18.03.25 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:-
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମର ଏହି ଜୀବନ ବହୁତ ବହୁତ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟେ କାହିଁକି ନା ତୁମେମାନେ ହଦ୍ରୁ ବାହାରି
ବେହଦକୁ ଆସିଛ, ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ବିଶ୍ୱର କଲ୍ୟାଣ କରୁଛ,
ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ - ଆମେ ସାରା ଜଗତର କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଅଟୁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ
ପୁରୁଷାର୍ଥ ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବାର ଅଧିକାର ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି?
ଉତ୍ତର:-
ସର୍ବଦା ଭାଇ-ଭାଇର ଦୃଷ୍ଟି ରହୁ । ସ୍ତ୍ରୀ-ପୁରୁଷର ଭାବନା ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଉ, ତେବେ ଯାଇ
ବାବାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବାର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧିକାର ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ । କିନ୍ତୁ ସ୍ତ୍ରୀ-ପୁରୁଷର
ଭାବନା ବା ଏହି ଦୃଷ୍ଟି ବଦଳିବା ବହୁତ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ । ସେଥିପାଇଁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ
ଦରକାର । ଯେତେବେଳେ ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହେବ ସେତେବେଳେ ହିଁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିବ । ଏକମାତ୍ର
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଯେଉଁମାନେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଥା’ନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ
ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତିର ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇଥା’ନ୍ତି ।
ଗୀତ:-
ଆଖିର ୱହ ଦିନ
ଆୟା ଆଜ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ସନ୍ତାନମାନେ
ଏକଥା ଜାଣିଛନ୍ତି ଓମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଅହମ୍ ଆତ୍ମା ଏବଂ ଏହା ମୋ’ର ଶରୀର । ଏବେ ତୁମେ ଏହି ଡ୍ରାମାକୁ,
ସୃଷ୍ଟି ଚକ୍ରକୁ ଏବଂ ଏହି ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରକୁ ଜାଣିଥିବା ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିଯାଇଛ କାହିଁକି ନା ଯିଏ
ଚକ୍ରକୁ ଜାଣିଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ରଚୟିତା କୁହାଯିବ । ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାକୁ କେହି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି
। ଯଦିଓ ବହୁତ ଶିକ୍ଷିତ ବଡ ବଡ ବିଦ୍ୱାନ ପଣ୍ଡିତ ଆଦି ଅଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ନିଜ ପାଇଁ ଗର୍ବ ମଧ୍ୟ
ରହିଥାଏ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଏ କଥା ଜଣାନାହିଁ, କହୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ, ଭକ୍ତି ଏବଂ ବୈରାଗ୍ୟ ।
ତେବେ ଏହା ୩ଟି କଥା ହେଲା ନା, କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝି ନାହାଁନ୍ତି ।
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କୁ ଘର ଗୃହସ୍ଥରୁ ବୈରାଗ୍ୟ ଆସିଥାଏ । ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ, ନିଚ୍ଚ ଏବଂ
