04.07.25 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:-
ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ହୋଇ ସେବାରେ ତତ୍ପର ରୁହ, କାହିଁକି ନା ଏହି ସେବା ଦ୍ୱାରା ବହୁତ ବଡ ପ୍ରାପ୍ତି
ହୋଇଥାଏ, ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ତୁମେ ବୈକୁଣ୍ଠର ମାଲିକ ହୋଇଯାଇଥାଅ । ’’
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ପ୍ରତ୍ୟେକ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କେଉଁ ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଦରକାର?
ଉତ୍ତର:-
ମୁରଲୀର ପଏଣ୍ଟ ଉପରେ ବୁଝାଇବାର ଅଭ୍ୟାସ । ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଟୀଚର ଭଉଣୀ ଯଦି କୌଣସି ଆଡେ
ସେବା କରିବା ପାଇଁ ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି, ତେବେ ତୁମେମାନେ ପରସ୍ପର ମିଶି କ୍ଲାସ କରିବା ଦରକାର । ଯଦି
ମୁରଲୀ ଶୁଣାଇବା ନ ଶିଖିବ ତେବେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନିଜ ସମାନ କିପରି କରିପାରିବ! ତେଣୁ ସେଣ୍ଟରରେ
ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନ ଥିଲେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅ ନାହିଁ । ପାଠପଢା ତ ବହୁତ ସହଜ, ତେଣୁ ମିଳିମିଶି କ୍ଲାସ
କରୁଥାଅ, ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ମଧ୍ୟ ରହିବା ଉଚିତ୍ ।
ଗୀତ:-
ମୁଖଡା ଦେଖଲେ
ପ୍ରାଣୀ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ପିଲାମାନେ ଯେବେ
ଶୁଣୁଛନ୍ତି ତେବେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚୟ କରି ବସନ୍ତୁ ଏବଂ ମନ ମଧ୍ୟରେ ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ରହୁ ଯେ ପିତା
ପରମାତ୍ମା ଆମକୁ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଏହି ଉପଦେଶ ଅଥବା ମତ ଏକ ବାବା ହିଁ ଦେଇଥା’ନ୍ତି ।
ତାଙ୍କର ମତକୁ ହିଁ ଶ୍ରୀମତ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଶ୍ରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ । ସେ ହେଲେ
ବେହଦର ପିତା, ଯାହାଙ୍କୁ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭଗବାନ କୁହାଯାଉଛି । ବହୁତ ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ
ସେହି ପ୍ରେମରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପିତା ବୋଲି ଭାବୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଯଦିଓ ଶିବଙ୍କର ଭକ୍ତି କରୁଛନ୍ତି,
ବହୁତ ସ୍ନେହରେ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି ପରନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ କହି ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ
ପରମାତ୍ମା ଅଛନ୍ତି, ତେବେ ସେମାନେ କାହା ସହିତ ସ୍ନେହ ରଖିବେ, ସେଥିପାଇଁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବିପରୀତ
ବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିରେ ଯେତେବେଳେ କୌଣସି ଦୁଃଖ କିମ୍ବା ରୋଗ ଆଦି ହୋଇଥାଏ ତ ପ୍ରେମ
ଦେଖାଇଥାନ୍ତି । କହିଥା’ନ୍ତି ଯେ ଭଗବାନ ରକ୍ଷା କର । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଗୀତା ଶ୍ରୀମତ
ଭଗବାନଙ୍କର ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ଗାୟନ ହୋଇଛି । ଆଉ କୌଣସି ଏଭଳି ଶାସ୍ତ୍ର ନାହିଁ ଯେଉଁଥିରେ ଭଗବାନ ନିଜେ
ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇଛନ୍ତି କିମ୍ବା ଶ୍ରୀମତ ଦେଇଛନ୍ତି । ଭାରତରେ ଏକମାତ୍ର ଗୀତାର ହିଁ ବହୁତ ପ୍ରଭାବ
ରହିଛି । ଏକମାତ୍ର ଗୀତା ହିଁ ଭଗବାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଗାୟନ ହୋଇଛି, ଭଗବାନ କହିବା ମାତ୍ରେ ଏକ
ନିରାକାରଙ୍କ ଆଡକୁ ହିଁ ଦୃଷ୍ଟି ଚାଲିଯାଇଥାଏ ଏବଂ ଅଙ୍ଗୁଳୀରେ ମଧ୍ୟ ଉପରକୁ ଇଙ୍ଗିତ କରିଥାନ୍ତି
। ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଇଁ ଏପରି କେବେହେଲେ କହିବେ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ସେ ତ ଦେହଧାରୀ ଅଟନ୍ତି ନା
। ତୁମେ ଏବେ ତାଙ୍କ ସାଥିରେ ରହିଥିବା ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ଜାଣିସାରିଛ । ତେଣୁ କୁହାଯାଉଛି ବାବାଙ୍କୁ
ୟାଦ କର, ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରେମ ରଖ । ଆତ୍ମା ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଥାଏ । ଏବେ ସେହି ଭଗବାନ
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଢାଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହି ନିଶା ସ୍ଥାୟୀ ଏବଂ ଅତ୍ୟଧିକ ମଧ୍ୟ ରହିବା ଦରକାର । ଏପରି
ନୁହେଁ ଯେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ସାମ୍ନାରେ ଥିଲେ ନିଶା ଚଢିବ, ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନାହାଁନ୍ତି ତ ନିଶା ଉଡିଯିବ ।
ବାସ୍ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ବ୍ୟତୀତ ଆମେ କ୍ଲାସ୍ କରିପାରିବୁ ନାହିଁ । କେତେକ ସେବାକେନ୍ଦ୍ର ପାଇଁ ବାବା
ବୁଝାଇଥାନ୍ତି ଯେ କେଉଁଠାରେ ୫/୬ ମାସରେ ମଧ୍ୟ ଯଦି ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଚାଲିଯାଇଥାଆନ୍ତି ତ ପରସ୍ପର
ସହିତ ମିଶି ସେବାକେନ୍ଦ୍ରକୁ ସମ୍ଭାଳିଥାନ୍ତି କାହିଁକି ନା ପାଠପଢା ତ ସହଜ ଅଟେ । କେହି ତ ପୁଣି
ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ବ୍ୟତୀତ ଯେପରି ଅନ୍ଧ, ଛୋଟା ହୋଇ ଯାଇଥାଆନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଚାଲିଗଲେ
ସେବାକେନ୍ଦ୍ରକୁ ଯିବା ଛାଡି ଦେଇଥାଆନ୍ତି । ଆରେ ବହୁତ ବସିଛ କ’ଣ କ୍ଲାସ୍ କରି ପାରିବ ନାହିଁ ।
ଗୁରୁ ବାହାରକୁ ଚାଲିଗଲେ ଶିଷ୍ୟମାନେ ପୁଣି ପଛରେ ସମ୍ଭାଳିଥାନ୍ତି ନା । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସେବା
କରିବାର ଅଛି । ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବି କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ତ ଥାଆନ୍ତି ନା । ବାପଦାଦା ଜାଣିଥାନ୍ତି
ଯେ କେଉଁ କେଉଁ ସ୍ଥାନକୁ ଫାଷ୍ଟକ୍ଲାସ୍ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ପଠାଇବାକୁ ହେବ । ପିଲାମାନେ ଏତେ ବର୍ଷ
ଶିଖିଲେ, କିଛି ତ ଧାରଣା ହୋଇଥିବ ଯାହାଦ୍ୱାରା ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ମିଶି କରି ସେବାକେନ୍ଦ୍ରକୁ ଚଳାଇ
ପାରିବେ । ମୁରଲୀ ତ ମିଳୁଛି । ପଏଣ୍ଟସ୍ର ଆଧାରରେ ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଶୁଣିବାର ଅଭ୍ୟାସ
