29.03.25 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:- ଜ୍ଞାନ
ଦ୍ୱାରା ତୁମର ବହୁତ ଭଲ ଜାଗୃତି ହୋଇଛି, ତୁମେ ନିଜର ୮୪ ଜନ୍ମକୁ, ନିରାକାର ଓ ସାକାର ପିତାଙ୍କୁ
ଜାଣିଛ, ତୁମର ଏତେତେଣେ ବୁଲି ବୁଲି ଭକ୍ତି କରିବା ମଧ୍ୟ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଛି ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଗତ
ମତ ନ୍ୟାରା ଅର୍ଥାତ୍ ଗତି ଓ ମତ ସବୁଠାରୁ ଅଲଗା ବୋଲି କାହିଁକି ଗାୟନ କରାଯାଇଛି?
ଉତ୍ତର:-
(୧) କାହିଁକି ନା ସିଏ ତୁମକୁ ଏପରି ମତ ଦେଉଛନ୍ତି ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ
ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ନିଆରା ହୋଇଯାଉଛ । ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଗୋଟିଏ ମତ ହୋଇଯାଉଛି (୨) ଈଶ୍ୱର ହିଁ
ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି କରୁଛନ୍ତି । ପୂଜାରୀରୁ ପୂଜ୍ୟ କରାଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କର ଗତି
ଅର୍ଥାତ୍ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଏବଂ ମତ ସମସ୍ତଙ୍କ ଠାରୁ ଅଲଗା ଅଟେ, ଯାହାକୁ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ
ଅନ୍ୟ କେହି ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ତୁମେ
ସନ୍ତାନମାନେ ଜାଣିଛ, ପିଲାମାନଙ୍କର ଯଦି ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଠିକ୍ ନ ଥିବ, ତେବେ ବାବା କହିବେ ଭଲେ ଏଠାରେ
ଶୋଇଯାଅ । ଏଥିରେ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ, କାହିଁକି ନା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନ ଅଟନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ୫
ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ପୁନର୍ବାର ଆସି ମିଳିଛନ୍ତି । କାହାକୁ ମିଳିଛନ୍ତି? ବେହଦର ବାବାଙ୍କୁ । ଏ କଥା
ମଧ୍ୟ ତୁମେ ସନ୍ତାନମାନେ ଜାଣିଛ, ଯାହାର ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି ଯେ ବାସ୍ତବରେ ଆମେ ବେହଦ ବାବାଙ୍କ ସହିତ
ମିଶୁଛୁ କାହିଁକି ନା ପିତା ଦୁଇଜଣ ଥାନ୍ତି ଜଣେ ହଦର (ଲୌକିକ)ପିତା ଓ ଆଉ ଜଣେ ବେହଦର (ପାରଲୌକିକ)
ପିତା । ଦୁଃଖରେ ସମସ୍ତେ ବେହଦର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଥାନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏକମାତ୍ର ଲୌକିକ
ପିତାଙ୍କୁ ହିଁ ୟାଦ କରିବେ କାହିଁକି ନା ତାହା ହେଉଛି ସୁଖଧାମ । ଲୌକିକ ପିତା ତାଙ୍କୁ
କୁହାଯାଇଥାଏ ଯିଏ ଏହି ଦୁନିଆରେ ଶରୀରକୁ ଜନ୍ମ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ପାରଲୌକିକ ପିତା ତ ଥରେ ମାତ୍ର ଆସି
ତୁମକୁ ନିଜର କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଅମରଲୋକର ନିବାସୀ ଅଟ - ଯାହାକୁ ପରଲୋକ, ପରମଧାମ
କୁହାଯାଏ । ତାହା ହେଉଛି ସର୍ବୋଚ୍ଚଧାମ । ସ୍ୱର୍ଗକୁ ସର୍ବୋଚ୍ଚଧାମ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ସ୍ୱର୍ଗ
ଏବଂ ନର୍କ ଏହିଠାରେ ହିଁ ହେଉଛି । ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ସ୍ୱର୍ଗ, ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ନର୍କ କୁହାଯାଉଛି ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି ପତିତ ଦୁନିଆ, ଡାକୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ - ହେ ପତିତ-ପାବନ ଆସ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏପରି
କହିବେ ନାହିଁ । ଯେବେଠାରୁ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ହେଉଛି ସେବେଠାରୁ ପତିତ ହେଉଛନ୍ତି, ତାହାକୁ ୫ ବିକାରର
ରାଜ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ନିର୍ବିକାରୀ ରାଜ୍ୟ ହିଁ ହେବ । ଭାରତ ଦେଶର କେତେ ଉଚ୍ଚ ମହିମା
ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଥିବାରୁ ଭାରତର ମହିମାକୁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଭାରତ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ
ନିର୍ବିକାରୀ ଥିଲା, ଯେତେବେଳେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ରାଜତ୍ୱ କରୁଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେହି
ରାଜ୍ୟ ନାହିଁ । ସେହି ରାଜ୍ୟ କେଉଁ ଆଡେ ଗଲା - ଏ କଥା ପଥରବୁଦ୍ଧି ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି
। ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ ନିଜ-ନିଜର ଧର୍ମ ସ୍ଥାପକମାନଙ୍କୁ ଜାଣିଛନ୍ତି, ଏକମାତ୍ର ଭାରତବାସୀ ହିଁ ଅଟନ୍ତି
ଯିଏ ନା ନିଜର ଧର୍ମକୁ ଜାଣିଛନ୍ତି, ନା ଧର୍ମ ସ୍ଥାପକଙ୍କୁ ଜାଣିଛନ୍ତି । ଅନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ
ନିଜର ଧର୍ମକୁ ତ ଜାଣିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ଧର୍ମସ୍ଥାପକ ପୁଣି କେବେ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ
ଆସିବେ, ଏ କଥା ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଶିଖ୍ ଧର୍ମର ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏ କଥା ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଆମର
ଶିଖ୍ ଧର୍ମ ଆରମ୍ଭରୁ ନ ଥିଲା । ଗୁରୁନାନକ ଆସି ସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ଏ ଧର୍ମ
ସୁଖଧାମରେ ରହିବ ନାହିଁ, ତେବେ ତ ଯାଇ ଗୁରୁନାନକ ଆସି ପୁଣି ସ୍ଥାପନା କରିବେ କାହିଁକି ନା
ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି ନା । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍ ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ ନ ଥିଲା ପୁଣି
ସ୍ଥାପନା ହେଲା । ପ୍ରଥମେ ନୂଆ ଦୁନିଆ ଥିଲା, ଏକ ଧର୍ମ ଥିଲା । କେବଳ ତୁମେ ଭାରତବାସୀ ହିଁ ଥିଲ,
ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ ଥିଲା ପୁଣି ତୁମେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଇଛ ଯେ ଆମେ ହିଁ ଦେବତା
ଥିଲୁ । ପୁଣି ଆମେ ହିଁ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛୁ, ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ନିଜର ଜନ୍ମକୁ
ଜାଣିନାହଁ, ମୁଁ ତୁମକୁ କହୁଛି । ଅଧାକଳ୍ପ ରାମରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ପୁଣି ରାବଣରାଜ୍ୟ ହୋଇଗଲା । ପ୍ରଥମେ
ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ କୁଳ ପୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶ କୁଳ, ରାମରାଜ୍ୟ ହେଉଛି । ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ଯେଉଁମାନେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ କୁଳର ଥିଲେ,
ସେମାନେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ ଏବେ ରାବଣ କୁଳର ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଆଗରୁ ପୂଣ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ କୁଳର ଥିଲେ,
