02.06.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน แม้ว่าลูกจะอยู่ไกลจากพ่อ เมื่อลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึง
ลูกก็อยู่ในความเป็นมิตรของพ่อ
ด้วยการจดจำระลึกถึงนี้ที่ลูกจะมีประสบการณ์ของความเป็นมิตรร่วมทางชีวิตของพ่อ
และบาปของลูกก็ได้รับการปลดเปลื้องด้วยเช่นกัน
คำถาม:
พ่อผู้ที่มาจากดินแดนที่ห่างไกลที่สุดมาให้ความรู้อะไรแก่ลูก
เพื่อทำให้ลูกมองเห็นการณ์ไกล?
คำตอบ:
มีเพียงพ่อเท่านั้นที่เป็นผู้อาศัยของดินแดนที่ห่างไกลที่สามารถให้ความรู้นี้แก่ลูก
ที่ดวงวิญญาณได้เข้าไปสู่วรรณะต่างๆ ที่หลากหลายในวงจรอย่างไร
ลูกรู้ว่าเวลานี้ลูกเป็นของวรรณะบราห์มิน
ก่อนหน้าที่ลูกจะมีความรู้นี้ลูกเคยเป็นของวรรณะศูทร
ก่อนหน้านั้นลูกเคยเป็นของวรรณะพ่อค้า
พ่อผู้อาศัยในดินแดนที่ห่างไกลมาและกำลังให้ความรู้ที่สมบูรณ์นี้แก่ลูกๆ
เพื่อทำให้ลูกมีสายตาที่เห็นการณ์ไกล
เพลง:
สายฝนแห่งความรู้เป็นไปสำหรับผู้ที่อยู่กับผู้เป็นที่รัก
โอมชานติ
สายฝนแห่งความรู้เป็นไปสำหรับผู้ที่อยู่ในมหาสมุทรแห่งความรู้ ลูกอยู่กับพ่อใช่ไหม?
แม้ว่าลูกจะอยู่ต่างประเทศหรือที่ไหนก็ตามลูกอยู่ในความเป็นมิตรของท่าน
ลูกจดจำท่านใช่ไหม ลูกที่อยู่ในการจดจำระลึกถึงท่านอยู่กับท่านเสมอ
ด้วยการอยู่ในการจดจำระลึกถึงนี้ลูกก็อยู่ในความเป็นมิตรของท่านและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
และแล้วช่วงเวลาของวิคาร์มาจีต (ผู้ที่เอาชนะกิเลส) ก็เริ่มขึ้น
เมื่ออาณาจักรของราวันเริ่มขึ้นกล่าวได้ว่าเป็นเวลาของกษัตริย์วิกรม (ช่วงเวลาเมื่อมีการทำบาป)
หนึ่งคือช่วงเวลาของชัยชนะเหนือกิเลส และอีกหนึ่งคือช่วงเวลาของกิเลส
เวลานี้ลูกกำลังกลายเป็นผู้เอาชนะการกระทำบาป
ภายหลังลูกจะกลายเป็นผู้ที่มีการกระทำที่เป็นบาป ในปัจจุบันทุกคนบาปอย่างมาก
ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับศาสนาของเขาเอง วันนี้บาบาถามคำถามง่ายๆกับลูกว่า:
เทพในยุคทองรู้หรือไม่ว่าพวกเขาเป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป?
เช่นที่ลูกเคยพิจารณาว่าตนเองเป็นของศาสนาฮินดู
และผู้อื่นก็พูดว่าพวกเขาเป็นของศาสนาคริสต์เตียน
ในทำนองเดียวกันเทพนั้นจะพิจารณาว่าตนเองเป็นของศาสนาเทพหรือไม่?