ହୋଇଯାଇଛି କିନ୍ତୁ ଶୁଣାଇବାର ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇପାରୁ ନାହିଁ । ଯେବେ ଯୋଗଯୁକ୍ତ ହୋଇ ରହିବ ତେବେ ଧାରଣା
ମଧ୍ୟ ହେବ ଏବଂ ଶୁଣାଇ ପାରିବ । ସେବାକେନ୍ଦ୍ରରେ ଏଭଳି ତ କେହି ରହିବା ଦରକାର ଯେ ଯିଏକି କହିବେ
ଆଚ୍ଛା, ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଯାଉଛନ୍ତି ତ ଯାଆନ୍ତୁ ଆମେ ସେବାକେନ୍ଦ୍ରକୁ ସମ୍ଭାଳିବୁ । ବାବା
ବ୍ରାହ୍ମଣୀଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ଭଲ ସେବାକେନ୍ଦ୍ରକୁ ପଠାଇଛନ୍ତି ସେବା କରିବା ପାଇଁ । ବ୍ରାହ୍ମଣୀଙ୍କ ବିନା
ବିଚଳିତ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ବ୍ରାହ୍ମଣୀଙ୍କ ପରି ସେବାଧାରୀ ହେବ ନାହିଁ ତ ଅନ୍ୟକୁ ନିଜ ସମାନ
କରି କିପରି ଗଢିପାରିବ, ପ୍ରଜା କିପରି ତିଆରି କରିବ । ମୁରଲୀ ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଳୁଛି ।
ପିଲାମାନଙ୍କର ଖୁସୀ ରହିବା ଦରକାର ଯେ ମୁଁ ଗଦି ଉପରେ ବସି ବୁଝାଇବି । ଅଭ୍ୟାସ କଲେ ସେବାଧାରୀ
ହୋଇପାରିବ । ବାବା ପଚାରୁଛନ୍ତି ସେବାଧାରୀ ହେଲଣି? ତେବେ କେହି ବି ବାହାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ସେବା
ପାଇଁ ଅଫିସର ଛୁଟି ନେବା ଦରକାର । ଯେଉଁଠାରୁ ବି ସେବା ପାଇଁ ଡାକରା ଆସୁଛି ସେଠାକୁ ଛୁଟି ନେଇ
ଚାଲିଯିବା ଦରକାର । ଯେଉଁମାନେ ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ସନ୍ତାନ ସେମାନେ ଏଭଳି ସେବା କରିପାରିବେ । ସେ
ସରକାରଙ୍କ ଠାରୁ ଏହି ସରକାରଙ୍କର ରୋଜଗାର ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ଅଟେ । ଭଗବାନ ପଢାଉଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା
ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ବୈକୁଣ୍ଠର ମାଲିକ ହେଉଛ । କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ରୋଜଗାର ଅଟେ, ବିନାଶୀ ରୋଜଗାରରୁ
କ’ଣ ମିଳିବ? କେବଳ ଅଳ୍ପକାଳ ପାଇଁ ସୁଖ ମିଳିବ । ଏଠାରେ ତ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛ । ଯାହାଙ୍କର
ପକ୍କା ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି ସେ ତ କହିବେ ଯେ ମୁଁ ଏହି ସେବାରେ ଲାଗିଯିବି । ପରନ୍ତୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଶା
ଥିବା ଦରକାର । ନିଜକୁ ଦେଖିବାକୁ ହେବ ଯେ ମୁଁ କାହାକୁ ବୁଝାଇ ପାରୁଛି ! ବହୁତ ସହଜ । କଳିଯୁଗ
ଶେଷରେ ଏତେ କୋଟି ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି, ସତ୍ୟଯୁଗରେ ନିଶ୍ଚିତ କମ୍ ମନୁଷ୍ୟ ହେବେ । ତାହାର ସ୍ଥାପନା
ପାଇଁ ନିଶ୍ଚିତ ବାବା ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଆସିବେ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ହେବ । ମହାଭାରତ ଲଢେଇ
ମଧ୍ୟ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅଟେ । ଏହା ସେତେବେଳେ ହିଁ ଲାଗିଥାଏ ଯେତେବେଳେ ଭଗବାନ ଆସି ସତ୍ୟଯୁଗ ପାଇଁ
ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇ ରାଜାମାନଙ୍କର ରାଜା କରିଥାନ୍ତି । କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଇଥାନ୍ତି ।
କହିଥାନ୍ତି ଯେ ଦେହ ସହିତ ଦେହର ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ଛାଡି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ପାପ କଟିଚାଲିବ ।
ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବା - ଏହା ହିଁ କଷ୍ଟକର କଥା ଅଟେ । ଯୋଗର ଅର୍ଥ ଜଣେ ହେଲେ
ବି ମନୁଷ୍ୟ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ ।
ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ
ଭକ୍ତିମାର୍ଗର କଥା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇ ରହିଛି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ତ ଚାଲିବ । ଖେଳ
ତିଆରି ହୋଇଛି - ଜ୍ଞାନ, ଭକ୍ତି, ବୈରାଗ୍ୟ । ବୈରାଗ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ହୋଇଥାଏ, ଗୋଟିଏ ହେଲା
ହଦର ବୈରାଗ୍ୟ, ଅନ୍ୟଟି ହେଲା ଏହି ବେହଦର ବୈରାଗ୍ୟ । ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ସମଗ୍ର ପୁରୁଣା
ଦୁନିଆକୁ ଭୁଲିବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ କାହିଁକି ନା ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମେ ଏବେ ଶିବାଳୟ ପବିତ୍ର
ଦୁନିଆକୁ ଯାଉଛୁ । ତୁମେ ସବୁ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀମାନେ ଭାଇଭଉଣୀ ଅଟ । ତେଣୁ ତୁମର ବିକାରୀ
ଦୃଷ୍ଟି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଆଜିକାଲି ତ ସଭିଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛି । ତମୋପ୍ରଧାନ
ଅଟନ୍ତି ନା । ଏହାର ନାମ ହିଁ ଅଟେ ନର୍କ ପରନ୍ତୁ ନିଜକୁ କେହି ନର୍କବାସୀ ବୋଲି ଭାବୁ ନାହାଁନ୍ତି
। ନିଜର ପରିଚୟ ତ ଜଣା ନାହିଁ ତେଣୁ କହିଦେଇଥାନ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗ-ନର୍କ ଏହିଠାରେ ହିଁ ଅଛି । ଯାହା
ମନରେ ଯାହା ଆସିଲା ତାହା କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଏହା କୌଣସି ସ୍ୱର୍ଗ ନୁହେଁ । ସ୍ୱର୍ଗରେ ତ ରାଜଧାନୀ
ଥିଲା । ଧାର୍ମିକ, ସତ୍ୟବାଦୀ ଥିଲେ । କେତେ ଶକ୍ତି ଥିଲା । ଏବେ ପୁଣି ତୁମେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ ।
ତେଣୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ । ଏଠାକୁ ତୁମେ ଆସିଛ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବା ପାଇଁ । ସ୍ୱର୍ଗର
ରଚୟିତା ଯାହାଙ୍କୁ ଶିବ ପରମାତ୍ମା କୁହାଯାଉଛି, ସେ ତୁମକୁ ପଢାଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ
କେତେ ନିଶା ରହିବା ଦରକାର । ଏହା ବିଲ୍କୁଲ୍ ସହଜ ଜ୍ଞାନ ଅଟେ । ତୁମ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ଭିତରେ
ମଧ୍ୟ ଯାହା ବି ପୁରୁଣା ଅଭ୍ୟାସ ରହିଛି ତାକୁ ତ୍ୟାଗ କରିଦେବା ଉଚିତ୍ । ଈର୍ଷାର ପ୍ରକୃତି ମଧ୍ୟ
ବହୁତ କ୍ଷତି କରିଥାଏ । ତୁମର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଧାର ମୁରଲୀ ଅଟେ, ତୁମେ କାହାକୁ ବି ମୁରଲୀ ଉପରେ
ବୁଝାଇପାରିବ । ପରନ୍ତୁ ଭିତରେ ଇର୍ଷା ରହୁଛି ଯେ - ଇଏ କ’ଣ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ, ଇଏ କଣ ଜାଣିଛନ୍ତି ।
ବାସ୍ ଦ୍ୱିତୀୟ ଦିନ ଆସିବେ ହିଁ ନାହିଁ । ଏହିଭଳି ପୁରୁଣା ଅଭ୍ୟାସ ରହିଛି, ଯେଉଁ କାରଣରୁ ଅପସେବା
ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ । ଜ୍ଞାନ ତ ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ । କୁମାରୀମାନଙ୍କର ତ କୌଣସି ଧନ୍ଦା ଆଦି ବି ନାହିଁ ।
