08.06.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน บาปของลูกได้รับการปลดเปลื้องด้วยการจดจำระลึกถึง ไม่ใช่ด้วยการเข้าฌาน
การเข้าฌานคือเกมที่มีค่าไม่กี่สตางค์เท่านั้น
ดังนั้นอย่าได้มีความปรารถนาใดๆที่จะไปเข้าฌาน
คำถาม:
พ่อให้ลูกทุกคนระมัดระวังสิ่งหนึ่งเกี่ยวกับอะไร
เพื่อช่วยให้ลูกปลอดภัยจากมายาในรูปแบบต่างๆ?
คำตอบ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน อย่าได้มีความปรารถนาใดๆที่จะเข้าฌาน
ความรู้และโยคะนี้ไม่มีการเชื่อมโยงกับการเข้าฌาน สิ่งหลักคือการศึกษาเล่าเรียนนี้
บางคนเข้าฌานและพูดว่า “มาม่าเข้ามาในฉัน” หรือ “บาบาเข้ามาในฉัน”
สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดเป็นความคิดที่ละเอียดอ่อนของมายาที่ลูกจะต้องระมัดระวังอย่างมาก
มายาเข้ามาในลูกๆมากมายและทำให้พวกเขากระทำผิด ดังนั้นอย่าได้มีความปรารถนาใดๆ
ที่จะเข้าฌาน
โอมชานติ
ลูกๆ ทางจิตที่สุดแสนหวาน, ลูกเข้าใจแล้วว่า,
ด้านหนึ่งคือความเลื่อมใสศรัทธาและอีกด้านหนึ่งคือความรู้นี้
มีความเลื่อมใสศรัทธาอยู่มากมาย และมีผู้คนมากมายที่สอนสิ่งนั้นแก่ลูก
คัมภีร์และมนุษย์ก็สอนสิ่งนั้นแก่ลูก ที่นี่ลูกไม่มีทั้งคัมภีร์และมนุษย์ใดๆ
ที่นี่เป็นพ่อทางจิตผู้เดียวที่กำลังสอนและกำลังอธิบายแก่ลูกดวงวิญญาณ
เป็นดวงวิญญาณที่ดูดซับทุกสิ่ง พ่อสูงสุด, ดวงวิญญาณสูงสุดมีความรู้ทั้งหมดนี้
ท่านมีความรู้ของวงจรของ 84 ชาติเกิด
และเหตุนี้เองท่านจึงสามารถเรียกได้ว่าเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองด้วยเช่นกัน
ท่านกำลังทำให้เราลูกๆกลายเป็นผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
บาบาอยู่ในร่างของบราห์มาและดังนั้นท่านสามารถเรียกว่าเป็นบราห์มินเช่นกัน
เราลูกๆของท่านได้กลายเป็นบราห์มินเช่นกันที่ต่อมากลายเป็นเทพ
เวลานี้พ่อนั่งที่นี่และสอนลูกถึงการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
ไม่มีเรื่องของหะฐะโยคะในสิ่งนี้ ผู้คนเหล่านั้นเข้าฌานด้วยหะฐะโยคะ
ไม่มีความยิ่งใหญ่ใดในการเข้าฌาน การเข้าฌานคือเกมที่มีค่าไม่กี่สตางค์เท่านั้น
ลูกต้องไม่พูดกับใครว่าลูกเข้าฌานเพราะทุกวันนี้ผู้คนมากมายในทุกหนแห่งในต่างประเทศก็เข้าฌาน
ด้วยการเข้าฌาน, พวกเขาไม่ได้รับประโยชน์อะไรและลูกก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร
บาบาให้ความเข้าใจแก่ลูกแล้วว่าไม่มีทั้งการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงหรือความรู้ใดๆอยู่ในฌาน
ผู้ที่เข้าฌานจะไม่ฟังความรู้นี้และบาปของพวกเขาก็จะไม่ได้รับการปลดเปลื้อง
ฌานไม่ได้มีความสำคัญใดๆ ลูกๆมีโยคะ, แต่นั่นไม่เรียกว่าเป็นการเข้าฌาน
บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องด้วยการจดจำระลึกถึง
บาปจะไม่สามารถได้รับการปลดเปลื้องด้วยการเข้าฌาน บาบาเตือนลูก:
ลูกๆอย่าได้มีความสนใจใดๆที่จะเข้าฌาน ลูกรู้ว่าซันยาสซีเหล่านั้น ฯลฯ
จะได้รับความรู้นี้เมื่อถึงเวลาของการทำลายล้าง
แม้ว่าลูกอาจจะเฝ้าแต่เชื้อเชิญพวกเขา ความรู้นี้ก็จะไม่เข้าไปในไห (สติปัญญา)
ของพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว พวกเขาจะมาเมื่อพวกเขาเห็นการทำลายล้างอยู่เบื้องหน้า
แล้วพวกเขาจะเข้าใจว่าความตายกำลังจะมาถึง
เมื่อพวกเขาได้เห็นความตายกำลังเข้ามาใกล้, พวกเขาก็จะเชื่อลูก
บทบาทของพวกเขาอยู่ในเวลาสุดท้าย
ลูกพูดว่าเวลานี้การทำลายล้างกำลังจะมาถึงและความตายต้องมา
ผู้คนคิดว่าลูกกำลังพูดโกหก ต้นไม้ของลูกเติบโตอย่างช้าๆ
ลูกเพียงแต่ต้องบอกกับซันยาสซีว่า ให้จดจำพ่อ
พ่อได้อธิบายแล้วด้วยเช่นกันว่าลูกต้องไม่หลับตา
หากลูกหลับตาแล้วลูกจะสามารถเห็นพ่อได้อย่างไร?
เราคือดวงวิญญาณและกำลังนั่งอยู่เบื้องหน้าพ่อสูงสุด, ดวงวิญญาณสูงสุด
ซึ่งไม่สามารถมองเห็นท่านได้, แต่เรามีความรู้นี้อยู่ในสติปัญญา ลูกๆ
เข้าใจว่าพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุดกำลังสอนเราด้วยการค้ำจุนของร่างนี้
ไม่มีเรื่องของการเข้าฌาน ฯลฯ การเข้าฌานไม่ใช่เรื่องใหญ่ การออฟเฟอร์โบ๊ค ฯลฯ
ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร ลูก (ผู้นำสาสน์)
ได้กลายเป็นผู้รับใช้และกลับมาหลังจากที่ออฟเฟอร์โบ๊คแล้ว
เป็นเหมือนกับผู้รับใช้ที่รับใช้บุคคลสำคัญด้วยอาหาร
ลูกเช่นกันเป็นผู้รับใช้ผู้ที่ออฟเฟอร์โบ๊คแก่เทพ พวกเขาคือเทวดานางฟ้า
ลูกเห็นมาม่าและบาบาที่นั่น
ภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์พร้อมนั้นคือเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูก
ใครทำให้พวกเขากลายเป็นเทวดานางฟ้าเช่นนั้น? การเข้าฌานไม่ใช่สิ่งใหญ่
เช่นที่ชีพบาบากำลังสอนลูกที่นี่ ในทำนองเดียวกัน, ที่นั่นเช่นกัน
ชีพบาบาก็จะอธิบายบางสิ่งให้แก่ลูกผ่านผู้นี้
ลูกเพียงแต่ต้องรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นในอาณาเขตที่ละเอียดอ่อน
แต่ลูกต้องไม่ให้ความสำคัญใดๆกับการเข้าฌาน ฯลฯ
การสาธิตการเข้าฌานนั้นคือความเป็นเด็กเช่นกัน บาบาเตือนทุกคน: อย่าได้เข้าฌาน
มายามักจะแทรกแซงในสิ่งนี้เช่นกัน
นี่คือการศึกษาเล่าเรียนที่พ่อมาและสอนลูกทุกๆวงจร ในเวลานี้คือยุคบรรจบพบกัน
ลูกต้องได้รับการโยกย้าย ลูกกำลังเล่นบทบาทของลูกตามแผนของละคร
มีคำยกย่องบทบาทของลูก พ่อมาและสอนลูกตามละคร