นี่คือบางสิ่งที่ต้องคิด ไม่มีศาสนาอื่นใดที่นั่น
ที่จะมีใครคิดว่าตนเองเป็นของศาสนานั้นศาสนานี้ ที่นี่มีศาสนามากมาย
ดังนั้นพวกเขาตระหนักรู้โดยชื่อที่แตกต่างที่ให้แก่พวกเขา
ที่นั่นมีเพียงศาสนาเดียวเท่านั้น
เหตุนี้เองจึงไม่จำเป็นสำหรับพวกเขาที่จะพูดว่าพวกเขาเป็นของศาสนานั้นๆโดยเฉพาะ
พวกเขาไม่แม้กระทั่งตระหนักรู้ว่ามีศาสนา เพราะมีเพียงอาณาจักรของพวกเขาเท่านั้น
เวลานี้ลูกเข้าใจแล้วว่า ลูกเป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป
ไม่มีใครอื่นที่จะถูกเรียกว่าเทพ
เพราะอยู่อย่างไม่บริสุทธิ์ลูกจึงไม่สามารถเรียกตนเองว่าเทพ
มีเพียงผู้ที่บริสุทธิ์เท่านั้นที่สามารถถูกเรียกว่าเทพ
ที่นั่นไม่มีอะไรที่เป็นเช่นนั้น พวกเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับใครได้
เวลานี้ลูกอยู่ในยุคบรรจบพบกัน
และลูกก็รู้ว่าศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปนั้นกำลังมีการก่อตั้งขึ้นอีกครั้ง
ที่นั่นมีเพียงศาสนาเดียว ดังนั้นจะสามารถมีเรื่องเกี่ยวกับศาสนาได้อย่างไร?
ลูกๆได้รับการบอกด้วยเช่นกันว่าเป็นสิ่งผิดเมื่อพวกเขาพูดว่าไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่เมื่อการทำลายล้างครั้งยิ่งใหญ่เกิดขึ้น
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายสิ่งที่ถูกต้อง ในคัมภีร์ได้แสดงให้เห็นน้ำท่วมครั้งใหญ่
พ่ออธิบายว่า: นอกจากบารัตทุกสิ่งจะถูกน้ำท่วม
จะมีความจำเป็นอะไรสำหรับโลกที่ใหญ่โตเช่นนั้น?
แค่ดูว่ามีหมู่บ้านที่อยู่ในบารัตเท่านั้นมากมายแค่ไหน
เริ่มแรกเป็นป่าและแล้วประชากรก็เติบโตอย่างต่อเนื่อง
เพียงลูกเท่านั้นที่เป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปที่อาศัยอยู่ที่นั่น
สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกบราห์มิน บาบาเป็นแรงบันดาลใจให้ลูกซึมซับสิ่งเหล่านี้
เวลานี้ลูกรู้ว่าชีพบาบาผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใดนั้นคือใคร
ทำไมท่านถึงได้รับการกราบไหว้บูชา และทำไมถึงได้มีการถวายดอกอักฯลฯ แก่ท่าน?
ท่านไม่มีตัวตนใช่ไหม? พวกเขาพูดว่าท่านอยู่เหนือรูปและนาม
แต่ไม่มีสิ่งใดที่จะไม่มีรูปหรือนาม และแล้วพวกเขาถวายดอกไม้ ฯลฯ ให้กับใคร?
เป็นท่านผู้ที่ได้รับการกราบไหว้บูชาก่อน
มีการสร้างวัดให้แก่ท่านเพราะท่านรับใช้ลูกๆ
ของบารัตโดยเฉพาะและลูกๆของทั้งโลกโดยทั่วไป เป็นมนุษย์ที่รับใช้ใช่ไหม?
