13.11.24 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:-
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ ଅଲଫର ପାଠ ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କ ବିଷୟରେ ପକ୍କା କରାଅ, ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଆତ୍ମା
ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ ଗୋଟିଏ
କଥାର ଶ୍ରୀମତ, ମନୁଷ୍ୟ ମତଠାରୁ ବିଲ୍କୁଲ୍ ବିପରୀତ ଅଟେ?
ଉତ୍ତର:-
ମନୁଷ୍ୟ ମତ କହୁଛି ଆମେ ମୋକ୍ଷକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବୁ । ଶ୍ରୀମତ କହୁଛି ଏହି ଡ୍ରାମା ଅନାଦି ଅବିନାଶୀ
ଅଟେ । ମୋକ୍ଷ କାହାକୁ ବି ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ଯଦିଓ କେହି କହୁଛନ୍ତି ଏହି ଅଭିନୟ ମୋର ପସନ୍ଦ
ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ କେହି କିଛି ବି କରିପାରିବେ ନାହିଁ, ଅଭିନୟ କରିବା ପାଇଁ ଆସିବାକୁ ହିଁ
ପଡିବ । ଶ୍ରୀମତ ହିଁ ତୁମକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରାଉଛି । ମନୁଷ୍ୟ ମତ ତ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ରହିଛି ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ଏକଥା
ତ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଆମେ ବାବାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ବସିଛୁ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ
ପିଲାମାନେ ମୋ ସମ୍ମୁଖରେ ବସିଛନ୍ତି । ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛ ବାବା ଆମକୁ ଶିକ୍ଷା
ଦେଉଛନ୍ତି ଯାହା ପୁଣି ଅନ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଦେବାକୁ ହେବ । ପ୍ରଥମେ ତ ବାବାଙ୍କ ପରିଚୟ ହିଁ
ଦେବାକୁ ହେବ କାହିଁକି ନା ସମସ୍ତେ ବାବାଙ୍କୁ ଏବଂ ବାବାଙ୍କ ଶିକ୍ଷାକୁ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି । ଏବେ
ବାବା ଯେଉଁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ଏହି ପାଠପଢା ପୁଣି ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ମିଳିବ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ଆଉ କାହା
ପାଖରେ ନାହିଁ । ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଦେବା ପୁଣି ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ ଆମେ ସମସ୍ତେ
ଭାଇ-ଭାଇ । ସମଗ୍ର ଦୁନିଆରେ ଯେଉଁ ଆତ୍ମାମାନେ ଅଛନ୍ତି, ସମସ୍ତେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଭାଇ-ଭାଇ
ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଳିଥିବା ଅଭିନୟ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜର ଶରୀର ଦ୍ୱାରା କରୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତ
ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ, ଯାହାକୁ ସ୍ୱର୍ଗ କୁହାଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ ଏବେ ଆମେ
ସମସ୍ତେ ଭାଇମାନେ ପତିତ ଅଟୁ, ଜଣେ ହେଲେ ପବିତ୍ର ନାହାଁନ୍ତି । ସମସ୍ତ ପତିତ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ପବିତ୍ର