ତାଙ୍କୁ ପଚରାଯାଉଛି ଯେ ଦୁନିଆର ଭୌତିକ ପାଠପଢା ଭଲ ନା ଏହି ଆତ୍ମିକ ପାଠପଢା ଭଲ? ତେବେ
କହିଥାନ୍ତି ଯେ ଏହି ପାଠପଢା ବହୁତ ଭଲ ଅଟେ । କନ୍ୟାମାନେ କହିଥା’ନ୍ତି ବାବା ଏବେ ମୁଁ ସେ ପାଠ
ପଢିବି ନାହିଁ । ମନ ଲାଗୁନାହିଁ । ଲୌକିକ ବାପା ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗରେ ନ ଥିଲେ କନ୍ୟାମାନେ ମାଡ
ଖାଇଥାନ୍ତି । ପୁଣି କେତେକ କନ୍ୟା ଦୁର୍ବଳ ମଧ୍ୟ ଥାଆନ୍ତି । ବୁଝାଇବା ଦରକାର ନା - ଏହି ପାଠପଢା
ଦ୍ୱାରା ମୁଁ ମହାରାଣୀ ହେବି । ସେ ପାଠପଢାରେ କ’ଣ ପାଇପଇସାର ଚାକିରୀ କରିବି । ଏହି ପାଠ ତ
ଭବିଷ୍ୟତ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ କରାଉଛି । ପ୍ରଜା ମଧ୍ୟ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ତ ହେଉଛନ୍ତି ନା
। ଏବେ ସବୁ ନର୍କବାସୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ।
ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେ
ତୁମେ ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ଥିଲ । ଏବେ ତୁମେମାନେ ହିଁ କେତେ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛ । ସିଢିରୁ ଖସି
ଆସିଛ । ଭାରତ ଯାହାକୁ ସୁନାର ଚଢେଇ କୁହାଯାଉଥିଲା, ଏବେ ତ ଏହାର ମୂଲ୍ୟ କିଛି ବି ନାହିଁ । ଭାରତ
ଶତ ପ୍ରତିଶତ ସାହୁକାର ଥିଲା । ଏବେ ୧୦୦ ପ୍ରତିଶତ ଗରୀବ ଅଟେ । ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମେ ବିଶ୍ୱର
ମାଲିକ ପାରସନାଥ ଥିଲୁ । ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ଏବେ ପଥରନାଥ ହୋଇଯାଇଛୁ । ମନୁଷ୍ୟ ତ ଅଟୁ ନା
କିନ୍ତୁ ଗୁଣ ଅନୁଯାୟୀ ପାରସନାଥ ଏବଂ ପଥରନାଥ କୁହାଯାଇଥାଏ । ଗୀତ ମଧ୍ୟ ଶୁଣିଛ - ନିଜ ଭିତରକୁ
ଦେଖ ଆମେ କେତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଛୁ । ନାରଦର ଉଦାହରଣ ରହିଛି ନା । ଦିନକୁ ଦିନ ତଳକୁ ତଳ
ଖସିଚାଲିଛନ୍ତି । ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଓହ୍ଲାଇ ଏକଦମ୍ ପଙ୍କରେ ଗଳା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବୁଡିଯାଇଛନ୍ତି । ଏବେ
ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସମସ୍ତଙ୍କ ଚୁଟୀକୁ ଧରି ପଙ୍କ ଭିତରୁ ବାହାରକୁ ବାହାର କରୁଛ । ଉଦ୍ଧାର କରିବା
ପାଇଁ ଆଉ କୌଣସି ସ୍ଥାନକୁ ଧରିବାର ଜାଗା ତ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଚୁଟିକୁ ଧରିବା ସହଜ ଅଟେ । ପଙ୍କରୁ
ବାହାର କରିବା ପାଇଁ ଚୁଟିକୁ ଧରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ପଙ୍କରେ ଏଭଳି ପୋତି ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି ଯେ ତାହା ନ
କହିଲେ ଭଲ । ଭକ୍ତିର ରାଜ୍ୟ ଅଟେ ନା । ଏବେ ତୁମେ କହୁଛ ଯେ ବାବା ଆମେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ ବି ଆପଣଙ୍କ
ପାଖକୁ ଆସିଥିଲୁ - ରାଜ୍ୟଭାଗ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଯଦିଓ
ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି ପରନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଏ କଥା ଜଣା ନାହିଁ ଯେ ଇଏ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କିପରି ହେଲେ । ଏବେ
