10.01.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน พ่อป้อนลูกด้วยอาหารบำรุงของความรู้และโยคะนี้
และให้การเอื้อเฟื้ออย่างดียิ่งแก่ลูก ดังนั้น
คงอยู่อย่างมีความสุขและพอใจอย่างสม่ำเสมอ
และเฝ้าแต่ให้ความเอื้อเฟื้อแก่ผู้อื่นตามศรีมัท
คำถาม:
อะไรคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของลูก ที่ลูกต้องดูแลในยุคบรรจบพบกันนี้?
คำตอบ:
ในสกุลบราห์มินที่สูงส่งที่สุดนี้ ชีวิตนั้นของลูกมีค่ามากที่สุด
และดังนั้นลูกต้องดูแลร่างกายของลูกอย่างดีมาก
อย่าคิดว่ามันเป็นเพียงหุ่นกระบอกดินเหนียว และมันควรจะจบลง ไม่เลย
ลูกต้องรักษาร่างกายให้มีชีวิตอยู่ หากบางคนเจ็บป่วย อย่าได้เบื่อหน่ายกับผู้นั้น
เพียงบอกบุคคลนั้นให้เฝ้าแต่จดจำชีพบาบา มากเท่าที่ลูกมีการจดจำระลึกถึง
บาปของลูกก็จะเฝ้าแต่ถูกตัดออกไปมากตามนั้น บุคคลนั้นควรจะเฝ้าแต่รับใช้
เขาควรจะมีชีวิต และเฝ้าแต่จดจำชีพบาบา
โอมชานติ
พ่อทางจิตผู้ที่ให้ตาที่สามของความรู้แก่ลูกแต่ละคนนั้นนั่งที่นี่
และอธิบายแก่ลูกทางจิต ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถให้ตาที่สามของความรู้แก่ลูกได้
ลูกแต่ละคนเวลานี้ได้รับตาที่สามของความรู้แล้ว
เวลานี้ลูกรู้ว่าโลกเก่านี้กำลังจะเปลี่ยน
ผู้ที่น่าสงสารไม่รู้จักผู้เดียวผู้ที่จะเปลี่ยนโลก
หรือรู้ว่าท่านจะเปลี่ยนโลกอย่างไร เพราะพวกเขาไม่มีตาที่สามของความรู้นี้
ลูกๆเวลานี้ได้รับตาที่สามของความรู้นี้แล้ว
ผ่านความรู้นี้ที่เวลานี้ลูกรู้ถึงตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของโลก
นี่คือหัวน้ำตาลของความรู้ แม้กระทั่งหัวน้ำตาลหนึ่งหยดก็หวานมาก
มีเพียงคำพูดเดียวของความรู้นี้ “มานมานะบาฟ” คำนี้หวานมาก
พิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
พ่อกำลังแสดงหนทางไปสู่ดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุขแก่ลูก
พ่อได้มาเพื่อให้มรดกแห่งสวรรค์แก่ลูก
และดังนั้นแล้วลูกควรจะมีความสุขอย่างใหญ่หลวง มีคำกล่าวว่า: “ไม่มีอาหารบำรุงใดเหมือนกับความสุข”
เป็นราวกับว่า มันเป็นอาหารบำรุงสำหรับผู้ที่คงอยู่อย่างมีความสุขอย่างสม่ำเสมอ
และอยู่ในความสุขสันต์
นี่คืออาหารบำรุงที่ทรงพลังสำหรับการอยู่ในความสุขสันต์เป็นเวลา21 ชาติเกิด
เฝ้าแต่รับใช้กันและกันด้วยอาหารบำรุงนี้
นี่คืออาหารบำรุงที่ทรงพลังมากสำหรับกันและกัน
ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถให้ความเอื้อเฟื้อนี้แก่มนุษย์อื่นได้
ลูกได้ให้ความเอื้อเฟื้อทางจิตแก่ทุกคนบนพื้นฐานของศรีมัท
การให้คำแนะนำพ่อแก่บางคนก็เป็นสภาพที่แท้จริงเช่นกัน ลูกที่แสนหวานรู้ว่า
ลูกกำลังได้รับของขวัญแห่งการหลุดพ้นในชีวิตจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ในยุคทองบารัตนั้นหลุดพ้นในชีวิต บารัตเคยบริสุทธิ์
พ่อให้อาหารบำรุงที่ยิ่งใหญ่และสูงส่งมาก เหตุนี้เองจึงมีเพลง: “หากท่านต้องการรู้เกี่ยวกับความสุขเหนือประสาทสัมผัสให้ถามโก๊ปและโกปี้”
อาหารบำรุงของความรู้และโยคะนี้นั้นชั้นหนึ่งและน่าอัศจรรย์
และเป็นเพียงศัลยแพทย์ทางจิตผู้เดียวเท่านั้นที่มีอาหารบำรุงนี้
ไม่มีใครอื่นรู้เกี่ยวกับอาหารบำรุงนี้ พ่อพูดว่า: ลูกที่แสนหวาน
พ่อได้นำของขวัญมาไว้บนฝ่ามือของพ่อเพื่อลูก
ของขวัญของการหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิตเหล่านี้คงอยู่กับพ่อ