ଇର୍ଷାର ଭାବନା ରହିଥାଏ । ଇଏ ଉଚ୍ଚ କୁଳର, ଇଏ ମଧ୍ୟମ କୁଳର - ଏହା ଉପରେ ତାଙ୍କର ବହୁତ ବିବାଦ
ଚାଲିଥାଏ । କୁମ୍ଭମେଳାରେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କର ବହୁତ ବିବାଦ ହୋଇଯାଏ ଯେ, ପ୍ରଥମେ କିଏ ବୁଡ ପକାଇବା
ପାଇଁ ଯିବେ । ଏଥିପାଇଁ ବହୁତ ବିବାଦ ଝଗଡା ଆଦି କରିଥା’ନ୍ତି, ପୁଣି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପାଇଁ
ପୁଲିସ୍ ମଧ୍ୟ ଆସିଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ଦେହ-ଅଭିମାନ । ଦୁନିଆରେ ଯିଏ ବି ମନୁଷ୍ୟମାତ୍ର
ଅଛନ୍ତି, ସମସ୍ତେ ହେଉଛନ୍ତି ଦେହ-ଅଭିମାନୀ । ତୁମକୁ ତ ଏବେ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ଦେହ ଅଭିମାନକୁ ତ୍ୟାଗ କର, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚୟ କର । ଆତ୍ମା ହିଁ ପତିତ ହୋଇଛି,
ସେଥିରେ ଖାଦ ମିଶିଯାଇଛି ଅର୍ଥାତ୍ ବିକାରର ପ୍ରବେଶତା ହୋଇଛି । ଆତ୍ମା ହିଁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ
ତମୋପ୍ରଧାନ ହେଉଛି । ଯେପରି ଆତ୍ମା ସେହିପରି ଶରୀର ମିଳୁଛି । କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଆତ୍ମା ସୁନ୍ଦର ତେଣୁ
ତାଙ୍କୁ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ମିଳିଥାଏ, ତାଙ୍କର ଶରୀର ବହୁତ ଆକର୍ଷଣୀୟ ହୋଇଥାଏ । ପବିତ୍ର
ଆତ୍ମା ହିଁ ଆକର୍ଷିତ କରିଥାଏ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଏତେ ମହିମା ନାହିଁ, ଯେପରି କୃଷ୍ଣଙ୍କର
ଅଛି କାହିଁକି ନା କୃଷ୍ଣ ପବିତ୍ର, ଛୋଟ ପିଲା । ଏପରି ମଧ୍ୟ କହିଥା’ନ୍ତି ଛୋଟ ପିଲା ଏବଂ ମହାତ୍ମା
ଏକ ସମାନ । ମହାତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ଜୀବନର ଅନୁଭବ କରି ପୁଣି ବିକାରକୁ ତ୍ୟାଗ କରୁଛନ୍ତି,
ସେମାନଙ୍କର ବିକାର ପ୍ରତି ଘୃଣା ଆସୁଛି । ପିଲାମାନେ ତ ହେଉଛନ୍ତି ହିଁ ପବିତ୍ର । ସେଥିପାଇଁ
ସେମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ମହାତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ ତୁଳନା କରିଥା’ନ୍ତି । ତେଣୁ ବାବା ମଧ୍ୟ
ବୁଝାଇଛନ୍ତି ନିବୃତ୍ତିମାର୍ଗର ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ମଧ୍ୟ କିଛି ପରିମାଣରେ ଦୁନିଆକୁ ଅଟକାଇ ରଖିଛନ୍ତି
। ଯେପରି ଘର ଅଧା ପୁରୁଣା ହୋଇଗଲେ ତା’ର ମରାମତି କରାଯାଏ । ସେହିପରି ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ମଧ୍ୟ
ମରାମତି କରୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ପବିତ୍ରତା କାରଣରୁ ଭାରତ ତିଷ୍ଠି ପାରିଛି । ଭାରତ ପରି ପବିତ୍ର
ଏବଂ ଧନବାନ୍ ଭୂଖଣ୍ଡ ଆଉ କେହି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏବେ ବାବା ତୁମକୁ ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର
ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ସ୍ମୃତି ଦେଉଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ଇଏ ପିତା, ଶିକ୍ଷକ ଓ ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ।
ଗୀତାରେ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି କୃଷ୍ଣ ଭଗବାନୁବାଚ, ତାଙ୍କୁ କ’ଣ କେବେ ବାବା କୁହାଯିବ ଅଥବା
ପତିତ-ପାବନ କୁହାଯିବ! ଯଦିଓ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ପତିତ-ପାବନ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାହା
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଇଁ ନୁହେଁ ସେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି, ପୁଣି କହିଦେଉଛନ୍ତି ପତିତ-ପାବନ
ସୀତାରାମ, ରଘୁପତି ରାଘବ ରାଜା ରାମ । କେତେ ଅଡୁଆ କରି ଦେଇଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ
ତୁମମାନଙ୍କୁ ଆସି ଯଥାର୍ଥ ଭାବରେ ସମସ୍ତ ବେଦ-ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦିର ସାରାଂଶ ଶୁଣାଉଛି । ତେବେ ପ୍ରଥମ
ଏବଂ ମୁଖ୍ୟ କଥା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚୟ କର ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ,
ତେବେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ । ତୁମେମାନେ ପରସ୍ପର ଭାଇ-ଭାଇ, ପୁଣି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ସନ୍ତାନ ହିସାବରେ
କୁମାର-କୁମାରୀମାନେ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇଗଲ । ଏହିକଥା ବୁଦ୍ଧିରେ ମନେ ରହୁ । ପ୍ରକୃତରେ ଆତ୍ମା
ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟେ । ପୁଣି ଏଠାରେ ଆସି ଶରୀର ଧାରଣ କରୁଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ।
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଏତିକି ମଧ୍ୟ ବୁଝିବା ପାଇଁ ବୁଦ୍ଧି ନାହିଁ । ସେ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ତେଣୁ
ଆମେ ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ ହେଲୁ ନା । ପୁଣି ସର୍ବବ୍ୟାପୀ କିପରି କହୁଛନ୍ତି । ବର୍ସା ତ ସନ୍ତାନଙ୍କୁ
ହିଁ ମିଳିବ, ପିତାଙ୍କୁ ତ ମିଳିବ ନାହିଁ । ପିତାଙ୍କଠାରୁ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବର୍ସା ମିଳିଥାଏ ।
ବ୍ରହ୍ମା ମଧ୍ୟ ଶିବବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ, ଏହାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ମିଳିଥାଏ । ତୁମେ
ହେଉଛ ନାତି-ନାତୁଣୀ । ତୁମର ମଧ୍ୟ ଅଧିକାର ଅଛି । ତେଣୁ ଆତ୍ମା ରୂପରେ ସମସ୍ତେ ସନ୍ତାନ ଏବଂ
ଶାରୀରିକ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆସିଲେ ଭାଇ-ଭଉଣୀ କହୁଛ । ତୁମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଆଉ କୌଣସି ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ ।
ସର୍ବଦା ଭାଇ-ଭାଇର ଦୃଷ୍ଟି ରହୁ, ସ୍ତ୍ରୀ-ପୁରୁଷର ଭାବନା ମଧ୍ୟ ବାହାରିଯାଉ । ଯଦି
ସ୍ତ୍ରୀ-ପୁରୁଷ ଉଭୟ କହୁଛ ହେ ଈଶ୍ୱରପିତା ତେଣୁ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହେଲ ନା । ଭାଇ-ଭଉଣୀ ସେତେବେଳେ
ହେଉଛନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ବାବା ସଂଗମଯୁଗରେ ଆସି ରଚନା ରଚୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସ୍ତ୍ରୀ-ପୁରୁଷର ଦୃଷ୍ଟି
ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ବଦଳିଥାଏ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମକୁ ଏବେ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହେବ ତେବେ ଯାଇ ବର୍ସା ମିଳିବ । ମାମେକମ୍ ୟାଦ କରୋ ଅର୍ଥାତ୍ କେବଳ ମୋତେ ମନେ
ପକାଅ ତେବେ ଯାଇ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇପାରିବ । ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ନ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମେ
ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତିକୁ ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏହି ଉପାୟ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ କେବେହେଲେ କହି ପାରିବେ
ନାହିଁ । ସେମାନେ ଏପରି କେବେ କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚୟ କରି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ
। ବାବାଙ୍କୁ ପରମପିତା ପରମଆତ୍ମା, ସୁପ୍ରିମ କୁହାଯାଉଛି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତ ଆତ୍ମା କୁହାଯାଉଛି
କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ପରମାତ୍ମା କୁହାଯାଉଛି । ସେହି ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ସନ୍ତାନମାନେ, ମୁଁ
ତୁମମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଛି । ମୋତେ କଥା କହିବା ପାଇଁ ମୁଖ ତ ଆବଶ୍ୟକ ନା । ଆଜିକାଲି ଦେଖ ଯେଉଁଠି
ପାରେ ସେଠି ଗଉମୁଖ ନିଶ୍ଚୟ ରଖୁଛନ୍ତି । ପୁଣି କହୁଛନ୍ତି ଗଉମୁଖରୁ ଅମୃତ ବାହାରୁଛି । ବାସ୍ତବରେ
ଅମୃତ କୁହାଯାଉଛି ଜ୍ଞାନକୁ । ଜ୍ଞାନ ଅମୃତ ମୁଖରୁ ହିଁ ବାହାରୁଛି । ଏଥିରେ ପାଣିର ତ କୌଣସି କଥା
ହିଁ ନାହିଁ । ଇଏ (ବ୍ରହ୍ମା) ଗଉ-ମାତା ଅଟନ୍ତି । ବାବା ୟାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛନ୍ତି ।
ବାବା ଏହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତୁମକୁ ନିଜର କରିଛନ୍ତି । ଏହାଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନର ଅମୃତ ବାହାରୁଛି । ସେମାନେ
ତ ପଥରର ଗୋମୁଖ ତିଆରି କରିଦେଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠାରୁ ପାଣି ବାହାରୁଛି । ତାହା ହେଲା ଭକ୍ତି କରିବାର
ପଦ୍ଧତି । ଯଥାର୍ଥ କଥା ତୁମେ ଜାଣିଛ । ଭୀଷ୍ମ ପିତାମହ (ବିଦ୍ୱାନ, ପଣ୍ଡିତ) ଆଦିଙ୍କୁ
କୁମାରୀମାନେ ହିଁ ଜ୍ଞାନରୂପକ ବାଣ ଲଗାଇଛନ୍ତି । ତୁମେ ହେଉଛ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀଗଣ । ତେବେ
କୁମାରୀ କାହାର କନ୍ୟା ହୋଇଥିବ ନା । ଅଧରକୁମାରୀ ଏବଂ କୁମାରୀ ଉଭୟଙ୍କର ମନ୍ଦିର ରହିଛି ।
ବାସ୍ତବରେ ଏହା ତୁମର ସ୍କାରକୀ ମନ୍ଦିର । ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେହେତୁ ତୁମେ
ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ଅଟ, ତେଣୁ ତୁମ ଭିତରେ ବିକାରୀ ସମ୍ପର୍କ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ନ ହେଲେ
ବହୁତ କଠିନ ଦଣ୍ଡ ମିଳିବ । ଦେହ-ଅଭିମାନରେ ଆସି ଏକଥା ଭୁଲିଯାଉଛ ଯେ ଆମେ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ଅଟୁ । ଇଏ
ମଧ୍ୟ ବି.କେ, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବି.କେ, ତେଣୁ ବିକାରର ଦୃଷ୍ଟି ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଆସୁରୀ
ସଂପ୍ରଦାୟର ମନୁଷ୍ୟ ବିକାର ବିନା ରହିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି, ତେଣୁ ବିଘ୍ନ ପକାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ
ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀମାନଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ତେଣୁ ବାବାଙ୍କ ଶ୍ରୀମତ୍ରେ
ଚାଲିବାକୁ ହେବ, ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହା ହେଉଛି ଏହି ବିକାରୀ ମୃତ୍ୟୁଲୋକର ଶେଷ ଜନ୍ମ । ଏ
କଥା ମଧ୍ୟ କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଅମରଲୋକରେ କିଛି ବିକାର ରହିବ ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କୁ
କୁହାଯାଉଛି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ । ଏଠାରେ ଅଛନ୍ତି ତମୋପ୍ରଧାନ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ
ବିକାରୀ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ସେମାନେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ, ଆମେ ବିକାରୀ, ପାପୀ । ତେଣୁ
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀଙ୍କର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି ତୁମେ ଭାରତବାସୀ ହିଁ