ଏବେ ପାପ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ କୁଳର ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି, ସେମାନେ ତ ୮୪ ଲକ୍ଷ
କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ୮୪ ଲକ୍ଷର ହିସାବ କିଏ ବସି ବିଚାର କରିବ, ସେଥିପାଇଁ କାହାର ବିଚାର
ଚାଲୁନାହିଁ । ଏବେ ତୁମକୁ ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି, ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ଆଗରେ ବସିଛ, ନିରାକାର ପିତା ଏବଂ
ସାକାର ପିତା ଉଭୟ ହିଁ ଭାରତରେ ନାମୀଗ୍ରାମୀ ଅଟନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ମହିମା ମଧ୍ୟ ଗାନ କରୁଛନ୍ତି
କିନ୍ତୁ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି, ଅଜ୍ଞାନ ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇ ରହିଛନ୍ତି । ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଜାଗୃତି
ଆସିଥାଏ । ଆଲୋକରେ ମନୁଷ୍ୟ କେବେ ଧକ୍କା ଖାଇ ନ ଥାନ୍ତି । ଅନ୍ଧକାରରେ ଧକ୍କା ଖାଇ ଚାଲିଥା’ନ୍ତି
। ଭାରତବାସୀ ପୂଜ୍ୟ ଥିଲେ, ଏବେ ପୂଜାରୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ପୂଜ୍ୟ ଥିଲେ ନା,
ସିଏ ପୁଣି କାହାର ପୂଜା କରିବେ । ନିଜର ଚିତ୍ର ତିଆରି କରି ନିଜର ପୂଜା ତ କରିବେ ନାହିଁ । ଏ କଥା
ତ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛ - ଆମେ ହିଁ ପୂଜ୍ୟ ଥିଲୁ ଆମେ ହିଁ ପୁଣି ପୂଜାରୀ
କିପରି ହେଉଛୁ । ଏହି କଥା ଆଉ କେହି ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ
କହୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଗତି ମତ ନିଆରା ଅଟେ ।
ଏବେ ତୁମେ ସନ୍ତାନମାନେ
ଜାଣିଛ ବାବା ଆମର ସାରା ଦୁନିଆରୁ ଗତି ଓ ମତି ଅଲଗା କରିଦେଇଛନ୍ତି । ସାରା ଦୁନିଆରେ ଅନେକ
ମତ-ମତାନ୍ତର ରହିଛି, ଏଠାରେ ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଏକ ମତ ଅଟେ । ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ମତ ଏବଂ ଗତି
ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର । ଗତି ଅର୍ଥାତ୍ ସଦ୍ଗତି । ସଦ୍ଗତି ଦାତା ଏକ ମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଗାୟନ
ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି ଦାତା ରାମ ଅଟନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି କି ରାମ
କାହାକୁ କୁହାଯାଉଛି । କୁହନ୍ତି ଯୁଆଡେ ଦେଖୁଛୁ ରାମ ହିଁ ରାମ ଦେଖାଯାଉଛନ୍ତି, ଏହାକୁ ଅଜ୍ଞାନ
ଅନ୍ଧକାର କୁହାଯାଉଛି । ଅନ୍ଧକାରରେ ଦୁଃଖ, ଆଲୋକରେ ରହିଛି ସୁଖ । ଅନ୍ଧକାରରେ ହିଁ ଭଗବାନଙ୍କୁ
ଡ଼ାକିଥା’ନ୍ତି ନା । ବନ୍ଦନା କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କୁ ଡାକିବା, ଯେପରି ଭିକ ମାଗିଥା’ନ୍ତି ।
ଦେବତାଙ୍କ ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ମାଗିବା ଅର୍ଥାତ୍ ଭିକ ମାଗିବା ହେଲା ନା । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଭିକ ମାଗିବାର
ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଭିକାରୀମାନଙ୍କୁ ଦରିଦ୍ର କୁହାଯାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତୁମେ କେତେ ଧନବାନ ଥିଲ,
ତାକୁ ସମୃଦ୍ଧ ଭାରତ କୁହାଯାଉଥିଲା । ଭାରତ ଏବେ ଦରିଦ୍ର ହୋଇଯାଇଛି । ଏ କଥା ମଧ୍ୟ କେହି
ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । କଳ୍ପର ଆୟୁକୁ ଓଲଟା-ସିଧା ଲେଖି ଦେଇଥିବାରୁ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ମତିଭ୍ରମ
ହୋଇଯାଇଛି । ବାବା ବହୁତ ସ୍ନେହର ସହିତ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ବୁଝାଇଥିଲେ, “ମୋତେ ଅର୍ଥାତ୍ ପତିତ-ପାବନ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ତୁମେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ ।”
ପତିତ କିପରି ହୋଇଛ, ଆତ୍ମାରେ ବିକାରର ଖାଦ ମିଶି ଯାଇଛି । ସବୁ ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମାରେ ଜଙ୍କ
ଲାଗିଯାଇଛି । ଏବେ ସେହି ଜଙ୍କ କିପରି ଛାଡିବ? ଏଥିପାଇଁ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ଦେହ-ଅଭିମାନ ଛାଡି
ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ । ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ହେଉଛ ଆତ୍ମା, ପରେ ପୁଣି ଏହି ଶରୀର
ଧାରଣ କରୁଛ । ଆତ୍ମା ତ ଅମର ଅଟେ । ଶରୀରର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଯାଉଛି । ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଅମରଲୋକ କୁହାଯାଉଛି
। କଳିଯୁଗକୁ ମୃତ୍ୟୁଲୋକ କୁହାଯାଉଛି । ଦୁନିଆରେ ଏ କଥା କେହି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି କି ଅମରଲୋକ
ଥିଲା, ପୁଣି ମୃତ୍ୟୁଲୋକ କିପରି ହେଲା । ଅମରଲୋକ ଅର୍ଥାତ୍ ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁ ହୁଏ ନାହିଁ । ସେଠାରେ
ଆୟୁ ମଧ୍ୟ ଲମ୍ବା ହେବ । ତାହା ହେଉଛି ହିଁ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ।
ତୁମେ ରାଜଋଷି ଅଟ । ଋଷି
ପବିତ୍ରକୁ କୁହାଯାଇଥାଏ । ତୁମକୁ କିଏ ପବିତ୍ର କରାଇଛନ୍ତି? ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କୁ ଶଙ୍କରାଚାର୍ଯ୍ୟ,
ତୁମକୁ ଶିବାଚାର୍ଯ୍ୟ ପବିତ୍ର କରାଉଛନ୍ତି । ଇଏ ବାବା ତ କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ର ପଢି ନାହାଁନ୍ତି ।
ଏହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତୁମକୁ ଶିବବାବା ଆସି ପଢାଉଛନ୍ତି । ଶଙ୍କରାଚାର୍ଯ୍ୟ ତ ଗର୍ଭରୁ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି,
କେଉଁଠୁ ଉପରୁ ଅବତରିତ ହୋଇନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ତ ଏହାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛନ୍ତି, ଆସୁଛନ୍ତି,
ଯାଉଛନ୍ତି, ସେ ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି ନା । ଯାହା ଶରୀରରେ ଚାହିଁବେ ପ୍ରବେଶ କରିପାରିବେ । ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି କାହାର କଲ୍ୟାଣ କରିବା ଅର୍ଥେ ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରିଥାଏ । ମୁଁ ପତିତ ଶରୀରରେ ହିଁ ଆସୁଛି
ନା । ବହୁତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରୁଛି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ଦିଆଯାଇଛି - ମାୟା ବି କମ୍ ନୁହେଁ ।
କେବେ-କେବେ ଧ୍ୟାନରେ ମଧ୍ୟ ମାୟା ପ୍ରବେଶ କରି ଓଲଟା-ସିଧା କଥା କୁହାଇଥାଏ, ସେଥିପାଇଁ
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏଥିପ୍ରତି ବହୁତ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ । କେତେକଙ୍କ ଶରୀରରେ ଯେତେବେଳେ ମାୟା
ପ୍ରବେଶ କରିଥାଏ, ତେବେ କୁହନ୍ତି ମୁଁ ଶିବ ଅଟେ, ଅମୁକ ଅଟେ । ମାୟା ବହୁତ ସଇତାନ ଅଟେ ।