ଆତ୍ମା ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ହିଁ ପତିତ ବିକାରୀ ରାବଣର ଦୁନିଆ । ରାବଣର
ଅର୍ଥ ହିଁ ହେଉଛି ୫ ବିକାର ସ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟରେ, ୫ ବିକାର ପୁରୁଷ ମଧ୍ୟରେ ଅଛି । ବାବା ବହୁତ ସହଜ
ରୀତିରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟକୁ ଏହିପରି ବୁଝାଇପାରିବ । ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ ଏହି କଥା
ବୁଝାଅ ଯେ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସିଏ ପିତା ଅଟନ୍ତି, ଆମେ ସମସ୍ତେ ପରସ୍ପର ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟୁ । ବୁଝାଇବା
ପରେ ପଚାର ଏହା ଠିକ୍ ଅଟେ ନା? ଏହା ପରେ ମତାମତ ଲେଖାଅ ଯେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ହେଉଛୁ ଭାଇ-ଭାଇ । ଆମର
ବାପା ମଧ୍ୟ ଏକ ଅଟନ୍ତି । ଆମ ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସେ ହେଉଛନ୍ତି ସୁପ୍ରିମ ଅର୍ଥାତ୍ ପରମ ଆତ୍ମା
। ତାଙ୍କୁ ପିତା ବୋଲି କୁହାଯାଏ ଏହି ନିଶ୍ଚୟକୁ ପକ୍କା ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖିଲେ ପରମାତ୍ମା ସର୍ବବ୍ୟାପୀ
ଆଦିର ଯେଉଁ ଆବର୍ଜନା ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିଛି ତାହା ବାହାରି ଯିବ । ପ୍ରଥମେ ଅଲଫ ଅର୍ଥାତ୍ ଆଲ୍ଲାଙ୍କ
ବିଷୟରେ ପଢାଇବାକୁ ହେବ । ସେମାନଙ୍କୁ କୁହ, ଏହାକୁ ପ୍ରଥମେ ଭଲ ଭାବରେ ବସି ଲେଖ - ପୂର୍ବରୁ
ପରମାତ୍ମା ସର୍ବବ୍ୟାପୀ କହୁଥିଲୁ, ଏବେ ବୁଝୁଛୁ ପରମାତ୍ମା ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ନୁହଁନ୍ତି । ଆମେ ସମସ୍ତେ
ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟୁ । ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଗଡ୍ ଫାଦର, ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା, ଆଲ୍ଲା । ପ୍ରଥମେ
ତ ଏହି ନିଶ୍ଚୟ କରାଇବାକୁ ହେବ ଯେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆତ୍ମା, ପରମାତ୍ମା ନୋହୁଁ, ନାଁ ଆମ ମଧ୍ୟରେ
ପରମାତ୍ମା ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆତ୍ମା ବ୍ୟାପକ ଅଟେ । ଆତ୍ମା ଶରୀର ଦ୍ୱାରା
ଅଭିନୟ କରୁଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ପକ୍କା କରାଅ । ଆଚ୍ଛା ପୁଣି ବାବା ଆମକୁ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଆଦି,
ମଧ୍ୟ, ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ବାବା ହିଁ ଶିକ୍ଷକ ରୂପରେ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ
ବର୍ଷର ତ କଥା ନୁହେଁ । ଏହି ଚକ୍ର ଅନାଦି ପୂର୍ବ-ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଟେ । ଚାରିଯୁଗ କିପରି ସମାନ ଭାବରେ
ବିଭକ୍ତ ହୋଇଛି, ଏହାକୁ ଜାଣିବାକୁ ପଡିବ । ସତ୍ୟଯୁଗ-ତ୍ରେତା ଅତୀତ ହୋଇଗଲା, ଏହାକୁ ନୋଟ୍ କର ।
ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ସ୍ୱର୍ଗ ଏବଂ ତ୍ରେତାକୁ ସେମି ସ୍ୱର୍ଗ କୁହାଯାଏ । ସେଠାରେ ଦେବୀ-ଦେବତା ମାନଙ୍କର
ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଥାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଥାଏ ୧୬ କଳା, ତ୍ରେତାରେ ୧୪ କଳା । ସତ୍ୟଯୁଗର ପ୍ରଭାବ ବହୁତ