ପୂଜ୍ୟରୁ ପୁଣି ପୂଜାରୀ ହେଉଛ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଭକ୍ତିର ପ୍ରଭାବ ବହୁତ ରହିଛି । ଭକ୍ତ
ଭଗବାନଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି ଆସି ଭକ୍ତିର ଫଳ ଦିଅ । ତେବେ ଭକ୍ତି କରି କରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖ କ’ଣ
ହୋଇଗଲାଣି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ୪ଟି ଧର୍ମ ଶାସ୍ତ୍ର । ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ଡିଟୀଜିମ୍ (ଦେବତାଧର୍ମ),
ଏଥିରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ, ଦେବତା, କ୍ଷତ୍ରିୟ ତିନୋଟି ଧର୍ମ ଆସିଯାଉଛି । ବାବା ବ୍ରାହ୍ମଣ ଧର୍ମର
ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କର ଚୁଟୀ ହେଉଛି ସଂଗମଯୁଗର ଚିହ୍ନ । ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ଏବେ
ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେଉଛ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇ ପୁଣି ଦେବତା ହେଉଛ । ଦୁନିଆରେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ବିକାରୀ
ଅଟନ୍ତି । ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କୁ ନମସ୍କାର କରୁଛନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣ ଦେବୀ-ଦେବତା
ନମଃ କହୁଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ଭାବୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଥିଲେ, ଆମେ ତ
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ସନ୍ତାନ ନୁହେଁ । ଏବେ ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟ । ତୁମକୁ ସମସ୍ତେ ନମଃ କରିବେ
। ତୁମେ ପୁଣି ଦେବୀ-ଦେବତା ହେଉଛ । ଏବେ ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ହୋଇଛ ପୁଣି ଦୈବୀ
କୁମାର-କୁମାରୀ ହେବ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ତୁମର
ଏହି ଜୀବନ ବହୁତ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟେ, କାହିଁକି ନା ତୁମକୁ ଜଗତର ମାତା ରୂପରେ ଗାୟନ କରାଯାଇଛି । ତୁମେ
ହଦ୍ରୁ ବାହାରି ବେହଦକୁ ଆସିଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ଏହି ଜଗତର କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଅଟୁ । ତେଣୁ ସମସ୍ତେ
ଜଗତଅମ୍ବା ଜଗତପିତା ହୋଇଗଲ । ଏହି ନର୍କରେ ମନୁଷ୍ୟ ବହୁତ ଦୁଃଖି, ତେଣୁ ଆମେ ତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ
ସେବା କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛୁ । ଆମେ ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ କରି ହିଁ ଛାଡିବୁ । ତୁମେ ହେଉଛ ସୈନିକ,
ଏହାକୁ ଯୁଦ୍ଧସ୍ଥଳ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ଯାଦବ, କୌରବ ଏବଂ ପାଣ୍ଡବ ଏକାଠି ରହୁଛନ୍ତି । ଭାଇ-ଭାଇ
ଅଟନ୍ତି ନା । ଏବେ ତୁମର ଯୁଦ୍ଧ ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କ ସହ ନୁହେଁ, ରାବଣ ସହିତ । ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା କରିବା
ପାଇଁ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ତୁମେ ବୁଝାଉଛ । ତେଣୁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଦେହ ସହିତ ଦେହର ସମସ୍ତ
ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହା ହେଉଛି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ । ଏଠାରେ କେତେ ବଡ-ବଡ ଡ୍ୟାମ୍(ବନ୍ଧ),
