02.12.24 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:- ତୁମକୁ
ନିଜର ଆତ୍ମା ରୂପୀ ଦୀପକକୁ ନିଜେ ହିଁ ସମ୍ଭାଳିବାକୁ ହେବ, ମାୟାର ତୋଫାନରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ
ଜ୍ଞାନ-ଯୋଗର ଘୃତ ନିଶ୍ଚିତ ଦରକାର ।
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ
ପୁରୁଷାର୍ଥ ଗୁପ୍ତ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଗୁପ୍ତ ଭାବରେ ସମ୍ପତ୍ତି ବା ବର୍ସା ପ୍ରାପ୍ତ କରାଇ ଦେଇଥାଏ?
ଉତ୍ତର:-
ଅନ୍ତର୍ମୁଖୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଚୁପ୍ ରହି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ଗୁପ୍ତ ରୂପରେ ବର୍ସା ମିଳିଯିବ ।
ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହି ଶରୀର ଛାଡିଲେ ତ ବହୁତ ଭଲ, ଏଥିରେ କୌଣସି କଷ୍ଟ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କୁ
ମନେପକାଇବା ସହିତ ଜ୍ଞାନ-ଯୋଗର ସେବା ମଧ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡିବ, ଯଦି ନ କରି ପାରୁଛ ତେବେ କର୍ମଣା
ସେବା କର । ବହୁତଙ୍କୁ ସୁଖ ଦେବା ଦ୍ୱାରା ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳିବ । ନିଜର ଚାଲି-ଚଳଣ ଏବଂ କଥାବାର୍ତ୍ତା
ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସାତ୍ତ୍ୱିକ ହେବା ଦରକାର ।
ଗୀତ:-
ନିର୍ବଳ ସେ
ଲଢାଇ ବଳବାନ୍ କି...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ବାବା ବୁଝାଇ
ଦେଇଛନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ଏଭଳି ଗୀତ ଶୁଣୁଛ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ନିଜ ଉପରେ ହିଁ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କର । ଏ
କଥା ତ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି - ମନୁଷ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କଲେ ୧୨ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୀପ ଜଳାଇଥା’ନ୍ତି
। ତୁମେମାନେ ପୁଣି ମରିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରୁଛ ଏବଂ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ନିଜର ଜ୍ୟୋତି ନିଜେ ହିଁ
ଜଳାଉଛ । ଯେଉଁମାନେ ମାଳାରେ ଆସିବେ ସେହିମାନେ ହିଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି । ପ୍ରଜାମାନେ ଏହି
ମାଳାରେ ଆସୁନାହାଁନ୍ତି । ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ଦରକାର ଯେ, ଆମେ କିପରି ବିଜୟ ମାଳାରେ ପ୍ରଥମେ ଯିବୁ
। ଯେପରି ମାୟା ବିରାଡି ତୋଫାନ ଆଣି ବିକର୍ମ କରାଇ ନ ଦେଉ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଦୀପ ଲିଭିଯିବ । ଏବେ
ଏଥିରେ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଉଭୟର ବଳ ଦରକାର । ଯୋଗ ସହିତ ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଜରୁରୀ । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ନିଜ
ଦୀପକୁ ସମ୍ଭାଳିବାକୁ ପଡିବ । ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଚାଲୁ ରହିବ । ରେସ୍ (ପ୍ରତିଯୋଗିତା)
ଚାଲୁଛି ତେଣୁ ବହୁତ ସାବଧାନ ରହିବାକୁ ପଡିବ - ଯେପରି ଜ୍ୟୋତି କମ୍ ନ ହୋଇଯାଉ, ଲିଭି ନ ଯାଉ
ସେଥିପାଇଁ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗର ଘିଅ ପ୍ରତିଦିନ ପକାଇବାକୁ ପଡୁଛି । ଯୋଗବଳରେ ଶକ୍ତି ନ ଥିଲେ
ଦୌଡିପାରିବ ନାହିଁ । ପଛରେ ରହିଯିବ । ସ୍କୁଲରେ ପାଠପଢାର ବିଷୟ ରହିଥାଏ, ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନେ
ଦେଖନ୍ତି ଯେ - ମୁଁ ଏହି ବିଷୟରେ ପ୍ରବୀଣ ନୁହେଁ, ତେଣୁ ସେହି ହିସାବରେ ପୁଣି ଅଧିକ ମେହନତ