ลูกไม่สามารถเรียกตนเองว่าผู้ที่เป็นของศาสนาเทพได้ในเวลานี้
ลูกไม่รู้ว่าลูกเคยเป็นเทพและเวลานี้ลูกจะกลายเป็นเช่นนั้นอีกครั้ง
เวลานี้พ่อกำลังอธิบายสิ่งนี้แก่ลูก
ดังนั้นอธิบายว่าไม่มีใครนอกจากพ่อที่สามารถให้ความรู้นี้แก่ลูก
มีเพียงท่านเท่านั้นที่ถูกเรียกว่ามหาสมุทรแห่งความรู้ ผู้ที่เต็มไปด้วยความรู้
ได้มีการจดจำกันว่าไม่มีใครแม้กระทั่งฤษีหรือมุนี ฯลฯ
ที่รู้จักผู้สร้างหรือสิ่งสร้าง พวกเขาพูดว่า“เนติ เนติ”(ท่านไม่ใช่สิ่งนี้หรือสิ่งนั้น)
เด็กเล็กๆจะมีความรู้ใดๆหรือไม่? เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้น
สติปัญญาของพวกเขาก็เริ่มเปิด
และแล้วก็เริ่มเข้าไปในสติปัญญาของพวกเขาว่าดินแดนต่างประเทศอยู่ที่ไหนหรือบางสิ่งอยู่ที่ไหน
ในทำนองเดียวกันลูกๆ
ก็ไม่เคยรู้สิ่งใดเกี่ยวกับความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัดนี้มาก่อนเลย
ผู้นี้ก็พูดด้วยเช่นกันว่า: แม้ว่าฉันเคยศึกษาคัมภีร์ ฯลฯ ฉันก็ไม่เข้าใจอะไรเลย
มนุษย์นั้นคือนักแสดงในละครนี้ การละเล่นทั้งหมดขึ้นอยู่กับสองสิ่ง:
ความพ่ายแพ้ของบารัตและชัยชนะของบารัต
ในตอนเริ่มต้นของยุคทองมีศาสนาที่บริสุทธิ์ในบารัต เวลานี้ศาสนาไม่บริสุทธิ์
เนื่องจากความไม่บริสุทธิ์ของพวกเขา พวกเขาจึงไม่สามารถเรียกตนเองว่าเทพ
อย่างไรก็ตามผู้คนก็ยังคงเรียกตัวเองว่าศรีศรี อย่างไรก็ตามศรีหมายถึงสูงส่ง
เป็นเทพที่บริสุทธิ์ที่กล่าวได้ว่าสูงส่ง มีคำกล่าวว่า “พระเจ้าพูดคำพูดที่สูงส่ง”
เวลานี้ใครคือศรี(ที่สูงส่ง)?
เป็นผู้ที่รับฟังพ่อเป็นการส่วนตัวที่อยู่ต่อหน้าท่านและกลับมาสูงส่งหรือผู้ที่ตนเองถูกเรียกว่าศรีศรี(สูงส่งทั้งสองทาง)?
พวกเขาแม้กระทั่งเรียกตนเองด้วยชื่อที่พ่อให้เนื่องจากงานที่ท่านทำสำเร็จเสร็จสิ้น
ทุกสิ่งเหล่านี้มีรายละเอียด อย่างไรก็ตามพ่อพูดว่า ลูกๆ เฝ้าแต่จดจำพ่อผู้เดียว
นี่คือมันตราที่ฝึกฝนจิตใจ โดยการเอาชนะราวันลูกกลับมาเอาชนะโลก
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ร่างกายของวัตถุธาตุทั้งห้าถูกสร้างขึ้นที่นี่ ร่างกายถูกสร้างขึ้น
ที่ร่างกายนั้นถูกสลัดทิ้ง และแล้วอีกร่างหนึ่งก็ถูกสร้างขึ้น
แต่ดวงวิญญาณนั้นไม่สูญสลาย
ลูกดวงวิญญาณที่ไม่สูญสลายเวลานี้ได้รับการสอนโดยพ่อที่คงอยู่ตลอดไปในยุคบรรจบพบกัน
ไม่ว่าจะมีอุปสรรคฯลฯ มากมายแค่ไหน หรือไม่ว่าจะมีพายุมายามากมายเพียงใด
เพียงแค่คงอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อ
ลูกเข้าใจว่าลูกเคยสะโตประธานและเวลานี้ลูกกลับมาตาโมประธาน
ในบรรดาลูกเช่นกันลูกเข้าใจความรู้นี้ตามลำดับกันไป
