06.11.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน เวลานี้ลูกอยู่บนฝั่งและต้องข้ามไปอีกฝั่ง
จงเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน
คำถาม:
ด้วยการจดจำประเด็นใดที่สภาพจิตของลูกจะไม่ไหวหวั่นสั่นคลอน?
คำตอบ:
อดีตคืออดีต
เลิกกังวลเกี่ยวกับอดีต แต่จงก้าวหน้าต่อไปเรื่อยๆ เฝ้าแต่มองที่ผู้เดียวอยู่เสมอ
แล้วสภาพจิตของลูกจะไม่ไหวหวั่นสั่นคลอน
เวลานี้ลูกได้ออกจากยุคเหล็กที่มีขีดจำกัดแล้วเหตุใดลูกถึงหันกลับไป?
สติปัญญาของลูกไม่ควรจะถูกดึงไปด้วยสิ่งเหล่านั้น นี่คือการศึกษาที่ละเอียดอ่อนมาก
โอมชานติ
วันเปลี่ยนไปและเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ลองคิดดูว่า: เวลาผ่านไปจากยุคทองจนถึงตอนนี้
ซึ่งเป็นตอนสิ้นสุดของยุคเหล็ก แล้วลูกอยู่บนฝั่ง วงจรของยุคทอง ยุคเงิน ยุคทองแดง
และยุคเหล็กเป็นเหมือนกับแบบจำลอง โลกนี้กว้างใหญ่มาก
เวลานี้ลูกๆเข้าใจถึงแบบจำลองนี้แล้ว
ก่อนหน้านี้ลูกไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นช่วงปลายของยุคเหล็ก ขณะนี้ลูกๆ
เข้าใจถึงสิ่งนี้แล้ว ดังนั้นสติปัญญาของลูกควรจะวนไปรอบวงจรจากยุคทองจนถึงเวลานี้
มาและยืนอยู่บนฝั่งของการสิ้นสุดของยุคเหล็ก
ลูกควรเข้าใจว่าเวลายังคงเดินไปเรื่อยๆเหมือนเข็มนาฬิกา
และวงจรของละครยังคงหมุนต่อไป ตอนนี้ละครยังคงเหลืออยู่อีกเท่าไหร่?
ตอนนี้เหลืออยู่เพียงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ลูกไม่รู้ถึงสิ่งนี้
พ่อได้บอกลูกว่าเวลานี้เหลือเพียงมุมเล็กๆ
มีเวลาเหลือน้อยมากก่อนที่ลูกจะจากโลกนี้ไปยังอีกโลกหนึ่ง
เวลานี้ลูกได้รับความรู้นี้แล้ว
เราได้วนไปรอบวงจรจากยุคทองและเวลานี้ก็คือตอนสิ้นสุดของยุคเหล็ก
เวลานี้เราต้องกลับบ้าน มีประตูทางเข้าและทางออก มันเหมือนกันกับที่นี่
ลูกๆควรอธิบายว่าเวลานี้ลูกเหลือชายฝั่งเพียงเล็กน้อย
นี่คือยุคบรรจบพบกันที่สูงส่งที่สุด ตอนนี้เรากำลังยืนอยู่บนฝั่ง
มีเวลาเหลือน้อยมาก ความผูกพันยึดมั่นของเราต่อโลกเก่านี้ต้องถูกขจัดออกไปเวลานี้
เวลานี้เราต้องไปสู่โลกใหม่ ลูกได้รับคำอธิบายที่ง่ายมาก
เก็บสิ่งนี้ไว้ในสติปัญญาของลูก ลูกควรหมุนวงจรในสติปัญญาของลูกต่อไปเรื่อยๆ
ลูกไม่ได้อยู่ในยุคเหล็กอีกต่อไป ลูกได้ออกจากด้านนั้นมาแล้ว
ดังนั้นเมื่อลูกได้จากโลกเก่าไปแล้ว ทำไมลูกต้องจดจำสิ่งที่อยู่ในด้านนั้น?
เวลานี้เราอยู่ในยุคบรรจบพบกันที่สูงส่งที่สุด แล้วทำไมเราต้องมองหันกลับไป?
เหตุใดโยคะของสติปัญญาของเราจึงเชื่อมโยงอยู่กับโลกที่มีกิเลส?
สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก
บาบารู้ว่าลูกบางคนไม่เข้าใจแม้เพียงเล็กน้อย! ทันทีที่พวกเขาได้ยินบางสิ่ง
พวกเขาก็ลืมสิ่งนั้น! ลูกต้องไม่มองย้อนกลับไป! ใช้สติปัญญาของลูกสำหรับทุกสิ่ง
เรากำลังข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่ง แล้วทำไมเราต้องหันกลับไปมองอีก? อดีตคืออดีต!
พ่อพูด: พ่ออธิบายประเด็นที่ละเอียดอ่อนเช่นนั้นแก่ลูก ถึงอย่างนั้นทำไมลูกๆ
ถึงเฝ้าแต่หันกลับไปมองอยู่เรื่อยๆ? หัวของลูกยังคงหันไปทางยุคเหล็ก พ่อพูดว่า:
หันศีรษะของลูกมาทางนี้ โลกเก่านั้นไม่มีประโยชน์สำหรับลูกอีกต่อไป
บาบาเป็นแรงบันดาลใจให้แก่ลูกที่จะวางเฉยต่อโลกเก่า โลกใหม่อยู่เบื้องหน้า
ลูกต้องวางเฉยกับโลกเก่า เพียงแค่คิดว่า: สภาพจิตของเราเป็นเช่นนั้นหรือไม่?
พ่อพูดว่า: อดีตคืออดีต เลิกจดจำอดีต มีความปรารถนาใดๆ ในโลกเก่า
เวลานี้ลูกมีเพียงความปรารถนาที่สูงส่งเดียวที่จะไปยังดินแดนแห่งความสุข
เพียงแค่เก็บดินแดนแห่งความสุขไว้ในสติปัญญาของลูก ลูกจะหันหลังกลับไปทำไม?
อย่างไรก็ตาม ลูกหลายคนก็หันหลังกลับ เวลานี้ลูกอยู่ในยุคบรรจบพบกันที่สูงส่งที่สุด
ลูกต้องเคลื่อนออกไปจากโลกเก่า นี่คือสิ่งที่ต้องเข้าใจ
ลูกต้องไม่มายืนหยุดนิ่งในที่ใด ห้ามได้มองไปที่ไหน! เลิกจดจำอดีต พ่อพูดว่า:
จงเคลื่อนไปข้างหน้าต่อไปและเลิกหันหลังกลับไปมอง
เฝ้าแต่มองไปในทิศทางเดียวเท่านั้น
แล้วเมื่อนั้นสภาพของลูกจะไม่ไหวหวั่นสั่นคลอนและมั่นคง
ด้วยการมองย้อนกลับไปด้านนั้นเรื่อยๆ ลูกก็จะยังคงจดจำเพื่อนฝูงและญาติมิตรของลูก
ฯลฯ ของโลกเก่าอยู่เรื่อยๆ มันตามลำดับกันไป
วันนี้ใครบางคนก็กำลังดำเนินไปอย่างดีมาก และพรุ่งนี้เขาก็ล้มลง และรู้สึกท้อแท้
มีลางร้ายเช่นนั้นที่พวกเขาไม่รู้สึกอยากฟังมุรลี ลองคิดดูสิ!
มันเกิดขึ้นเช่นนี้ใช่หรือไม่? พ่อพูดว่า: เวลานี้ลูกกำลังยืนอยู่ที่จุดบรรจบกัน
ดังนั้นลูกควรที่จะมองตรงไปข้างหน้า
เมื่อลูกจดจำว่าโลกใหม่นั้นอยู่เบื้องหน้าเท่านั้นที่ลูกจะมีความสุข
เวลานี้ลูกอยู่ในระยะที่ได้ยินเสียงเรียกกันได้ กล่าวกันว่า:
เวลานี้เราสามารถเห็นต้นไม้ในแผ่นดินของเรา หากลูกร้องเรียก
พวกเขาจะสามารถได้ยินลูกได้อย่างเร็วมาก
การอยู่ในระยะที่ได้ยินเสียงเรียกหมายถึงพวกเขาอยู่เบื้องหน้าลูก
ทันทีที่ลูกจดจำเทพ พวกเขาก็จะมา ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่มา
ผู้ที่มาจากครอบครัวของสามีของลูกเคยมาที่อาณาเขตที่ละเอียดอ่อนก่อนหน้านี้หรือไม่?