କରିଥା’ନ୍ତି । ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ହେଉଛି । ସ୍ଥୂଳ ସେବାର ବିଷୟ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ । ଅନେକଙ୍କର
ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳିଥାଏ । କେହି କେହି ସନ୍ତାନ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇବାର ସେବା କରିଥା’ନ୍ତି । ଦିନକୁ ଦିନ
ସେବାର ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଚାଲିବ । ଜଣେ ମାଲିକର ୬-୮ଟି ଦୋକାନ ମଧ୍ୟ ରହିଥାଏ । ସବୁ ଏକାଭଳି ଚାଲି
ନଥାଏ । କେଉଁଠି କମ୍ ଗ୍ରାହକ ତ କେଉଁଠି ଅଧିକ ଗ୍ରାହକ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ତୁମର ମଧ୍ୟ ଦିନେ ସେହି
ସମୟ ଆସିବ ଯେତେବେଳେ କି ତୁମକୁ ରାତିରେ ମଧ୍ୟ ଫୁରସତ ମିଳିବ ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ଜାଣି ପାରିବେ ଯେ
ଜ୍ଞାନର ସାଗର ବାବା ଆସିଛନ୍ତି, ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ଦ୍ୱାରା ଝୁଲାମୁଣୀ ଭରପୁର କରୁଛନ୍ତି ।
ପୁଣି ଏତେ ସନ୍ତାନ ଆସିବେ ଯେ, ସେ କଥା ନ କହିଲେ ଭଲ । ଜଣେ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କୁ ଶୁଣାଇଥା’ନ୍ତି ନା ।
ଏଠାରେ ଏହି ଜିନିଷ ବହୁତ ଭଲ ଏବଂ ଶସ୍ତା ମିଳୁଛି । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ ଏହି ରାଜଯୋଗର ଶିକ୍ଷା
ବହୁତ ସହଜ । ସମସ୍ତେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ବିଷୟରେ ଜାଣିଗଲେ ପୁଣି ଆସିବାକୁ ଲାଗିବେ । ତୁମେ ଏହି
ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗର ସେବା କରୁଛ । ଯେଉଁମାନେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଯୋଗର ସେବା କରିପାରୁନାହାଁନ୍ତି ତେବେ
କର୍ମଣା ସେବାରେ ମଧ୍ୟ ନମ୍ବର ରହିଛି । ସମସ୍ତଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳିବ । ପରସ୍ପରକୁ ସୁଖ ଦେବାକୁ
ପଡିଥାଏ । ଏହା ତ ବହୁତ-ବହୁତ ଶସ୍ତା ଖଣି ଅଟେ । ଏହା ହେଲା ଅବିନାଶୀ ହୀରା-ଲୀଳାର ଖଣି । ୮
ରତ୍ନର ମାଳା ତିଆରି କରିଥା’ନ୍ତି ନା । ପୂଜା ମଧ୍ୟ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ କେହି ହେଲେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି
ଯେ ଏହି ମାଳା କେଉଁମାନଙ୍କର ତିଆରି ହୋଇଛି ।
ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ, କିପରି
ଆମେ ହିଁ ପୂଜ୍ୟରୁ ପୂଜାରୀ ହେଉଛୁ । ଏହା ବହୁତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଜ୍ଞାନ, ଯାହାକୁ ଦୁନିଆରେ କେହି
ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ ଭାଗ୍ୟବାନ ତାରକା ରୂପୀ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ହିଁ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି ଯେ
ଆମେ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ଥିଲୁ, ଏବେ ନର୍କର ମାଲିକ ହୋଇଯାଇଛୁ, ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହେଲେ ପୁଣି
ପୁନର୍ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ସେହିଠାରେ ହିଁ ନେବୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ପୁନର୍ବାର ଆମେ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହେବାକୁ
ଯାଉଛୁ । ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ହିଁ ଏହି ସଂଗମଯୁଗ ବିଷୟରେ ଜାଣିଛ । ଅନ୍ୟ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ସାରା
ଦୁନିଆ ଏବେ କଳିଯୁଗରେ ଅଛି । ଯୁଗ ତ ଅଲଗା ଅଲଗା ରହିଛି ନା । ଯଦି ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଥିବେ ତେବେ
ପୁନର୍ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ନେବେ । ତୁମେମାନେ ଏବେ ସଂଗମରେ ଅଛ । ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି
ଶରୀର ତ୍ୟାଗ କଲେ ତେବେ ସଂସ୍କାର ଅନୁସାରେ ପୁଣି ଆସି ଏହିଠାରେ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେବେ । ତୁମେ
ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ହେଉଛ ସଂଗମଯୁଗୀ । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଏବେ କଳିଯୁଗର ଶୁଦ୍ର ଅଟନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନ
ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ଏହି ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ମିଳୁଛି । ତୁମେ ବି.କେ. ଜ୍ଞାନ ଗଙ୍ଗାମାନେ ପ୍ରାକ୍ଟିକାଲରେ
ଏବେ ସଂଗମଯୁଗରେ ଅଛ । ଏବେ ତୁମକୁ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କରିବାକୁ ହେବ । ଦୋକାନ ସମ୍ଭାଳିବାକୁ ହେବ ।
ଜ୍ଞାନ-ଯୋଗର ଧାରଣା ନ ଥିଲେ ଦୋକାନ ସମ୍ଭାଳି ପାରିବ ନାହିଁ । ସେବାର ଫଳ ତ ବାବା ଦେବାକୁ
ଯାଉଛନ୍ତି । ଯଜ୍ଞ ରଚନା ହେଲେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ଆସିଥା’ନ୍ତି । ପୁଣି
କାହାକୁ ଅଧିକ ଦକ୍ଷିଣା, କାହାକୁ କମ୍ ମିଳିଥାଏ । ସେହିପରି ବର୍ତ୍ତମାନ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା
ରୁଦ୍ର ଜ୍ଞାନ ଯଜ୍ଞ ରଚନା କରିଛନ୍ତି । ଆମେ ହେଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣ । ଆମର ଧନ୍ଦା ହେଲା ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ
ଦେବତା କରାଇବା । ଏଭଳି ଯଜ୍ଞ ଆଉ କେଉଁଠାରେ ନାହିଁ ଯେଉଁଠି କହିବେ ଯେ ଆମେ ଏହି ଯଜ୍ଞ ଦ୍ୱାରା
ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେଉଛୁ । ଏହାକୁ ରୁଦ୍ର ଜ୍ଞାନ ଯଜ୍ଞ ଅଥବା ପାଠଶାଳା ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି ।
ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନ ଦେବୀ-ଦେବତା ପଦ ପାଇପାରିବେ । ବାବା ରାୟ ମଧ୍ୟ
ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ପରମଧାମରୁ ବାବାଙ୍କ ସାଥିରେ ଆସିଛ । ତୁମେ କହୁଛ ଆମେ ପରମଧାମ ନିବାସୀ ଅଟୁ
। ଏବେ ବାବାଙ୍କ ମତ ଦ୍ୱାରା ଆମେ ସ୍ୱର୍ଗର ସ୍ଥାପନା କରୁଛୁ । ଯିଏ ସ୍ଥାପନ କରିବେ ସେ ନିଶ୍ଚୟ
ମାଲିକ ହେବେ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ, ଏହି ଦୁନିଆରେ ଆମେ ସବୁଠାରୁ ଭାଗ୍ୟବାନ, ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟ,
ଜ୍ଞାନ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଏବଂ ଜ୍ଞାନ ତାରକା ଅଟୁ । ଜ୍ଞାନ ସାଗର ହିଁ ଆମକୁ ଏଭଳି କରାଉଛନ୍ତି । ତେବେ
ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର, ତାରକା ତ ସ୍ଥୁଳରେ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ନା । ତାଙ୍କ ସହିତ ଆମର ତୁଳନା କରାଯାଇଛି
। ତେଣୁ ଆମେମାନେ ହିଁ ଜ୍ଞାନସୂର୍ଯ୍ୟ, ଜ୍ଞାନ ଚନ୍ଦ୍ରମା, ଜ୍ଞାନ ତାରକା ହୋଇଥିବୁ । ଜ୍ଞାନର
ସାଗର ବାବା ହିଁ ଆମକୁ ଏପରି କରୁଛନ୍ତି । ନାମ ତ ରହିବ ନା । ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅଥବା ଜ୍ଞାନ
ସାଗରଙ୍କର ଆମେ ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ସେ ତ ଏଠାକାର ବାସିନ୍ଦା ନୁହଁନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସି
ତୁମକୁ ନିଜ ସମାନ କରୁଛି । ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଜ୍ଞାନ ତାରକା ତୁମକୁ ଏହିଠାରେ ହିଁ ହେବାକୁ ପଡିବ
। ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାସ୍ତବରେ ଆମେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ପୁଣି ଏହିଠାରେ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହେବୁ । କିନ୍ତୁ
ପୁରୁଷାର୍ଥ ଉପରେ ହିଁ ସବୁ କିଛି ନିର୍ଭର କରୁଛି । ଆମେ ମାୟା ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା
ଯୋଦ୍ଧା ଅଟୁ । ସେମାନେ ପୁଣି ମନକୁ ବଶ କରିବା ପାଇଁ କେତେ ହଠ ଆଦି କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ତ ହଠଯୋଗ
ଆଦି କରିପାରିବ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ତୁମକୁ କୌଣସି କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ, ମୁଁ
କେବଳ ଏତିକି କହୁଛି, ତୁମକୁ ମୋ ପାଖକୁ ଆସିବାକୁ ପଡିବ ସେଥିପାଇଁ ମୋତେ ମନେପକାଅ । ମୁଁ
ତୁମମାନଙ୍କୁ ନେବାକୁ ଆସିଛି । ଏହି କଥା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ କହିପାରିବେ ନାହିଁ । ଯଦିଓ ନିଜକୁ
ଈଶ୍ୱର ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ନିଜକୁ ଗାଇଡ୍ କହିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ମୁଖ୍ୟ
ପଣ୍ଡା, କାଳର କାଳ ଅଟେ । ସତ୍ୟବାନ ଓ ସାବିତ୍ରୀର ଗୋଟିଏ କାହାଣୀ ରହିଛି ନା! ତାଙ୍କର ଶାରୀରିକ
ସ୍ନେହ ଥିବା କାରଣରୁ ଦୁଃଖୀ ହେଉଥିଲେ । ତୁମେ ତ ଖୁସି ହେଉଛ । ମୁଁ ତୁମ ଆତ୍ମାକୁ ନେଇଯିବି,
ତୁମେ କେବେ ଦୁଃଖୀ ହେବ ନାହିଁ । ଜାଣିଛ ଆମର ବାବା ଆମକୁ ସୁଇଟ୍ ହୋମ୍ (ଶାନ୍ତିଧାମ)କୁ ନେଇଯିବା
ପାଇଁ ହିଁ ଆସିଛନ୍ତି । ଯାହାକୁ ମୁକ୍ତିଧାମ, ନିର୍ବାଣଧାମ କୁହାଯାଉଛି । କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ କାଳର
କାଳ ଅଟେ । ସେ ତ ଗୋଟିଏ ଆତ୍ମାକୁ ନେଇଯାଉଛି, ମୁଁ ତ କେତେ ବଡ କାଳ । ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ
ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଗାଇଡ୍ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନେଇଯାଇଥିଲି । ସାଜନ ସଜନୀମାନଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରାଇ ନେବେ । ତେଣୁ
ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ପଡିବ ।
ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ, ଏବେ
ଆମେ ପଢୁଛୁ ପୁଣି ଏଠାକୁ ଆସିବୁ । ପ୍ରଥମେ ଶାନ୍ତିଧାମ ଯିବୁ ପୁଣି ତଳକୁ ଆସିବୁ । ତୁମେ
ସ୍ୱର୍ଗର ତାରକା ଅଟ । ଆଗରୁ ନର୍କର ତାରକା ଥିଲ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ତାରକା ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ତେବେ
ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମ ଅନୁସାରେ ଭାଗ୍ୟବାନ ତାରକା ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ତୁମକୁ ଜେଜେବାପାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି
ମିଳୁଛି । ଏହା ବଡ ଜବରଦସ୍ତ ଖଣି ଅଟେ ଏବଂ ଏହା ଥରେ ମାତ୍ର ବାହାରୁଛି । ସେ ଖଣି ତ ବହୁତ ଅଛି
ନା । ଦିନକୁ ଦିନ ବହୁତ ବାହାରି ଚାଲିଛି । ଖୋଜିଲେ ଆହୁରି ବହୁତ ବାହାରିବ । ଏଠାରେ ତ କେବଳ ଥରେ
ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ହିଁ ଖଣି ମିଳୁଛି - ତାହା ହେଉଛି ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନର ଖଣି । ଏମିତି ତ ଜ୍ଞାନର
ପୁସ୍ତକ ବହୁତ ଅଛି କିନ୍ତୁ ତାକୁ ରତ୍ନ ବୋଲି କୁହାଯିବ ନାହିଁ ବାବାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର
କୁହାଯାଉଛି । ସିଏ ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନର ନିରାକାରୀ ଖଣି ଅଟନ୍ତି । ରତ୍ନ ଦ୍ୱାରା ଆମେ ନିଜର
ଝୁଲାମୁଣୀ ଭରପୁର କରୁଛୁ । ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ୍ । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ଶୁଦ୍ଧ ଅଭିମାନ
ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଦୋକାନରେ ଅଧିକ ବିକ୍ରି ହେଲେ ତା’ର ନାଁ ମଧ୍ୟ ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇଯାଏ । ତୁମେ ଏଠାରେ
ପ୍ରଜା ସହିତ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ମଧ୍ୟ ତିଆରି କରୁଛ । ତେଣୁ ଏଠାରୁ ରତ୍ନର ଝୁଲା ଭରି ପୁଣି ସେଠାରେ