สติปัญญาของลูกๆเข้าใจว่าลูกคือผู้ที่ทำความเลื่อมใสศรัทธาก่อน
ผู้ที่ทำความเลื่อมใสศรัทธาก่อนจะต้องสร้างวัดให้กับชีพบาบาอย่างแน่นอน
เพราะพวกเขาเป็นผู้ที่มั่งคั่ง เมื่อราชาที่ยิ่งใหญ่ทำเช่นนั้น ราชาอื่นๆ
และปวงประชาทั้งหมดก็ทำเช่นเดียวกัน ทุกสิ่งเหล่านี้มีรายละเอียด มีคำกล่าวว่า “การหลุดพ้นในชีวิตใน
1 วินาที” อย่างไรก็ตามใช้เวลาหลายปีในการอธิบาย ความรู้นี้นั้นง่ายดาย
ความรู้นี้ไม่ต้องการเวลามากเท่ากับการจาริกแสวงบุญแห่งความทรงจำระลึกถึง
ผู้คนร้องเรียกหา: บาบาได้โปรดมาและทำให้เราที่ไม่บริสุทธิ์กลับมาบริสุทธิ์
พวกเขาไม่ได้เรียกหา บาบาทำให้เรากลายเป็นนายของโลก ทุกคนร้องเรียกหา
ทำให้เราบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์ ยุคทองถูกเรียกว่าโลกที่บริสุทธิ์
โลกนี้ถูกเรียกว่าโลกที่ไม่บริสุทธิ์ แม้ว่าพวกเขาจะเรียกโลกนี้ว่าไม่บริสุทธิ์
แต่พวกเขาก็ไม่ได้คิดว่าตนเองไม่บริสุทธิ์ พวกเขาไม่มีความเกลียดชังสำหรับตนเอง
เมื่อลูกไม่รับประทานอาหารที่เตรียมโดยผู้อื่น พวกเขาก็ถามว่า:
เรานั้นไม่สามารถแตะต้องได้หรือ? อ้า! แต่ตัวลูกเองก็พูดว่า “ทุกคนไม่บริสุทธิ์”
ตัวลูกเองก็พูดว่าลูกไม่บริสุทธิ์และเทพบริสุทธิ์
ดังนั้นลูกจะเรียกผู้ที่ไม่บริสุทธิ์ว่าอะไร? ได้มีการจดจำกันว่า:
ทำไมฉันควรละทิ้งน้ำทิพย์และดื่มยาพิษ? ยาพิษนั้นไม่ดีใช่ไหม? พ่อพูดว่า
ยาพิษนี้เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดความทุกข์กับลูกตั้งแต่เวลาเริ่มต้นจนถึงตอนกลางและตอนจบ
อย่างไรก็ตามลูกไม่ได้คิดว่ามันเป็นยาพิษ
ลูกเป็นเหมือนคนติดยาที่ไม่สามารถหยุดการเสพติดของเขาได้
เหมือนกับคนที่ติดสุราไม่สามารถหยุดดื่มสุราได้
เมื่อถึงเวลาที่ทหารต้องเข้าสู่สนามรบ พวกเขาจะได้รับสุราเพื่อทำให้พวกเขาเมา
และแล้วพวกเขาก็ถูกส่งไปรบ เมื่อพวกเขาเมาแล้ว ก็แค่นี้แหละ!
พวกเขารู้สึกว่านี่คือสิ่งที่พวกเขาต้องทำ พวกเขาไม่กลัวตาย
นักบินจะบินไปทุกหนแห่งพร้อมกับระเบิดและชนด้วยระเบิดนั้น
มีการจดจำกันว่ามีสงครามขีปนาวุธ เวลานี้ลูกสามารถเห็นสิ่งที่ถูกต้องในทางปฏิบัติ
ก่อนหน้านี้ลูกเคยอ่านว่าพวกเขาได้ทำให้ขีปนาวุธออกมาจากท้องของพวกเขาและแล้วก็ทำสิ่งนี้และสิ่งนั้น
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าพันดาวาสคือใครและฆราวาสคือใคร เพื่อที่จะกลายเป็นชาวสวรรค์
พันดาวาสทำความเพียรพยายามที่จะทำให้สำนึกที่เป็นร่างของพวกเขาละลายหายไปในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่
เวลานี้ลูกกำลังทำความเพียรพยายามที่จะสลัดรองเท้าเก่าของลูก
ลูกพูดว่าลูกกำลังจะสลัดรองเท้าเก่าของลูกและใช้รองเท้าใหม่ใช่ไหม?