เป็นพ่อที่มาเพื่อให้สิ่งเหล่านี้แก่ลูกทุกวงจร แล้วราวันก็ขโมยสิ่งเหล่านี้ไป
ดังนั้น ปรอทของความสุขของลูกควรขึ้นสูงเพียงใดในตัวลูก! ลูกรู้ว่าเป็นเพียงพ่อ
ครูและสัทกูรูที่แท้จริงเดียวเท่านั้นที่พาลูกกลับไปกับท่าน
ลูกได้รับอาณาจักรของโลกจากพ่อผู้เป็นที่รักที่สุด นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ
ลูกควรคงอยู่อย่างสดชื่นแจ่มใสเสมอ “ชีวิตนักเรียนของพระเจ้านั้นดีที่สุด”
คำพูดนี้ใช้กับเวลานี้ แล้วในโลกใหม่เช่นกันลูกจะเฝ้าแต่เฉลิมฉลองในความสุข
ผู้คนของโลกไม่รู้ว่าความสุขที่แท้จริงได้รับการเฉลิมฉลองเมื่อใด
มนุษย์ไม่มีความรู้ใดๆของยุคทอง ดังนั้นพวกเขาเฝ้าแต่เฉลิมฉลองสิ่งนั้นที่นี่
อย่างไรก็ตาม ความสุขจะสามารถมาจากที่ใดในโลกเก่าที่ทาโมประธานนี้?
ผู้คนที่นี่เฝ้าแต่ร้องไห้คร่ำครวญในความทุกข์ระทม นี่คือโลกของความทุกข์เช่นนั้น
พ่อแสดงให้ลูกเห็นหนทางที่ง่ายดายมาก
อยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูกและคงอยู่อย่างบริสุทธิ์เช่นดอกบัว
จดจำพ่อขณะที่อยู่ในธุรกิจของลูก มีคู่รักและผู้เป็นที่รัก
พวกเขาเฝ้าแต่จดจำกันและกัน คนนั้นคือผู้เป็นที่รักของเขาและเขาคือคู่รักของเธอ
อย่างไรก็ตามที่นี่ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ที่นี่ลูกเป็นคู่รักของผู้เป็นที่รักชาติแล้วชาติเล่า
พ่อไม่ได้กลายเป็นคู่รักของลูก
ลูกจดจำผู้เป็นที่รักนั้นเพื่อที่จะเรียกท่านมาที่นี่
ลูกร้องเรียกหาท่านมากยิ่งขึ้นเมื่อมีความทุกข์มากมาย เหตุนี้เองจึงมีการจดจำว่า: “ทุกคนจดจำพระเจ้าในเวลาแห่งความทุกข์
และไม่มีใครจดจำท่านในเวลาของความสุข” เวลานี้พ่อคือผู้ทรงพลังอำนาจ
แต่ละวันมายาก็กลายเป็นผู้ทรงพลังที่ทาโมประธานด้วยเช่นกัน ดังนั้นพ่อพูดว่า:
ลูกที่แสนหวาน เวลานี้กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
พิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ พ่อของลูก และพร้อมกับสิ่งนี้
สร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งและลูกจะกลายเป็นเช่นลักษมีและนารายณ์
ประเด็นหลักในการศึกษานี้คือการจดจำระลึกถึง
ลูกต้องจดจำพ่อที่สูงสุดเหนือสิ่งใดด้วยความรักและความเสน่หาอย่างมาก
พ่อนั้นคือผู้ที่ก่อตั้งโลกใหม่ พ่อพูดว่า:
พ่อได้มาเพื่อทำให้ลูกๆกลายเป็นนายของโลก
เหตุนี้เองลูกต้องจดจำพ่อเพื่อที่บาปของหลายชาติเกิดของลูกจะถูกตัดออกไป
พ่อผู้ชำระให้บริสุทธิ์พูดว่า: ลูกกลับมาไม่บริสุทธิ์อย่างมาก
ดังนั้นเวลานี้จดจำพ่อ และลูกจะกลับมาบริสุทธิ์และเป็นนายของโลกที่บริสุทธิ์
ผู้คนร้องเรียกหาพ่อผู้ชำระให้บริสุทธิ์ เวลานี้พ่อมาแล้ว
ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์อย่างแน่นอน พ่อคือผู้ขจัดความทุกข์และผู้ประทานความสุข
ยุคทองเป็นโลกที่บริสุทธิ์อย่างแน่นอนและดังนั้นทุกคนเคยมีความสุขที่นั่น
เวลานี้พ่อพูดอีกครั้งหนึ่งว่า:ลูกๆ
เฝ้าแต่จดจำดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข เวลานี้นี่คือยุคบรรจบพบกัน
คนพายเรือกำลังพาลูกจากฝั่งนี้ข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่ง ไม่มีเพียงเรือลำเดียวเท่านั้น
ทั้งโลกเป็นเหมือนเรือลำใหญ่ ท่านพาเรือนั้นข้ามฟาก
ลูกที่สุดแสนหวานควรมีความสุขอย่างมาก สำหรับลูกไม่มีสิ่งใดนอกจากความสุข ว้า!