ଅଧିକ । ନାମ ହିଁ ହେଉଛି ସ୍ୱର୍ଗ, ହେଭେନ୍ । ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ନୂଆ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି । ତାର ହିଁ
ମହିମା କରିବାକୁ ହେବ । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ଏକମାତ୍ର ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ରହିବ । ନିଶ୍ଚୟ
କରାଇବା ପାଇଁ ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ତୁମ ପାଖରେ ଅଛି । ଏହି ସୃଷ୍ଟିର ଚକ୍ର ଘୂରି ଚାଲିଛି । ଏହି କଳ୍ପର
ଆୟୁ ହିଁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ଅଟେ । ଏବେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀର କଥା ତ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିଲା ।
ବିଷ୍ଣୁପୁରୀ ହିଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ରାମ ସୀତାପୁରୀ ହେଉଛି । ତାଙ୍କର ବଂଶାବଳୀ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ନା
। ଦୁଇଟି ଯୁଗ ଅତୀତ ହେବା ପରେ ପୁଣି ଆସୁଛି ଦ୍ୱାପର ଯୁଗ ରାବଣର ରାଜ୍ୟ । ଯେଉଁ ସମୟରେ
ଦେବତାମାନେ ବାମମାର୍ଗକୁ ଚାଲିଯାଆନ୍ତି (ବଂଶବୃଦ୍ଧି ନିମନ୍ତେ) ବିକାରର ପଦ୍ଧତି ଆରମ୍ଭ
ହୋଇଯାଇଥାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗ-ତ୍ରେତାରେ ସମସ୍ତେ ନିର୍ବିକାରୀ ରହିବେ । ସେଠାରେ ଏକମାତ୍ର ଆଦି ସନାତନ
ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ରହିବ । ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଦେଖାଇବାକୁ ହେବ ଓ ମୌଖିକରେ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇବାକୁ ପଡିବ ।
ବାବା ଆମର ଶିକ୍ଷକ ହୋଇ ଏହିପରି ପଢାଉଛନ୍ତି । ବାବା ନିଜର ପରିଚୟ ନିଜେ ହିଁ ଆସି ଦେଉଛନ୍ତି ।
ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସୁଛି ପତିତଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରିବା ପାଇଁ, ତେଣୁ ମୋର ଶରୀର ନିଶ୍ଚୟ ଆବଶ୍ୟକ
। ନଚେତ୍ କଥା କିପରି କହିବି । ମୁଁ ଚୈତନ୍ୟ ଅଟେ, ସତ୍ୟ ଅଟେ ଏବଂ ଅମର ଅଟେ । ସତ୍ୱ, ରଜଃ, ତମଃ
ଅବସ୍ଥା ଦେଇ ଆତ୍ମା ଗତି କରିଥାଏ । ଆତ୍ମା ହିଁ ପତିତ, ଆତ୍ମା ହିଁ ପାବନ ହୋଇଥାଏ । ଆତ୍ମାରେ
ହିଁ ସମସ୍ତ ସଂସ୍କାର ରହିଛି । ଅତୀତର କର୍ମ ଅଥବା ବିକର୍ମର ସଂସ୍କାର ଆତ୍ମା ହିଁ ସାଥିରେ ନେଇ
ଆସିଥାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ ବିକର୍ମ ହେବ ନାହିଁ, କର୍ମ କରିବେ, ଅଭିନୟ କରିବେ କିନ୍ତୁ ସେ ସମୟରେ
କର୍ମ ଅକର୍ମ ହୋଇଯିବ । ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଅକ୍ଷର ରହିଛି । ଏବେ ତୁମେ ବାସ୍ତବରେ ଏ ସମସ୍ତ କଥାକୁ
ବୁଝୁଛ । ଜାଣୁଛ ବାବା ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ବଦଳାଇ ନୂଆ ଦୁନିଆ କରିବାକୁ ଆସିଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠି
କର୍ମ ଅକର୍ମ ହୋଇଯାଏ । ତାକୁ ହିଁ ସତ୍ୟଯୁଗ କୁହାଯାଉଛି ଏବଂ କଳିଯୁଗରେ ପୁଣି ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ
ବିକର୍ମ ହେଉଛି ।ଏହାକୁ କଳିଯୁଗ କୁହାଯାଉଛି । ତୁମେ ଏବେ ସଂଗମ ଯୁଗରେ ଅଛ । ବାବା ଉଭୟ ପଟର କଥା
ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କଥାକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝ - ବାବା ଶିକ୍ଷକ ହୋଇ କ’ଣ ବୁଝାଉଛନ୍ତି?