พ่ออธิบายแก่ลูกๆ ของท่านเท่านั้น พ่อพูดว่า: พ่อมาทุกวงจร ชื่อของพ่อคือชีวา
วันเกิดของชีวาได้รับการเฉลิมฉลอง
มีวัดมากมายและอื่นๆที่ถูกสร้างขึ้นในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
ได้มีการให้ชื่อมากมายแก่ท่าน แม้แต่เทวีต่างๆก็ได้รับชื่อเช่นนั้น
ลูกได้รับการกราบไหว้บูชาเวลานี้ เพียงลูกๆ
เท่านั้นที่รู้ว่าผู้เดียวที่ลูกเคยกราบไหว้บูชากำลังสอนลูกอยู่ในเวลานี้
เวลานี้เราจะกลายเป็นลักษมีและนารายณ์ผู้ที่เราเคยกราบไหว้บูชา
ลูกมีความรู้นี้ในสติปัญญาของลูก เฝ้าแต่ไตร่ตรองและถ่ายทอดแก่ผู้อื่น ลูกๆ
มากมายไม่สามารถซึมซัมสิ่งเหล่านี้ บาบาพูดว่า
หากลูกไม่สามารถซึมซับได้มากนักก็ไม่เป็นไร ลูกฝึกฝนการจดจำระลึกถึงใช่ไหม?
เฝ้าแต่จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้น
ผู้ที่ไม่สามารถพูดความรู้นี้ควรนั่งที่นี่และไตร่ตรองสิ่งเหล่านี้
ไม่มีบ่วงพันธะหรือความซับซ้อนใดฯลฯที่นี่
เมื่อลูกอยู่ที่บ้านท่ามกลางบรรยากาศของลูกๆฯลฯ ความซาบซึ้งของลูกก็หายไป
ลูกมีภาพที่นี่ด้วยเช่นกัน เป็นสิ่งที่ง่ายมากที่จะอธิบายภาพเหล่านี้กับใครก็ตาม
ผู้คนเหล่านั้นเรียนรู้กีตะทั้งหมดฯลฯ ด้วยหัวใจ
ชาวซิกข์เรียนรู้คัมภีร์กรันด้วยหัวใจ ลูกต้องท่องอะไร? พ่อ (จดรำระลึกถึงท่าน)
ลูกแม้กระทั่งพูดว่า บาบาสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งใหม่อย่างแท้จริง
นี่คือเวลาเดียวเท่านั้นที่ลูกต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อเดียวนี้
ลูกได้รับการสอนนี้มาเมื่อ 5,000 ปีที่แล้วเช่นกัน
ไม่มีใครมีพลังที่จะอธิบายแก่ลูกในลักษณะนี้
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่เป็นมหาสมุทรแห่งความรู้
ไม่มีใครอื่นสามารถเป็นเช่นนี้ได้
เพียงพ่อมหาสมุทรแห่งความรู้เท่านั้นที่อธิบายแก่ลูก
ทุกวันนี้ผู้คนมากมายอ้างว่าตนเองอวตารเป็นคนนั้นคนนี้ได้ปรากฏตัวขึ้น
เหตุนี้เองจึงมีอุปสรรคมากมายในการก่อตั้งสัจจะ อย่างไรก็ตามได้มีการจดจำว่า: “เรือของสัจจะอาจโคลงเคลงไปมาแต่จะไม่มีวันจม”
เวลานี้ลูกๆ ได้มาหาพ่อแล้ว ดังนั้นลูกควรมีความสุขมากมายในหัวใจของลูก
ก่อนหน้านี้เมื่อลูกเคยไปในการจาริกแสวงบุญ ลูกมีอะไรอยู่ในหัวใจของลูก?
เวลานี้ลูกมีความคิดอะไรเมื่อลูกจากครอบครัวของลูกเพื่อที่จะมาที่นี่?
