05.11.24 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:-
ଡ୍ରାମାର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜ୍ଞାନ ତୁମ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ହିଁ ରହିଛି, ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହି
ଡ୍ରାମାର ଅବିକଳ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ପ୍ରବୃତ୍ତିରେ
ରହୁଥିବା ପିଲାମାନେ ବାବାଙ୍କୁ କେଉଁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁଛନ୍ତି, ବାବା ତାଙ୍କୁ କେଉଁ ରାୟ ଦେଉଛନ୍ତି?
ଉତ୍ତର:-
କେହି କେହି ସନ୍ତାନ ପଚାରୁଛନ୍ତି - ବାବା ଆମେ ବ୍ୟବସାୟ ଇତ୍ୟାଦି କରିବୁ? ବାବା କହୁଛନ୍ତି -
ପିଲାମାନେ ବ୍ୟବସାୟ ଭଲେ କର କିନ୍ତୁ ରାଜକୀୟ ବ୍ୟବସାୟ କର । ବ୍ରାହ୍ମଣ ପିଲାମାନେ କେବେହେଲେ ମଦ,
ସିଗାରେଟ୍, ବିଡି ଇତ୍ୟାଦିର ଛି ଛି ଅର୍ଥାତ୍ ନିକୃଷ୍ଟ ବ୍ୟବସାୟ କରିପାରିବେ ନାହିଁ କାରଣ
ଏହାଦ୍ୱାରା ଆହୁରି ଅଧିକ ବିକାର ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ ପିତା
ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ଗୋଟିଏ ହେଲା ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ,
ଦ୍ୱିତୀୟଟି ହେଲା ରାବଣର ଆସୁରୀ ମତ । ଆସୁରୀ ମତ ବାବାଙ୍କର ତ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ରାବଣକୁ ତ ବାପା
କୁହାଯିବ ନାହିଁ ନା । ତାହା ହେଲା ରାବଣର ଆସୁରୀ ମତ । ଏବେ ତୁମ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ମିଳୁଛି
ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ । ଏଥିରେ କେତେ ରାତି-ଦିନର ଅନ୍ତର ରହିଛି । ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସୁଛି ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ ଦ୍ୱାରା
ଆମେ ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରି ଆସିଛୁ । ଏ କଥା କେବଳ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ହିଁ ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଣୁଛ,
ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଜଣା ନାହିଁ । ବାବା ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ ହିଁ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶୁଛନ୍ତି ।
ରାବଣ ଦ୍ୱାରା ତ ସମ୍ପତ୍ତି ଆହୁରି ହିଁ କମ୍ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ କେଉଁଠାକୁ ନେଇଯାଉଛି ଏବଂ
ଆସୁରୀମତ କେଉଁଠାକୁ ନେଇଯାଇଥାଏ, ଏହା ତୁମେ ହିଁ ଜାଣିଛ । ଯେବେଠାରୁ ତୁମକୁ ଆସୁରୀ ମତ ମିଳିଛି
ତୁମେ ତଳକୁ ଖସି ଖସି ଆସିଛ । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ କରି ତଳକୁ ଖସିଥାଅ । ଖସିବା କିପରି
ହୋଇଥାଏ, ପୁଣି ଚଢିବା କିପରି ହୋଇଥାଏ - ଏହା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଏବେ ବୁଝିଯାଇଛ । ପୁଣି
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବା ପାଇଁ ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଶ୍ରୀମତ ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛି । ତୁମେ ଏଠାକୁ ଆସିଛ ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ହେବା ପାଇଁ । ତୁମେ ଜାଣିଛ - ଆମେ ପୁଣି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତ କିପରି ପାଇବୁ । ଅନେକ ଥର ତୁମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ମତ ଦ୍ୱାରା ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇଛ । ପୁଣି ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ତଳକୁ ଖସିଆସିଛ । ପୁଣି ମାତ୍ର ଥରେ