เวลานี้ผู้ที่มาจากบ้านพ่อแม่ของลูกและผู้ที่มาจากบ้านของสามีมารวมด้วยกัน
ถึงอย่างนั้นในขณะที่เคลื่อนไหวไป ลูกบางคนก็ลืม
โยคะของสติปัญญาของพวกเขาก็หันกลับไป พ่อพูดว่า: นี่คือชาติเกิดสุดท้ายของลูกทุกคน
ลูกต้องไม่หันหลังกลับไป ลูกต้องไปสู่อีกด้านหนึ่ง
ลูกต้องข้ามจากฝั่งนี้ไปยังอีกฝั่งหนึ่ง ความตายก็ใกล้เข้ามาเช่นกัน
ลูกเพียงแค่ต้องก้าวไปอีกหนึ่งก้าว! เมื่อเรือถึงฝั่ง
ลูกต้องก้าวหนึ่งก้าวไปยังฝั่งนั้น ลูกๆ ต้องยืนอยู่บนฝั่ง
มันอยู่ในสติปัญญาของลูกดวงวิญญาณว่าลูกกำลังจะไปยังบ้านที่แสนหวานของลูก
ถ้าหากว่าลูกจดจำสิ่งนี้ได้อย่างมีความสุข มันก็จะทำให้ลูกไม่ไหวหวั่นสั่นคลอน
ไตร่ตรองมหาสมุทรแห่งความรู้ต่อไปเรื่อยๆ นี่คือเรื่องของสติปัญญา
เราดวงวิญญาณกำลังจากไป เวลานี้เราอยู่ใกล้มาก ในระยะที่ได้ยินเสียงเรียกกันได้
เวลาเหลือน้อยมาก นี่เรียกว่าการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง ลูกลืมสิ่งนี้
ลูกลืมแม้กระทั่งเขียนชาร์ทของตนเอง วางมือบนหัวใจของลูกและถามตนเองว่า:
สภาพของฉันนั้นหมือนกับที่บาบาอธิบายว่าอยู่ในระยะที่ได้ยินเสียงเรียกกันหรือไม่?
ต้องมีเพียงการจดจำระลึกถึงบาบาในสติปัญญาของลูกเท่านั้น
บาบาสอนการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงในวิธีต่างๆ มากมายแก่ลูก
คงอยู่ในความซาบซึ้งของการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง เท่านั้นเอง
เวลานี้เราต้องกลับไป ความสัมพันธ์ทั้งหมดของที่นี่ไม่จริงแท้
ความสัมพันธ์ในยุคทองนั้นเป็นจริงแท้ มองดูตนเองว่าลูกกำลังยืนอยู่ที่ใด
เก็บรักษาวงจรนี้ตั้งแต่ยุคทองเป็นต้นไปไว้ในสติปัญญาของลูก
ลูกคือผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง ตั้งแต่ยุคทองลูกได้วนไปรอบวงจรแล้ว
และตอนนี้ยืนอยู่บนฝั่ง นั่นเป็นระยะที่ได้ยินเสียงเรียกใช่ไหม?
ลูกบางคนสูญเสียเวลาอย่างมาก พวกเขาอยู่ในการจดจำระลึกถึงแทบจะไม่ถึงห้าถึงสิบนาที
ลูกต้องกลายเป็นผู้ที่ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองตลอดทั้งวัน
อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น บาบาอธิบายแก่ลูกในหลายๆวิธีที่แตกต่างกัน
นี่หมายถึงถึงดวงวิญญาณ สติปัญญาของลูกควรจะควงวงจรอย่างต่อเนื่อง
เหตุใดการจดจำระลึกถึงจึงไม่คงอยู่ในสติปัญญาของลูก? เวลานี้เรายืนอยู่บนฝั่ง
ทำไมลูกไม่รักษาฝั่งไว้ในสติปัญญาของลูก?
เมื่อลูกรู้ว่าลูกกำลังกลายเป็นผู้ที่สูงส่งที่สุด จงไปยืนอยู่บนฝั่ง
เคลื่อนต่อไปเรื่อยๆเหมือนตัวไร (รอบวงจรอย่างช้าๆ) ทำไมลูกไม่ฝึกฝนสิ่งนี้?
ทำไมลูกไม่เก็บวงจรไว้ในสติปัญญาของลูก? นี่คือกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
บาบายังคงอธิบายวงจรทั้งหมดต่อไปตั้งแต่ตอนเริ่มต้น สติปัญญาของลูกควรวนไปรอบวงจร
และมายืนอยู่บนฝั่ง ไม่ควรจะมีความซับซ้อนภายนอกใดๆ หรืออิทธิพลของบรรยากาศภายนอก
ในแต่ละวัน ลูกๆต้องเข้าไปสู่ความนิ่งเงียบ ลูกต้องไม่เสียเวลาของลูก!