ବୁଦ୍ଧିମାନ ସନ୍ତାନମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିଯିବେ ଯେ, ଇଏ କାହାର ପ୍ରବେଶତା । ବାବାଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଶରୀର ତ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ କରାଯାଇଛି ନା । ପୁଣି ଅନ୍ୟର କଥା ଆମେ କାହିଁକି ଶୁଣିବୁ! ଯଦି
ଶୁଣୁଛ ତେବେ ବାବାଙ୍କୁ ପଚାର ଏ କଥା ଠିକ୍ ଅଟେ ନା ନାହିଁ? ବାବା ତୁରନ୍ତ ବୁଝାଇ ଦେବେ । କେତେକ
ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାକୁ ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଏହା କ’ଣ । କାହା ଶରୀରରେ ତ ଏପରି
ପ୍ରବେଶତା ହୋଇଯାଇଥାଏ ଯେ ଚାପୁଡା ମଧ୍ୟ ମାରିଥା’ନ୍ତି, ଗାଳି ମଧ୍ୟ ଦେବାରେ ଲାଗିପଡିଥା’ନ୍ତି ।
ତେବେ ବାବା କ’ଣ କେବେ କାହାକୁ ଗାଳି ଦେଇପାରିବେ । ଏହି କଥାକୁ ମଧ୍ୟ କେତେକ ସନ୍ତାନ ବୁଝିପାରୁ
ନାହାଁନ୍ତି । ଫାଷ୍ଟକ୍ଳାସ ସନ୍ତାନମାନେ ମଧ୍ୟ କେଉଁଠି-କେଉଁଠି ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । ସବୁ କଥା
ପଚାରିବା ଉଚିତ୍ କାହିଁକି ନା ଅନେକଙ୍କ ଶରୀରରେ ମାୟା ପ୍ରବେଶ କରିଯାଉଛି । ପୁଣି ଧ୍ୟାନରେ ଯାଇ
କ’ଣ କ’ଣ ସବୁ କଥା କହିଥା’ନ୍ତି । ଏ ସବୁ କଥା ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ ।
ବାବାଙ୍କୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସମାଚାର ଦେବାକୁ ପଡିବ । ଅମୁକ ଶରୀରରେ ମମ୍ମା ଆସୁଛନ୍ତି, ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି
- ଏ ସବୁ କଥାକୁ ଛାଡି ବାବାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ହେଉଛି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ବାବା ଏବଂ
ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରକୁ ୟାଦ କର । ରଚୟିତା ଓ ରଚନାକୁ ଯିଏ ସ୍ମରଣ କରୁଥିବେ ତାଙ୍କର ଚେହେରା ସର୍ବଦା
ହର୍ଷିତ ରହିବ । ଅନେକ ଅଛନ୍ତି ଯିଏ ସ୍ମରଣ କରୁନାହାଁନ୍ତି । କର୍ମ-ବନ୍ଧନ ବହୁତ କଡା ଅଟେ ।
ବିବେକ କହୁଛି - ଆମକୁ ବେହଦର ବାବା ମିଳିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ମୋତେ ୟାଦ କର । ତେବେ
କାହିଁକି ଆମେ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ ନ କରିବା । ଯାହା କିଛି ହେଉଛି ବାବାଙ୍କୁ ପଚାର । ବାବା ବୁଝାଇ
ଦେବେ କର୍ମଭୋଗ ତ ବର୍ତ୍ତମାନ ରହିଛି ନା । କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥା ହୋଇଗଲେ ତୁମେ ସର୍ବଦା ହର୍ଷିତ
ରହିବ । ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କିଛି ନା କିଛି କର୍ମଭୋଗ ଭୋଗିବାକୁ ହେବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ ଯେ ମିରୁଆ
ମୌତ ମଲୁକା ଶିକାର ଅର୍ଥାତ୍ କାହାର ପୁଷ ମାସ ତ କାହାର ସର୍ବନାଶ । ଦୁନିଆର ବିନାଶ ହେବ । ତୁମେ
ଫରିସ୍ତା ହେବାକୁ ଯାଉଛ । ବାକି ଆଉ ଅଳ୍ପଦିନ ଏହି ଦୁନିଆରେ ଅଛ ପୁଣି ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏହି
ସ୍ଥୂଳବତନରେ ଭଲ ଲାଗିବ ନାହିଁ । ସୂକ୍ଷ୍ମବତନ ଏବଂ ମୂଳବତନ ଭଲ ଲାଗିବ ।
ସୁକ୍ଷ୍ମବତନବାସୀମାନଙ୍କୁ ଫରିସ୍ତା ଅର୍ଥାତ୍ ପରୀ କୁହାଯାଏ । ତୁମେ ଫରିସ୍ତା ବହୁତ ଅଳ୍ପ ସମୟ
ପାଇଁ ହୋଇଥାଅ, ଯେବେ କି ତୁମେ କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଅ । ସୂକ୍ଷ୍ମବତନରେ ହାଡ
ମାଂସ ନ ଥାଏ । ହାଡ ମାଂସ ନ ରହିଲେ ବାକି କ’ଣ ରହିଲା? କେବଳ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଶରୀର ରହିଯାଏ! ଏପରି ନୁହେଁ
