06.07.24       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน สติปัญญาของลูกกลับมาสะอาดด้วยพลังของการจดจำระลึกถึงและลูกได้สร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งด้วยเช่นกัน ดังนั้นนั่งในสันโดษและถามตนเองว่าลูกได้พัฒนาคุณธรรมที่สูงส่งได้มากเพียงใด

คำถาม:
อะไรคือข้อบกพร่องที่เป็นเช่นปีศาจเป็นอย่างมากที่ลูกๆ ไม่ควรจะมี?

คำตอบ:
ข้อบกพร่องที่เป็นเช่นปีศาจเป็นอย่างมากคือการพูดในลักษณะที่หยาบคายหรือหยาบกระด้างกับใครบางคน สิ่งนี้เรียกว่าเป็นวิญญาณปีศาจร้ายด้วยเช่นกัน เมื่อวิญญาณปีศาจร้ายนี้เข้ามาในใครบางคนมันก็ทำให้เกิดความเสียหายอย่างมาก และดังนั้นลูกต้องก้าวออกไปจากสิ่งนั้น มากเท่าที่เป็นไปได้ จงฝึกฝนว่า เวลานี้ฉันต้องกลับบ้านและไปสู่อาณาจักรใหม่ ขณะที่มองดูทุกสิ่งในโลกนี้ลูกไม่ควรจะเห็นสิ่งใดเลย

โอมชานติ
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ ว่าลูกต้องละร่างของลูกแล้วกลับบ้าน ลูกต้องลืมโลกนี้ด้วยเช่นกัน นี่คือการฝึกฝนเช่นกัน เมื่อมีภาวะแทรกซ้อนทางร่างกายลูกต้องพยายามและลืมร่างของลูกและลืมโลกด้วยเช่นกัน ควรจะมีการฝึกฝนของการลืมในตอนเช้า “เวลานี้ฉันต้องกลับบ้าน” แค่นั้นเอง ลูกๆ ได้รับความรู้นี้แล้วลูกต้องละทิ้งทั้งโลกและกลับบ้าน ไม่มีความจำเป็นสำหรับความรู้มากมาย ลูกต้องพยายามและอยู่ในความใส่ใจนั้น ไม่ว่าจะมีความยากลำบากทางร่างกายมากมายเพียงใด ก็มีการอธิบายแก่ลูกๆแล้วถึงวิธีที่จะฝึกฝนสิ่งนี้ มันเป็นราวกับว่าลูกไม่ได้คงอยู่ นี่เป็นการฝึกฝนที่ดีเช่นกัน ขณะนี้มีเวลาเหลือน้อยมาก เวลานี้เราต้องกลับบ้าน ลูกมีการช่วยเหลือของพ่อและการช่วยเหลือของผู้นี้ ลูกได้รับการช่วยเหลืออย่างแน่นอนแต่ลูกต้องทำความเพียรพยายามของตนเองด้วยเช่นกัน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ลูกมองเห็นได้นั้นก็จะไม่คงอยู่ เวลานี้ลูกต้องกลับบ้านแล้วลูกต้องไปยังอาณาจักรของลูก ในเวลาสุดท้ายจะมีเพียงสองสิ่งเหล่านี้ที่เหลืออยู่: ลูกต้องไปและมา ได้เห็นแล้วว่าด้วยการนั่งในการจดจำระลึกถึงความเจ็บป่วยทางร่างกายที่เคยรบกวนลูกจะกลับมาน้อยลงโดยอัตโนมัติและมีเพียงแต่ความสุขที่หลงเหลืออยู่ ไม่มีอาหารบำรุงร่างกายใดที่เป็นเหมือนกับความสุข ดังนั้นจึงต้องมีการอธิบายแก่ลูกๆว่า เวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน ลูกต้องไปยังบ้านที่แสนหวานของลูก ลูกต้องลืมโลกเก่านี้ สิ่งนี้เรียกว่าการจาริกแสวงบุญแห่งความทรงจำระลึกถึง เวลานี้เท่านั้นที่ลูกรู้เกี่ยวกับสิ่งนี้ พ่อมาทุกๆวงจร พ่อพูดในสิ่งเดียวกันว่าพ่อจะพบลูกอีกครั้งหลังจากวงจรอื่นๆ พ่อพูดว่าลูกๆ ไม่ว่าลูกจะได้ยินอะไรก็ตามในเวลานี้ลูกจะได้ยินสิ่งเดียวกันหลังจากหนึ่งวงจร ลูกๆ รู้ว่าพ่อพูดว่า พ่อมาทุกๆ วงจรและชี้หนทางแก่ลูก เป็นหน้าที่ของลูกที่จะต้องทำตามหนทางนั้น พ่อมาและชี้หนทางแก่ลูกและพาลูกกลับไปกับท่านด้วย ท่านไม่เพียงแต่ชี้หนทางแก่ลูกเท่านั้นแต่ท่านพาลูกกลับไปกับท่านด้วย ได้มีการอธิบายแก่ลูกแล้วเช่นกันว่ารูปภาพเหล่านี้ฯลฯจะไม่มีประโยชน์ใดในเวลาสุดท้าย พ่อได้ให้คำแนะนำของตัวพ่อเองแก่ลูก ลูกๆเข้าใจว่ามรดกของพ่อคืออำนาจในการปกครองที่ไม่มีขีดจำกัด ผู้ที่เคยไปวัดเมื่อวานนี้และร้องเพลงสรรเสริญลูกๆเหล่านี้(ลักษมีและนารายณ์) อย่างไรก็ตามบาบาก็จะเรียกว่าพวกเขาว่า“ลูกๆ ลูกๆ”ต่อไป ผู้คนเหล่านั้นเคยร้องเพลงสรรเสริญพวกเขาว่าสูงส่งมาก และพวกเขาเวลานี้กำลังทำความเพียรพยายามอีกครั้งเพื่อจะกลับมาสูงส่ง สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งใหม่สำหรับชีพบาบา เป็นสิ่งใหม่สำหรับลูกๆ นี่คือลูกๆที่อยู่ในสนามรบ คือลูกผู้ที่ถูกรบกวนด้วยความคิดที่เป็นลบและความคิดที่ไร้ประโยชน์ อาการไอนี้ก็เป็นบัญชีกรรมของผู้นี้ที่เขาต้องทนทุกข์ทรมานเช่นกัน บาบาอยู่ในสภาพที่มีความสุข ผู้นี้ต้องกลับมาอยู่เหนือบ่วงกรรม พ่ออยู่ในสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมเสมอ เป็นฉันและลูกๆที่ประสบกับพายุของมายาฯลฯ และความทุกข์ทรมานของกรรม ต้องมีการอธิบายสิ่งนี้ พ่อได้แสดงหนทางแก่ลูก พ่ออธิบายทุกสิ่งแก่ลูกๆ เมื่อบางสิ่งเกิดขึ้นกับพาหนะนี้ลูกก็มีความรู้สึกว่ามีบางสิ่งเกิดขึ้นกับดาด้า ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นกับบาบา สิ่งนั้นเกิดขึ้นกับผู้นี้ ไม่มีศรัทธาที่งมงายใดในหนทางของความรู้ พ่ออธิบายว่าพ่อเข้ามาในร่างใด พ่อเข้ามาในร่างที่ไม่บริสุทธิ์ในตอนสุดท้ายของของหลายต่อหลายชาติเกิดของเขา ดาด้าก็เข้าใจด้วยเช่นกันว่าเขาเช่นกันก็เป็นลูกเหมือนกับลูกคนอื่นๆ ดาด้าก็เป็นผู้เพียรพยายามด้วยเช่นกัน เขาไม่ได้สมบูรณ์พร้อม ลูกๆบราห์มินทั้งหมดของประชาบิดาบราห์มากำลังทำความเพียรพยายามเพื่อจะได้มาซึ่งสถานภาพของวิษณุ ไม่ว่าลูกจะพูดว่าลักษมีและนารายณ์หรือวิษณุก็เป็นสิ่งเดียวกัน พ่อได้อธิบายแก่ลูกแล้ว ในขณะที่ก่อนหน้านี้ลูกไม่เข้าใจอะไรเลย ลูกไม่เข้าใจเกี่ยวกับบราห์มา วิษณุ และชางก้าและตัวลูกเอง เวลานี้เมื่อลูกเห็นพ่อและบราห์มา,วิษณุและชางก้าสิ่งนี้ก็เข้าไปในสติปัญญาของลูกว่าบราห์มานี้กำลังทำทาปาเชีย เขาอยู่ในเครื่องแต่งกายสีขาวเดียวกัน ที่นี่ที่ลูกมีสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรม ลูกมีนิมิตล่วงหน้าว่า บาบานี้จะกลายเป็นเทวดา ลูกรู้ด้วยเช่นกันว่าลูกจะได้มาซึ่งสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูกและกลายเป็นเทวดานางฟ้าตามลำดับกันไป ลูกเข้าใจว่าเมื่อลูกกลายเป็นเทวดานางฟ้าสงครามจะเริ่มขึ้น มีคำกล่าวว่า “ความตายสำหรับเหยื่อและความสุขสำหรับผู้ล่า” นี่เป็นสภาพที่สูงมาก ลูกๆ ต้องซึมซับความรู้ ลูกมีศรัทธาว่าลูกได้วนไปรอบๆวงจร ไม่มีใครอื่นสามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ นี่คือความรู้ใหม่และพ่อสอนการจดจำระลึกถึงให้แก่ลูกเพื่อที่ลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ ลูกเข้าใจด้วยเช่นกันว่าลูกได้รับมรดกจากพ่อ ลูกกลายเป็นลูกของพ่อทุกๆวงจร ลูกได้วนไปรอบวงจรของ 84 ชาติเกิด อธิบายแก่ใครก็ตามว่าลูกคือดวงวิญญาณและพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุดคือพ่อ เวลานี้จดจำพ่อนั้น และแล้วก็จะเข้าไปในสติปัญญาของผู้นั้นว่าเวลานี้เขาต้องกลายเป็นเจ้าชายที่สูงส่งและเขาต้องทำความเพียรพยายามมากด้วยเช่นกัน ลูกต้องละทิ้งกิเลสทั้งหมดฯลฯ พ่ออธิบายว่าอย่าได้แม้แต่พิจารณาว่าตนเองเป็นพี่น้องหญิงชายแต่ให้พิจารณาว่าตนเองเป็นพี่น้องชายและจดจำพ่อและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง ไม่มีความยากลำบากอะไรเลย ในเวลาสุดท้ายไม่มีความจำเป็นสำหรับสิ่งใด ลูกเพียงแค่ต้องจดจำพ่อ ลูกต้องกลายเป็นผู้ที่เชื่อในพระเจ้า ลูกต้องกลับมาเต็มไปด้วยคุณธรรมทั้งหมดเหมือนพวกเขา รูปภาพของลักษมีและนารายณ์ถูกต้องเม่นยำอย่างมาก จากการเพียงแค่ลืมพ่อลูกก็ลืมแม้กระทั่งการสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่ง ลูกๆนั่งในสันโดษและคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้: ฉันต้องจดจำบาบาและกลายเป็นเช่นเดียวกับพวกเขา ฉันต้องสร้างสมคุณธรรมเหล่านี้ เป็นสิ่งที่เล็กน้อยมาก ลูกๆต้องทำความเพียรพยายามอย่างมาก ลูกๆบางคนก็อยู่ในสำนึกที่เป็นร่างอย่างมาก พ่อพูดว่า “ขอให้ลูกมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ!” ลูกต้องประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูกจากพ่อ หากลูกจดจำพ่อขยะก็จะถูกขจัดออกไป ลูกๆรู้ว่าเวลานี้บาบาได้มาแล้ว ท่านก่อตั้งโลกใหม่ผ่านบราห์มา ลูกๆรู้ว่าการก่อตั้งกำลังเกิดขึ้น เรื่องง่ายๆเช่นนั้นก็หลุดลอยไปจากลูก มีเพียงอัลฟ่าเดียวและลูกได้รับอำนาจในการปกครองจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดนั้น ด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อลูกก็จะจดจำโลกใหม่ ผู้เป็นแม่ที่หลังค่อมและไร้เดียงสาก็สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ดีมากด้วยเช่นกัน ลูกเพียงแค่ต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ พ่อได้แสดงหนทางให้แก่ลูกแล้ว พ่อพูดว่า จงมีศรัทธาว่าลูกคือดวงวิญญาณ ลูกได้รับคำแนะนำของพ่อแล้ว เวลานี้มันอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกได้จบสิ้น 84 ชาติเกิดของลูกแล้วและเวลานี้ลูกจะกลับบ้านแล้วก็จะไปและเล่นบทบาทของลูกในสวรรค์ ไม่ควรจะมีคำถามเกิดขึ้นว่า ฉันควรจะจำบาบาที่ไหน? ฉันสามารถจดจำท่านได้อย่างไร? สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกต้องจดจำพ่อ ไม่ว่าพ่อจะไปที่ไหนลูกก็ยังคงเป็นลูกของพ่อ ลูกต้องจดจำพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด เมื่อลูกนั่งอยู่ที่นี่ลูกก็มีประสบการณ์ของความปีติสุขเพราะลูกได้พบพ่อเป็นการส่วนตัวแบบเผชิญหน้า ผู้คนก็สับสนเกี่ยวกับว่าจะมีการเกิดของชีพบาบาได้อย่างไร พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมจึงเรียกว่ากลางคืนของชีวา สำหรับกฤษณะพวกเขาเข้าใจว่าการเกิดของเขาเกิดขึ้นในเวลากลางคืน แต่ไม่ใช่เรื่องของกลางคืนที่มีขีดจำกัดนี้ กลางคืนของครึ่งหนึ่งของวงจรได้มาถึงจุดสิ้นสุดและดังนั้นพ่อจึงต้องมาเพื่อก่อตั้งโลกใหม่ เป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก ลูกๆ เองก็เข้าใจเช่นกันว่าสิ่งนี้ง่ายดายมาก ลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่ง ไม่เช่นนั้นบาปจะถูกสะสมเป็นร้อยเท่า ผู้ที่เป็นเหตุของการประณามพ่อไม่สามารถได้รับสถานภาพที่สูง หากลูกทำให้พ่อถูกประณามสถานภาพของลูกก็จะถูกทำลาย ลูกต้องกลับมาอ่อนหวานอย่างยิ่ง การพูดอย่างหยาบคายไม่ใช่คุณธรรมที่สูงส่ง ลูกควรเข้าใจว่านั่นเป็นลักษณะนิสัยที่เป็นเช่นปีศาจ ลูกต้องอธิบายด้วยความรักว่า นั่นไม่ใช่คุณธรรมที่สูงส่ง ลูกๆ รู้ว่ายุคเหล็กกำลังจะมาถึงจุดจบ นี่คือยุคบรรจบพบกัน ผู้คนไม่รู้สิ่งใดเลย พวกเขากำลังนอนหลับอยู่ในการหลับใหลของกุมกัณฑ์ พวกเขาเชื่อว่าพวกเขายังคงมี 40,000 ปีและพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเรื่อยๆและมีประสบการณ์ของความสุข พวกเขาไม่เข้าใจว่าแต่ละวันพวกเขากำลังจะกลับมาตโมประธานมากขึ้นเรื่อยๆ ลูกๆมีนิมิตของการทำลายล้าง เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไปลูกจะมีนิมิตของบราห์มาและกฤษณะด้วยเช่นกัน ด้วยการไปหาบราห์มาลูกจะกลายเป็นเจ้าชายแห่งสวรรค์เหมือนผู้นั้น เหตุนี้เองที่คนทั่วไปมีนิมิตของทั้งบราห์มาและศรีกฤษณะ บางคนมีนิมิตของวิษณุแต่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้มากนักจากนิมิตนั้น ด้วยการได้นิมิตของนารายณ์พวกเขาสามารถเข้าใจบางสิ่ง เรามาที่นี่เพื่อกลายเป็นเทพ เวลานี้ลูกกำลังศึกษาบทเรียนของตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของโลก ได้มีการสอนบทเรียนแก่ลูกเพื่อที่ลูกจะสามารถมีการจดจำระลึกถึง เป็นดวงวิญญาณที่กำลังศึกษาเล่าเรียน สำนึกที่เป็นร่างกายจะถูกขจัดออกไป เป็นดวงวิญญาณที่ทำทุกสิ่ง ซันสการ์ที่ดีและไม่ดีอยู่ในดวงวิญญาณ ลูกที่สุดแสนหวานได้มาและพบพ่อหลังจาก 5,000 ปี ลูกเป็นคนเดียวกัน ลูกมีรูปลักษณะเดียวกัน ลูกคือลูกคนเดียวกันของเมื่อ 5,000 ปีที่แล้ว ลูกยังพูดด้วยเช่นกันว่าบาบาท่านคือผู้เดียวกันที่มาและพบกับเราหลังจาก 5,000 ปี และเวลานี้ท่านกำลังเปลี่ยนเราจากมนุษย์ให้กลายเป็นเทพ เราเคยเป็นเทพและแล้วก็กลายเป็นปีศาจ ลูกเคยร้องเพลงสรรเสริญเหล่าเทพและพูดถึงข้อบกพร่องของลูกเอง เวลานี้ลูกต้องกลายเป็นเทพอีกครั้งเพราะลูกต้องไปสู่โลกของเทพ ดังนั้นเวลานี้จงเพียรพยายามเป็นอย่างดีและประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง ครูก็จะบอกทุกคนให้ศึกษาเล่าเรียนและพูดว่า หากลูกสอบผ่านด้วยคะแนนที่ดีชื่อของฉันก็จะได้รับการยกย่องแล้วชื่อของเธอก็จะได้รับการยกย่องด้วยเช่นกัน ลูกๆมากมายก็พูดว่า บาบาเมื่อฉันมาหาท่านก็ไม่มีสิ่งใดปรากฏออกมาจากภายใน ฉันลืมทุกสิ่ง ทันทีที่ลูกมาหาบาบาลูกก็กลับมานิ่งเงียบ ราวกับว่าโลกนี้ได้จบสิ้นลงไปแล้วจากนั้นลูกก็จะไปสู่โลกใหม่ นั่นจะเป็นโลกใหม่ที่สวยงามมาก บางคนได้รับการพักผ่อนในดินแดนแห่งความสงบ บางคนก็ไม่ได้รับการพักผ่อนใดๆ เลย พวกเขามีบทบาทรอบด้าน อย่างไรก็ตามพวกเขาก็กลับมาหลุดพ้นจากตโมประธานและจากการสัมผัสกับความทุกข์ แล้วพวกเขาก็ได้รับความสงบและความสุขที่นั่น ดังนั้นลูกควรจะทำความเพียรพยายามเป็นอย่างดี อย่าได้คิดว่าลูกจะได้รับสิ่งใดก็ตามที่อยู่ในซะตากรรมของลูก ไม่เลย ลูกต้องทำความเพียรพยายาม สามารถเข้าใจได้ว่าอาณาจักรกำลังมีการก่อตั้งขึ้น เรากำลังก่อตั้งอาณาจักรเพื่อตนเองด้วยการทำตามศรีมัท บาบาผู้ที่ให้ศรีมัทแก่เราไม่เคยกลายเป็นราชาฯลฯ เรากลายเป็นสิ่งนั้นด้วยการทำตามศรีมัทของท่าน นี่คือสิ่งใหม่ ไม่มีใครเคยได้ยินสิ่งนี้มาก่อนหรือแม้แต่จะเห็นสิ่งนี้ ลูกๆ เข้าใจว่าเวลานี้ลูกกำลังก่อตั้งอำนาจในการปกครองของดินแดนสุขาวดีด้วยการทำตามศรีมัท เราได้เคยก่อตั้งอาณาจักรมานับครั้งไม่ถ้วน เราประกาศสิทธิ์ในสิ่งนั้นแล้วเราก็สูญเสียสิ่งนั้น วงจรนี้หมุนไปเรื่อยๆ เมื่อบาทหลวงคริสเตียนออกไปเดินพวกเขาก็ไม่แม้แต่จะมองดูคนอื่น พวกเขาเพียงแต่อยู่ในการจดจำระลึกถึงพระคริสต์ พวกเขาเดินไปรอบๆในความเงียบสงบ พวกเขามีความเข้าใจนั้น พวกเขาอยู่ในการจดจำระลึกถึงพระคริสต์อย่างมาก พวกเขาเคยมีนิมิตของพระคริสต์อย่างแน่นอน ไม่ใช่ว่าพระทั้งหมดเป็นเช่นนั้น