ଯାଇ ଦାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି ଯିଏକି ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ
ଦ୍ୱାରା ତୁମମାନଙ୍କର ଝୁଲା ଭରୁଛନ୍ତି । ବାକି ସେହି ସମୁଦ୍ର ନୁହେଁ ଯାହାର ବର୍ଣ୍ଣନା ଶାସ୍ତ୍ରରେ
ଦେଖାଯାଇଛି ଯେ ରତ୍ନର ଥାଳି ଭରି ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ଦେଉଛି । ସେହି ସାଗରରୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ମିଳି
ନ ଥାଏ । ଏହା ହେଉଛି ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନର କଥା । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ପୁଣି ତୁମକୁ ରତ୍ନର ଖଣି ମଧ୍ୟ
ମିଳୁଛି । ସେଠାରେ ପ୍ରଚୁର ହୀରା-ନୀଳା ରହିବ, ଯେଉଁଥିରେ ପୁଣି ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମନ୍ଦିର ଆଦି
ତିଆରି କରିବ । ଭୂମିକମ୍ପ ଇତ୍ୟାଦି ହେଲେ ସେ ସବୁ ତଳକୁ ଚାଲିଯାଏ । ସେଠାରେ ତ ମହଲ ଆଦି ବହୁତ
ତିଆରି ହେବ, ଗୋଟିଏ ନୁହେଁ । ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ରାଜାମାନଙ୍କର ବହୁତ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ହେଉଛି । ତୁମେମାନେ
ଜାଣିଛ - କଳ୍ପ ପୂର୍ବ ସଦୃଶ ଯେପରି ଘର ତିଆରି କରିଥିଲ ସେହିପରି ପୁଣି ତିଆରି କରିବ । ସେଠାରେ ତ
ବହୁତ ସହଜରେ ଘର ଆଦି ତିଆରି ହେଉଥିବ । ବିଜ୍ଞାନ ବହୁତ କାମ ଦେଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ ସାଇନ୍ସ
ଶବ୍ଦ ରହିବ ନାହିଁ । ସାଇନ୍ସକୁ ହିନ୍ଦୀରେ ବିଜ୍ଞାନ ବୋଲି କହିଥା’ନ୍ତି । ଆଜିକାଲି ତ ବିଜ୍ଞାନ
ଭବନ ବୋଲି ନାମ ରଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ‘ବିଜ୍ଞାନ’ ଶବ୍ଦର ଜ୍ଞାନ ସହିତ ସମ୍ବନ୍ଧ ରହୁଛି । ଜ୍ଞାନ ଏବଂ
ଯୋଗକୁ ବିଜ୍ଞାନ କୁହାଯିବ । ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ରତ୍ନ ମିଳୁଛି, ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଆମେ ସଦା ସୁସ୍ଥ ହେଉଛୁ
। ଏହା ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗର ନଲେଜ ଅଟେ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ପୁଣି ବୈକୁଣ୍ଠରେ ବଡ-ବଡ ଭବନ ତିଆରି ହେବ ।
ଆମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଁ ଏହି ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନକୁ ଜାଣୁଛେ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଆମେମାନେ ଭାରତକୁ
ସ୍ୱର୍ଗ କରୁଛୁ । ତୁମର ଏହି ଦେହ ସହିତ କୌଣସି ମମତ୍ୱ ନାହିଁ । ଆମେ ଆତ୍ମା ଏହି ଶରୀରକୁ ତ୍ୟାଗ
କରି ସ୍ୱର୍ଗରେ ଯାଇ ନୂଆ ଶରୀର ନେବୁ । ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଥା’ନ୍ତି ଯେ, ଏହି ପୁରୁଣା ଶରୀରକୁ
ତ୍ୟାଗ କରି ନୂଆ ଶରୀର ନେବୁ । ସେଠାରେ କୌଣସି ଦୁଃଖ ଅଥବା ଶୋକ ରହିବ ନାହିଁ । ନୂଆ ଶରୀର ନେଲେ
ତ ଭଲ କଥା । ଆମକୁ ବାବା ଏପରି କରୁଛନ୍ତି, ଯେପରି କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲୁ । ଆମେ
ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେଉଛୁ । ବାସ୍ତବରେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଧର୍ମ ଥିଲା । ଗୀତାରେ ଏ ସବୁ
କଥା କିଛି ନାହିଁ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର
ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଅନେକ ଧର୍ମର ବିନାଶ କିପରି ହେଉଛି, ତାହା ତୁମେମାନେ ବୁଝାଇପାରିବ । ଏବେ
ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ବାବା ସେତେବେଳେ ଆସିଥିଲେ ଯେତେବେଳେ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ପ୍ରାୟ ଲୋପ
ହୋଇଯାଇଥିଲା । ପୁଣି ପରମ୍ପରା କିପରି ଚାଲିଥିବ । ଏହା ବହୁତ ସହଜ କଥା । ବିନାଶ କାହାର ହେଲା?