เรากำลังจะไปหาบัพดาดา พ่ออธิบายด้วยเช่นกันว่า: พ่อเพียงถูกเรียกว่าชีพบาบา
ผู้ที่พ่อเข้ามาคือบราห์มา มีต้นไม้เผ่าพันธุ์
ประการแรกมีต้นไม้เผ่าพันธุ์ของบราห์มิน และต่อมาก็เป็นต้นไม้เผ่าพันธุ์ของเทพ
พ่อผู้อาศัยของดินแดนที่ห่างไกลกำลังทำให้ลูกๆ มีสายตาที่เห็นการณ์ไกลในเวลานี้
ลูกดวงวิญญาณรู้ว่าลูกเข้าไปสู่วรรณะที่แตกต่างกันของทั้งวงจรอย่างไร
เพียงพ่อที่เห็นการณ์ไกลเท่านั้นที่สามารถให้ความรู้นี้แก่ลูก
คิดว่าเวลานี้ลูกเป็นของวรรณะบราห์มินอย่างไร
และก่อนหน้านี้เมื่อลูกไม่มีความรู้นี้ ลูกเป็นของวรรณะศูทรอย่างไร
ท่านคือปู่ของปู่ของปู่ ลูกเคยเป็นศูทรที่ยิ่งใหญ่ พ่อค้าที่ยิ่งใหญ่
และนักรบที่ยิ่งใหญ่ ก่อนหน้านี้ลูกเป็นบราห์มินที่ยิ่งใหญ่
ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถอธิบายสิ่งเหล่านี้
สิ่งนี้ถูกเรียกว่าความรู้ที่ทำให้เห็นการณ์ไกล
พ่อผู้อาศัยในดินแดนที่ห่างไกลได้มาเพื่อให้ความรู้ของดินแดนที่ห่างไกลทั้งหมดแก่ลูก
ลูกรู้ว่าบาบาของเรามาจากดินแดนไกลและเข้ามาในผู้นี้
นี่คือดินแดนในต่างแดนและอาณาจักรต่างแดน ชีพบาบาไม่ได้มีร่างกายของท่านเอง
ท่านคือมหาสมุทรแห่งความรู้ ท่านต้องให้อาณาจักรแห่งสวรรค์แก่เรา
ศรีกฤษณะไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ เพียงชีพบาบาเท่านั้นที่สามารถให้อาณาจักรนั้นได้
ศรีกฤษณะไม่สามารถถูกเรียกว่าบาบาได้ พ่อให้อาณาจักรของลูกแก่ลูก
ลูกได้รับมรดกจากพ่อของลูกเท่านั้น
มรดกที่มีขีดจำกัดทั้งหมดเหล่านั้นกำลังจะจบสิ้นลงในเวลานี้
เมื่อลูกอยู่ในยุคทองลูกจะไม่ตระหนักรู้เลยว่าลูกได้ประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูกเป็นเวลา
21 ชาติเกิดในยุคบรรจบพบกัน
เวลานี้ลูกรู้ว่าลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูกเป็นเวลา 21
ชาติเกิดสำหรับครึ่งวงจร มรดกของลูกจะดำเนินต่อเนื่องไปถึง 21 ชั่วอายุ
ซึ่งหมายความว่าสำหรับช่วงชีวิตที่เต็มของลูก(ในแต่ละชาติเกิด)
เมื่อร่างกายของลูกกลับมาแก่ ลูกก็จะละร่างนั้นในเวลาที่ถูกต้อง
เช่นเดียวกับงูที่ลอกคราบหนังเก่าของมันและใช้หนังใหม่
เครื่องแต่งกายของเราเวลานี้กลับมาเก่าแล้ว ในขณะที่เราเล่นบทบาทของเรา
เราเป็นบราห์มินที่แท้จริง ลูกคือผู้ที่ได้รับการกล่าวถึงว่าเป็นแมลง(ผึ้ง)ที่ส่งเสียง
ลูกทำให้แมลงกลายเป็นบราห์มินเหมือนตัวลูกเอง
ลูกได้รับการบอกให้นำแมลงมาที่นี่และส่งเสียงของความรู้นี้ให้แก่พวกเขา
