21.12.24 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:- ସଚ୍ଚା
ରୋଜଗାର କରିବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ ପ୍ରଥମେ ନିଜେ କର ତା’ପରେ ନିଜର ମିତ୍ର-ସମ୍ବନ୍ଧୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ
କରାଅ, ଚ୍ୟାରିଟି ବିଗେନ୍ସ ଆଟ୍ ହୋମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଦାନ ପୁଣ୍ୟ ନିଜ ଘରୁ ହିଁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥାଏ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ସୁଖ ଅଥବା
ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତି କରିବାର ବିଧି କ’ଣ?
ଉତ୍ତର:-
ପବିତ୍ରତା । ଯେଉଁଠାରେ ପବିତ୍ରତା ରହିଛି ସେଠାରେ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ରହିଛି । ବାବା ଆସି ପବିତ୍ର
ସତ୍ୟଯୁଗୀ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ବିକାର ନ ଥାଏ । ଯେଉଁମାନେ ଦେବତାମାନଙ୍କର
ପୂଜାରୀ ହୋଇଥିବେ ସେମାନେ ଏପରି ପ୍ରଶ୍ନ କେବେହେଲେ ପଚାରିବେ ନାହିଁ କି ବିକାର ବିନା ଦୁନିଆ
କିପରି ଚାଲିବ? ଏବେ ତୁମକୁ ଶାନ୍ତିର ଦୁନିଆକୁ ଯିବାକୁ ହେବ, ତେଣୁ ଏହି ପତିତ ଦୁନିଆକୁ ଭୁଲିବାକୁ
ହେବ । ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ସୁଖଧାମକୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତିର
ଅର୍ଥ ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଯାଇଛି । ଶିବବାବା ମଧ୍ୟ ଓମ୍ ଶାନ୍ତି କହିପାରିବେ ତ ଶାଳଗ୍ରାମ
ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ କହିପାରିବେ । ଆତ୍ମା କହୁଛି ଓମ୍ ଶାନ୍ତି । ସନ୍ ଅଫ୍ ସାଇଲେନ୍ସ ଫାଦର ଅର୍ଥାତ୍
ଅବ୍ୟକ୍ତ ପିତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ । ଶାନ୍ତି ନିମନ୍ତେ ଜଙ୍ଗଲ ଆଦିକୁ ଯାଇ କୌଣସି ଉପାୟ କରାଯାଏ ନାହିଁ
। ଆତ୍ମା ତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ହିଁ ଅଟେ । ପୁଣି ଉପାୟ କ’ଣ କରିବେ? ଏହା ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ସେହି
ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ କହିଥାନ୍ତି କି ଆମକୁ ସେଇଠାକୁ ନେଇଚାଲ, ଯେଉଁଠି ସୁଖ ଶାନ୍ତି ପାଇବୁ । ଶାନ୍ତି
ଅଥବା ଏବଂ ସୁଖ ସବୁ ମନୁଷ୍ୟ ଚାହିଁଥା’ନ୍ତି । ପରନ୍ତୁ ସୁଖ ଏବଂ ଶାନ୍ତି ପୂର୍ବରୁ ତ ପବିତ୍ରତା
ଦରକାର ନା । ପବିତ୍ରକୁ ପାବନ, ଅପବିତ୍ରକୁ ପତିତ କୁହାଯାଏ । ପତିତ ଦୁନିଆରେ ଡାକିଥା’ନ୍ତି,
ଭଗବାନ ଆପଣ ଆସି ଆମକୁ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆକୁ ନେଇଚାଲନ୍ତୁ । ସେ ହିଁ ହେଉଛନ୍ତି ପତିତ ଦୁନିଆରୁ
ଉଦ୍ଧାର କରି ପାବନ ଦୁନିଆକୁ ନେଇଯିବାବାଲା । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ରତା, କଳିଯୁଗରେ ହେଉଛି
ଅପବିତ୍ରତା । ତାହା ହେଉଛି ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ, ଏହା ହେଉଛି ପତିତ ଦୁନିଆ । ଏ କଥା ତ ପିଲାମାନେ
ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଦୁନିଆର ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ଚାଲିଛି । ସତ୍ୟଯୁଗ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ଅଟେ, ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ
ମନୁଷ୍ୟ କମ୍ ଥିବେ । ସେହି ଅଳ୍ପ ମନୁଷ୍ୟ କିଏ ହୋଇଥିବେ? ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ଦେବୀ-ଦେବତାମାନଙ୍କର ହିଁ ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ତାହାକୁ ହିଁ ଶାନ୍ତିର ଦୁନିଆ ଅଥବା ସୁଖଧାମ କୁହାଯାଏ ।
ଏହା ହେଉଛି ଦୁଃଖଧାମ । କେବଳ ଜଣେ ହିଁ ପରମପିତା ଅଟନ୍ତି ଯିଏ କି ଦୁଃଖଧାମକୁ ବଦଳାଇ ସୁଖଧାମ
କରିଥା’ନ୍ତି । ସୁଖର ବର୍ସା ନିଶ୍ଚିତ ବାବା ହିଁ ଦେବେ । ଏବେ ସେହି ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଦୁଃଖଧାମକୁ
ଭୁଲିଯାଅ, ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ସୁଖଧାମକୁ ମନେ ପକାଅ । ଏହାକୁ ହିଁ ମନମନାଭବ କୁହାଯାଏ । ବାବା ଆସି
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସୁଖଧାମର ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଉଛନ୍ତି । ଦୁଃଖଧାମର ବିନାଶ କରାଇ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ
ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ଏହି ଚକ୍ରକୁ ବୁଝିବାକୁ ହେବ । ୮୪ ଜନ୍ମ ନେବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଯିଏ ପ୍ରଥମେ
ସୁଖଧାମରେ ଆସୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କର ହେଉଛି ୮୪ ଜନ୍ମ, କେବଳ ଏତିକି କଥା ମନେପକାଇଲେ ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନେ
ସୁଖଧାମର ମାଲିକ ହୋଇପାରିବେ ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ସନ୍ତାନମାନେ, ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ମନେ ପକାଅ ଆଉ ପୁଣି ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ଅର୍ଥାତ୍ ସୁଖଧାମକୁ ମନେ ପକାଅ ।
ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଯାଉଛ ତେଣୁ ନିଜକୁ ଶାନ୍ତିଧାମ, ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ମାଲିକ ବୋଲି
ଭାବ । ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ବେଳେ ନିଜକୁ ସେଠାକାର ବାସିନ୍ଦା ଭାବିଲେ ଏହି ଦୁନିଆ ଭୁଲି ହୋଇଯିବ ।
ସତ୍ୟଯୁଗ ହେଉଛି ସୁଖଧାମ କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ତ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଆସିପାରିବେ ନାହିଁ । ଯିଏ ଦେବତାଙ୍କର
ପୂଜାରୀ ହୋଇଥିବେ, ସିଏ ହିଁ ଏହି କଥାକୁ ବୁଝିବେ । ଏହା ହେଉଛି ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର, ଯାହା ସତ୍ୟ
ବାବା ହିଁ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ବାକି ସବୁ ହେଉଛି ବିନାଶୀ ରୋଜଗାର । ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନରତ୍ନର ରୋଜଗାରକୁ