କେନାଲ୍ ଆଦି ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି, କାହିଁକି ନା ପାଣି ନାହିଁ । ପ୍ରଜା ବହୁତ ବଢିଯାଇଛନ୍ତି ।
ସେଠାରେ ତ ତୁମେ ବହୁତ ଅଳ୍ପ ସଂଖ୍ୟକ ରହିବ । ନଦୀମାନଙ୍କରେ ଢେର ପାଣି ରହିବ, ଶସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ବହୁତ
ହେବ । ଏଠାରେ ତ ଏହି ଧରଣୀ ଉପରେ କୋଟି-କୋଟି ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଧରଣୀ ଉପରେ
(ସାରା ବିଶ୍ୱରେ) ଆରମ୍ଭରେ ୯-୧୦ ଲକ୍ଷ ରହିବେ, ଆଉ କୌଣସି ଭୂଖଣ୍ଡ ରହିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ଅଳ୍ପ
ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ସେଠାରେ ରହିବ । ତୁମକୁ କେଉଁଠାକୁ ଯିବାକୁ ମଧ୍ୟ ପଡିବ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ସର୍ବଦା
ବସନ୍ତ ଋତୁ ହେବ । ୫ ତତ୍ତ୍ୱ ମଧ୍ୟ କୌଣସି କଷ୍ଟ ଦେବେ ନାହିଁ, ଅଧିନରେ ରହିବେ । ସେଠାରେ ଦୁଃଖର
ନାମ ରହିବ ନାହିଁ । ତାହା ହେଉଛି ସ୍ୱର୍ଗ । ଏବେ ହେଉଛି ଦୋଜକ ଅର୍ଥାତ୍ ନର୍କ । ଏହି ନର୍କ ମଝିରୁ
ଅର୍ଥାତ୍ ଦ୍ୱାପରଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । ଦେବତାମାନେ ହିଁ ବାମମାର୍ଗରେ ଅର୍ଥାତ୍ ବିକାରୀ ମାର୍ଗରେ
ଆସୁଛନ୍ତି ପୁଣି ରାବଣର ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଉଛି । ତୁମେ ବୁଝିଯାଇଛ ଆମେ ଡବଲ ସିରତାଜ ଅର୍ଥାତ୍
ଦୁଇମୁକୁଟଧାରୀ ପୂଜ୍ୟ ହେବା ପୁଣି ସିଙ୍ଗଲ୍ ସିରତାଜ ହେବା । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ରତାର ମଧ୍ୟ
ଚିହ୍ନ ରହିବ । ଦେବତାମାନେ ତ ସମସ୍ତେ ପବିତ୍ର । ଏଠାରେ କେହି ବି ପବିତ୍ର ନାହାଁନ୍ତି । ଜନ୍ମ ତ
ବିକାର ଦ୍ୱାରା ନେଉଛନ୍ତି ନା, ତେଣୁ ଏହାକୁ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି । ସତ୍ୟଯୁଗ ହେଉଛି
ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ଦୁନିଆ । ବିକାରକୁ ହିଁ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର କୁହାଯାଉଛି । ସନ୍ତାନମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ର ପ୍ରବୃତ୍ତି ମାର୍ଗଥିଲା, ଏବେ ଅପବିତ୍ର ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ପୁଣି ପାବନ
ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ଦୁନିଆ ହେବ । ସୃଷ୍ଟିର ଚକ୍ର ଘୁରୁଛି ନା । ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ
ପତିତ-ପାବନ କୁହାଯାଉଛି । ମନୁଷ୍ୟ କହିଦେଉଛନ୍ତି ଭଗବାନ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଛନ୍ତି, ତେବେ ପ୍ରେରଣା
ଅର୍ଥାତ୍ ବିଚାର, ଏଥିରେ ପ୍ରେରଣାର ତ କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ସିଏ (ବାବା) ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ
ଶରୀରର ଆଧାର ନେବାକୁ ପଡୁଛି । ମୁଁ ମୁଖ ବିନା କିପରି ଶିକ୍ଷା ଦେବି । ପ୍ରେରଣା ଦ୍ୱାରା କୌଣସି
ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଏ କି! ଭଗବାନ ପ୍ରେରଣା ଦ୍ୱାରା କିଛି ବି କରନ୍ତି ନାହିଁ । ବାବା ତ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ପ୍ରେରଣା ଦ୍ୱାରା ପାଠପଢା ହୋଇପାରିବ କି? ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ
ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି, ମଧ୍ୟ, ଅନ୍ତର ରହସ୍ୟ କେହି କହିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି
। କେହି କେହି କହୁଛନ୍ତି ଲିଙ୍ଗ ସଦୃଶ, କେହି କହୁଛନ୍ତି ଅଖଣ୍ଡ ଜ୍ୟୋତି ଅଟନ୍ତି । କେହି
କହୁଛନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମ ହିଁ ଈଶ୍ୱର । ତତ୍ତ୍ୱ ଜ୍ଞାନୀ, ବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନୀ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ଶାସ୍ତ୍ରରେ
ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ୮୪ ଲକ୍ଷ ଯୋନି । ଯଦି ୮୪ ଲକ୍ଷ ଜନ୍ମ ହୋଇଥାନ୍ତା, ତେବେ କଳ୍ପର ଆୟୁଷ ବହୁତ
ବଡ ହେବା ଦରକାର । ତେବେ ଏହାର ହିସାବ କେହି ବାହାର କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ସେମାନେ ତ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ
ହିଁ ଲକ୍ଷ-ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ କହିଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର ହିଁ ୫ ହଜାର
ବର୍ଷର ଅଟେ । ୮୪ ଲକ୍ଷ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ସେତିକି ସମୟ ମଧ୍ୟ ଦରକାର ନା । ଏହି ଶାସ୍ତ୍ର ସବୁ ହେଲା
ଭକ୍ତିମାର୍ଗର । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସି ତୁମକୁ ସବୁ ଶାସ୍ତ୍ରର ସାରାଂଶ ବୁଝାଉଛି । ଏସବୁ
ହେଉଛି ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ସାମଗ୍ରୀ, ଏଥିରୁ କେହି ବି ମୋତେ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ମୁଁ ଯେବେ
ଆସୁଛି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାଥିରେ ନେଇଯାଉଛି । ମୋତେ ଡାକୁଛନ୍ତି - ହେ ପତିତ-ପାବନ ଆସ । ପବିତ୍ର କରି
ଆମକୁ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆକୁ ନେଇଯାଅ । ପୁଣି ଖୋଜିବା ପାଇଁ ଧକ୍କା କାହିଁକି ଖାଉଛ? କେତେ ଦୂର-ଦୂର
ପାହାଡ ଆଦିକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ଆଜିକାଲି ତ କେତେ ମନ୍ଦିର ଖାଲି ପଡୁଛି, କେହି ଯାଉ ନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ
ତୁମେମାନେ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ବାବାଙ୍କର ବାୟୋଗ୍ରାଫି ଅର୍ଥାତ୍ ଜୀବନ କାହାଣୀକୁ ଜାଣିଯାଇଛ । ପିତା (ଲୌକିକ)
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ସବୁ କିଛି ଦେଇ ପୁଣି ୬୦ ବର୍ଷ ପରେ ବାନପ୍ରସ୍ଥରେ ବସି ଯାଆନ୍ତି । ଏହି ପରମ୍ପରା
ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ଏବଂ ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ଆଦି ମଧ୍ୟ ଏହି ସମୟର ଅଟେ ।
ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏବେ ଆମେ
ସଂଗମଯୁଗରେ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଛେ । ରାତି ପରେ ପୁଣି ଦିନ ହେବ । ଏବେ ତ ଘୋର ଅନ୍ଧକାର ରହିଛି । ଗାୟନ
ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରକଟ ହେଲେ... । ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ଏବଂ ରଚନାର
ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ଏବେ ଜାଣୁଛ । ଯେପରି ବାବା ନଲେଜଫୁଲ୍ ସେହିପରି ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ମାଷ୍ଟର
ନଲେଜଫୁଲ୍ ହୋଇଛ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବେହଦ ସୁଖର ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ଲୌକିକ ପିତାଙ୍କଠାରୁ
ତ ହଦ୍ର ବର୍ସା ମିଳୁଛି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଅଳ୍ପକାଳର ସୁଖ ମିଳୁଛି । ଯାହାକୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ କାକ
ବିଷ୍ଠା ସମାନ ସୁଖ କହିଦେଉଛନ୍ତି । ସେମାନେ ପୁଣି ଏଠାକୁ ଆସି ସୁଖ ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିପାରିବେ
ନାହିଁ । ସେମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ହଠଯୋଗୀ, ତୁମେ ହେଉଛ ରାଜଯୋଗୀ । ତୁମର ଯୋଗ ହେଉଛି ବାବାଙ୍କ ସହିତ,
ତାଙ୍କର ହେଉଛି ତତ୍ତ୍ୱ ସହିତ । ଏହିପରି ଡ୍ରାମା ମଧ୍ୟ ତିଆରି ହୋଇଛି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ପବିତ୍ର
ହେବାକୁ ହେଲେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆତ୍ମା ରୂପରେ ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟୁ ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହିସାବରେ
ଭାଇ-ଭଉଣୀ ଅଟୁ, ଏହି ଦୃଷ୍ଟିକୁ ପକ୍କା କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀର ଉଭୟ ପବିତ୍ର
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ କରିବାକୁ ହେବ । ଦେହ-ଅଭିମାନକୁ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ମାଷ୍ଟର ନଲେଜଫୁଲ୍
ଅର୍ଥାତ୍ ଜ୍ଞାନବାନ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇ ଘୋର ଅନ୍ଧକାରରୁ ମୁକ୍ତ
କରିବାକୁ ପଡିବ । ନର୍କବାସୀ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସେବା କରି ସେମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ
କରିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନର
ସାଗର ହୋଇ ଜ୍ଞାନର ଗଭୀରତାକୁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରୁଥିବା ଅନୁଭବ ରୂପୀ ରତ୍ନରେ ସମ୍ପନ୍ନ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ଯେଉଁ ଆତ୍ମାମାନେ
ଜ୍ଞାନର ଗଭୀରତାକୁ ଯାଇଥାଆନ୍ତି, ସେମାନେ ଅନୁଭବ ରୂପୀ ରତ୍ନରେ ସମ୍ପନ୍ନ ରହିଥାଆନ୍ତି । ଗୋଟିଏ
ହେଲା ଜ୍ଞାନ ଶୁଣିବା ଏବଂ ଶୁଣାଇବା ଏବଂ ଦ୍ୱିତୀୟରେ ହେଲା ଅନୁଭବୀ ମୂରତ ହେବା । ଅନୁଭବୀ ଆତ୍ମା
ସର୍ବଦା ଅବିନାଶୀ ଏବଂ ନିର୍ବିଘ୍ନ ରହିଥାଆନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ କେହି ବି ହଲ୍ଚଲ୍ କରିପାରିବ ନାହିଁ
। ଅନୁଭବୀ ଆତ୍ମା ନିକଟରେ ମାୟାର କୌଣସି ବି ଚେଷ୍ଟା ସଫଳ ହୁଏ ନାହିଁ । ଅନୁଭବୀ କେବେ ଧୋକା ଖାଇ
ନ ଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ଅନୁଭବ ଗୁଡିକୁ ବଢାଇବା ସହିତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗୁଣର ଅନୁଭବୀ ମୂରତ ହୁଅ । ମନନ
ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଶୁଦ୍ଧ ସଂକଳ୍ପର ଷ୍ଟକ୍ ଜମା କର ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଫରିସ୍ତା ସିଏ
ଯିଏକି ଦେହର ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଭିମାନର ସମ୍ବନ୍ଧଠାରୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅଟେ ।
ଅବ୍ୟକ୍ତ ଈଶାରା:-
ସତ୍ୟତା ଏବଂ ସଭ୍ୟତା ରୂପୀ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଆପଣାଅ
(୧୮) ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସତ୍ୟତା
ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ରତାର ଆଧାରରେ ହୋଇଥାଏ । ପବିତ୍ରତା ନ ଥିଲେ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟତା ରହିପାରିବ ନାହିଁ ।
କେବଳ କାମ ବିକାର ଅପବିତ୍ରତା ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ତା’ର ଅନ୍ୟ ସାଥୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ତେଣୁ
ମହାନ୍ ପବିତ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ଅପବିତ୍ରତାର ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ମଧ୍ୟ ନଥିବ, ତେବେ ଯାଇ ପରମାତ୍ମା
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତାର ନିମିତ୍ତ ହୋଇପାରିବ ।