ଆଚ୍ଛା, ବାକି ହେଉଛି ଗୁରୁଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, ତାଙ୍କୁ ଡାକୁଛନ୍ତି ଯେ ଆପଣ ଆସି ଆମ ପତିତମାନଙ୍କୁ
ପବିତ୍ର କର । ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର ହେଲେ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ମିଳିବ । ଯେପରି ସୁନା, ଅଳଙ୍କାର ମଧ୍ୟ
ସେହିପରି ହୋଇଥାଏ । ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଅକ୍ଷର ରହିଛି । ୨୪ କ୍ୟାରେଟ ସୁନାରେ ଖାଦ ନ ମିଶାଇ
ଅଳଙ୍କାର ତିଆରି କଲେ ତାହା ସତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଅଳଙ୍କାର ହେବ । ଅପମିଶ୍ରଣ ହେବା ଦ୍ୱାରା ପୁଣି
ତମଃପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଏ କାହିଁକି ନା ଖାଦ ମିଶିଥାଏ ନା । ପ୍ରଥମେ ଭାରତକୁ ୨୪ କ୍ୟାରେଟ୍ ପକ୍କା
ସୋନେକୀ ଚିଡିଆ ଅର୍ଥାତ୍ ସୁନାର ଚଢେଇ କୁହାଯାଉଥିଲା । ତାହା ସତ୍ୱପ୍ରଧାନ ନୂଆ ଦୁନିଆ ଥିଲା ପୁଣି
ଏବେ ତମଃପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଉଛି । ପ୍ରଥମେ ଖାଣ୍ଟି ସୁନାର ଦୁନିଆ ଥିଲା । ନୂଆ ଦୁନିଆ ପବିତ୍ର ଏବଂ
ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଅପବିତ୍ର । ଆତ୍ମାରେ ଖାଦ ମିଶି ଚାଲିଛି । ଏହି କଥା ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆଉ
କେହି ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁମାନେ ଏକଥା ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଡାକୁଛନ୍ତି ଆସି ପବିତ୍ର କର । ସତଗୁରୁଙ୍କର
କାମ ହେଉଛି ବାନପ୍ରସ୍ଥ ଅବସ୍ଥାରେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଗୃହସ୍ଥର ମୋହରୁ ମୁକ୍ତ କରିବା । ତେଣୁ ଏହି
ସବୁ ଜ୍ଞାନ ଡ୍ରାମାର ଯୋଜନା ଅନୁସାରେ ବାବା ଆସି ଦେଉଛନ୍ତି । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିର
ବୀଜରୂପ । ସେ ହିଁ ସମଗ୍ର ବୃକ୍ଷର ଜ୍ଞାନ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଶିବବାବାଙ୍କ ନାମ ସର୍ବଦା ଶିବ ହିଁ ଅଟେ
। ବାକି ଯେଉଁ ଆତ୍ମାମାନେ ସବୁ ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ନାମ ଧାରଣ
କରୁଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କୁ ଡାକୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି - ସେ କିପରି ତୁମକୁ
ପବିତ୍ର ଦୁନିଆକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ରଥରେ ଆସୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ
ତାଙ୍କର ଶରୀରରେ ଆସୁଛି ଯିଏ ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଅଛନ୍ତି, ପୂରା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି ।
ତୁମମାନଙ୍କୁ ରାଜାମାନଙ୍କର ରାଜା କରାଇବା ପାଇଁ ଏହି ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ରଥରେ ପ୍ରବେଶ କରିବାକୁ ପଡୁଛି
। ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଅଛନ୍ତି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ, ସେ ହେଉଛନ୍ତି ନୂଆ ଦୁନିଆର ମାଲିକ । ପୁଣି ସେ ପରମଧାମରୁ
ଆସି ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ, ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ, ପୁଣି ବୈଶ୍ୟବଂଶୀ,ଶୂଦ୍ରବଂଶୀ ଓ ପୁଣି ବ୍ରହ୍ମାବଂଶୀ ହେଉଛନ୍ତି
। ସୁନାରୁ ରୂପା... ପୁଣି ତୁମେ ଏବେ ଲୁହାରୁ ସୁନା ହେଉଛ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏକମାତ୍ର ମୋତେ
ଅର୍ଥାତ୍ ତୁମର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ଯାହାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି, ଏହାଙ୍କ ଆତ୍ମାରେ
ତ ଟିକେ ହେଲେ ଜ୍ଞାନ ନ ଥିଲା । ଏହାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ
ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ରଥ କୁହାଯାଉଛି । ବାବା ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଏହାଙ୍କର ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ
ଆସୁଛି । ଗୀତାରେ ହିଁ ସଠିକ୍ ଅକ୍ଷର ରହିଛି । ଗୀତାକୁ ହିଁ ସର୍ବଶାସ୍ତ୍ରମୟୀ ଶିରୋମଣି
କୁହାଯାଉଛି ।
ଏହି ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ
ବାବା ଆସି ବ୍ରାହ୍ମଣ କୂଳ ଏବଂ ଦେବୀ-ଦେବତା କୂଳର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ଅନ୍ୟ ଧର୍ମ ବିଷୟରେ ତ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣା ଅଛି, ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ବିଷୟରେ କାହାକୁ ଜଣା ନାହିଁ । ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ
ସମୟରେ ଅର୍ଥାତ୍ ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ବୀଜରୂପ ଅଟେ ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ ହେଉଛନ୍ତି ସତ୍ୟଯୁଗର ବାସିନ୍ଦା ତାଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ତ କେହି ଦେଖିପାରିବେ ନାହିଁ
। ପୁନର୍ଜନ୍ମରେ ତ ନାମ, ରୂପ, ଦେଶ, କାଳ ସବୁ ବଦଳି ଯାଇଥାଏ । ପ୍ରଥମେ ଛୋଟ ପିଲା ସୁନ୍ଦର
ହୋଇଥାଏ ପୁଣି ବଡ ହୋଇଥାଏ ପୁଣି ସେହି ଶରୀର ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଏକ ଛୋଟ ଶରୀର ନେଇଥାଏ । ଏହା
ପୂର୍ବ-ପ୍ରସ୍ତୁତ ଖେଳ ଅଟେ । ଡ୍ରାମାରେ ଏ ସବୁ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି । ଅନ୍ୟ ଶରୀରରେ ଥିବା ସମୟରେ
ତ ତାଙ୍କୁ କୃଷ୍ଣ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଅନ୍ୟ ଶରୀରରେ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ନାମ ଦିଆଯିବ । ସମୟ, ଚେହେରା,
ତିଥି, ତାରିଖ ଆଦି ସବୁ ବଦଳି ଯାଇଥାଏ । ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳର ଅବିକଳ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହୁଏ ।
ତେଣୁ ଏହି ଡ୍ରାମାର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହୋଇ ଚାଲିଛି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସତ୍ତ୍ୱ, ରଜଃ, ତମଃ ଗୁଣରେ
ଆସିବାକୁ ହିଁ ହେବ । ସୃଷ୍ଟିର ନାମ, ଯୁଗର ନାମ ସବୁ ବଦଳି ଯାଇଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ହେଉଛି
ସଂଗମଯୁଗ । ମୁଁ ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଆସୁଛି । ଏହାକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ପକ୍କା କରିବାକୁ ହେବ । ବାବା ଆମର
ବାପ, ଶିକ୍ଷକ, ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି ଯିଏ ପୁଣି ସତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବାର ବହୁତ ଭଲ ଉପାୟ ବତାଉଛନ୍ତି ।
ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ଏ କଥା ରହିଛି । ଦେହ ସହିତ ଦେହର ସବୁ ଧର୍ମକୁ ଛାଡି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ । ନିଜର
ଘରକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଫେରିବାକୁ ହେବ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ କେତେ ମେହନତ କରୁଛନ୍ତି, ଭଗବାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବା
ପାଇଁ । ତାହା ହେଉଛି ମୁକ୍ତିଧାମ । କର୍ମରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଆମେ ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆରେ ନିରାକାରୀ
ଆତ୍ମା ରୂପେ ବସୁଛୁ । ଅଭିନେତା ଘରକୁ ଗଲେ ତ ଅଭିନୟ କରିବାରୁ ମୁକ୍ତ ହେଲେ । ସମସ୍ତେ
ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଆମେ ମୁକ୍ତି ପାଇଯା’ନ୍ତୁ କି । କିନ୍ତୁ ମୁକ୍ତି ତ କାହାକୁ ବି ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ
। ଏହି ଡ୍ରାମା ଅନାଦି ଅବିନାଶୀ ଅଟେ । କେହି ଯଦି କୁହନ୍ତି ଏହି ଅଭିନୟ କରିବା ମୋ’ର ପସନ୍ଦ ହେଉ
ନାହିଁ, ପରନ୍ତୁ ଏଥିପାଇଁ କେହି କିଛି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏହା ଅଦାନି ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା
ଅଟେ । ଜଣେ ମଧ୍ୟ ଏଥିରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ସେ ସବୁ ହେଉଛି ଅନେକ ପ୍ରକାରର ମନୁଷ୍ୟ
ମତ । ଏହା ହେଉଛି ଶ୍ରୀମତ, ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରାଇବା ପାଇଁ । ମନୁଷ୍ୟକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କୁହାଯିବ ନାହିଁ ।
ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କୁହାଯାଇଥାଏ । ତାଙ୍କ ପାଖରେ ସମସ୍ତେ ନତମସ୍ତକ ହେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ
ସେମାନେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେଲେ ନା । କିନ୍ତୁ ଏ କଥା ବି କାହାକୁ ଜଣା ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମେ ବୁଝୁଛ ଯେ ୮୪
ଜନ୍ମ ତ ନେବାକୁ ହିଁ ହେବ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦେବତା ଅଟନ୍ତି, ସେ ବୈକୁଣ୍ଠର ରାଜକୁମାର । ସେ ଏଠାକୁ
କିପରି ଆସିବେ, ନାଁ ସେ ଗୀତା ଶୁଣାଇଥିଲେ । କେବଳ ଦେବତା ଥିଲେ ସେଥିପାଇଁ ଲୋକେ ତାଙ୍କୁ ପୂଜା
କରୁଛନ୍ତି । ଦେବତାମାନେ ହେଲେ ପବିତ୍ର, ନିଜେ ପତିତ ଅଟନ୍ତି । ଏ କଥା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ
ନିର୍ଗୁଣୀ ଅଟେ, ମୋ ପାଖରେ କୌଣସି ଗୁଣ ନାହିଁ... ଆପଣ ଆମକୁ ଏହିପରି (ନିଜଭଳି) କରନ୍ତୁ ।
ଶିବଙ୍କ ଆଗକୁ ଯାଇ କହୁଛନ୍ତି ଆମକୁ ମୁକ୍ତି ଦିଅ । ସେ କେବେ ଜୀବନମୁକ୍ତି ବା ଜୀବନବନ୍ଧନରେ ଆସୁ
ନାହାଁନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଡାକୁଛନ୍ତି ମୁକ୍ତି ଦିଅ । ଜୀବନମୁକ୍ତି ମଧ୍ୟ ସେ ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି
।
ଏବେ ତୁମେ ବୁଝୁଛ ବାବା
ଏବଂ ମମ୍ମାଙ୍କର ଆମେ ସନ୍ତାନ ଅଟୁ, ତାଙ୍କଠାରୁ ଆମକୁ ଅସରନ୍ତି ଧନ ମିଳୁଛି । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ
ଅଜ୍ଞାନତା କାରଣରୁ ମାଗି ଚାଲିଥା’ନ୍ତି । ଅଜ୍ଞାନୀ ତ ନିଶ୍ଚୟ ଦୁଃଖୀ ହିଁ ହେବେ ନା । ଅସରନ୍ତି
ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ତେଣୁ ଏ ସବୁ କଥା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଏକ
ଅବିନାଶୀ ବାବାଙ୍କୁ ନ ଜାଣିବା କାରଣରୁ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ କେତେ ଲଢେଇ କରୁଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଅନାଥ
ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ସେମାନେ ହେଲେ ହଦର ଅନାଥ ଅର୍ଥାତ୍ ଯେଉଁମାନଙ୍କର ବାପା ନାହାଁନ୍ତି, ଇଏ ହେଲେ
ବେହଦର ଅନାଥ ଅର୍ଥାତ୍ ଯିଏ ପରମାତ୍ମା ପିତାଙ୍କୁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା
କରୁଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି ପତିତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପତିତ ଦୁନିଆ । ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ
କୁହାଯାଇଥାଏ, କଳିଯୁଗକୁ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି । ତେଣୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏ ସବୁ କଥା ରହିଛି ନା ।
ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ହୋଇଯିବ, ପୁଣି ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଆମର ବଦଳି ହୋଇଯିବ । ଏବେ ଆମେ ଅଳ୍ପ ସମୟ