ହିଁ ସତ୍ୟ ରୋଜଗାର କୁହାଯାଏ, ବାକି ବିନାଶୀ ଧନ-ଦୌଲତ ହେଉଛି ମିଥ୍ୟା ରୋଜଗାର । ଦ୍ୱାପରରୁ ସେହି
ମିଥ୍ୟା ରୋଜଗାର କରି ଆସିଛ । ଏହି ଅବିନାଶୀ ସତ୍ୟ ରୋଜଗାରର ପ୍ରାରବ୍ଧ ସତ୍ୟଯୁଗରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ
ତ୍ରେତାରେ ପୁରା ହୋଇଥାଏ ଅର୍ଥାତ୍ ଅଧାକଳ୍ପ ଭୋଗ କରିଥାଅ । ପୁଣି ପରେ ମିଥ୍ୟା ଅର୍ଥାତ୍ ବିନାଶୀ
ରୋଜଗାର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥାଏ, ଯେଉଁଥିରୁ ଅଳ୍ପକାଳର କ୍ଷଣ ଭଙ୍ଗୁର ସୁଖ ମିଳିଥାଏ । ଏହି ଅବିନାଶୀ
ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ, ଜ୍ଞାନସାଗର ହିଁ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ସତ୍ୟ ରୋଜଗାର ସତ୍ୟ ବାବା ହିଁ କରାଇଥା’ନ୍ତି ।
ଭାରତ ସତ୍ୟଖଣ୍ଡ ଥିଲା, ଭାରତ ହିଁ ଏବେ ମିଥ୍ୟାଖଣ୍ଡ ହୋଇଯାଇଛି । ଅନ୍ୟ ଖଣ୍ଡ ବା ଦେଶଗୁଡିକୁ
ସତ୍ୟଖଣ୍ଡ, ମିଥ୍ୟାଖଣ୍ଡ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ସତ୍ୟଖଣ୍ଡ ସ୍ଥାପନକାରୀ, ସେ ହିଁ ସତ୍ୟ ବାଦଶାହ
ଅଟନ୍ତି । ସତ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି ଜଣେ ଗଡ୍ ଫାଦର, ବାକି ସବୁ ମିଥ୍ୟା ପିତା ଅଟନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟପିତା ମିଳିଥାଆନ୍ତି କାହିଁକି ନା ସେଠାରେ ମିଥ୍ୟା ପାପ ନ ଥାଏ । ଏହା ହେଉଛି ହିଁ ପାପ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦୁନିଆ, ତାହା ହେଉଛି ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦୁନିଆ । ତେଣୁ ଏବେ ଏହି ସତ୍ୟ
ରୋଜଗାର ପାଇଁ କେତେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ଦରକାର । ଯେଉଁମାନେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ ରୋଜଗାର କରିଥିଲେ,
ସେହିମାନେ ହିଁ କରିବେ । ପ୍ରଥମେ ନିଜେ ସତ୍ୟ ରୋଜଗାର କରି ପୁଣି ନିଜର ବାପଘର ଏବଂ ଶ୍ୱଶୁରଘରକୁ
ସତ୍ୟ ରୋଜଗାର କରାଇବାକୁ ହେବ । ଚ୍ୟାରିଟି ବେଗେନ୍ସ ଆଟ୍ ହୋମ୍ ।
ଈଶ୍ୱର ସର୍ବବ୍ୟାପୀ
ଅଟନ୍ତି, ଏହି ସିଦ୍ଧାନ୍ତକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଭକ୍ତି କରି ପାରିବେ ନାହିଁ । କାରଣ ଯଦି
ସମସ୍ତେ ଭଗବାନଙ୍କର ରୂପ ଅଟନ୍ତି ପୁଣି ଭକ୍ତି କାହାର କରିବେ? ସେଥିପାଇଁ ଏହି ପଙ୍କରୁ ବାହାର
କରିବା ପାଇଁ ମେହନତ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ନିଜ ପରିବାରରୁ କିଭଳି ସେବା ଆରମ୍ଭ
କରିପାରିବେ? ପ୍ରଥମତଃ ସିଏ ଘରଦ୍ୱାରର ସମାଚାର ଶୁଣାନ୍ତି ହିଁ ନାହିଁ । କୁହ, କାହିଁକି
ଶୁଣାଉନାହଁ? ଜଣାପଡିବା ଦରକାର ନା । କହିବାରେ କ’ଣ ଅସୁବିଧା ଅଛି, ଅମୁକ ଘରର ଥିଲୁ ପୁଣି
ସନ୍ନ୍ୟାସ ଧାରଣ କଲୁ! କିନ୍ତୁ ତୁମକୁ ପଚାରିଲେ ତୁମେ ତୁରନ୍ତ କହିଦେଇ ପାରିବ । ସନ୍ନ୍ୟାସୀଙ୍କର
ଶିଷ୍ୟ ତ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି । ସେ ଯଦି କହିବେ ଯେ ଭଗବାନ ଏକ ଅଟନ୍ତି ତେବେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବେ
ତୁମକୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ କିଏ ଶୁଣାଇଛନ୍ତି? ଯଦି କହିବେ ବି.କେ, ତେବେ ତାଙ୍କର ସାରା ଧନ୍ଦା ବନ୍ଦ
ହୋଇଯିବ । ଏପରି କିଏ ନିଜର ଇଜ୍ଜତ ହରାଇବ? ପୁଣି କେହି ତାଙ୍କୁ ଖାଇବାକୁ ମଧ୍ୟ ଦେବେ ନାହିଁ,
ସେଥିପାଇଁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ତ ବହୁତ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ଅଟେ । ପ୍ରଥମେ ତ ନିଜର
ମିତ୍ର-ସମ୍ବନ୍ଧୀମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଇ ତାଙ୍କୁ ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର କରାଇବାକୁ ହେବ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା
ସେମାନେ ୨୧ ଜନ୍ମ ସୁଖ ପାଇ ପାରିବେ । କଥା ତ ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଏତେ ସବୁ ଶାସ୍ତ୍ର,
ମନ୍ଦିର ଆଦି ତିଆରି ହେବା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି ।
ପତିତ ଦୁନିଆରେ ରହୁଥିବା
ଆତ୍ମା କହିଥାନ୍ତି ଯେ ଏବେ ପାବନ ଦୁନିଆକୁ ନେଇଚାଲ । ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ୫୦୦୦ ବର୍ଷ ହେଲା । ସେମାନେ ତ
କଳିଯୁଗର ଆୟୁକୁ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ ବୋଲି କହିଦେଇଛନ୍ତି, ତେବେ ପୁଣି ମନୁଷ୍ୟ କିପରି ବୁଝିବେ କି
ସୁଖଧାମ କେଉଁଠି ଅଛି? କେବେ ହେବ? ସେମାନେ ତ କହିଥାନ୍ତି ମହାପ୍ରଳୟ ହେଲେ ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗ ହେବ ।
ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅଙ୍ଗୁଳି ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ସାଗରରେ ଅଶ୍ୱତଥ୍ ପତ୍ରରେ ଆସିଥା’ନ୍ତି ।
କେଉଁଠାର କଥା କେଉଁଠାକୁ ନେଇଯାଇଛନ୍ତି! ଏବେ ବାବା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସମସ୍ତ
ବେଦ-ଶାସ୍ତ୍ରର ସାର ଶୁଣାଉଛି, ସେଥିପାଇଁ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ନାଭି-କମଳରୁ ବ୍ରହ୍ମା ଦେଖାଇଛନ୍ତି ଏବଂ
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ହାତରେ ଶାସ୍ତ୍ର ଦେଇଛନ୍ତି । ତେବେ ବ୍ରହ୍ମା ତ ନିଶ୍ଚିତ ଏହିଠାରେ ହିଁ ହେବେ ।
ସୂକ୍ଷ୍ମବତନରେ ତ ଶାସ୍ତ୍ର ନ ଥିବ ନା । ବ୍ରହ୍ମା ଏଠାରେ ହିଁ ରହିବା ଦରକାର । ବିଷ୍ଣୁ
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରୂପ ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ । ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ବିଷ୍ଣୁ ହୋଇଥା’ନ୍ତି
ପୁଣି ବିଷ୍ଣୁ ହିଁ ବ୍ରହ୍ମା ହୋଇଥାନ୍ତି । ଏବେ କୁହ ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ ବାହାରିଛନ୍ତି ନା
ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ବାହାରିଛନ୍ତି? ଏହା ସବୁ ବୁଝିବାର କଥା । କିନ୍ତୁ ଏହି କଥାକୁ ସିଏ ହିଁ
ବୁଝିବେ ଯିଏ ଭଲ ରୂପେ ପଢିବେ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଶରୀର ଛାଡିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବୁଝିଚାଲିଥିବ
। ତୁମେ ବିଲ୍କୁଲ୍ ଶତ ପ୍ରତିଶତ ନିର୍ବୁଦ୍ଧିଆ, କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାଇଛ । ତୁମେ ହିଁ ବୁଦ୍ଧିମାନ
ଦେବୀ-ଦେବତା ଥିଲ, ଏବେ ପୁଣି ଥରେ ତୁମେ ଦେବୀ-ଦେବତା ହେଉଛ । ମନୁଷ୍ୟ ତ କରିପାରିବେ ନାହିଁ ।
ତୁମେ ହିଁ ଦେବତା ଥିଲ, ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ-ନେଇ ଏକଦମ୍ କଳାହୀନ ହୋଇଯାଇଛ । ତୁମେ ସୁଖଧାମରେ
ବହୁତ ଶାନ୍ତିରେ ଥିଲ, ଏବେ ଅଶାନ୍ତିରେ ଅଛ । ତୁମେ ୮୪ ଜନ୍ମର ହିସାବ ବତାଇ ପାରିବ । ଇସ୍ଲାମୀ,
ବୌଦ୍ଧୀ, ଶିଖ୍, ଇସାଇ ମଠ-ପନ୍ଥ ସମସ୍ତେ କେତେ ଜନ୍ମ ନେବେ? ଏହାର ହିସାବ ବାହାର କରିବା ତ ବହୁତ
ସହଜ । ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ତ ଭାରତବାସୀ ହିଁ ହେବେ । ଚାରା ଲାଗିଥାଏ ନା । ଏହା ହେଉଛି ବୁଝିବାର କଥା
। ନିଜେ ବୁଝିଗଲେ ତ ପୁଣି ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ନିଜର ମାତା-ପିତା, ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେବାକୁ ପଡେ
। ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରହି କମଳ ପୁଷ୍ପ ସମାନ ରହିବାକୁ ହେବ ପୁଣି ନିଜ ପରିବାରର ପ୍ରଥମେ ସେବା
ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ହେବ । ବାପଘର, ଶ୍ୱଶୁରଘରକୁ ଏହି ନଲେଜ ବା ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇବାକୁ ପଡିବ ।
ବ୍ୟବସାୟରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମେ ନିଜର ଭାଇମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଭାଗୀଦାର କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଏଠାରେ ବି
ଏହିପରି ହେଉଛି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି କନ୍ୟା ସିଏ ଯିଏ ବାପଘର ଏବଂ ଶ୍ୱଶୂର ଘରର ଉଦ୍ଧାର କରିଥାଏ
। ଅପବିତ୍ର ଉଦ୍ଧାର କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ତେବେ କେଉଁ କନ୍ୟା? ଇଏ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର କନ୍ୟା,
ବ୍ରହ୍ମାକୁମାରୀ ଅଟନ୍ତି ନା । ଏଠାରେ ଆବୁରେ ଅଧରକୁମାରୀ, କୁମାରୀ କନ୍ୟାମାନଙ୍କର ମନ୍ଦିର ବି
ତିଆରି ହୋଇଛି ନା । ଏଠାରେ ତୁମର ସ୍ମୃତି ଚିହ୍ନ ତିଆରି ହୋଇଛି । ଆମେ ପୁଣି ଆସିଛୁ ଭାରତକୁ
ସ୍ୱର୍ଗ କରିବା ପାଇଁ । ଏହି ଦିଲୱାଡା ମନ୍ଦିର ବିଲ୍କୁଲ୍ ସଠିକ୍ ଭାବରେ ତିଆରି ହୋଇଛି, ଉପରେ
ସ୍ୱର୍ଗ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ସ୍ୱର୍ଗ ତ ଏହି ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ହିଁ ଅଛି । ରାଜଯୋଗର ତପସ୍ୟା ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ
ହିଁ ହୋଇଥାଏ । ଯେଉଁମାନଙ୍କର ମନ୍ଦିର ଅଛି ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହା ଜାଣିବା ଦରକାର ନା! ଏବେ ଭିତରେ
ଜଗତପିତା ଜଗତଅମ୍ବା, ଆଦିଦେବ, ଆଦି ଦେବୀ ବସିଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା, ଆଦିଦେବ କାହାର ସନ୍ତାନ ଅଟନ୍ତି?