କି ନିରାକାର ହୋଇଯାଉଛ ନା, ସୂକ୍ଷ୍ମ ଆକାର ରହିବ । ସେଠାକାର ଭାଷା ମୁବି ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶାରାରେ
ଚାଲିବ । ଆତ୍ମା ଶବ୍ଦରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ରହିବ । ତାକୁ ସଟିଲ ୱାଲର୍ଡ ଅର୍ଥାତ୍ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ
କୁହାଯାଉଛି । ସୂକ୍ଷ୍ମ ଈଶାରାରେ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ହେବ । ଏଠାରେ ତ ବାଣୀ ରହିଛି । ଏହା ପରେ
ଈଶାରାର ଦୁନିଆ ମୁବି ତା’ପରେ ଶାନ୍ତିର ଅର୍ଥାତ୍ ନିରବତାର ଦୁନିଆ । ଏଠାରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା ଚାଲୁଛି
। ଏହା ଡ୍ରାମାର ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଭିନୟ ଅଟେ । ସେଠାରେ ସମସ୍ତେ ସାଇଲେନ୍ସରେ ରହିବେ । ତାହା
ମୁବି ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶାରା ବା ଠାର ଏବଂ ଏଠାରେ ଟକି ଅର୍ଥାତ୍ ବାଣୀ ରହିଛି । ଏହି ତିନିଲୋକକୁ ମଧ୍ୟ
ବିରଳ କେହି ୟାଦ କରୁଥିବେ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ପିଲାମାନେ, ଦଣ୍ଡରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ ଅତି
କମ୍ରେ ୮ ଘଣ୍ଟା କର୍ମଯୋଗୀ ହୋଇ କର୍ମ କର, ୮ ଘଣ୍ଟା ଆରାମ କର ଏବଂ ୮ ଘଣ୍ଟା ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର
। ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ । ଶୋଇବା କୌଣସି ବାବାଙ୍କର ୟାଦ ନୁହେଁ । ଏପରି
କେହି ବି ନ ଭାବନ୍ତୁ ଯେ ବାବାଙ୍କର ତ ଆମେ ସନ୍ତାନ ଅଟୁ ପୁଣି ୟାଦ କାହିଁକି କରିବୁ । ନାଁ, ବାବା
ତ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ସେଠାରେ ଅର୍ଥାତ୍ ପରମଧାମରେ ମନେ ପକାଅ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ମୋତେ ମନେ
ପକାଅ । ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମେ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ପବିତ୍ର ନ ହୋଇଛ ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଘରକୁ ମଧ୍ୟ
ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ନଚେତ୍ ପୁଣି ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରି ଯିବାକୁ ହେବ । ସୂକ୍ଷ୍ମବତନ ମୂଳବତନକୁ ମଧ୍ୟ
ଯିବାକୁ ହେବ, ତାପରେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଆସିବାକୁ ହେବ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଆଗକୁ ଗଲେ ଖବରକାଗଜରେ ମଧ୍ୟ
ବାହାରିବ, ଏବେ ତ ବହୁତ ସମୟ ଅଛି । ଏତେ ବଡ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି । ସାଉଥ୍, ନର୍ଥ, ଇଷ୍ଟ,
ୱେଷ୍ଟ (ଦକ୍ଷିଣ, ଉତ୍ତର, ପୂର୍ବ, ପଶ୍ଚିମ) ଭାରତରେ କେତେ ସ୍ଥାନ ଅଛି । ଏବେ ଖବରକାଗଜ ଦ୍ୱାରା
ହିଁ ଖବର ଯିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କଲେ ତୁମର ପାପ କଟିଯିବ । ଡାକୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ହେ
ପତିତ-ପାବନ, ମୁକ୍ତିଦାତା ଆମକୁ ଦୁଃଖରୁ ମୁକ୍ତ କର । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଡ୍ରାମାର ପ୍ଲାନ
ଅନୁସାରେ ବିନାଶ ମଧ୍ୟ ହେବ । ଏହି ଲଢେଇ ପରେ ପୁଣି ଶାନ୍ତି ହିଁ ଶାନ୍ତି ହେବ, ସୁଖଧାମ ହୋଇଯିବ
। ସବୁ ଓଲଟ ପାଲଟ ହୋଇଯିବ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ ହିଁ ଥାଏ । କଳିଯୁଗରେ ଅନେକ ଧର୍ମ ରହିଛି