ପାଇଁ ସଂଗମ ଯୁଗରେ ରହିଛୁ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରୁ ନୂଆ ଦୁନିଆ ହେଉଛି । ତୁମକୁ ନୂଆ ଦୁନିଆ ବିଷୟରେ
ମଧ୍ୟ ଜଣା ଅଛି । ତୁମର ବୁଦ୍ଧି ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ରହିବା ଦରକାର । ଉଠିବା-ବସିବା ସମୟରେ
ବୁଦ୍ଧିରେ ରହୁ ଯେ ଆମେ ପାଠ ପଢୁଛୁ । ବାବା ଆମକୁ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ଏହି କଥା ମନେ
ରହିବା ଉଚିତ୍, ପୁଣି ବି ଏହି ୟାଦ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ରହିଛି । ବାବା ମଧ୍ୟ
ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ୟାଦପ୍ୟାର ଦେଉଛନ୍ତି । ଭଲ ପାଠପଢୁଥିବା ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କୁ ଟିଚର
ନିଶ୍ଚିତ ଅଧିକ ସ୍ନେହ କରିବେ । କେତେ ପ୍ରଭେଦ ହୋଇଯାଇଥାଏ, ଏବେ ବାବା ତ ବୁଝାଇ ଚାଲିଛନ୍ତି ।
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଧାରଣା କରିବାକୁ ହେବ । ଏକ ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେଉଁ ଆଡକୁ ବୁଦ୍ଧି ନ ଯାଉ ।
ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ ନ କଲେ ପାପ କିପରି କଟିବ । ମାୟା ଘଡିକୁ ଘଡି ତୁମର ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ଭ୍ରମିତ କରିଦେବ
। ମାୟା ବହୁତ ଧୋକା ଦେଉଛି । ବ୍ରହ୍ମାବାବା ଉଦାହରଣ ଦେଉଛନ୍ତି ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ମୁଁ
ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର ବହୁତ ପୂଜା କରୁଥିଲି । ଚିତ୍ରରେ ଦେଖିଲି ଦେବୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣଙ୍କର ପାଦ
ମଚାଳୁଛନ୍ତି ତେଣୁ ଚିତ୍ରରେ ତାଙ୍କୁ ସେ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦେଲି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ
ସ୍ମୃତିରେ ବସି ଯଦି ବୁଦ୍ଧି ଏଣେ-ତେଣେ ଚାଲିଯାଉଥିଲା ତେବେ ନିଜକୁ ଚାପୁଡା ମାରୁଥିଲି - ବୁଦ୍ଧି
ଅନ୍ୟ ଆଡକୁ କାହିଁକି ଯାଉଛି? ଶେଷରେ ବିନାଶ ଏବଂ ସ୍ଥାପନାର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ କଲି ।
ସାକ୍ଷାତ୍କାରର ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା, ବୁଝିଲି ଯେ ଏବେ ଏହି ନୂଆ ଦୁନିଆ ଆସୁଛି, ମୁଁ ଏପରି
ବିଷ୍ଣୁ ହେବି । ବାକି ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ତ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ପକ୍କା ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇଗଲା । ନିଜର
ରାଜଧାନୀର ମଧ୍ୟ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେଲା । ତେବେ ଯେତେବେଳେ କି ସ୍ୱର୍ଗର ରାଜତ୍ୱ ମିଳୁଛି ଏହି
ରାବଣ ରାଜ୍ୟର ରାଜତ୍ୱକୁ କ’ଣ କରିବି! ଏହି ବିଚାର ଆସିବା ହିଁ ହେଉଛି ଈଶ୍ୱରୀୟ ବୁଦ୍ଧି । ଈଶ୍ୱର
ନିଜେ ପ୍ରବେଶ କରି ଏହିପରି ବୁଦ୍ଧିକୁ ଚଳାଇଲେ । ଜ୍ଞାନର କଳସ ତ ମାତାମାନଙ୍କୁ ମିଳୁଛି, ତେଣୁ
ମାତାମାନଙ୍କୁ ସବୁ କିଛି ଦେଇଦେଲେ । ତୁମେ କାରବାର ସମ୍ଭାଳ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶିଖାଅ । ଶିଖାଇ-ଶିଖାଇ
ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସିଗଲେ । ଜଣେ ଅନ୍ୟ ଜଣକୁ ଶୁଣାଇ ଶୁଣାଇ ଦେଖ ଏବେ କେତେ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଗଲେଣି ।
ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର ହୋଇ ଚାଲିଛି ପୁଣି ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାକୁ ପବିତ୍ର ଶରୀର ବି ଦରକାର । ବୁଝୁଛନ୍ତି,
ହେଲେ ପୁଣି ମଧ୍ୟ ମାୟା ଭୁଲାଇ ଦେଉଛି ।
ତୁମେ କହୁଛ ୭ ଦିନର
ପାଠ୍ୟକ୍ରମ କର ତେବେ କହୁଛନ୍ତି କାଲି ଆସିବୁ । ଦ୍ୱିତୀୟ ଦିନ ମାୟା ସେ କଥା ଭୁଲାଇ ଦେଉଛି । ଆସୁ
ହିଁ ନାହାଁନ୍ତି । ଭଗବାନ ପଢାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଭଗବାନ୍ଙ୍କ ପାଖକୁ ମଧ୍ୟ ଆସି ପଢୁ ନାହାଁନ୍ତି ।
କହୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ହଁ, ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବୁ ପରନ୍ତୁ ମାୟା ନିଶା ଉଡାଇ ଦେଉଛି । ନିୟମିତ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ
ହେବାକୁ ଦେଉନାହିଁ । ଯିଏ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିଥିଲେ ସେହିମାନେ ନିଶ୍ଚୟ କରିବେ । ଆଉ
ତ କୌଣସି ଦୋକାନ ନାହିଁ । ତୁମେ ବହୁତ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ । ବଡ-ବଡ ମିୟ୍ୟୁଜିୟମ୍ ନିର୍ମାଣ କରୁଛ
। ଯିଏ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ବୁଝିଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ ବୁଝିବେ । ବିନାଶ ତ ହେବ, ତା’ ପୂର୍ବରୁ
ସ୍ଥାପନା ମଧ୍ୟ ହୋଇଚାଲିଛି । ଆତ୍ମା ପାଠପଢି ଫାଷ୍ଟକ୍ଲାସ୍ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଶରୀର ଧାରଣ କରିବ ।
ଆମର ଲକ୍ଷ୍ୟ-ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହିଁ ଏହା ଅଟେ ନା । ଏ କଥା ସଦାସର୍ବଦା କାହିଁକି ମନେ ରହିବ ନାହିଁ । ଏବେ
ଆମେ ନିଜର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଅନୁସାରେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯାଉଛେ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ବୁଦ୍ଧିରେ
ସର୍ବଦା ମନେ ରହୁ କି ଏବେ ଆମେ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ସଂଗମଯୁଗରେ ବସିଛୁ, ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ହେଲେ
ଆମେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଟ୍ରାନ୍ସଫର ହୋଇଯିବୁ, ସେଥିପାଇଁ ଏଥିରୁ ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ତୁଟାଇ ଦେବାକୁ ହେବ ।
(୨) ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ
ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଦେଇ କର୍ମ, ଅକର୍ମ, ବିକର୍ମର ଗୁହ୍ୟ ଗତି ଶୁଣାଇବାକୁ ହେବ, ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ
ଅଲଫର ପାଠକୁ ହିଁ ପକ୍କା କରାଇବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ପ୍ରାପ୍ତି ଗୁଡିକର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଫଳ ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ଖୁସିବାସିଆ ସ୍ଥିତିରେ ରହୁଥିବା ସଦା ସୁସ୍ଥ
ଭବ ।
ସଂଗମଯୁଗରେ ଯଦି ଏବେ ଏବେ
କରିଲ ଏବଂ ଏବେ ଏବେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାପ୍ତିର ଅନୁଭୂତି ହେଲା - ତେବେ ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ
ଫଳ । ତେବେ ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଫଳ ହେଲା ନିଜକୁ ବାବାଙ୍କର ପାଖାପାଖି ଅନୁଭବ କରିବା । ଆଜିକାଲି
ସାକାର ଦୁନିଆରେ କହୁଛନ୍ତି ଯଦି ଫଳ ଖାଇବ ତେବେ ସୁସ୍ଥ ରହିବ, ଅର୍ଥାତ୍ ଫଳକୁ ସୁସ୍ଥ ରହିବାର
ଆଧାର ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ତୁମେମାନେ ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଫଳ ଖାଇ ଚାଲିଛ ସେଥିପାଇଁ
ସଦା ସୁସ୍ଥ ଅଟ । ଯଦି ତୁମକୁ କେହି ପଚାରେ ଯେ ତୁମର ହାଲ୍-ଚାଲ୍ କ’ଣ? ତେବେ କୁହ ଚାଲି
ଫରିସ୍ତାମାନଙ୍କ ଭଳି ଏବଂ ହାଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ଥିତି ଖୁସିବାସିଆ ଅଟେ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ସମସ୍ତଙ୍କର
ଆଶୀର୍ବାଦ ରୂପୀ ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଭରପୂର ରହିବ ତେବେ ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ମେହନତ କରିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ ।