30.12.24 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:- ଆତ୍ମା
ରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଭରପୁର କରି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ କରିବାକୁ ହେବ, ପାଣିର
ସ୍ନାନ ଦ୍ୱାରା ନୁହେଁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଏହି ସମୟରେ
ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ କିଏ ବାଟବଣା କରୁଛି? ସେ କାହିଁକି ବାଟବଣା କରାଉଛି?
ଉତ୍ତର:-
ରାବଣ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବାଟବଣା କରୁଛି କାହିଁକି ନା ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବାଟବଣା ହୋଇଛି । ତା’ର ନିଜର
କୌଣସି ଘରଦ୍ୱାର ନାହିଁ । ରାବଣକୁ କେହି ବାବା ବୋଲି କହିବେ ନାହିଁ । ବାବା ତ ନିଜର ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ଘରର ଠିକଣା ବତାଇବା ପାଇଁ ପରମଧାମ ଘରୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଘରର ଠିକଣା ପାଇଗଲଣି,
ସେଥିପାଇଁ ଆଉ ଏଣେ ତେଣେ ବୁଲୁ ନାହଁ । ତୁମେମାନେ କହୁଛ ଆମେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଅଲଗା
ହୋଇଥିଲୁ, ଏବେ ପୁଣି ଆମେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଘରକୁ ଯିବୁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମଧୁର
ସନ୍ତାନମାନେ ଏଠାରେ ବସି ଭାବୁଛନ୍ତି, ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଶରୀରରେ ଯେଉଁ ଶିବବାବା ଆସିଛନ୍ତି,
ଯେପରି ବି ହେଉ ଆମକୁ ସାଥିରେ ଘରକୁ ନିଶ୍ଚିତ ନେଇକରି ଯିବେ । ତାହା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଘର ନା ।
ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ଖୁସି ଲାଗୁଥିବ, ଅବିନାଶୀ ବାବା ଆସି ଆମକୁ ଫୁଲ ଭଳି କରୁଛନ୍ତି ।
କୌଣସି ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପୋଷାକ ଆଦି ପିନ୍ଧାଉ ନାହାଁନ୍ତି । ଏହାକୁ କୁହାଯାଉଛି ଯୋଗବଳ, ୟାଦର ବଳ ।
ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ଯେତିକି ପଦବୀ ରହିଛି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ପଦବୀ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ପାଠପଢା
ଦ୍ୱାରା ଛାତ୍ରମାନେ ଜାଣିଥାନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଏହିପରି ହେବୁ । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମର ବାବା
ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ସତଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ନୂଆ କଥା । ଆମର ବାବା ଶିକ୍ଷକ
ଅଟନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଆମେ ମନେ ପକାଉଛୁ । ଆମକୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଏହିପରି କରୁଛନ୍ତି । ଆମର ଅବିନାଶୀ
ବାବା - ଆମକୁ ଘରକୁ ଫେରାଇ ନେଇଯିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ରାବଣର କୌଣସି ଘର ନ ଥାଏ, ରାମଙ୍କର ଘର
ଅଛି । ଶିବବାବା କେଉଁଠି ରହୁଛନ୍ତି? ତୁମେ ତୁରନ୍ତ କହିବ ଯେ, ପରମଧାମରେ । ରାବଣକୁ ତ ବାବା ବୋଲି
କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ରାବଣ କେଉଁଠାରେ ରହୁଛି? ତାହାର କୌଣସି ଠିକଣା ଜଣା ନାହିଁ । ଏପରି କୁହାଯିବ
ନାହିଁ ଯେ, ରାବଣ ପରମଧାମରେ ରହୁଛି । ନା, ରାବଣର କୌଣସି ଠିକଣା ହିଁ ନାହିଁ । ଏଣେତେଣେ ଘୂରି
ବୁଲୁଛି, ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ବାଟବଣା କରୁଛି । ତୁମେ କ’ଣ ରାବଣକୁ ମନେ ପକାଉଛ? ନାଁ । କେତେ ତୁମକୁ
ବିଭ୍ରାନ୍ତ କରୁଛି । ଶାସ୍ତ୍ର ପଢ, ଭକ୍ତି କର, ଏଭଳି କର । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ
ଭକ୍ତିମାର୍ଗ, ରାବଣ ରାଜ୍ୟ । ଗାନ୍ଧୀ ମଧ୍ୟ କହୁଥିଲେ ରାମରାଜ୍ୟ ଦରକାର । ଏହି ରଥରେ ଆମର
ଶିବବାବା ଆସିଛନ୍ତି । ବଡ ବାବା ଅଟନ୍ତି ନା । ସେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ ବଚ୍ଚେ-ବଚ୍ଚେ ଅର୍ଥାତ୍
ପିଲାମାନେ ବୋଲି କହି କଥା ହେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଆତ୍ମିକ ପିତା ଏବଂ ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କ
ବୁଦ୍ଧିରେ ତୁମେ ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନେ ଅଛ କାହିଁକି ନା ଆମର ସମ୍ପର୍କ ବ୍ରହ୍ମଲୋକ ସହିତ ରହିଛି ।
ଆତ୍ମାୟେଁ ପରମାତ୍ମା ଅଲଗ ରହେ ବହୁକାଲ... । ସେଠାରେ ତ ଆତ୍ମାମାନେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଏକତ୍ର
ରହନ୍ତି । ପୁଣି ନିଜ-ନିଜର ଅଭିନୟ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଅଲଗା ହେଉଛନ୍ତି । ବହୁକାଳର ହିସାବ ମଧ୍ୟ
ଦରକାର ନା । ଏ କଥା ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଏବେ ପାଠ ପଢୁଛ । ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ
କ୍ରମାନୁସାରେ ରହିଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ପଢୁଛନ୍ତି । ସେହିମାନେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ମୋ
ଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇଛନ୍ତି । ସେହିମାନେ ପୁଣି ମୋତେ ବହୁତ ମନେ ପକାଇବେ ତେଣୁ ସେମାନେ ପ୍ରଥମେ ଆସି
ମିଶିବେ ।
ବାବା ବସି ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ସାରା ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଗୁହ୍ୟ ରହସ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଯାହାକୁ ଆଉ କେହି ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ।
ଏହାକୁ ଗୁହ୍ୟ ଏବଂ ଗୁହ୍ୟତମ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ଏକଥା ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ବାବା ଉପରେ କେଉଁଠି ବସି
ବୁଝାଉ ନାହାଁନ୍ତି, ଏଠାକୁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ମୁଁ ଏହି କଳ୍ପ ବୃକ୍ଷର ବୀଜରୂପ ଅଟେ । ଏହି
ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ରୂପକ ବୃକ୍ଷକୁ କଳ୍ପବୃକ୍ଷ କୁହାଯାଉଛି । ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟ ତ ବିଲ୍କୁଲ୍ କିଛି
ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । କୁମ୍ଭକର୍ଣ୍ଣ ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇଛନ୍ତି ପୁଣି ବାବା ଆସି ଜାଗ୍ରତ କରୁଛନ୍ତି ।
ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରୁଛନ୍ତି, ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ ଶୋଇ ରହିଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ
କୁମ୍ଭକର୍ଣ୍ଣର ଆସୁରୀ ନିଦରେ ଶୋଇଥିଲ । ବାବା ଆସି ଜାଗ୍ରତ କରିଛନ୍ତି, ପିଲାମାନେ ଉଠ । ତୁମେ
ଅଳସୁଆ ହୋଇ ଶୋଇ ରହିଛ, ଏହାକୁ ଅଜ୍ଞାନ ନିଦ୍ରା କୁହାଯାଉଛି । ଶରୀରର ବିଶ୍ରାମ ପାଇଁ ନିଦ୍ରା ତ
ସମସ୍ତେ କରିଥା’ନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ମଧ୍ୟ ଶୋଇବେ । ଏବେ ସମସ୍ତେ ଅଜ୍ଞାନ ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇଛନ୍ତି ।
ବାବା ଆସି ଜ୍ଞାନ ଦେଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଉଠାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଛ, ଜାଣିଛ
ବାବା ଆସିଛନ୍ତି, ଆମକୁ ନେଇଯିବେ । ଏବେ ତ ନା ଏହି ଶରୀର କୌଣସି କାମର ଅଟେ ନା ଆତ୍ମା, ଦୁଇଟି
ଯାକ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି, ଏକଦମ ମୁଲମ୍ମେ ଅର୍ଥାତ୍ ଦେଖା ସୁନ୍ଦର ହୋଇଯାଇଛି । ୯ କ୍ୟାରେଟ୍ କହିବା
ଅର୍ଥାତ୍ ବହୁତ ଅଳ୍ପ ସୁନା, ଖାଣ୍ଟି ସୁନା ୨୪ କ୍ୟାରେଟ୍ର ହୋଇଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ତୁମକୁ
୨୪ କ୍ୟାରେଟ୍କୁ ନେଇଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ତୁମର ଆତ୍ମାକୁ ସଚ୍ଚା-ସଚ୍ଚା ଗୋଲଡେନ୍ ଏଜେଡ୍
ଅର୍ଥାତ୍ ସତ୍ୟଯୁଗୀ କରାଉଛନ୍ତି । ଭାରତକୁ ସୁନାର ଚଢେଇ ବୋଲି କହୁଥିଲେ । ଏବେ ତ ଲୁହାର, ମାଟି
ଗୋଡିର ଚଢେଇ ବୋଲି କୁହାଯିବ । କିନ୍ତୁ ଏହା ଚୈଚନ୍ୟ ଅଟେ ନା । ଏ ସବୁ ବୁଝିବାର କଥା । ଯେପରି
ଆତ୍ମାକୁ ଜାଣୁଛ ସେହିପରି ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିପାରିବ । କହନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା ଚିକ୍ମିକ୍
କରୁଥିବା ତାରକା ଅଟେ । ବହୁତ ଛୋଟ ତାରକା ଅଟେ । ଡାକ୍ତର ଆଦି ବହୁତ ଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି ଦେଖିବା
ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ଦିବ୍ୟଦୃଷ୍ଟି ବିନା ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖିପାରିବେ ନାହିଁ । ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଟେ । କେହି
କୁହନ୍ତି ଆଖି ବାଟେ ଆତ୍ମା ବାହାରିଗଲା, କେହି ପୁଣି କୁହନ୍ତି ମୁଖ ବାଟେ ବାହାରିଗଲା । ଆତ୍ମା
ଶରୀରରୁ ବାହାରି କେଉଁଆଡେ ଯାଉଛି? ଅନ୍ୟ ଶରୀରରେ ଯାଇ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି । ଏବେ ତୁମର ଆତ୍ମା
ଶାନ୍ତିଧାମ ଉପରକୁ ଚାଲିଯିବ । ଏକଥା ତୁମକୁ ଭଲ ଭାବେ ଜଣାଅଛି ଯେ ବାବା ଆସି ଆମକୁ ଘରକୁ ନେଇଯିବେ
। ଗୋଟିଏ ପଟେ କଳିଯୁଗ, ଅନ୍ୟ ପଟେ ସତ୍ୟଯୁଗ ରହିଛି । ଏବେ ଆମେ ସଂଗମରେ ଛିଡା ହୋଇଛୁ । କେତେ
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା । ଏଠାରେ କୋଟି କୋଟି ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେବଳ ୯ ଲକ୍ଷ ରହିବେ!
ବାକି ସମସ୍ତଙ୍କର କ’ଣ ହେବ? ବିନାଶ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରିବା
ପାଇଁ । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ପୁଣି ପାଳନା ମଧ୍ୟ ଦୁଇ ରୂପରେ ହେଉଛି । ଏପରି
ନୁହେଁ ଯେ ୪ ଭୁଜାଧାରୀ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଥିବେ । ତେବେ ତ ଶୋଭା ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇ ଦେଉଛନ୍ତି - ଚତୁର୍ଭୁଜ ହେଉଛି ଶ୍ରୀଲକ୍ଷ୍ମୀ-ଶ୍ରୀ ନାରାୟଣଙ୍କର ଯୁଗଳ ରୂପ । ଶ୍ରୀ
ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠ । ତ୍ରେତାରେ ଦୁଇକଳା କମ୍ ହୋଇଯାଉଛି । ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେଉଁ
ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ତାର ସ୍ମୃତିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷର, ବାବାଙ୍କୁ ମନେ
ପକାଅ । ଏହି କଥାକୁ ଅନ୍ୟ କେହି ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା ହିଁ ପତିତ-ପାବନ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍
ଅଟନ୍ତି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ବାବା, ଆପଣ ଆମକୁ ସାରା ଆକାଶ ଧରିତ୍ରୀ ସବୁ କିଛି ଦେଇଛନ୍ତି ।
ଏପରି କୌଣସି ଜିନିଷ ନାହିଁ ଯାହା ଆମକୁ ଦେଇ ନାହାଁନ୍ତି । ସାରା ବିଶ୍ୱର ରାଜତ୍ୱ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି
।
ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ, ଏହି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ଥିଲେ । ପୁଣି ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ର ଘୂରୁଛି । ପୁରୁଷାର୍ଥର
କ୍ରମଅନୁସାରେ, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ ଯେ ବିକାରୀରୁ
ନିର୍ବିକାରୀ, ନିର୍ବିକାରୀରୁ ବିକାରୀ, ଏହି ୮୪ ଜନ୍ମର ଅଭିନୟ ତୁମେମାନେ ଅଗଣିତ ଥର କରିଛ । ତାର
ଗଣନା କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଜନସଂଖ୍ୟା ଯଦିଓ ଗଣନା କରିଦେଉଛନ୍ତି ବାକି ତୁମେମାନେ କେତେ ଥର
ତମଃପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ, ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ ତମଃପ୍ରଧାନ ହେଉଛ, ଏହାର ହିସାବ ବାହାର
କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ଏହା ୫ ହଜାର ବର୍ଷର ଚକ୍ର । ଏହା ହିଁ ଠିକ୍ ଅଟେ । ଲକ୍ଷ
ଲକ୍ଷ ବର୍ଷର କଥା ତ ମନେ ମଧ୍ୟ ରହିବ ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଗୁଣର ଧାରଣା ହେଉଛି ।
ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଯାଉଛି । ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ତୁମେମାନେ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ
ଦେଖୁଛ । ତୁମକୁ ଯେଉଁ ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି, ସେଥିରେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖିବାକୁ ହେବ । ଏହି
ଦୁନିଆ ତ କୌଣସି କାମର ନୁହେଁ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଅଟେ । ନୂଆ ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ମଧ୍ୟରେ ଦେଖ
କେତେ ଫରକ ରହିଛି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ, ଆମେ ହିଁ ନୂଆ ଦୁନିଆର ମାଲିକ ଥିଲୁ ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମ
ନେଇ-ନେଇ ଏପରି ହୋଇଛୁ । ଏକଥା ଭଲ ଭାବରେ ମନେ ରଖି ପୁଣି ଅନ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ - କିପରି
ଆମେ ଏହିପରି ହେଉଛୁ? ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ, ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ହେଉଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ
ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଫରକ ଦେଖୁଛ ନା । ବିଷ୍ଣୁ କିପରି ସୁସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ବସିଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହି
ବ୍ରହ୍ମା କିପରି ସାଧାରଣ ଭାବରେ ବସିଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଏହି ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ବିଷ୍ଣୁ
ହେବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ଏକଥା କାହାକୁ ବୁଝାଇବା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ । ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ,
ଶଙ୍କରଙ୍କର ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ କ’ଣ ସମ୍ପର୍କ ଅଛି? ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ଦୁଇ ରୂପ
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଅଟନ୍ତି । ଏହି ବିଷ୍ଣୁ ଦେବତା ପୁଣି ମନୁଷ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମା ହେଉଛନ୍ତି । ବିଷ୍ଣୁ
ସତ୍ୟଯୁଗର ଅଟନ୍ତି, ବ୍ରହ୍ମା ଏଠାକାର ଅଟନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ ହେବା
ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ଲାଗୁଛି, ପୁଣି ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ହେବା ପାଇଁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ଲାଗୁଛି ।
ତତ୍ତ୍ୱମ୍ । କେବଳ ଜଣେ ବ୍ରହ୍ମା ତ ଏହିଭଳି ହେଉ ନାହାଁନ୍ତି ନା! ଏସବୁ କଥା ବାବାଙ୍କ ବିନା ଆଉ
କେହି ବୁଝାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଏଠାରେ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କର କଥାନାହିଁ । ଏହାଙ୍କର ଗୁରୁ
ହେଉଛନ୍ତି ଶିବବାବା, ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ ଶିବବାବା ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ସଦ୍ଗୁରୁ
କୁହାଯାଉଛି । ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ସ୍ମରଣ କରିବାକୁ ପଡିବ । କାହାକୁ ମଧ୍ୟ
ଏକଥା ବୁଝାଇବା ବହୁତ ସହଜ - ଶିବବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ଶିବବାବା ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ୱର୍ଗ ରଚନା
କରୁଛନ୍ତି । ଶିବବାବା ହିଁ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭଗବାନ ଅଟନ୍ତି । ସେ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ଅଟନ୍ତି ।
ତେଣୁ ଭଗବାନ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା କେତେ ସହଜ ନା
। ପିଲା ଜନ୍ମ ହେଲେ ତୁରନ୍ତ ମା-ମା ଡାକ ତା’ର ମୁଖରୁ ସ୍ୱତଃ ବାହାରିଥାଏ । ମାତା-ପିତାଙ୍କ
ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କାହା ପାଖକୁ ଯାଇ ନ ଥାଏ । ଯଦି ମାଆ ମରିଗଲା, ତେବେ ସେ ଅଲଗା କଥା । ପ୍ରଥମ ହେଲେ
ମାଆ ଏବଂ ବାପା ପଛରେ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ମିତ୍ର-ସମ୍ବନ୍ଧୀ ଆଦି ରହିଥା’ନ୍ତି । ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ଯୁଗଳ
ରହିବେ । ଦାଦା-ଖୁଡି ଦୁଇଜଣ ଅଛନ୍ତି ନା । କୁମାରୀ ଥା’ନ୍ତି ପୁଣି ବଡ ହେଲେ କେହି କେହି ଖୁଡି
କହିବେ, ପୁଣି କେହି ମାଇଁ ବୋଲି କହିଥା’ନ୍ତି ।
ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି
ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ । ବାସ୍, ଆଉ ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧ ରଦ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି । ଭାଇ-ଭାଇ ଭାବିଲେ ହିଁ
ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ପାରିବ । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି - ପିଲାମାନେ, କେବଳ ମୋତେ ୟାଦ
କର । କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅବିନାଶୀ ପିତା ଅଟନ୍ତି । ଏହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପିତା ତୁମକୁ ଅସରନ୍ତି ସମ୍ପତ୍ତି
ଦେବାକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ବାରମ୍ବାର କହୁଛନ୍ତି ମନମନାଭବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚୟ କରି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ
ପକାଅ, ଏହି କଥାକୁ କେବେହେଲେ ଭୁଲିଯାଅ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହେବା କାରଣରୁ
ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ତ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବିବାକୁ ହେବ - ଆମେ ଆତ୍ମା ଶାଳଗ୍ରାମ ଅଟୁ ଏବଂ
ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି, ମୁଁ ପତିତ-ପାବନ ଅଟେ, ମୋତେ
ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ତୁମର ଖାଲି ବ୍ୟାଟେରୀ ଭରପୁର ହୋଇଯିବ ଏବଂ ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ ।
ଗଙ୍ଗା ପାଣିରେ ତ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର ବୁଡ ପକାଇ ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ହୋଇଛ କିନ୍ତୁ ପବିତ୍ର ହୋଇପାରିଲ
ନାହିଁ । ପାଣି କିପରି ପତିତ-ପାବନ ହୋଇପାରିବ? ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସଦ୍ଗତି ହୋଇଥାଏ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଲା ପାପ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ମିଛ ଦୁନିଆ । ଦେଣ-ନେଣ ମଧ୍ୟ ପାପ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ
ହିଁ ହେଉଛି । ମନ୍ସା-ବାଚା-କର୍ମଣା ପାପ ଆତ୍ମା ହିଁ ହେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ।
ତୁମେମାନେ କହୁଛ ଆମେ ଏହିପରି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛୁ । ଏବେ ତୁମର
ଭକ୍ତି କରିବା ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଛି । ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ସଦ୍ଗତି ହୋଇଥାଏ । ଏହି ଦେବତାମାନେ ସଦ୍ଗତି
ପାଇଛନ୍ତି ନା । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଏମାନେ ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ଅଛନ୍ତି । ବାବା କେତେ
ସହଜ ଭାବେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ପିଲାମାନେ କେତେ ମେହନତ କରୁଛ । କଳ୍ପ-କଳ୍ପ କରୁଛ । ପୁରୁଣା
ଦୁନିଆକୁ ବଦଳାଇ ନୂଆ ଦୁନିଆ ଗଢିବାକୁ ହେବ । କୁହନ୍ତି ନା ଭଗବାନ ଜାଦୁକର, ରତ୍ନାକର ଓ ସୌଦାଗର
ଅଟନ୍ତି । ଜାଦୁକର ତ ଅଟନ୍ତି ନା । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ନର୍କକୁ ବଦଳାଇ ସ୍ୱର୍ଗ କରିଦେଉଛନ୍ତି । ଏହା
କେତେ ବଡ ଜାଦୁଗରୀର କଥା ଅଟେ । ଏବେ ତୁମେମାନେ ସ୍ୱର୍ଗର ନିବାସୀ ହେଉଛ । ଜାଣିଛ ଏବେ ଆମେ
ନର୍କର ବାସିନ୍ଦା ଅଟୁ । ନର୍କ ଏବଂ ସ୍ୱର୍ଗ ଅଲଗା ଅଟେ । ଏହା ୫ ହଜାର ବର୍ଷର ଚକ୍ର । ଲକ୍ଷ
ଲକ୍ଷ ବର୍ଷର ତ କଥା ନୁହେଁ । ଏହି କଥାକୁ ଭୁଲିଯିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଭଗବାନୁବାଚ - ନିଶ୍ଚୟ କେହି
ଅଛନ୍ତି ଯିଏକି ପୁନର୍ଜନ୍ମ ରହିତ ଅଟନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କର ତ ଶରୀର ଅଛି । ଶିବଙ୍କର ଶରୀର ନାହିଁ ।
କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ମୁଖ ତ ନିଶ୍ଚିତ ଦରକାର । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଆସି ପାଠ
ପଢାଉଛନ୍ତି ନା । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି । ସେ ସାରା କଳ୍ପରେ ଥରେ
ମାତ୍ର ଆସୁଛନ୍ତି ଦୁଃଖଧାମକୁ ସୁଖଧାମ କରିବା ପାଇଁ । ସୁଖ-ଶାନ୍ତିର ବର୍ସା ନିଶ୍ଚିତ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ମିଳିଥାଏ, ସେଥିପାଇଁ ତ ମନୁଷ୍ୟ ପୁନଃ ସୁଖ ଶାନ୍ତିର କାମନା କରୁଛନ୍ତି ନା,
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି ।
ଦେଖ କେତେ ସହଜ ରୀତିରେ
ବାବା ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ, ବାଜୋଲୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଚକ୍ରକୁ ମନେ
ପକାଅ ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ମନମନାଭବ ହୋଇଯିବ । ବାବା ହିଁ ଏହି ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ
କହୁଛ ଆମେ ଅବିନାଶୀ ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଉଛୁ । ବାବା ଆମକୁ ଶାନ୍ତିଧାମ-ସୁଖଧାମକୁ ନେଇଯିବାର
ରାସ୍ତା ବତାଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ଥାଇ ଘରକୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ,
ଘରକୁ ଏବଂ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ତ ବିନାଶ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ ।
ଆଗକୁ ଗଲେ ତୁମେମାନେ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ମନେ ପକାଇବ । ସାକ୍ଷାତ୍କାର ଦ୍ୱାରା ବାରମ୍ବାର
ବୈକୁଣକ୍ଠକୁ ଦେଖିବ । ଆରମ୍ଭରେ କନ୍ୟାମାନେ ବାରମ୍ବାର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ଦ୍ୱାରା ଏକତ୍ର ବସି
ବୈକୁଣ୍ଠର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖୁଥିଲେ । ଏହା ଦେଖି ବଡ ବଡ ଘରର ଲୋକମାନେ ନିଜର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଠାଇ
ଦେଉଥିଲେ । ନାମ ହିଁ ରଖାଯାଇଥିଲା ଓମ୍ ନିବାସ । କେତେ ଢେର ସନ୍ତାନ ଆସିଲେ ଏଥିପାଇଁ ପୁଣି
ହଙ୍ଗାମା ହେଲା । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଉଥିଲେ । ସ୍ୱତଃ ଧ୍ୟାନମଗ୍ନ ହୋଇଯାଉଥିଲେ । ଏବେ ଏହି
ଧ୍ୟାନ-ସାକ୍ଷାତ୍କାରର ପାର୍ଟ ବନ୍ଦ କରିଦିଆ ଯାଇଛି । ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ କବରସ୍ଥାନ ବା ଶ୍ମଶାନ ଭଳି
ବାତାବରଣ ତିଆରି କରିଦେଉଥିଲେ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶୁଆଇ ଦେଇ କହୁଥିଲେ ଏବେ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ,
ଧ୍ୟାନରେ ଚାଲିଯାଉଥିଲେ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଦୁକର ଅଟ । ତୁମେ ଯାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବ ସେ
ତୁରନ୍ତ ଧ୍ୟାନରେ ଚାଲିଯିବ । ଏହି ଜାଦୁ କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ । ନବଧା ଭକ୍ତିରେ ତ ଯେତେବେଳେ
ଏକଦମ୍ ପ୍ରାଣ ଦେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହୋଇଥାଏ । ଏଠାରେ
ତ ବାବା ନିଜେ ଆସିଛନ୍ତି, ତୁମମାନଙ୍କୁ ପାଠପଢାଇ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଇବା ପାଇଁ । ଭବିଷ୍ୟତରେ
ତୁମେ ବହୁତ ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରିବ । ବାବାଙ୍କୁ ଯଦି ଏବେ କେହି ପଚାରିବେ ଯେ କିଏ ଗୋଲାପ, କିଏ
ଚମ୍ପା, କିଏ ଟଗର । ତେବେ ବାବା ମଧ୍ୟ କହିପାରିବେ । କେହି କେହି ଫୁଲ ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି
। ଆଚ୍ଛା-
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଦେହର ସବୁ
ସମ୍ବନ୍ଧକୁ କ୍ୟାନ୍ସେଲ ଅର୍ଥାତ୍ ରଦ୍ଦ କରି ଆତ୍ମା ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟୁ, ଏହି ନିଶ୍ଚୟ କରିବାକୁ ହେବ
ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଇ ପୂରା ବର୍ସାର ଅଧିକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ଏବେ ଆଉ
ପାପାତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ କୌଣସି ନେଣ-ଦେଣ କରିବାର ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅଜ୍ଞାନ ନିଦ୍ରାରୁ
ଜାଗ୍ରତ କରି ଶାନ୍ତିଧାମ-ସୁଖଧାମ ଯିବାର ରାସ୍ତା ବତାଇବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ମନ-ବୁଦ୍ଧିର
ଏକାଗ୍ରତା ଦ୍ୱାରା ସର୍ବସିଦ୍ଧି ଗୁଡିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ସଦା ସମର୍ଥ ଆତ୍ମା ଭବ ।
ସର୍ବସିଦ୍ଧି ଗୁଡିକୁ
ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଏକାଗ୍ରତାର ଶକ୍ତିକୁ ବଢାଅ । ଏକାଗ୍ରତାର ଶକ୍ତି ସହଜରେ ନିର୍ବିଘ୍ନ
କରିଦିଏ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ମେହନତ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ପଡେ ନାହିଁ ଏବଂ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ
ମୋ’ର ଅନ୍ୟ କେହି ନୁହଁନ୍ତି - ଏହା ସହଜରେ ଅନୁଭବ ହୋଇଥାଏ ତଥା ଏକରସ ଅବସ୍ଥା ସହଜରେ ହୋଇଯାଏ ।
ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି କଲ୍ୟାଣର ମନୋବୃତ୍ତି, ଭାଇ ଭାଇର ଦୃଷ୍ଟି ରହିଥାଏ କିନ୍ତୁ ଏକାଗ୍ରତା ସ୍ଥିତିରେ
ରହିବା ପାଇଁ ନିଜକୁ ଏତିକି ସମର୍ଥ କର ଯାହାକି ତୁମର ମନ-ବୁଦ୍ଧି ସର୍ବଦା ତୁମର ଆଦେଶ ଅନୁସାରେ
କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବ । ସ୍ୱପ୍ନରେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ପାଇଁ ହଲଚଲ୍ ହେଉ ନ ଥିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ପଦ୍ମଫୁଲ
ଭଳି ସବୁଥିରୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିବ ତେବେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ସ୍ନେହର ପାତ୍ର ହୋଇଯିବ ।