। ଏ କଥା ତ ଯେ କେହି ବି ବୁଝିପାରିବେ । ସବୁଠାରୁ ପ୍ରଥମେ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମ ଥିଲା,
ଯେତେବେଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ନ ଥିଲେ ପରେ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ଆସିଲେ । ଶେଷ
ଆଡକୁ ଏହି ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ପ୍ରାୟଃ ଲୋପ ହୋଇଯାଉଛି । ପରେ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ
ଆସିଥା’ନ୍ତି । ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କ ସଂସ୍ଥାର ବୃଦ୍ଧି ନ ହୋଇଛି ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜଣାପଡି ନ ଥାଏ
। ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ଜାଣିଛ । ତୁମକୁ ପଚାରୁଛନ୍ତି ସିଡିରେ କେବଳ
ଭାରତବାସୀମାନଙ୍କୁ କାହିଁକି ଦେଖାଇଛନ୍ତି? କୁହ, ଏହି ଖେଳ ଭାରତ ଉପରେ ଆଧାରିତ । ଅଧାକଳ୍ପ
ଭାରତବାସୀଙ୍କର ଅଭିନୟ ରହିଛି, ବାକି ଦ୍ୱାପର, କଳିଯୁଗରେ ଅନ୍ୟ ସବୁ ଧର୍ମ ଆସିଥା’ନ୍ତି ।
ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର ଚିତ୍ରରେ ଏ ସବୁ ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ଗୋଲା ଚିତ୍ର ବି ବହୁତ ଫାଷ୍ଟକ୍ଲାସ୍ ଅଟେ ।
ସତ୍ୟଯୁଗ-ତ୍ରେତା ହେଲା ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ଦୁନିଆ । ଦ୍ୱାପର-କଳିଯୁଗ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ ଦୁନିଆ । ଏବେ
ତୁମେ ସଂଗମରେ ଅଛ । ଏହା ଜ୍ଞାନର କଥା ଅଟେ । ଏହି ୪ ଯୁଗର ଚକ୍ର କିପରି ଘୂରୁଛି - ଏକଥା କେହି
ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ରହିବ । ଏମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଜଣା ନ
ଥାଏ ଯେ ସତ୍ୟଯୁଗ ପରେ ପୁଣି ତ୍ରେତା ହେବ, ତ୍ରେତା ପରେ ପୁଣି ଦ୍ୱାପର କଳିଯୁଗ ଆସିବ । ଏଠାରେ
ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବିଲ୍କୁଲ୍ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଯଦିଓ କହୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କିପରି ଚକ୍ର ଘୂରୁଛି
ଏ କଥା କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି - ସେଥିପାଇଁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ଗୀତା ଉପରେ ସମସ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱ
ଦିଅ । ସତ୍ୟ ଗୀତା ଶୁଣିବା ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ହୋଇଥାନ୍ତି । ଏଠାରେ ଶିବବାବା ନିଜେ
ଶୁଣାଉଛନ୍ତି, ସେଠାରେ ମନୁଷ୍ୟ ପଢୁଛନ୍ତି । ଗୀତା ମଧ୍ୟ ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ପଢୁଛ । ଭକ୍ତି
ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ତୁମେ କରୁଛ ନା । ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ଶିବଙ୍କର ପୂଜାରୀ ହେଉଛ । ତୁମକୁ
ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଅବ୍ୟଭିଚାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବାଙ୍କର ପୂଜା କରିବାକୁ ହୁଏ । ସୋମନାଥ
ମନ୍ଦିର ତିଆରି କରିବାର ଶକ୍ତି ଆଉ କାହାର ନାହିଁ । ବୋର୍ଡ ଉପରେ ଅନେକ ପ୍ରକାରର କଥା ଲେଖିପାରିବ
। ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ଲେଖିପାରିବ ଯେ ଭାରତବାସୀ ସତ୍ୟ ଗୀତା ଶୁଣିବା ଦ୍ୱାରା ସତ୍ୟଖଣ୍ଡର ମାଲିକ
ହେଉଛନ୍ତି ।
ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଆମେ
ସତ୍ୟ ଗୀତା ଶୁଣି ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ହେଉଛୁ । ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ବୁଝାଉଛ ସେତେବେଳେ କହୁଛନ୍ତି - ହଁ,
ବାସ୍ତବରେ ଏହା ଠିକ୍ କଥା କିନ୍ତୁ ବାହାରକୁ ଚାଲିଗଲେ ସବୁ କିଛି ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି, ତୁମ କଥା ତୁମ
ପାଖରେ ରହିଯାଉଛି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ରଚୟିତା ଏବଂ
ରଚନାର ଜ୍ଞାନକୁ ସ୍ମରଣ କରି ସର୍ବଦା ହର୍ଷିତ ରହିବାକୁ ହେବ । ଯୋଗର ଯାତ୍ରା ଦ୍ୱାରା ନିଜର ସବୁ
ପୁରୁଣା କର୍ମବନ୍ଧନକୁ ସମାପ୍ତ କରି କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥାରେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ଧ୍ୟାନରେ ଯିବା ବା
ସାକ୍ଷାତ୍କାରରେ ମାୟାର ବହୁତ ପ୍ରବେଶତା ହୋଇଥାଏ, ସେଥିପାଇଁ ସେହି ସବୁ ଇଚ୍ଛା ଠାରୁ ଦୂରେଇ
ରହିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କୁ ନିଜର ସମସ୍ତ ସମାଚାର ଶୁଣାଇ ତାଙ୍କଠାରୁ ରାୟ ନେବାକୁ ହେବ, କୌଣସି
ବି ଭୁଲ୍ କରିବାର ନାହିଁ ।
ବରଦାନ:-
ନିଜର ଶୁଭଭାବନା
ଦ୍ୱାରା ନିର୍ବଳ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବଳ ଭରୁଥିବା ସଦା ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ହୁଅ ।
ସେବାଧାରୀ ପିଲାମାନଙ୍କର
ବିଶେଷ ସେବା ହେଲା ନିଜେ ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତିରେ ରହିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତି
ସ୍ୱରୂପ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ନିର୍ବଳ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବଳ ଭରିବା । ଏଥିପାଇଁ ସର୍ବଦା ଶୁଭଭାବନା
ତଥା ଶ୍ରେଷ୍ଠ କାମନା ସ୍ୱରୂପ ହୁଅ । ତେବେ ଶୁଭ ଭାବନାର ଅର୍ଥ ଏହା ନୁହେଁ ଯେ କାହା ପ୍ରତି ଭଲ
ଭାବନା । ଏଭଳି ରଖିବା ଦ୍ୱାରା ତା’ ପ୍ରତି ମୋହ ଆସିଯିବ - ଏଭଳି ଭୁଲ୍ କରିବାର ନାହିଁ । ତେଣୁ
ଶୁଭଭାବନା ମଧ୍ୟ ବେହଦର ହେବା ଦରକାର । ଜଣଙ୍କ ପ୍ରତି ବିଶେଷ ଭାବନା ରଖିବା ମଧ୍ୟ କ୍ଷତିକାରକ ଅଟେ,
ସେଥିପାଇଁ ବେହଦର ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇ ନିର୍ବଳ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ, ନିଜକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିବା
ଶକ୍ତିଗୁଡିକ ଆଧାରରେ ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପ କର ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଅନେକଙ୍କର
ଅର୍ଥାତ୍ ଦିବ୍ୟଗୁଣ ରୂପୀ ଗହଣାଗୁଡିକ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନର ଶୃଙ୍ଗାର ଅଟେ, ସେଥିପାଇଁ ଅଳଙ୍କାରୀ
ହୁଅ ଦେହ ଅହଂକାରୀ ନୁହେଁ ।
ଅବ୍ୟକ୍ତ ଈଶାରା:-
ସତ୍ୟତା ଏବଂ ସଭ୍ୟତା ରୂପୀ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଆପଣାଅ
(୨୯) କେହି ସନ୍ତାନମାନେ
କହିଥାଆନ୍ତି ଏମିତି ବି କ୍ରୋଧ ଆସେନାହିଁ, କିନ୍ତୁ କେହି ମିଛ କହିଲେ କ୍ରୋଧ ଆସିଯାଏ । ସିଏ ତ
ମିଛ କହିଲା, ତୁମେ ତ କ୍ରୋଧରେ କହିଲ ତେବେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଠିକ୍ କିଏ? କେହି ଚାଲାକରେ
କହିଥାଆନ୍ତି - ମୁଁ କ୍ରୋଧ କରେ ନାହିଁ, ମୋର ଆବାଜ ବା (ମୁଖର ଶବ୍ଦ) ତ ବଡ, ଆବାଜ ତ ଏପରି
ତୀକ୍ଷ୍ମ କିନ୍ତୁ ଯଦି ବିଜ୍ଞାନର ସାଧନ ଦ୍ୱାରା ଆବାଜକୁ କମ ବେଶୀ କରିପାରିବ, ତେବେ କ’ଣ
ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଆବାଜର ଗତିକୁ କମ୍ ବା ବେଶୀ କରିପାରିବ ନାହିଁ?