ลืมโลกเก่าและเชื่อมโยงโยคะของสติปัญญาของลูกกับความสัมพันธ์ใหม่ หากลูกไม่มีโยคะ
บาปของลูกจะถูกตัดออกไปได้อย่างไร? ลูกรู้ว่าโลกนี้กำลังจะสิ้นสุดลง
แบบจำลองนี้เล็กมาก! โลกนี้มีระยะเวลา 5,000 ปี มีแบบจำลองของสวรรค์ในอัชเมียร์
แต่ผู้คนเหล่านั้นจดจำสวรรค์ได้หรือไม่? พวกเขารู้อะไรเกี่ยวกับสวรรค์?
พวกเขาเชื่อว่าสวรรค์จะมาหลังจาก 40,000 ปี พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ:
ขณะที่ลูกทำทุกสิ่งในโลกนี้ จงเก็บไว้ในสติปัญญาของลูกว่าโลกนี้กำลังถึงจะสิ้นสุดลง
เวลานี้เราต้องกลับบ้าน เวลานี้เรากำลังยืนอยู่ที่ตอนสิ้นสุด
ทุกย่างก้าวที่เราเดินเหมือนกับตัวไร (เคลื่อนไหวอย่างช้ามาก)
จุดหมายปลายทางนั้นสูงมาก พ่อรู้ถึงจุดหมายปลายทาง พร้อมกับพ่อยังมีดาด้าด้วย
ในเมื่อผู้เดียวนั้นอธิบาย แล้วผู้นี้ไม่สามารถอธิบายได้หรือ?
ผู้เดียวนี้ฟังท่านด้วยเช่นกัน ผู้เดียวนี้จะไม่ไตร่ตรองมหาสมุทรของความรู้หรือ?
พ่อเฝ้าแต่ให้ประเด็นแก่ลูกเพื่อไตร่ตรอง ไม่ใช่ว่า(บราห์มา) บาบาจะอยู่ข้างหลังมาก
เขาเพียงแค่อยู่ข้างหลังพ่อเหมือนกับหางของพ่อ แล้วเขาจะอยู่ข้างหลังได้อย่างไร?
ลูกต้องซึมซับสิ่งที่ลึกล้ำเหล่านี้ทั้งหมด สละละทิ้งความไม่ระมัดระวัง!
ลูกมาที่นี่มาหาบาบาหลังจากผ่านไป 2 ปี
พวกเขาจำได้หรือไม่ว่าพวกเขาอยู่ใกล้ที่พวกเขานั้นกำลังยืนอยู่บนฝั่ง?
เวลานี้เราต้องกลับบ้าน ลูกต้องการอะไรอีกหากลูกมีสภาพเช่นนั้น?
บาบาได้อธิบายว่ามีการใช้คำ “มงกุฎสองชั้น” แต่ไม่มีมงกฎแห่งแสงที่นั่น
นั่นเป็นเพียงสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์
รัศมีของแสงมีการแสดงไว้ในรูปภาพของผู้ก่อตั้งศาสนาอย่างแน่นอน
เพราะพวกเขาปราศจากกิเลสและสะโตประทาน จากนั้นพวกเขาก็กลายเป็นราโจและตาโม
เวลานี้ลูกได้รับความรู้ และแล้วลูกควรมีความซาบซึ้งกับสิ่งนี้
แม้ว่าลูกจะอยู่ในโลกนี้ แต่สติปัญญาของลูกควรจะเชื่อมโยงในโยคะที่นั่น
ลูกต้องเติมเต็มความรับผิดชอบของลูกที่นี่ ผู้ที่เป็นของสกุลนี้จะปรากฏตัวออกมา
ต้นอ่อนจะต้องถูกปลูกขึ้นมา
ผู้ที่เป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปจะมาอย่างแน่นอนไม่ช้าก็เร็ว
ผู้ที่มาทีหลังจะไปข้างหน้าผู้ที่มาก่อนหน้านี้
สิ่งนี้จะเกิดขึ้นต่อไปเรื่อยๆจนเวลาสุดท้าย
ผู้ที่มาใหม่จะไปล้ำหน้าคนเก่าอย่างรวดเร็ว
การสอบอยู่บนพื้นฐานของการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง แม้ว่าบางคนอาจจะมาช้า
แต่ถ้าเขาเฝ้าแต่ไม่ว่างเว้นอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงและทิ้งสิ่งอื่นทั้งหมด
- เขาต้องกิน แต่หากเขาอยู่ในการจดจำระลึกถึงอย่างดีมาก
ก็จะไม่มียาอาหารบำรุงอื่นใดเป็นเหมือนความสุข
เพียงแค่ความใส่ใจเดียวที่ลูกควรมีคือการกลับบ้าน ลูกได้รับโชคของอาณาจักรสำหรับ 21
ชาติเกิด ปรอทของความสุขสำหรับผู้ที่ถูกล็อตเตอรี่จะขึ้นสูง