ଅନେକ ଧର୍ମର । ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନେକ ଧର୍ମ ରହିଛି ନା । ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନ୍ତିମ ସମୟ, ତେଣୁ
ସୃଷ୍ଟିର ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ତୁମମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ, କେବଳ
ଶିବବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କ’ଣ ଏହି ବାବା କିଛି ହେଲେ କହୁନାହାଁନ୍ତି । ଏହାଙ୍କର ମଧ୍ୟ
ପାର୍ଟ ଅଛି, ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଶ୍ରୀମତର ମଧ୍ୟ ଗାୟନ ରହିଛି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଇଁ ତ ଶ୍ରୀମତ
କହୁନାହାଁନ୍ତି । ସେଠାରେ ତ ସମସ୍ତେ ଶ୍ରୀ ଅଟନ୍ତି, ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ଶ୍ରୀମତର କୌଣସି ଦରକାର ହିଁ
ନାହିଁ । ଏଠାରେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ମତ ମିଳୁଛି । ସେଠାରେ ତ ଯଥା ରାଜା-ରାଣୀ ତଥା ପ୍ରଜା
ସମସ୍ତଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତ ରହିବ । ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ସେହି ମତ କେହି ଜଣେ ଦେଇଥିବେ । ଦେବତାମାନେ
ଶ୍ରୀମତଯୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି । ଶ୍ରୀମତ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସୃଷ୍ଟି ସ୍ୱର୍ଗ ହେଉଛି, ଆସୁରୀ ମତ ଦ୍ୱାରା ନର୍କ
ହୋଇଯାଇଛି । ଶ୍ରୀମତ ହେଉଛି ଶିବଙ୍କର । ଏ ସବୁ ସହଜରେ ବୁଝିବାର କଥା । ଶିବବାବାଙ୍କର ହିଁ ଏ ସବୁ
ଦୋକାନ (ସେଣ୍ଟର)ଅଟେ । ଆମେ ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କ ଦୋକାନକୁ ଚଳାଉଛୁ । ଯିଏ ଭଲ ଦୋକାନ ଚଲାଇଥା’ନ୍ତି,
ତାଙ୍କର ନାମ ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇଥାଏ । ଠିକ୍ ଯେଭଳି ବ୍ୟବସାୟରେ ହୋଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ କ୍ୱଚିତ୍ କେହି
କେହି ଏ ବ୍ୟାପାର କରିଥା’ନ୍ତି । ଏହି ବ୍ୟାପାର ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କରିବାକୁ ହେବ । ଛୋଟ ପିଲାମାନେ
ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଓ ଯୋଗର ବ୍ୟାପାର କରିପାରିବେ । ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ସୁଖଧାମ - ବାସ୍, ବୁଦ୍ଧିରେ ତାକୁ
ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ସେମାନେ ରାମ-ରାମ କହନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ଚୁପ୍ ରହି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ
ପକାଇବାକୁ ହେବ, ମୁଖରେ କିଛି ହେଲେ କହିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଶିବପୁରୀ, ବିଷ୍ଣୁପୁରୀ ଏସବୁ
ବହୁତ ସହଜ କଥା । ମିଠା ଘର, ମିଠା ରାଜଧାନୀ ମନେ ଅଛି । ସେମାନେ ସ୍ଥୁଳ ମନ୍ତ୍ର ଦେଉଛନ୍ତି, ଏହା
ହେଉଛି ସୂକ୍ଷ୍ମ ମନ୍ତ୍ର । ଯୋଗ ଅତି ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଟେ । କେବଳ ଏହି ରାଜଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଆମେ
ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହୋଇଯାଉଛୁ । କିଛି ହେଲେ ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ଜପ କରିବାର ନାହିଁ କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ
ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଏଥିରେ କିଛି ହେଲେ ଶବ୍ଦ କରିବାକୁ ପଡି ନ ଥାଏ । ଗୁପ୍ତ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଗୁପ୍ତ
ବର୍ସା ଚୁପ୍ ରହି, ଅନ୍ତର୍ମୂଖୀ ହୋଇ ଆମେ ପାଉଛୁ । ଏହିପରି ଯୋଗଯୁକ୍ତ ହୋଇ ଶରୀର ଛାଡି ଦେଲେ
ବହୁତ ଭଲ । ଏଥିରେ କୌଣସି କଷ୍ଟ ନାହିଁ, ଯେଉଁମାନେ ଯୋଗ କରିପାରୁନାହାଁନ୍ତି ସେମାନେ ନିଜେ
ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଉଚିତ୍ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ କୁହ ଯେ, ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଇଲେ “ଅନ୍ତିମ
ସ୍ମୃତି ଅନୁସାରେ ଗତି” ହୋଇଯିବ । ଯୋଗ ଅଗ୍ନି ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ ଏବଂ ମୁଁ ତୁମକୁ
ସ୍ୱର୍ଗକୁ ପଠାଇଦେବି । ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ଶିବବାବାଙ୍କ ସହିତ ଲଗାଇବା ବହୁତ ସହଜ । ସମସ୍ତ ପରହେଜ (ତମୋଗୁଣି
ଖାଦ୍ୟ ଓ କର୍ମରୁ ଦୂରେଇ ରହିବା) ଏହିଠାରେ ହିଁ କରିବାକୁ ହେବ । ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ
ଯାଉଛ ତେଣୁ ତୁମର ସବୁ କିଛି ସାତ୍ତ୍ୱିକ ହେବା ଦରକାର - ଚଳନ ସାତ୍ତ୍ୱିକ, ବାଣୀ ସାତ୍ତ୍ୱିକ ।
ଏହିପରି ନିଜ ସହିତ କଥା ହେବା ଉଚିତ୍ । ସାଥୀମାନଙ୍କ ସହିତ ସ୍ନେହରେ କଥା ହେବା ଉଚିତ୍ । ଗୀତରେ
ମଧ୍ୟ ଅଛି ନା - ପିୟୁ-ପିୟୁ ବୋଲ୍ ସଦା ଅନମୋଲ୍.... ।
ତୁମେ ହେଉଛ ରୂପ-ବସନ୍ତ
। ଆତ୍ମା ରୂପ (ଯୋଗୀ) ହେଉଛି । ବାବା ଜ୍ଞାନର ସାଗର ତେଣୁ ନିଶ୍ଚୟ ଆସି ଜ୍ଞାନ ହିଁ ଶୁଣାଇବେ ।
କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଥରେ ମାତ୍ର ଆସି ଶରୀର ଧାରଣ କରୁଛି । ଏହା କୌଣସି କମ୍ ଜାଦୁଗରୀ ନୁହେଁ! ବାବା
ମଧ୍ୟ ରୂପ-ବସନ୍ତ ଅଟନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସିଏ ନିରାକାର, କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିପାରିବେ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ
ଶରୀର ନେଇଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସେ ପୁନର୍ଜନ୍ମରେ ଆସୁନାହାଁନ୍ତି । ଆତ୍ମାମାନେ ତ ପୁନର୍ଜନ୍ମରେ
ଆସୁଛନ୍ତି ।
ତୁମେମାନେ ବାବାଙ୍କ ଉପରେ
ସମର୍ପଣ ହେଉଛ, ତେଣୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି କୌଣସି ଶରୀରଧାରୀ ସହିତ ମମତା ରଖ ନାହିଁ । ନିଜର ବୋଲି
କିଛି ହେଲେ ଭାବ ନାହିଁ । ମମତା ତୁଟାଇବା ପାଇଁ ହିଁ ବାବା ଏହି ଯୁକ୍ତି ରଚନା କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରତି
ପଦକ୍ଷେପରେ ବାବାଙ୍କୁ ପଚାରିବାକୁ ପଡୁଛି । ମାୟା ଏପରି ଯେ ଚାପୁଡା ମାରିଦେଉଛି । ଏହା
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ବକ୍ସିଙ୍ଗ୍ ଅଟେ, ଅନେକ ଚୋଟ ଖାଇ ପୁଣି ଛିଡା ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଲେଖୁଛନ୍ତି
ମଧ୍ୟ ବାବା, ମାୟା ଚାପୁଡା ଲଗାଇ ଦେଲା, ମୁହଁ କଳା କରାଇଦେଲା । ଯେପରିକି ୪ ମହଲାରୁ ତଳକୁ