ଶିବବାବାଙ୍କର । ଅଧରକୁମାରୀ, କୁମାରୀ କନ୍ୟା ସମସ୍ତେ ରାଜଯୋଗରେ ବସିଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ମନମନାଭବ, ତେବେ ତୁମେ ବୈକୁଣ୍ଠର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ । ମୁକ୍ତି, ଜୀବନମୁକ୍ତିଧାମକୁ ମନେ ପକାଅ । ଏହା
ତୁମର ସନ୍ନ୍ୟାସ ଅଟେ, ଜୈନୀମାନଙ୍କର ସନ୍ନ୍ୟାସ କେତେ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ । କେଶ ଆଦି ଓପାଡିବାର ବହୁତ
କଡା ପ୍ରଥା ରହିଛି । ଏହା ତ ହେଉଛି ସହଜ ରାଜଯୋଗ । ଏହା ମଧ୍ୟ ହେଉଛି ପ୍ରବୃତ୍ତିମାର୍ଗର । ଏହା
ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ରହିଛି । କେହି ଜୈନ ମୁନି ଆସି ଯଦି ନିଜର ନୂଆ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରିବେ
ତେବେ ତାକୁ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ତ କୁହାଯିବ ନାହିଁ ନା । ତାହା ତ ଏବେ ପ୍ରାୟଃ ଲୋପ
ହୋଇଯାଇଛି । କେହି ଜଣେ ଜୈନ ଧର୍ମ ଆରମ୍ଭ କଲେ ପରେ ତାହା ବଢି ଚାଲିଲା । ଏହା ବି ଡ୍ରାମାରେ
ରହିଛି । ଆଦିଦେବଙ୍କୁ ପିତା ଏବଂ ଜଗତଅମ୍ବାଙ୍କୁ ମାତା କୁହାଯିବ । ଏହା ତ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛନ୍ତି
ଯେ ଆଦିଦେବ ବ୍ରହ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ଆଦମ-ବିବି, ଏଡମ୍-ଇବ୍ ମଧ୍ୟ କହିଥାନ୍ତି । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍
ଲୋକମାନଙ୍କୁ କ’ଣ ଜଣାଅଛି ଏହି ଏଡମ୍ ଇବ୍ ଏବେ ତପସ୍ୟା କରୁଛନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିରୂପକ
ବଂଶାବଳୀର ଇଏ ମୁଖ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏହି ରହସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବହୁତ ମନ୍ଦିର
ଶିବଙ୍କର କିମ୍ବା ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରହିଛି ତେଣୁ ତାଙ୍କର ଜୀବନକାହାଣୀକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିବା
ଦରକାର ନା! ଏହା ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ସାଗର ବାବା ହିଁ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ
ନଲେଜଫୁଲ୍ ଜ୍ଞାନର ସାଗର, ଆନନ୍ଦର ସାଗର କୁହାଯାଇଥାଏ । ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଏପରି ମହିମା କୌଣସି
ସାଧୁ-ସନ୍ଥ ଆଦି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସେମାନେ ତ କହିଥାନ୍ତି ପରମାତ୍ମା ସର୍ବବ୍ୟାପୀ, ପୁଣି ମହିମା
କାହାର କରିବେ? ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ନ ଜାଣିବା କାରଣରୁ ହିଁ ପୁଣି ନିଜକୁ ଶିବୋହମ୍ ବୋଲି କହି
ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ନ ହେଲେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ମହିମା କେତେ ମହାନ । ସେ ତ ହେଉଛନ୍ତି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିର
ବୀଜରୂପ । ମୁସଲମାନ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ କହିଥାନ୍ତି ଆମକୁ ଖୁଦା ଜନ୍ମ ଦେଇଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଆମେ ହେଲୁ
ରଚନା । ରଚନା, ରଚନାକୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ରଚନାକୁ ରଚୟିତାଙ୍କ ଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି
ମିଳିଥାଏ, ଏହି କଥାକୁ କେହି ବି ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ସେ ବୀଜରୂପ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଚୈତନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି,
ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ତାଙ୍କଠାରେ ରହିଛି । ବୀଜ ବ୍ୟତୀତ ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ
କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟମାତ୍ରଙ୍କଠାରେ ରହିପାରିବ ନାହିଁ । ବୀଜ ଚୈତନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ନଲେଜ