ลูกต้องทำความเพียรพยายามอย่างมาก สิ่งนี้รู้ได้ว่าเป็นชาติเกิดสุดท้ายที่แสนล้ำค่า
สัมผัสกับความสุขอย่างมากที่ได้อยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
หนุมานมั่นคงด้วยการทำความเพียรพยายามเช่นกัน กองฟางจะถูกเผาไหม้
อาณาจักรของราวันจะถูกเผาไหม้ พวกเขาเพียงแค่สร้างเรื่องราวขึ้นมา
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายสิ่งที่จริงแท้แก่ลูก อาณาจักรของราวันจะสิ้นสุดลง
นี่คือสิ่งที่รู้กันว่าการมีสติปัญญาที่มั่นคง
เวลานี้เรากำลังอยู่ในระยะที่ได้ยินเสียงเรียกกันได้และกำลังจะกลับบ้าน
ทำความเพียรพยายามที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึงนี้ แล้วปรอทของความสุขของลูกจะสูงขึ้น
ช่วงชีวิตของลูกจะยาวนานยิ่งขึ้นด้วยพลังโยคะ
คุณธรรมที่สูงส่งที่ลูกซึมซับเวลานี้จะคงอยู่กับลูกไปอีกครึ่งวงจร
ลูกได้ทำความเพียรพยายามอย่างมากในชาติเกิดเดียวนี้ที่ลูกจะกลายเป็นเช่นลักษมีและนารายณ์
ดังนั้นลูกควรจะทำความเพียรพยายามอย่างมากขนาดนั้น เลิกทำความผิดใดๆ
หรือสูญเสียเวลาในสิ่งนี้ ผู้ที่ทำบางสิ่งจะได้รับรางวัลของสิ่งนั้น
พ่อเฝ้าแต่ให้การสอนแก่ลูก ลูกเข้าใจว่าลูกกลายเป็นนายของโลกในทุกวงจร
ลูกได้แสดงความมหัศจรรย์ในเวลาอันสั้นเช่นนั้น! ลูกเปลี่ยนทั้งโลก
นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับพ่อ ท่านทำสิ่งนี้ทุกวงจร พ่อพูดว่า:
ขณะที่เดินและเคลื่อนไหวไปมา ขณะที่รับประทานอาหารและดื่ม
ให้เชื่อมโยงโยคะของสติปัญญาของลูกกับพ่อ พ่อนั่งที่นี่และอธิบายประเด็นต่างๆ
ที่แฝงตัวเหล่านี้แก่ลูกๆ เฝ้าแต่ทำให้สภาพของลูกดีมาก มิฉะนั้น
ลูกจะไม่สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้ ลูกๆ
ยังคงทำความเพียรพยายามอย่างต่อเนื่องตามลำดับกันไป
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าลูกกำลังยืนอยู่บนฝั่ง เหตุใดลูกจึงมองย้อนกลับไป?
ลูกต้องเฝ้าแต่ก้าวไปข้างหน้าอยู่เสมอ
จำเป็นต้องมีการสำรวจตรวจสอบตนเองอย่างมากสำหรับสิ่งนี้
ด้วยเหตุนี้จึงมีตัวอย่างของเต่า ตัวอย่างทั้งหมดเหล่านี้ ฯลฯ เป็นไปเพื่อลูก
ซันยาสซีคือหฐโยคี พวกเขาไม่สามารถสอนราชาโยคะแก่ลูกได้
เมื่อผู้คนเหล่านั้นได้ยินลูก พวกเขาจะคิดว่าลูกกำลังดูหมิ่นพวกเขา
เหตุนี้เองลูกต้องเขียนสิ่งเหล่านี้อย่างมียุทธวิธีมากๆ
ไม่มีใครนอกจากพ่อที่สามารถสอนราชาโยคะแก่ลูกได้ ลูกต้องพูดอ้อมๆ
เพี่อไม่ให้พวกเขาขุ่นมัวไม่พอใจ ลูกต้องมีปฏิสัมพันธ์ด้วยทักษะทางการทูต
เพื่อที่งูถูกฆ่าตายแต่ไม่ทำให้ไม้หัก มีความรักต่อครอบครัวของลูก
แต่เชื่อมโยงโยคะของสติปัญญาของลูกกับพ่อผู้เดียว
ลูกรู้ว่าเวลานี้ลูกกำลังทำตามคำแนะนำและแนวทางของผู้เดียว
คำแนะนำและแนวทางเหล่านี้เพื่อการกลายเป็นเทพ
สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เรียกว่าคำแนะนำและแนวทางที่ไม่มีการแบ่งแยก ลูกๆ
ต้องกลายเป็นเทพ ลูกได้กลายเป็นสิ่งนี้กี่ครั้งแล้ว? นับครั้งไม่ถ้วน!