ପଡିଗଲ । କ୍ରୋଧ କରିଲ ତ ଯେପରି ତିନି ମହଲାରୁ ତଳକୁ ଖସିଗଲ । ଏହା ବହୁତ ବୁଝିବାର କଥା । ଏବେ
ଦେଖ, ପିଲାମାନେ ଟେପ୍ ମଧ୍ୟ ମାଗୁଛନ୍ତି । ବାବା ଟେପ୍ ପଠାଅ । ଆମେ ଆକ୍ୟୁରେଟ୍ ମୁରଲୀ ଶୁଣିବୁ
। ଏହାର ପ୍ରବନ୍ଧ ମଧ୍ୟ ହେଉଛି । ବହୁତ ଜଣ ଶୁଣିଲେ ବହୁତଙ୍କର ଭାଗ୍ୟ ଖୋଲିବ । ବହୁତଙ୍କର
କଲ୍ୟାଣ ହେବ । ଯେଉଁମାନେ କଲେଜ ଖୋଲନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଜନ୍ମରେ ବିଦ୍ୟା ଅଧିକ ମିଳିଥାଏ ।
ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି - ଟେପ୍ ମେସିନ୍ କିଣ ତେବେ ବହୁତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ ହୋଇଯିବ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧)
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବା ପାଇଁ ବହୁତ-ବହୁତ ସଂଯମତା ରକ୍ଷା କରି ଚାଲିବାକୁ ହେବ । ନିଜର
ଖାଦ୍ୟ-ପାନୀୟ, କଥାବାର୍ତ୍ତା ସବୁକିଛି ସାତ୍ତ୍ୱିକ କରିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କ ସମାନ ରୂପ-ବସନ୍ତ
ଅର୍ଥାତ୍ ଯୋଗ ଏବଂ ଜ୍ଞାନରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ
ରତ୍ନର ନିରାକାରୀ ଭଣ୍ଡାର ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ନିଜର ଝୁଲାମୁଣି ଭରପୁର କରି ଅସରନ୍ତି ଖୁସିରେ
ରହିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏହି ରତ୍ନଗୁଡିକୁ ଦାନ ଦେବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ନଷ୍ଟୋମୋହା ହୋଇ
ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତିର ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣକୁ ସମାପ୍ତ କରୁଥିବା ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବଦା
ଜଣଙ୍କର ସ୍ମୃତିରେ ରହିଥାଆନ୍ତି ସେମାନଙ୍କର ସ୍ଥିତି ଏକରସ ହୋଇଯାଏ । ତେବେ ଏକରସ ସ୍ଥିତିର ଅର୍ଥ
ହେଲା ଜଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ଏବଂ ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତିର ରସ ଅନୁଭବ କରିବା । ଯେଉଁମାନେ
ବାବାଙ୍କୁ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ନିଜର କରି ସର୍ବଦା ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତିରେ ରହିଥାଆନ୍ତି ସେମାନେ
ଅତି ସହଜରେ ନଷ୍ଟୋମୋହା ହୋଇଯାଆନ୍ତି ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ନଷ୍ଟୋମୋହା ଅଟନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ କେବେ ବି
ଧନ ରୋଜଗାର କରିବାରେ, ତାକୁ ସମ୍ଭାଳିବାରେ ବା କୌଣସି ରୋଗରେ ପଡିବାର ଦୁଃଖର ଢେଉର ଅନୁଭବ ହୋଇ ନ
ଥାଏ, କାରଣ ନଷ୍ଟୋମୋହାର ଅର୍ଥ ହେଲା ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତିର ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ନ ଥିବ, ସର୍ବଦା
ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରହୁଥିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
କ୍ଷମାଶୀଳ
ସେହିମାନେ ଅଟନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଦୟାଶୀଳ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଇ ଚାଲିଛନ୍ତି ।