ହିଁ ଚଢୁଛ । ନମ୍ବରବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଅନୁସାରେ ତ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏଥିରେ ସମୟ
ଲାଗିଥାଏ । ଏବେ ପୁଣି ଏହି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗର ମଧ୍ୟ ସମୟ ରହିଛି ନା, ପୂରା ଆକ୍ୟୁରେଟ୍ (ସଠିକ୍)
ସମୟ ରହିଛି । ଡ୍ରାମା ପୂରା ଆକ୍ୟୁରେଟ୍ ଚାଲୁଛି ଏବଂ ଏହି ଡ୍ରାମା ବଡ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ମଧ୍ୟ ।
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ବଡ ସହଜ ହୋଇଥାଏ । ଏବେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ଏବଂ ବର୍ସା
ନେବାକୁ ହେବ । ବାସ୍ । ଯେହେତୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି ତେଣୁ କାହା କାହାକୁ ଡିଫିକଲ୍ଟ ବା କଷ୍ଟ
ମଧ୍ୟ ଲାଗୁଛି । ଏତେ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବା କ’ଣ ସହଜ କଥା! ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ବହୁତ ସହଜ ଏବଂ
ବାବାଙ୍କର ବର୍ସା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସହଜ । ଏହା ତ’ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର କଥା । ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ସମୟରେ
ପୁଣି ମାୟାର ବିଘ୍ନ ମଧ୍ୟ ପଡିଥାଏ । ରାବଣ ଉପରେ ବିଜୟ ପାଇବାକୁ ହିଁ ହୋଇଥାଏ । ଏବେ ସାରା
ସୃଷ୍ଟି ଉପରେ ଏହି ରାବଣର ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଛି । ଏବେ ତୁମେ ବୁଝିପାରୁଛ ଯେ ଆମେ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ରାବଣ
ଉପରେ ପ୍ରତି କଳ୍ପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ଆସିଛୁ ଏବଂ ଏବେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛୁ । ଶିକ୍ଷାଦାତା
ହେଉଛନ୍ତି ଏକମାତ୍ର ବେହଦର ପିତା । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ବାବା ବାବା କହିଆସିଛ । କିନ୍ତୁ
ପୂର୍ବରୁ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣି ନ ଥିଲ । ଆତ୍ମାକୁ ଜାଣିଥିଲ । କହୁଥିଲ ଭ୍ରୁକୁଟୀ ମଧ୍ୟରେ ଚମକୁଛି ଏକ
ଅଜବ ତାରକା । ଆତ୍ମାକୁ ଜାଣି ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣି ନ ଥିଲ । କିପରି ବିଚିତ୍ର ଡ୍ରାମା ।
କହୁଥିଲ ମଧ୍ୟ - ହେ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା, ମନେ ପକାଉଥିଲ, କିନ୍ତୁ ତଥାପି ବି ନ ଥିଲ । ନା
ଆତ୍ମାର ଆକ୍ୟୁପେସନ୍ (କର୍ତ୍ତବ୍ୟ), ନା ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଆକ୍ୟୁପେସନ୍କୁ ପୂରା ଜାଣିଥିଲ । ଏବେ
ବାବା ନିଜେ ହିଁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ବିନା କେହି କେବେ ଏ ସବୁର ଅନୁଭୂତି କରାଇ ପାରିବେ
ନାହିଁ । ଆଉ କାହାର ଏହି ପାର୍ଟ ହିଁ ନାହିଁ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଈଶ୍ୱରୀୟ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ, ଆସୁରୀ
ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଏବଂ ଦୈବୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ । ଏହା ବହୁତ ସହଜ କଥା ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଏହି କଥା ମନେ ରହୁ