เวลานี้ลูกอยู่ในยุคบรรจบพบกัน นี่คือชาติเกิดสุดท้ายของลูก เวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน
เหตุใดลูกจึงหันกลับไปมอง? แม้ว่าลูกจะหันหลังกลับไป ลูกก็ต้องอยู่อย่างมั่นคงมาก
ห้ามลืมจุดหมายปลายทางของลูก! ลูกคือนักรบที่กล้าหาญผู้เอาชนะมายา
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าวงจรแห่งชัยชนะและความพ่ายแพ้นี้ยังคงหมุนต่อไป
ความรู้ของบาบานี้แสนมหัศจรรย์! ลูกรู้ถึงสิ่งนี้มาก่อนหรือไม่?
ลูกแต่ละคนต้องพิจารณาตนเองว่าเป็นจุด
บทบาททั้งหมดถูกบันทึกอยู่ในจุดที่แสนเล็กเช่นนั้น และวงจรนี้ยังคงหมุนต่อไป
เป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มาก!
ลูกเพียงแค่พูดว่ามันเป็นความมหัศจรรย์แล้วก็ทิ้งไว้อย่างนั้น อัจชะ...
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ห้ามหันกลับไปหรือมองไปข้างหลัง เลิกกลับมาหยุดนิ่งไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
เฝ้าแต่มองดูพ่อผู้เดียวและทำให้สภาพของลูกมั่นคง
2.
รักษาไว้ในสติปัญญาของลูกว่าเวลานี้ลูกยืนอยู่บนฝั่ง ลูกต้องกลับบ้าน
ดังนั้นจงหยุดความไม่ระมัดระวัง! ทำความเพียรพยายามที่แฝงตัวที่จะสร้างสภาพเช่นนั้น
พร:
ขอให้ลูกละวาง
มีความรัก และเป็นอิสระจากความคิดอื่นๆ และได้รับความรักจากหัวใจของทุกคน
ลูกๆ
ที่มีคุณธรรมการละวางและมีความรัก
และมีคุณสมบัติพิเศษของการเป็นอิสระจากความคิดอื่นๆ
นั่นคือผู้ที่มีพรนี้เป็นที่รักของทุกคน นั่นเป็นเพราะด้วยการอยู่อย่างละวาง
พวกเขาจึงได้รับความรักของทุกคนจากหัวใจโดยอัตโนมัติ
ด้วยสภาพที่มีพลังของพวกเขาในการเป็นอิสระจากความคิดอื่นๆ
และกรรมที่สูงส่งของพวกเขา พวกเขาจึงกลายเป็นเครื่องมือในการรับใช้มากมาย
ดังนั้นพวกเขาจึงอยู่อย่างพอใจและพวกเขายังให้ประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วยเช่นกัน
พวกเขาได้รับความสำเร็จในทุกงานที่ทำโดยอัตโนมัติ
คติพจน์:
คำเดียว "บาบา"
คือกุญแจสู่สมบัติที่มีค่าทั้งหมด ดูแลกุญแจนี้อย่างระมัดระวัง
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
เพิ่มการฝึกฝนสภาพปราศจากร่าง(ashariri and videhi)
ลูกจะสามารถกลับมาละวางจากเครื่องแต่งกายของลูกในหนึ่งวินาทีเมื่อไม่มีความแน่นของสันสการ์ใดๆ
เมื่อมีบางสิ่งติดขัด ก็ยากที่จะคลายออก เมื่อมีความหลวม
ก็ง่ายที่จะกลับมาถูกแยกออกจากกัน เช่นเดียวกัน
หากไม่มีความง่ายในสันสการ์ของลูกใดๆ
และแล้วลูกก็จะไม่สามารถสัมผัสการอยู่อย่างปราศจากร่าง
หรือการอยู่อย่างง่ายดายและตื่นตัว