ତୁମେ କେତେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇଛ । ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଏମାନେ ରାଜ୍ୟଭାଗ୍ୟ କିପରି ପାଇଲେ । ପୁଣି ୮୪
ଜନ୍ମ କିପରି ନେଲେ । ବିରଳା କେତେ ମନ୍ଦିର ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି । ଯେପରି କଣ୍ଢେଇ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି
। ସେମାନେ ଛୋଟ ଛୋଟ କଣ୍ଢେଇ କରନ୍ତି, ଏମାନେ ପୁଣି ବଡ କଣ୍ଢେଇ ତିଆରି କରିଥାନ୍ତି । ଚିତ୍ର
ତିଆରି କରି ପୂଜା କରନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ ନ ଜାଣିବା ତ ଯେପରି କଣ୍ଢେଇ ପୂଜା ହୋଇଗଲା
ନା । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ବାବା ଆମକୁ କେତେ ସାହୁକାର କରିଥିଲେ ଏବେ କେତେ କଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାଇଛୁ ।
ଯିଏ ପୂଜ୍ୟ ଥିଲେ, ସେମାନେ ଏବେ ପୂଜାରୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଭକ୍ତମାନେ ଭଗବାନଙ୍କ ପାଇଁ କହିଥା’ନ୍ତି
ନିଜେ ହିଁ ପୂଜ୍ୟ ନିଜେ ହିଁ ପୂଜାରୀ । ଆପଣ ହିଁ ସୁଖ ଦେଉଛନ୍ତି ଆପଣ ହିଁ ଦୁଃଖ ଦେଉଛନ୍ତି । ସବୁ
କିଛି ଆପଣ ହିଁ କରୁଛନ୍ତି । ବାସ୍ ଏହିଥିରେ ହିଁ ମଜ୍ଜି ଯାଇଛନ୍ତି । କହିଥା’ନ୍ତି ଆତ୍ମା
ନିର୍ଲେପ ଅଟେ, କିଛି ବି ଖାଅ ପିଅ ମୌଜ କର, ଶରୀରରେ ଲେପ ଛେପ ଲାଗିଥାଏ ଅର୍ଥାତ୍ ଅଶୁଦ୍ଧ
ହୋଇଥାଏ ତାହା ଗଙ୍ଗାସ୍ନାନ କଲେ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯିବ । ଯାହା ଚାହୁଁଛ ତାହା ଖାଅ । କ’ଣ-କ’ଣ ଫେସନ
ରହିଛି । ବାସ୍ ଯିଏ ଯେଉଁ ପରମ୍ପରା ତିଆରି କଲେ ତାହା ଧାରାରେ ଚାଲିଆସିଲା । ଏବେ ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ ବିଷୟ ସାଗରରୁ ଶିବାଳୟକୁ ଚାଲ । ସତ୍ୟଯୁଗକୁ କ୍ଷୀରର ସାଗର କୁହାଯାଏ । ଏହା
ହେଉଛି ବିଷୟ ସାଗର । ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛୁ, ତେବେ ତ
ପତିତପାବନ ବାବାଙ୍କୁ ଡାକୁଛୁ । ଚିତ୍ର ଆଧାରରେ ଏଥିପାଇଁ ବୁଝାଯାଉଛି ଯେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ସହଜରେ
ବୁଝିଯିବେ । ସିଢି ଚିତ୍ରରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ୮୪ ଜନ୍ମର ବୃତ୍ତାନ୍ତ ରହିଛି । ଯଦି ଏତେ ସହଜ କଥା ବି
କାହାକୁ ବୁଝାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ତେବେ ବାବା ବୁଝିଯିବେ ଯେ ଭଲ ଭାବରେ ପଢୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଉନ୍ନତି
କରୁ ନାହାଁନ୍ତି ।
ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର
କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଲା - ଭ୍ରମରି ପରି କୀଟକୁ ଭୁଁ-ଭୁଁ କରି ନିଜ ସମାନ କରିବା ଏବଂ ତୁମର ପୁରୁଷାର୍ଥ
ହେଲା - ସର୍ପ ସମାନ ପୁରୁଣା ଶରୀର ଛାଡି ନୂଆ ନେବା । ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଏହା ପୁରୁଣା ସଢିଯାଇଥିବା
ଶରୀର ଅଟେ, ଏହାକୁ ଛାଡିବାର ଅଛି । ଏହି ଦୁନିଆ ବି ପୁରୁଣା ଅଟେ । ଶରୀର ବି ପୁରୁଣା ଅଟେ ।
ଏହାକୁ ଛାଡି ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ତୁମର ଏହି ପାଠପଢା ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ୱର୍ଗ ପାଇଁ ଅଟେ
। ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ସାଗରର ଗୋଟିଏ ଲହଡିରେ ସମଗ୍ର ସଂସାର ଟଳମଳ ହୋଇଯିବ ।