ลูกต้องศึกษาเล่าเรียนกับพ่ออีกครั้งหนึ่งและเปลี่ยนจากมนุษย์กลายเป็นเทพอย่างแน่นอน
ลูกๆ ลูกมีความสุขอย่างมากมายในสิ่งนี้ เวลานี้เรารู้จักพ่อและตอนเริ่ม,
ตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้าง ลูกควรจะมีความสุขอย่างมากที่ได้รับคำสอนจากพ่อ
ลูกศึกษาเล่าเรียนเพื่อไปโลกใหม่
ที่นั่นเป็นอาณาจักรของเทพและดังนั้นลูกต้องศึกษาเล่าเรียนในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดอย่างแน่นอน
ลูกได้รับการปลดปล่อยจากความทุกข์นี้แล้วเข้าไปสู่ความสุข ที่นี่เพราะลูกตโมประธาน,
ลูกจึงล้มป่วย ฯลฯ ความเจ็บป่วยเหล่านี้จะจบสิ้นลง
สิ่งหลักคือการศึกษาเล่าเรียนที่ซึ่งไม่มีการเชื่อมโยงใดๆกับการเข้าฌาน ฯลฯ
นั่นไม่ใช่สิ่งใหญ่ ในหลายสถานที่
บางคนเข้าฌานและพวกเขาพูดว่ามาม่าได้มาหรือบาบาได้มา พ่อพูดว่า
ทั้งหมดนั้นไม่มีอะไรเลย พ่ออธิบายเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น:
ลูกมีสำนึกที่เป็นร่างมาถึงครึ่งหนึ่งของวงจร
เวลานี้จงกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
สิ่งนี้เรียกว่าการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง ด้วยการเรียกสิ่งนั้นว่าโยคะ,
ลูกก็ไม่สามารถพิสูจน์ว่าเป็นการจาริกแสวงบุญ ลูกๆ
ดวงวิญญาณต้องไปจากที่นี่และกลับมาสโตประธานจากตาโมประธาน
เวลานี้ลูกอยู่ในการจาริกแสวงบุญ โยคะของพวกเขาไม่มีการจาริกแสวงบุญใดๆในนั้น
มีหะฐะโยคีมากมาย นั่นคือหะฐะโยคะ ในขณะที่นี่คือการจดจำระลึกถึงพ่อ พ่อพูดว่า ลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน, พิจารณาว่าตนเป็นดวงวิญญาณ ไม่มีใครอื่นที่เคยอธิบายในลักษณะนี้
นี่คือการศึกษาเล่าเรียน เมื่อลูกกลายเป็นลูกของพ่อ
ลูกต้องศึกษาเล่าเรียนกับพ่อแล้วสอนผู้อื่นด้วยเช่นกัน บาบาพูดว่า
ให้เปิดพิพิธภัณฑ์และผู้คนจะมาหาลูกด้วยตัวเขาเอง
ลูกไม่ต้องยุ่งยากลำบากที่จะเชื้อเชิญพวกเขา พวกเขาจะพูดว่า ความรู้นี้ดีมาก
เราไม่เคยได้ยินความรู้นี้มาก่อนเลย
ที่นี่ลักษณะนิสัยของลูกได้รับการเปลี่ยนแปลงแล้ว
สิ่งหลักคือความบริสุทธิ์เนื่องจากสิ่งนี้จึงเกิดความปั่นป่วน
ผู้คนมากมายยังคงล้มเหลวในสิ่งนี้ สภาพของลูกจะกลายเป็นเช่นนั้น
ขณะที่อยู่ในโลกนี้ลูกก็ไม่เห็นมัน ขณะที่รับประทานและดื่ม,
สติปัญญาของลูกควรจะอยู่ในทิศทางนั้นเช่นเดียวกับเมื่อพ่อกำลังสร้างบ้านใหม่สติปัญญาของทุกคนก็ถูกดึงเข้าไปหาบ้านใหม่
โลกใหม่กำลังถูกสร้างขึ้นมาในเวลานี้และพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังสร้างบ้านที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกรู้ว่าลูกกำลังทำความเพียรพยายามเพื่อจะกลายเป็นชาวสวรรค์