แมลงที่ส่งเสียงก็ส่งเสียงของความรู้นี้และแล้วแมลงบางตัวก็พัฒนาปีกขึ้นในขณะที่ตัวอื่นตายไป
ตัวอย่างทั้งหมดเหล่านี้อ้างถึงเวลานี้ ลูกๆผู้เป็นที่รักก็ถูกเรียกว่าแสงแห่งดวงตา
พ่อพูดว่า: แสงแห่งดวงตาของพ่อ! พ่อทำให้ลูกเป็นของพ่อ ดังนั้นลูกเป็นของพ่อ
ยิ่งลูกจดจำพ่อเช่นนั้นมากเท่าไหร่ บาปของลูกก็จะยิ่งถูกตัดไปมากเท่านั้น
บาปของลูกไม่สามารถถูกตัดออกไปได้โดยการจดจำคนอื่น อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ทำความเพียรพยายามตราบเท่าที่ลูกยังมีชีวิตอยู่เพื่อที่จะละลายสำนึกที่เป็นร่างของลูกออกไป
ลูกไม่ควรมีความผูกพันยึดมั่นแม้เพียงเล็กน้อยกับรองเท้าเก่าของลูก
2.
กลายเป็นบราห์มินที่แท้จริงและส่งเสียงของความรู้นี้ให้แก่แมลงและทำให้พวกเขากลายเป็นบราห์มินเหมือนตัวลูกเอง
พร:
ขอให้ลูกมีโชคอย่างมากและเติม apron
ของลูกจากคลังสมบัติที่เปิดอยู่โดยตระหนักถึงความสำคัญของเวลาอมฤต
ในเวลาอมฤตลูกสามารถได้รับเส้นโชคใดๆที่ลูกต้องการโดยผู้ประทานพรและผู้ประทานโชค
เพราะว่าเวลานั้นในรูปของพระเจ้าผู้ไร้เดียงสา ท่านเต็มไปด้วยความรัก
ดังนั้นจงกลายเป็นนายและประกาศสิทธิ์ของลูก ไม่มีล็อคและกุญแจสำหรับสมบัตินี้
ในเวลานั้นเพียงแค่ปล่อยวางข้ออ้างของมายาและมีเพียงความคิดเดียวว่า:
ไม่ว่าฉันเป็นใคร ไม่ว่าฉันจะเป็นอย่างไร ฉันก็เป็นของท่าน
อุทิศความคิดและสติปัญญาของลูกให้กับพ่อและนั่งบนบัลลังก์หัวใจและลูกจะได้สัมผัสกับสมบัติทั้งหมดของพ่อที่เป็นของลูก
คติพจน์:
หากมีความเห็นแก่ตัวปะปนไปสู่งานรับใช้ที่ลูกทำ
และแล้วความสำเร็จก็จะถูกปะปนด้วยเช่นกัน
ดังนั้นจงกลายเป็นผู้รับใช้ที่ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
ฝึกฝนการอยู่ในสภาพสำนึกเป็นดวงวิญญาณ อยู่อย่างสำรวจตน
ไม่มีบราห์มินคนใดที่ไม่ทำความพยายามที่จะมีจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณ อย่างไรก็ตาม
การกลับมามีจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณอย่างสม่ำเสมอ
ซึ่งจะทำให้ลูกมีชัยชนะเหนืออวัยวะของร่างกายของลูกอย่างสมบูรณ์และแต่ละประสาทสัมผัสของร่างกายของลูก
ลูกต้องกลับมาสโตประธานและสะอาดหมดจด
เพื่อที่จะตายขณะมีชีวิตอยู่อย่างสมบูรณ์จากสันสการ์และความสัมพันธ์เก่าๆ
ทั้งหมดของลูก ลูกต้องอยู่อย่างสำรวจตน
เป็นด้วยการทำความพยายามนี้ที่ลูกจะประกาศสิทธิ์ในอันดับของลูก