ବିନାଶ ତ ହେବ ହିଁ ହେବ । ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ କାହାକୁ ବି ଛାଡି ନ ଥାଏ । ଆଚ୍ଛା —
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ନିଜ ଭିତରେ
ଥିବା ଈର୍ଷା ଆଦିର ପୁରୁଣା ଅଭ୍ୟାସଗୁଡିକୁ ଛାଡି ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ବହୁତ ସ୍ନେହରେ ମିଳିମିଶି
ରହିବାକୁ ହେବ । ଈର୍ଷାର ବଶୀଭୂତ ହୋଇ ପାଠ ପଢାକୁ ଛାଡିବାର ନାହିଁ ।
(୨) ଏହି ପୁରୁଣା
ତମୋପ୍ରଧାନ ଶରୀରର ଅଭିମାନ ଛାଡି ଦେବାକୁ ହେବ । ଭ୍ରମରୀ ପରି ଜ୍ଞାନର ଭୂଁ-ଭୂଁ କରି କୀଟମାନଙ୍କୁ
ନିଜ ଭଳି କରିବାର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଆତ୍ମିକ ବ୍ୟବସାୟରେ ଲାଗିଯିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ମାନସିକ
ବନ୍ଧନଠାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖର ଅନୁଭୁତି କରୁଥିବା ମୁକ୍ତିଦାତା ହୁଅ ।
ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖର
ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲିବା - ଏହା ହିଁ ହେଉଛି - ସଂଗମଯୁଗୀ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ବିଶେଷତା । କିନ୍ତୁ ମନର
ସଂକଳ୍ପର ବନ୍ଧନ ଆନ୍ତରିକ ଖୁସି ବା ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖର ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଦିଏ ନାହିଁ । ବ୍ୟର୍ଥ
ସଂକଳ୍ପ, ଈର୍ଷା, ଅବହେଳାପଣିଆ ବା ଆଳସ୍ୟର ସଂକଳ୍ପର ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହେବା ହିଁ ମାନସିକ ବନ୍ଧନ
ଅଟେ । ଏହିଭଳି ଆତ୍ମାମାନେ ଅଭିମାନର ବଶୀଭୂତ ହୋଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଦୋଷକୁ ହିଁ ଦେଖିଥାନ୍ତି,
ସେମାନଙ୍କର ହୃଦ୍ବୋଧ କରିବାର ଶକ୍ତି ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ । ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ଏହି ସୂକ୍ଷ୍ମ
ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୁଅ ତେବେ ଯାଇ ମୁକ୍ତିଦାତା ହୋଇପାରିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସବୁପ୍ରକାରର
ଖୁସିର ଖଣି ଦ୍ୱାରା ଏଭଳି ଭରପୁର ରୁହ ଯାହାକି ତୁମ ପାଖରେ ଦୁଃଖର ଢେଉ ମଧ୍ୟ ପହଞ୍ଚି ପାରିବ ନାହିଁ
।
ଅବ୍ୟକ୍ତ ଈଶାରା:-
ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତିକୁ ଜମା କରି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସେବାର ନିମିତ୍ତ ହୁଅ ।
ଯେ କୌଣସି ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ସଂକଳ୍ପ ରୂପୀ ବୀଜକୁ ଫଳୀଭୂତ କରିବାର ସହଜ ଉପାୟ ଗୋଟିଏ ହିଁ ଅଟେ – ତାହା ହେଲା ସର୍ବଦା ବୀଜରୂପ
ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ସବୁ ସମୟରେ ସର୍ବଶକ୍ତିର ବଳ ସେହି ବୀଜ ମଧ୍ୟରେ ଭରପୁର କରିବା । ତେବେ ବୀଜରୂପ
ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତୁମମାନଙ୍କର ସଂକଳ୍ପ ରୂପୀ ବୀଜ ସହଜରେ ଏବଂ ସ୍ୱତଃ ବୃଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା
ସହିତ ଫଳିଭୂତ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତି ଜମା ହୋଇଯିବ ।