ତାଙ୍କଠାରେ ହିଁ ଥିବ । ସେ ହିଁ ଆସି ତୁମକୁ ସାରା ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ନଲେଜ ବା ଜ୍ଞାନ
ଦେଉଛନ୍ତି । ଏପରି ବୋର୍ଡ ଲଗାଇଦେବା ଦରକାର କି ଏହି ଚକ୍ରକୁ ଜାଣିଲେ ତୁମେ ସତ୍ୟଯୁଗର
ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ରାଜା ଅଥବା ସ୍ୱର୍ଗର ରାଜା ହୋଇଯିବ । କେତେ ସହଜ କଥା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେ
ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବଞ୍ଚିଛ, ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ମୁଁ ନିଜେ ତୁମକୁ ଏହି ବଶୀକରଣ ମନ୍ତ୍ର ଦେଉଛି । ଏବେ
ତୁମକୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବିକର୍ମ ବିନାଶ
ହେବ । ଏହି ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଘୂରିଲେ ମାୟାର ମୁଣ୍ଡ କଟିଯିବ । ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କର ଆତ୍ମାକୁ
ପବିତ୍ର କରି ନେଇଯିବି ପୁଣି ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଶରୀର ଧାରଣ କରିବ । ସେଠାରେ ବିକାର ନ ଥାଏ ।
କହିଥା’ନ୍ତି ବିକାର ବିନା ସୃଷ୍ଟି କିପରି ଚାଲିବ? କୁହ, ଆପଣ ବୋଧେ ଦେବତାଙ୍କ ପୂଜାରୀ ନୁହଁନ୍ତି
। ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ତ ମହିମା ଗାଇଥାନ୍ତି ଯେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ଅଟନ୍ତି । ଜଗଦମ୍ବା,
ଜଗତପିତା ନିର୍ବିକାରୀ ଅଟନ୍ତି, ରାଜଯୋଗର ତପସ୍ୟା କରି ପତିତରୁ ପବିତ୍ର, ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ
ହେଉଛନ୍ତି । ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେବା ନିମନ୍ତେ ହିଁ ତପସ୍ୟା କରୁଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଏହି ପୁରୁଣା
ଦୁନିଆକୁ ବୁଦ୍ଧିରୁ ଭୁଲିବା ପାଇଁ ଚାଲିବା ବୁଲିବା ସମୟରେ ନିଜକୁ ଶାନ୍ତିଧାମର ନିବାସୀ
ମନେକରିବାକୁ ହେବ । ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ସୁଖଧାମକୁ ମନେ ପକାଇ ସତ୍ୟ ଅର୍ଥାତ୍ ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର
କରିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କରାଇବାକୁ ହେବ ।
(୨) ରାଜଯୋଗର ତପସ୍ୟା
କରି ନିଜକୁ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା କରିବାକୁ ହେବ । ମାୟାର ମୁଣ୍ଡ କାଟିବା ପାଇଁ ବୁଦ୍ଧିରେ ସ୍ୱଦର୍ଶନ
ଚକ୍ର ସଦା ସର୍ବଦା ଘୂରାଇବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ସମ୍ପନ୍ନତା
ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ସମ୍ପତ୍ତିବାନ ଆତ୍ମା ଭବ ।
ଆତ୍ମାର ସ୍ୱରାଜ୍ୟର
ସମ୍ପତ୍ତି ହେଲା ଜ୍ଞାନ, ଗୁଣ ଏବଂ ସର୍ବଶକ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ଏହି ସମସ୍ତ ଶକ୍ତିଗୁଡିକରେ ସମ୍ପନ୍ନ
ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ଅଟନ୍ତି ସେମାନେ ସର୍ବଦା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଅଟନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ
ଅପ୍ରାପ୍ତିର ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ନ ଥାଏ । ତେବେ ସମସ୍ତ ବିନାଶୀ ଇଚ୍ଛା ଗୁଡିକର ଅବିଦ୍ୟାକୁ ହିଁ
ସମ୍ପତ୍ତିବାନ କୁହାଯାଏ । ସେମାନେ ସର୍ବଦା ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ମଙ୍ଗତା ଅର୍ଥାତ୍ ମାଗିବାବାଲା ଭିକାରୀ
ନୁହଁନ୍ତି । ସେମାନେ ଅଖଣ୍ଡ ସୁଖ-ଶାନ୍ତିମୟ ସ୍ୱରାଜ୍ୟର ଅଧିକାରୀ ଅଟନ୍ତି । କୌଣସି ବି ପ୍ରକାରର
ପରିସ୍ଥିତି ସେମାନଙ୍କର ଅଖଣ୍ଡ ଶାନ୍ତିକୁ ଖଣ୍ଡିତ କରିପାରିବ ନାହିଁ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ
ନେତ୍ର ଦ୍ୱାରା ତିନିକାଳ ଏବଂ ତିନିଲୋକକୁ ଜାଣିଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନବାନ ଅଟନ୍ତି
।