เวลานี้วงจรได้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว เวลานี้เราต้องกลับบ้านและไปยังสวรรค์
และในการที่จะทำเช่นนั้นเราต้องกลับมาบริสุทธิ์อย่างแน่นอน
ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์ด้วยการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
มันอยู่ในการจดจำระลึกถึงที่มีอุปสรรคและในการจดจำระลึกถึงนี้ที่ลูกต้องรบรา
ไม่มีเรื่องของการต่อสู้รบราเมื่อศึกษาเล่าเรียน การศึกษาเรียบง่ายมาก
ความรู้ของวงจรของ 84 ชาติเกิดนั้นง่ายมาก
แต่การคิดว่าตนเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อนั้นต้องใช้ความเพียรพยายาม พ่อพูดว่า
อย่าลืมการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง จดจำบาบาอย่างน้อย 8 ชั่วโมง
ลูกต้องทำมาหาเลี้ยงชีพเพื่อร่างกายของลูกด้วยเช่นกัน ลูกต้องมีการนอนด้วยเช่นกัน
นี่คือหนทางที่ง่ายดาย หากลูกถูกห้ามไม่ให้นอน นั่นก็จะกลายเป็นหะฐะโยคะ
มีหะฐะโยคีอยู่มากมาย พ่อพูดว่า อย่ามองสิ่งใดในหนทางเช่นนั้น
ไม่มีประโยชน์ใดๆในสิ่งนั้น ผู้คนมากมายสอนหะฐะโยคะ ฯลฯ
สิ่งเหล่านั้นเป็นแนวทางของมนุษย์
ลูกคือดวงวิญญาณและดวงวิญญาณที่นำร่างกายมาใช้และเล่นบทบาทของเขาโดยการเป็นหมอ ฯลฯ
อย่างไรก็ตามผู้คนมีสำนึกที่เป็นร่างและคิดว่า ฉันเป็นคนนั้นคนนี้
เวลานี้ลูกมีสิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกคือดวงวิญญาณและพ่อเป็นดวงวิญญาณเช่นกัน
ในเวลานี้พ่อสูงสุดกำลังสอนลูก
เหตุนี้เองจึงได้มีการจดจำกันว่าดวงวิญญาณได้อยู่อย่างแยกห่างจากดวงวิญญาณสูงสุดเป็นเวลาที่ยาวนาน
ลูกได้พบท่านในทุกๆ วงจร
ส่วนคนที่เหลือทั้งหมดของโลกมีการสอนและศึกษากันในสำนึกที่เป็นร่าง,
โดยการพิจารณาว่าพวกเขาเป็นร่างกาย
ขณะที่ลูกศึกษาเล่าเรียนในขณะที่พิจารณาว่าตัวลูกเองเป็นดวงวิญญาณ พ่อพูดว่า
พ่อกำลังสอนลูกๆ ดวงวิญญาณ เป็นดวงวิญญาณที่กลายเป็นผู้พิพากษาหรือนักกฎหมาย ฯลฯ
ลูกๆ ดวงวิญญาณเคยบริสุทธิ์และสโตประธาน และแล้วในขณะที่กำลังเล่นบทบาทของลูก,
เวลานี้ลูกทั้งหมดก็กลับมาไม่บริสุทธิ์ เหตุนี้เองลูกจึงร้องเรียกหา
บาบาได้โปรดมาและทำให้เราเป็นดวงวิญญาณที่บริสุทธิ์ พ่อนั้นบริสุทธิ์
เพียงเมื่อลูกได้ยินสิ่งเหล่านี้เท่านั้นที่ลูกจะสามารถดูดซับสิ่งเหล่านี้ได้
ลูกๆกลายเป็นเทพเมื่อลูกดูดซับสิ่งเหล่านี้
สิ่งเหล่านี้จะไม่อยู่ในสติปัญญาของใครอื่นเพราะสิ่งเหล่านี้ใหม่
นี่คือความรู้และนั่นคือความเลื่อมใสศรัทธา
ลูกเช่นกันกลับมามีสำนึกที่เป็นร่างในขณะที่ทำความเลื่อมใสศรัทธา พ่อพูดว่า ลูกๆ
เวลานี้จงกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ พ่อกำลังสอนเราดวงวิญญาณผ่านร่างนี้