ଏଥିରେ ହିଁ ମାୟା ବିଘ୍ନ ପକାଇଥାଏ, ଭୁଲାଇ ଦେଇଥାଏ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି କ୍ରମାନୁଯାୟୀ ପୁରୁଷାର୍ଥ
ଅନୁସାରେ ଯୋଗ କରି କରି ଯେବେ ଡ୍ରାମାର ଅନ୍ତିମ ଅବସ୍ଥା ଆସିବ ଅର୍ଥାତ୍ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ସମାପ୍ତି
ହେବ ସେତେବେଳେ ନମ୍ବରବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଅନୁସାରେ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ ହୋଇ ହିଁ ଯିବ । ଶାସ୍ତ୍ରରୁ
ଏହି କଥା କେହି କେବେ ବୁଝାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଗୀତା ଆଦି ତ ଇଏ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ପଢିଛନ୍ତି ନା । ଏବେ
ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ଏହାର (ଶାସ୍ତ୍ର ଜ୍ଞାନର) କୌଣସି ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତିରେ
କର୍ଣ୍ଣରସ ବହୁତ ମିଳିଥାଏ । ତେଣୁ ଛାଡନ୍ତି ନାହିଁ ।
ତୁମେ ଜାଣିଛ ସବୁକିଛି ପୁରୁଷାର୍ଥ ଉପରେ ହିଁ ନିର୍ଭର କରେ । ଧନ୍ଦା (ବ୍ୟବସାୟ) ଆଦି ମଧ୍ୟ
କାହାର ରୟାଲ (ରାଜକୀୟ) ହୋଇଥାଏ, କାହାର ଛି-ଛି ଧନ୍ଦା ହୋଇଥାଏ । ମଦ, ବିଡି, ସିଗାରେଟ୍, ଆଦି
ବିକିଥାନ୍ତି - ଏହା ତ ବହୁତ ଖରାପ ଧନ୍ଦା ଅଟେ । ମଦ ହିଁ ସବୁ ବିକାରକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଥାଏ ।
କାହାକୁ ମଦୁଆ କରାଇବା - ଏହି ଧନ୍ଦା ଭଲ ନୁହେଁ । ବାବା ରାୟ ଦେଉଛନ୍ତି ଯୁକ୍ତିର ସହିତ ଏହି
ଧନ୍ଦାକୁ ଚେଞ୍ଜ (ପରିବର୍ତ୍ତନ) କରିନିଅ । ନଚେତ୍ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି କେବଳ ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନର ଧନ୍ଦା ବ୍ୟତୀତ ଏହି ସବୁ ଧନ୍ଦାରେ କ୍ଷତି ହିଁ
ହୋଇଥାଏ । ଯଦିଓ ବ୍ରହ୍ମାବାବା ହୀରା ଆଦିର ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଫାଇଦା ତ କିଛି ହେଲା ନାହିଁ
ନା । ହଁ ଲକ୍ଷପତି ହେଲେ । ଏହି ଧନ୍ଦାରୁ ତୁମେ କ’ଣ ହେଉଛ? ବାବା ପତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ସବୁବେଳେ
ଲେଖିଥାନ୍ତି ପଦମାପଦମ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଏବଂ ତାହା ମଧ୍ୟ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ହୋଇଥାନ୍ତି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ
ବୁଝି ପାରୁଛ ବାବା ବିଲ୍କୁଲ୍ ଠିକ୍ ହିଁ କହୁଛନ୍ତି । ଆମେ ସେହି ଦେବୀ-ଦେବତା ଥିଲେ, ପୁଣି
ଚକ୍ର ଲଗାଇ ଲଗାଇ ତଳକୁ ଆସିଗଲେ । ଏବେ ତୁମେ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଯାଇଛ ।
ଜ୍ଞାନ ତ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମିଳିଛି କିନ୍ତୁ ତା’ ସହିତ ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ ।
ନିଜର ଯାଞ୍ଚ କରିବାକୁ ହେବ - ମୋ ଠାରେ କୌଣସି ଆସୁରୀ ଗୁଣ ନାହିଁ ତ? ଏହି ବାବା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛନ୍ତି
ମୁଁ ମୋର ଏହି ଶରୀର ରୂପୀ ଘରକୁ ଭଡାରେ ଦେଇଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଘର ଅଟେ ନା । ଏଥିରେ ଆତ୍ମା ରହିଥାଏ
। ମୋତେ ବହୁତ ନିଶା ରହୁଛି କି ଭଗବାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଘର ଭଡାରେ ଦେଇଛି! ଡ୍ରାମା ପ୍ଲାନ୍ ଅନୁସାରେ
ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଘର ତାଙ୍କୁ ନେବାର ହିଁ ନାହିଁ । କଳ୍ପ କଳ୍ପ ତାଙ୍କୁ ଏହି ଘରକୁ ହିଁ ନେବାକୁ
ପଡିଥାଏ । ଏହାଙ୍କୁ ତ ଖୁସୀ ହୋଇଥାଏ ନା । କିନ୍ତୁ ପୁଣି ହଙ୍ଗାମା ମଧ୍ୟ କେତେ ହୋଇଗଲା । ଏହି
ବାବା ମଧ୍ୟ କେବେ କେବେ ହସ ଖୁସୀରେ ବାବାଙ୍କୁ କହିଥା’ନ୍ତି - ବାବା, ଆପଣଙ୍କ ରଥ ହେଲି ବୋଲି
ମୋତେ ଏତେ ଗାଳି ଖାଇବାକୁ ପଡୁଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଗାଳି ତ’ ମୋତେ ମିଳୁଛି ।
ଏବେ ତୁମର ପାଳି ପଡିଛି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ କେବେହେଲେ ଗାଳି ମିଳି ନ ଥିଲା । ଏବେ ପାଳି ଆସିଛି ।
ରଥ ଦେଇଛି ତେଣୁ ଏ କଥା ବୁଝୁଛନ୍ତି କି ନିଶ୍ଚିତ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସହଯୋଗ ମଧ୍ୟ ମିଳିବ । ପୁଣି
ମଧ୍ୟ ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ବାବାଙ୍କୁ ନିରନ୍ତର ମନେ ପକାଅ, ଏଥିରେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଏହାଙ୍କ (ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ)ଠାରୁ
ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ତୀବ୍ର ବେଗରେ ଯାଇପାରିବ କାରଣ ଏହାଙ୍କ ଉପରେ ତ ମାମଲା ବହୁତ ରହିଛି । ଯଦିଓ ଡ୍ରାମା
କହି ଛାଡି ଦେଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ନିଶ୍ଚିତ କିଛି ପ୍ରଭାବ ତ ପଡିଥାଏ ନା । ଇଏ ବିଚରା ବହୁତ ଭଲ
ସର୍ଭିସ୍ କରୁଥିଲେ । ଇଏ ସଙ୍ଗ ଦୋଷରେ ପଡି ଖରାପ ହୋଇଗଲେ । କେତେ କେତେ ଡିସ୍ସର୍ଭିସ୍ ହୋଇଥାଏ
। କେହି କେହି ଏଭଳି କାମ ସବୁ କରିଥା’ନ୍ତି ଯାହାର ପ୍ରଭାବ ସ୍ଥିତି ଉପରେ ପଡିଥାଏ । ସେହି ସମୟରେ
ବୁଝିପାରନ୍ତି ନାହିଁ କି ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଅଛି । ଏହା ପୁଣି ପରେ ମନେ ପଡିଥାଏ
। ଏହା ତ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇ ରହିଛି ନା । ମାୟା ଅବସ୍ଥାକୁ ବିଗାଡି ଦେଇଥାଏ, ତେଣୁ
ବହୁତ ଡିସସର୍ଭିସ୍ ହୋଇଯାଏ । ଅବଳାମାନଙ୍କ ଉପରେ କେତେ ଅତ୍ୟାଚାର ହୋଇଥାଏ । ଏଠାରେ ତ ନିଜର
ପିଲାମାନେ ହିଁ କେତେ ଡିସ୍ସର୍ଭିସ୍ କରୁଛନ୍ତି । ଓଲଟା ସିଧା କହିବାରେ ଲାଗି ପଡୁଛନ୍ତି ।
ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛ ବାବା କ’ଣ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି? କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ଶୁଣାଉ ନାହାଁନ୍ତି ।
ଏବେ ଆମେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେଉଛୁ । ଆସୁରୀ ମତ ଦ୍ୱାରା କେତେ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଛୁ ।
ତେବେ ଏଥିରେ ସମୟ ଲାଗିଥାଏ ନା । ମାୟାର ଯୁଦ୍ଧ ତ ଚାଲୁ ରହିବ । ଏବେ ତୁମର ବିଜୟ ତ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ
। ଏକଥା ତୁମେ ବୁଝୁଛ ଯେ ଶାନ୍ତିଧାମ-ସୁଖଧାମ ଉପରେ ତ ଆମର ବିଜୟ ସୁନିଶ୍ଚିତ । କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଆମେ
ବିଜୟ ପାଇ ଆସିଛୁ । ଏହି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ସ୍ଥାପନା ଏବଂ ବିନାଶ ହୋଇଥାଏ । ଏହି ସାରା
ଡିଟେଲ୍ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି । ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବାବା ଆମ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନାର
କାର୍ଯ୍ୟ କରାଉଛନ୍ତି । ପୁଣି ଆମେ ହିଁ ରାଜତ୍ୱ କରିବା । ବାବାଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ବି ଦେବ ନାହିଁ!