มีกำมือเดียวจากหลายๆล้าน มันเป็นเช่นเดียวกันกับลูก เพียงกำมือเดียวจากหลายล้านที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึงเช่นนั้น เพียงแค่ทดลองสิ่งนี้แล้วมองดูอย่าได้มองดูใครอื่น ด้วยการจดจำพ่อและเฝ้าแต่ควงกงจักรแห่งการสำนึกรู้ในตนเองลูกจะมีความสุขเป็นอย่างมาก เหล่าเทพกล่าวได้ว่าสูงส่ง และมนุษย์กล่าวได้ว่าตกต่ำ ในเวลานี้ไม่มีใครเป็นเทพ มีคำกล่าวถึงบารัตว่า เป็นกลางวันครึ่งวงจรและกลางคืนครึ่งวงจร พ่อพูดว่า พ่อมาและให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน ผู้ที่เป็นของศาสนาอื่นจะมาในเวลาของตนเองเพื่อก่อตั้งศาสนาของพวกเขา ทุกคนมาที่นี่และรับมันตรานี้กลับไปกับพวกเขา นั่นคือ ลูกต้องจดจำพ่อ ผู้ที่จดจำพ่อจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงในศาสนาของพวกเขา ลูกๆ ควรทำความเพียรพยายามและเปิดพิพิธภัณฑ์หรือวิทยาลัยทางจิต เพียงแค่เขียนว่า มาและทำความเข้าใจว่าท่านจะสามารถได้รับอาณาจักรของโลกหรือสวรรค์ในหนึ่งวินาทีได้อย่างไร จดจำพ่อและลูกจะได้รับอำนาจในการปกครองของดินแดนสุขาวดี อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รักระลึกถึงและสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. ขณะที่เดินเหินและเคลื่อนไหวไปมาให้มีการจดจำระลึกถึงพ่อผู้เดียวเท่านั้น ฝึกฝนที่จะมองไม่เห็นสิ่งใดเลยในขณะที่มองดูทุกสิ่ง นั่งในสันโดษและตรวจสอบตนเองว่า ฉันได้สร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งมากแค่ไหน?

2. อย่าได้ทำการกระทำใดเช่นนั้นที่เป็นเหตุของการประณามพ่อ สร้างสมคุณธรรมที่สูงส่ง ให้คงอยู่ในสติปัญญาของลูกว่า เวลานี้ฉันต้องกลับบ้านแล้วไปสู่อาณาจักร

พร:
ขอให้ลูกได้รับผลที่มีพลังด้วยการเพิ่มความปรารถนาดีของทุกคนเข้าไปในงานรับใช้และกลายเป็นตัวของความสำเร็จ

ไม่ว่างานรับใช้อะไรก็ตามที่ลูกทำ ให้สิ่งนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกของความร่วมมือของทุกดวงวิญญาณ ด้วยความรู้สึกของความสุขและความปรารถนาดี และทุกงานจะประสบความสำเร็จอย่างง่ายดาย เช่นเดียวกันกับในสมัยก่อน เมื่อมีใครบางคนไปทำงานพิเศษบางอย่าง เขาจะไปพร้อมได้รับพรของทุกคนในครอบครัว ดังนั้นมีความจำเป็นจะต้องเพิ่มเติมสิ่งนี้ในงานรับใช้ในปัจจุบัน ก่อนที่จะเริ่มต้นงานใด รับความปรารถนาดีและความรู้สึกที่บริสุทธิ์ของทุกคน เติมเต็มตนเองด้วยพลังของความพอใจของทุกคนและแล้วเมื่อนั้นผลที่มีพลังจะปรากฏออกมา

คติพจน์:
เช่นที่พ่อพูด “ ขอรับ เจ้านาย” “Yes, My lord” ในทำนองเดียวกัน เมื่อลูกพูดว่า “ ขอรับ เจ้านาย ขอรับ เจ้านาย” “Yes, my Lord! Yes, my Lord!” และลูกจะสะสมบุญ