสอนได้
เวลานี้พ่อเข้ามาในผู้นี้ เรารวมกันเป็นบัพดาดา
ดวงวิญญาณของทั้งสองอยู่ตรงกลางหน้าผากนี้ เมื่อลูกพูดคำว่า “บัพดาดา”
จะต้องมีทั้งสองดวงวิญญาณอย่างแน่นอน ชีพบาบาและดวงวิญญาณบราห์มา
ลูกทั้งหมดกลายเป็นประชาบิดาบราห์มากุมารและกุมารี
ลูกได้รับความรู้และดังนั้นลูกก็รู้ว่าลูกเป็นพี่น้องเพศชาย
และแล้วลูกก็ได้กลายเป็นพี่น้องหญิงชายด้วยประชาบิดาบราห์มา
การจดจำระลึกถึงนี้ต้องมั่นคงมาก
อย่างไรก็ตามบาบาก็เห็นว่ามีแรงดึงดูดของรูปและนามแม้กระทั่งระหว่างพี่น้องหญิงชาย
หลายคนก็มีความคิดที่เป็นบาป
สิ่งนี้เป็นเพราะลูกเห็นร่างกายที่ลูกมีความคิดที่เป็นบาป เวลานี้พ่อพูดว่า
พิจารณาว่าตนเป็นดวงวิญญาณและมองดูผู้อื่นด้วยสายตาของความเป็นพี่น้อง
ดวงวิญญาณทั้งหมดเป็นพี่น้องกัน หากพวกเขาเป็นพี่น้อง ก็ต้องมีพ่ออย่างแน่นอน
ทุกคนมีพ่อผู้เดียว ทุกคนจดจำพ่อนั้น เวลานี้พ่อพูดว่า
หากลูกต้องการที่จะกลับมาสโตประธานจงจดจำพ่อผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอ
ยิ่งลูกจดจำพ่อมากเท่าไรสนิมก็จะถูกขจัดออกไปมากเท่านั้น
ปรอทของความสุขก็จะสูงขึ้นและลูกจะรู้สึกถึงแรงดึงนั้นตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
ด้วยความรักระลึกถึงและสวัสดีตอนเช้าจากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ให้ความใส่ใจอย่างเต็มที่ต่อการศึกษาเล่าเรียนและทำให้ตนเองเจริญรุ่งเรือง
อย่าได้ร้องขอสิ่งใด
กลายเป็นมหาเศรษฐีด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อผู้เดียวและด้วยการสร้างสมความบริสุทธิ์
2.
ในการที่จะได้รับการปลดปล่อยจากลางของราหู จงให้ทานกิเลส อย่ารับฟังสิ่งที่เลวร้าย...
ขจัดสิ่งต่างๆออกไปจากสติปัญญาของลูกที่ทำให้ลูกลงบันไดมาและกลับมาปราศจากคุณธรรม
พร:
ขอให้ลูกมีความถ่อมตนและด้วยเหตุนั้นจึงยิ่งใหญ่ และด้วยมันตราของลูกที่ว่า "ท่านก่อน"
จึงได้รับความเคารพจากทุกคน
จดจำมันตราที่ยิ่งใหญ่นี้เสมอ “ผู้ที่มีความถ่อมตนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในทุกๆทาง”
การพูดว่า “ท่านก่อน” เป็นพื้นฐานของการได้รับความเคารพจากทุกคน
รักษามันตรานี้ไว้กับลูกเสมอในรูปของพรและกลับมายิ่งใหญ่
ด้วยการได้รับการหล่อเลี้ยงจากพร ลูกสามารถโบยบินไปยังจุดหมายปลายทางของลูกได้
เมื่อลูกไม่ใช้พรของลูก ลูกต้องทำงานหนัก
หากลูกได้รับการหล่อเลี้ยงจากพรอย่างต่อเนื่อง และลูกเฝ้าแต่ใช้พรของลูกในงานนั้น
การทำงานหนักใดๆก็จะจบสิ้นและลูกจะเฝ้าแต่ประสบความสำเร็จและความพอใจอย่างสม่ำเสมอ
คติพจน์:
เพื่อที่จะรับใช้ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกของลูก ให้รอยยิ้ม ความบันเทิง
และรูปแบบที่เป็นผู้ใหญ่ของลูกปรากฏออกมา