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଅଛି । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏହି ଡ୍ରାମାରେ ପାର୍ଟଧାରୀ
ଅଟେ । ଡ୍ରାମାରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାର୍ଟ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ରହିଛି । ଶିବବାବାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପାର୍ଟ ଅଛି ।
ଆମର ମଧ୍ୟ ପାର୍ଟ ଅଛି । ଏଠାରେ ଧନ୍ୟବାଦ୍ ଦେବାର କୌଣସି କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ଶିବବାବା କହୁଛନ୍ତି
ମୁଁ ତୁମକୁ ଶ୍ରୀମତ୍ ଦେଇ ରାସ୍ତା ଦେଖାଉଛି, ଅନ୍ୟ କେହି ବି ଏହି ରାସ୍ତା ଦେଖାଇପାରିବେ ନାହିଁ
। ଯିଏବି ଏଠାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ କୁହ ଏଠାରେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ୱର୍ଗ ଥିଲା ନା ।
ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ତମଃପ୍ରଧାନ କୁହାଯାଏ । ପୁଣି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବା ପାଇଁ ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ
କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ମରଣ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ମନମନାଭବ, ମଧ୍ୟାଜୀଭବ ଏହା ହିଁ
ମନ୍ତ୍ର ଅଟେ । ବାବା ଏ କଥା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି, ମୁଁ ସୁପ୍ରିମ ଗୁରୁ ଅଟେ ।
ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଏବେ ଯୋଗର ଯାତ୍ରା ଦ୍ୱାରା ସାରା ସୃଷ୍ଟିକୁ ସଦ୍ଗତିରେ ପହଞ୍ଚାଉଛ । ଜଗତଗୁରୁ
ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବା ଅଟନ୍ତି ଯିଏକି ତୁମକୁ ଶ୍ରୀମତ ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ପ୍ରତି ୫୦୦୦ ବର୍ଷ
ପରେ ଆମକୁ ଏହି ଶ୍ରୀମତ ମିଳିଛି । ଚକ୍ର ଘୂରିଚାଲିଛି । ଆଜି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଅଛି, କାଲି ନୂଆ
ଦୁନିଆ ହେବ । ଏହି ଚକ୍ରକୁ ବୁଝିବା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସହଜ । କିନ୍ତୁ ଏହି ସବୁ କଥା ସ୍ମୃତିରେ ରହିଲେ
ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ବୁଝାଇପାରିବ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ବି ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । କେହି କେହି ପୁଣି ତଳକୁ ଖସିଗଲେ
ପୁଣି ସାରା ଜ୍ଞାନ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଥାଏ । କଳା-କାୟା ମାୟା ହରିନିଏ । ସବୁ କଳା (ଗୁଣ) ବାହାର କରି
ନେଇ କଳା ରହିତ କରି ଦେଇଥାଏ । ଏଭଳି ବିକାରଗ୍ରସ୍ଥ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ଯେ ସେ କଥା ନ କହିଲେ ଭଲ । ଏବେ
ତୁମର ସାରା ଚକ୍ର ମନେ ଅଛି । ତୁମେ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର ବେଶ୍ୟାଳୟରେ ରହି ଆସିଛ । ହଜାର ହଜାର ପାପ
କରି ଆସିଛ । ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ କହିଥାଅ - ଆମେ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତରର ପାପୀ ଅଟୁ । ଆମେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ
ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ଥିଲୁ, ପୁଣି ପାପ ଆତ୍ମା ହୋଇଗଲୁ । ଏବେ ପୁଣି ପାପ ଆତ୍ମାରୁ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେଉଛୁ
। ଏବେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମିଳୁଛି । ପୁଣି ତୁମେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦେଇ ନିଜ ସମାନ କରୁଛ
। ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରହିବା ଦ୍ୱାରା ଫରକ ତ ରହିଥାଏ ନା । ତୁମ ଭଳି ସେମାନେ ଏତେ ଭଲ ଭାବରେ
ବୁଝାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ତ ଗୃହସ୍ଥକୁ ଛାଡି ପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା ନିଜେ
କହୁଛନ୍ତି - ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରହି ପଦ୍ମ ଫୁଲ ସମାନ ହେବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତେ ଯଦି ଗୃହସ୍ଥ ଛାଡି
ଆସିଯିବେ ତେବେ ଏତେ ସବୁ ରହିବେ କେଉଁଠି । ବାବା ତ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ସେ କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ର
ଆଦି ପଢନ୍ତି ନାହିଁ । ଇଏ (ବ୍ରହ୍ମା) ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ପଢିଥିଲେ । ମୋ ପାଇଁ ତ କୁହନ୍ତି ଗଡ୍ ଫାଦର
ଇଜ୍ ନଲେଜଫୁଲ । ମନୁଷ୍ୟ ଏହା ମଧ୍ୟ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ଯେ, ବାବାଙ୍କଠାରେ କି ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ଏବେ
ତୁମ ପାଖରେ ସାରା ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହି ଭକ୍ତମାର୍ଗର
ଶାସ୍ତ୍ର ମଧ୍ୟ ଅନାଦି ଅଟେ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଏହି ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ବାହାରିଥାଏ ।
କହୁଛନ୍ତି ପାହାଡ ତ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ପୁଣି କିପରି ହେବ! କିନ୍ତୁ ଏହା ତ ଡ୍ରାମା ଅଟେ ନା ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ଏହି ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ସବୁ ଶେଷ ହୋଇଯାଏ, ପୁଣି ତାର ସମୟ ଆସିଲେ ସେହି ଶାସ୍ତ୍ର ହିଁ
ତିଆରି ହୋଇଥାଏ । ଆମେ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଶିବଙ୍କର ପୂଜା କରିଥାଉ, ଏହା ମଧ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଥିବ ନା
। ଶିବଙ୍କର ଭକ୍ତି କିଭଳି କରାଯାଇଥାଏ । କେତେ ଶ୍ଲୋକ ଆଦି ଗାୟନ କରିଥା’ନ୍ତି । ତୁମେ କେବଳ ମନେ
ପକାଉଛ - ଶିବବାବା ହେଉଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନର ସାଗର । ସିଏ ଏବେ ଆମକୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା ତୁମକୁ
ବୁଝାଇଛନ୍ତି - ଏହି ସୃଷ୍ଟିର ଚକ୍ର କିଭଳି ଘୁରୁଛି । ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଏତେ ଲମ୍ବା-ଚଉଡା ଗପ
ଲେଖାଯାଇଛି ଯେ ତାହା କେବେ ସ୍ମୃତିରେ ରହିପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ କେତେ ଖୁସି
ରହିବା ଦରକାର - ବେହଦର ବାବା ଆମକୁ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରାଯାଏ - ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ ଲାଇଫ୍ ଇଜ୍
ଦି ବେଷ୍ଟ ଅର୍ଥାତ୍ ଛାତ୍ର ଜୀବନ ହିଁ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବନ । ଭଗବାନୁବାଚ - ମୁଁ ତୁମକୁ ଏହିଭଳି
ରାଜାମାନଙ୍କର ରାଜା କରୁଛି । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଏହି ସବୁ କଥା ନାହିଁ । ଏହା ହିଁ ଉଚ୍ଚରୁ
ଉଚ୍ଚ ପ୍ରାପ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଗୁରୁ ତ ଜଣେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଯିଏକି ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି
କରିଥା’ନ୍ତି । ଯଦିଓ ଧର୍ମସ୍ଥାପକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ କୁହାଯାଇପାରିବ, କିନ୍ତୁ ଗୁରୁ ସିଏ ଯିଏକି
ସଦ୍ଗତି ଦେଇଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଇଏ ତ ନିଜେ ଆସିବା ପରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପାର୍ଟ କରିବା ପାଇଁ ତଳକୁ
ନେଇ ଆସନ୍ତି । ଫେରାଇ ନେଇଯିବାର ରାସ୍ତା ତ କେହି ଦେଖାନ୍ତି ନାହିଁ । ଶିବଙ୍କର ବରଯାତ୍ରୀର ହିଁ
ଗାୟନ ରହିଛି, ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଗୁରୁଙ୍କର ନୁହେଁ । ମନୁଷ୍ୟ ତ ପୁଣି ଶିବ ଏବଂ ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ମିଶାଇ
ଦେଇଛନ୍ତି । କେଉଁଠି ସିଏ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ ନିବାସୀ, କେଉଁଠି ଇଏ ବ୍ରହ୍ମଲୋକ ନିବାସୀ । ଦୁଇଜଣ ଏକ୍
କିଭଳି ହୋଇପାରିବେ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଏହିଭଳି ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ଶଙ୍କର ତିନି
ଜଣ ସନ୍ତାନ ହେଲେ ନା । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଚିତ୍ର ଉପରେ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ବୁଝାଇପାରିବ । ଏହାଙ୍କୁ ଆଡପ୍ଟ (ପୋଷ୍ୟପୁତ୍ର)
କରିଛନ୍ତି ତେଣୁ ଇଏ ଶିବବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହେଲେ ନା । ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ହେଉଛନ୍ତି ବାବା । ବାକି
ଇଏ ତାଙ୍କର ରଚନା ଅଟନ୍ତି । ଏହା କେତେ ବୁଝିବାର କଥା । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଅବିନାଶୀ
ଜ୍ଞାନରତ୍ନର ବ୍ୟବସାୟ କରି ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ପଦ୍ମାପଦମ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ନିଜର ଯାଞ୍ଚ
କରିବାକୁ ହେବ ଯେ ମୋ ଭିତରେ କୌଣସି ଅସୁରୀ ଅବଗୁଣ ନାହିଁ ତ? ମୁଁ ଏଭଳି କୌଣସି ଧନ୍ଦା ଆଦି କରୁ
ନାହିଁ ତ ଯାହାଦ୍ୱାରା ବିକାରର ଉତ୍ପତ୍ତି ହେବ?
(୨) ଯୋଗର ଯାତ୍ରାରେ ରହି
ସାରା ସୃଷ୍ଟିକୁ ସଦ୍ଗତିରେ ପହଞ୍ଚାଇବାକୁ ହେବ । ଏକମାତ୍ର ସଦ୍ଗୁରୁ ବାବାଙ୍କ ଶ୍ରୀମତରେ ଚାଲି
ନିଜ ସମାନ କରିବାର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ଧ୍ୟାନ ରହୁ - ମାୟା କେବେ ହେଲେ ମୋତେ କଳା ରହିତ
ଅର୍ଥାତ୍ ଗୁଣହୀନ କରି ନ ଦେଉ ।
ବରଦାନ:-
ଖରାପ ଭିତରେ
ମଧ୍ୟ ଭଲର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧି ଚିନ୍ତାମୁକ୍ତ ସମ୍ରାଟ ହୁଅ ।
ସର୍ବଦା ଏହି ସ୍ଳୋଗାନ
ମନେ ରଖ ଯେ ଯାହା ହୋଇଛି ଭଲ ହୋଇଛି, ଏବେ ମଧ୍ୟ ଭଲ ହେଉଛି ଏବଂ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ହେବ । ଖରାପକୁ
ଖରାପ ରୂପରେ ଦେଖ ନାହିଁ ବରଂ ଖରାପରେ ମଧ୍ୟ ଭଲର ଅନୁଭବ କର ଏବଂ ନିଜ ପାଇଁ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ
କରିନିଅ । ଯେ କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ “କ’ଣ ହେବ” ଏଭଳି ସଂକଳ୍ପ ନ ଆସୁ କିନ୍ତୁ ତୁରନ୍ତ ଏହି
ସଂକଳ୍ପ ଆସୁ ଯେ “ଭଲ ହିଁ ହେବ” । ଯାହା ବିତିଗଲା ତାହା ମଧ୍ୟ ଭଲ । ଯେଉଁଠାରେ ଭଲ ଅଛି ସେଠାରେ
ସର୍ବଦା ଚିନ୍ତାମୁକ୍ତ ସମ୍ରାଟର ସ୍ଥିତି ରହିଥିବ । ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧିର ଅର୍ଥ ହିଁ ହେଉଛି
ଚିନ୍ତାମୁକ୍ତ ସମ୍ରାଟ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯେଉଁମାନେ ନିଜକୁ
ବା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥାଆନ୍ତି ସେମାନଙ୍କର ରେକର୍ଡ ସର୍ବଦା ଠିକ୍ ରହିଥାଏ ।