ให้จดจำซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า นี่คือเวลาเดียวเท่านั้นที่พ่อสูงสุด,พ่อของทุกดวงวิญญาณได้สอนลูก
นอกจากยุคบรรจบพบกันนี้แล้ว,ท่านก็ไม่มีบทบาทในช่วงเวลาใดเลยในละคร
เหตุนี้เองพ่อจึงพูดซ้ำๆว่า ลูกๆ ที่สุดแสนหวาน
จงมีศรัทธาว่าลูกคือดวงวิญญาณและจดจำพ่อ นี่คือการจาริกแสวงบุญที่สูงมาก
หากลูกไต่ขึ้นไป,ลูกสามารถลิ้มรสความหวานชื่นของสวรรค์ ด้วยการตกลงไปสู่กิเลส,
ลูกก็ถูกบดขยี้อย่างสมบูรณ์ ทั้งๆที่ลูกจะไปสู่สวรรค์ แต่สถานภาพของลูกจะต่ำมาก
อาณาจักรกำลังมีการก่อตั้งขึ้น ผู้ที่มีสถานภาพต่ำก็เป็นที่ต้องการที่นั่นเช่นกัน
ไม่ใช่ทุกคนจะทำตามหนทางของความรู้ หากพวกเขาทำเช่นนั้นบาบาก็จะพบลูกๆมากมาย
แม้ว่าท่านจะพบพวกเขา, นั่นก็เป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น ลูกๆ
ผู้เป็นแม่ได้รับการยกย่องอย่างมาก มีคำกล่าวว่า ขอคารวะต่อผู้เป็นแม่
เมล่าที่ใหญ่โตเช่นนั้นสำหรับจากัดอัมบาเกิดขึ้นเพราะเธอได้ทำงานรับใช้มากมาย
ผู้ที่ทำงานรับใช้มากมายก็กลายเป็นราชาที่ยิ่งใหญ่ อนุสรณ์ของลูกอยู่ในวัดดิลวาลา
ลูกสาวทั้งหลายควรหาเวลาอย่างมาก
เมื่อลูกเตรียมอาหารลูกควรจะนั่งอยู่ในการจดจำระลึกถึงและทำอาหารที่บริสุทธิ์มากเพื่อที่หัวใจของใครก็ตามที่ลูกรับใช้จะกลับมาบริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน
มีผู้คนน้อยนิดที่ได้รับอาหารเช่นนั้น ถามตนเองว่า
ฉันกำลังเตรียมอาหารขณะที่อยู่ในการจดจำระลึกถึงชีพบาบาเพื่อที่ว่าหัวใจของผู้ที่รับประทานอาหารนั้นจะหลอมละลายในทันทีที่เมื่อพวกเขาลิ้มรสอาหารนั้นหรือไม่?
ลูกลืมที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า บาบาพูดว่า
สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละครสำหรับลูกที่จะลืมเพราะลูกยังไม่กลับมาเต็ม 16
องศาสมบูรณ์ ลูกต้องกลับมาสมบูรณ์พร้อมอย่างแน่นอน พระจันทร์เต็มดวงนั้นสว่างมาก
และจากนั้นพระจันทร์ก็ลดลงเหลือเป็นเพียงเส้นเดียว
มันกลับมามืดสนิทแล้วก็กลับมาสว่างอย่างสมบูรณ์
หากลูกดวงวิญญาณละทิ้งกิเลสเหล่านั้น ฯลฯ และเฝ้าแต่จดจำพ่อ,
ลูกจะกลับมาสมบูรณ์พร้อม
ลูกต้องการที่จะกลายเป็นจักรพรรดิแต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถกลายเป็นเช่นนั้น
ทุกคนต้องทำความเพียรพยายาม บางคนก็ไม่ทำความเพียรพยายามใดๆเลย
และเหตุนี้เองจึงมีคำกล่าวว่า คนขี่ช้าง, คนขี่ม้า และทหารเท้า (คนเดินเท้า)
มีมหาระตีน้อยมาก ไม่มีนายพลหรือนายพันมากมายเท่ากับมีปวงประชาและเหล่าทหาร
ในบรรดาลูกเช่นกันก็มีนายพล, นายพันและนายร้อย มีทหารราบด้วยเช่นกัน
นี่คือกองทัพทางจิตของลูก ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
โดยการมีสิ่งนี้ที่ลูกจะได้รับพลัง ลูกคือนักรบที่แฝงตัว ด้วยการจดจำพ่อ,
ขยะของบาปของลูกก็ถูกเผาทิ้งไป พ่อพูดว่า ลูกอาจจะทำธุรกิจของลูกฯลฯได้
แต่ให้จดจำพ่อ ลูกคือคู่รักของผู้เป็นที่รักเดียวมาชาติแล้วชาติเล่า
เวลานี้ลูกได้พบกับผู้เป็นที่รักแล้ว ลูกต้องจดจำท่าน
ก่อนหน้านี้แม้ว่าลูกจะจดจำท่าน, บาปของลูกก็จะไม่ได้รับการปลดเปลื้องด้วยสิ่งนั้น
พ่อได้บอกลูกแล้วว่าลูกต้องกลับมาสโตประธานจากตาโมประธานที่นี่
เป็นดวงวิญญาณที่ต้องกลายเป็นสิ่งนี้ เป็นดวงวิญญาณที่กำลังทำความเพียรพยายาม
ลูกต้องขจัดสิ่งสกปรกของหลายต่อหลายชาติเกิดในชาติเกิดเดียวนี้ออกไป
นี่คือชาติเกิดสุดท้ายในดินแดนแห่งความตาย และแล้วลูกต้องไปสู่ดินแดนแห่งความอมตะ
ดวงวิญญาณไม่สามารถไปที่นั่นได้โดยที่ยังไม่กลับมาบริสุทธิ์
บัญชีกรรมของทุกคนต้องได้รับการชำระสะสาง
และแล้วหากลูกได้สัมผัสประสบการณ์กับการถูกลงโทษ, สถานภาพของลูกก็จะลดลง
ผู้ที่ไม่มีประสบการณ์ของการถูกลงโทษก็กล่าวได้ว่าเป็นลูกปัดทั้งแปดของลูกประคำ
ได้มีการทำแหวนนพเก้าขึ้นมา หากลูกต้องการที่จะกลายเป็นเช่นนั้น
ลูกต้องทำความเพียรพยายามอย่างมากที่จะจดจำพ่อ อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
โยกย้ายตนเองในยุคบรรจบพบกัน
เปลี่ยนแปลงบุคลิกลักษณะของลูกโดยการศึกษาเล่าเรียนและโดยการสร้างสมความบริสุทธิ์
อย่าได้มีความใส่ใจใดๆ ในการเข้าฌาน ฯลฯ
2.
ทำมาหาเลี้ยงร่างกายของลูกแต่ก็ต้องมีการนอนด้วยเพราะนี่ไม่ใช่หะฐะโยคะ
อย่างไรก็ตามลูกต้องไม่ลืมการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
จงอยู่อย่างโยคยุกต์ขณะที่ตระเตรียมอาหารและรับใช้ผู้อื่นด้วยอาหารที่บริสุทธิ์นั้นที่หัวใจของผู้ที่รับประทานอาหารนั้นจะกลับมาบริสุทธิ์
พร:
ขอให้ลูกเป็นเป็นราชฤๅษีและเป็นนายของตนเอง
ที่มีชัยชนะเหนือพลังที่ละเอียดอ่อนของลูก
เป็นสิ่งง่ายที่จะกลายเป็นผู้เอาชนะประสาทสัมผัสของลูก
แต่ต้องอาศัยการฝึกฝนอย่างละเอียดอ่อนเพื่อที่จะได้รับชัยชนะเหนือจิตใจ,สติปัญญาและซันสการ์ซึ่งเป็นพลังที่ละเอียดอ่อนของลูก
การนำซันสการ์หรือความคิดที่ลูกต้องการมาใช้ในเวลาใดเวลาหนึ่งได้อย่างง่ายดายกล่าวได้ว่ามีชัยชนะเหนือพลังที่ละเอียดอ่อนของลูก
นี่เป็นสภาพของราช ฤๅษี
หากลูกสั่งพลังของความคิดของลูกให้มีสมาธิทันทีและแล้วเมื่อคำสั่งของราชาเป็นที่เชื่อฟังในทันทีเช่นนั้นคือสิ่งชี้บอกของการเป็นนายของตนเอง
โดยการฝึกฝนสิ่งนี้ลูกจะสอบผ่านข้อสอบสุดท้าย
คติพจน์:
พรที่ลูกได้รับจากโดยการทำงานรับใช้ เป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเหนือทั้งหมด