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังสอนเรา!
ลูกทั้งไม่เคยได้ยินสิ่งนี้มาก่อนและก็ไม่ได้เคยศึกษาสิ่งนี้ พระเจ้าพูด:
พ่อกำลังสอนราชาโยคะแก่ลูกๆทางจิต และดังนั้นลูกควรศึกษาอย่างเต็มที่
ลูกควรศึกษาอย่างเต็มที่และดูดซับอย่างเต็มที่ด้วยเช่นกัน
ถึงอย่างไรทุกคนก็ต่างลำดับในการศึกษา ลูกแต่ละคนควรมองดูตัวลูกเองว่า:
ฉันคือผู้ที่สูงสุด ปานกลาง หรือต่ำสุด? พ่อพูดว่า: ตรวจสอบตนเอง:
ฉันมีค่าควรแก่การประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงไหม?
ฉันกำลังทำงานรับใช้ทางจิตอยู่ไหม? พ่อพูดว่า: โอ้ ลูกๆ
กลายเป็นผู้ที่มีค่าต่องานรับใช้ และทำตามพ่อ พ่อได้มาเพื่อประโยชน์ของงานรับใช้
พ่อทำงานรับใช้ทุกวัน เหตุนี้เองพ่อจึงใช้พาหนะของผู้นี้
เมื่อพาหนะของผู้นี้ล้มป่วย พ่อนั่งในผู้นี้และเขียนมุร์ลี
เมื่อพ่อไม่สามารถพูดผ่านปาก พ่อก็เขียนมุร์ลีแทน เพื่อที่ลูกๆจะไม่ขาดมุร์ลี
ดังนั้นพ่อก็อยู่ในงานรับใช้ด้วยเช่นกัน นี่คืองานรับใช้ทางจิต ลูกๆ
ด้วยควรข้องแวะตัวลูกเองในการทำงานรับใช้ของพ่อ “ในงานรับใช้ของพระเจ้าผู้เป็นพ่อ”
ผู้ที่ทำความเพียรพยายามอย่างดีเรียกว่ามหาวีระ
จะเห็นได้ว่ามหาวีระคือผู้ที่ทำตามการกำหนดของบาบา คำสั่งของพ่อคือ:
พิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณ และมองผู้อื่นว่าเป็นพี่น้อง ลืมร่างกายเหล่านั้น
บาบาไม่มองเห็นร่างกายเช่นกัน พ่อพูดว่า: พ่อเพียงแต่เห็นดวงวิญญาณเท่านั้น
อย่างไรก็ตามมีความรู้ที่ว่า ดวงวิญญาณไม่สามารถพูดได้โดยไม่มีร่างกาย
พ่อเข้ามาในร่างนี้ พ่อยืมร่างนี้มาใช้
เป็นเพียงเมื่อดวงวิญญาณอยู่ในร่างกายเท่านั้นที่เขาสามารถศึกษาเล่าเรียนได้
บาบานั่งที่นี่ (กึ่งกลางหน้าผาก) นี่คือบัลลังก์อมตะ ดวงวิญญาณคือภาพลักษณ์อมตะ
ดวงวิญญาณไม่ได้เล็กลงหรือใหญ่ขึ้น ร่างกายกลับมาเล็กลงหรือใหญ่ขึ้น
กึ่งกลางหน้าผากคือบัลลังก์ของแต่ละดวงวิญญาณ ร่างกายของทุกคนนั้นแตกต่างกัน
บัลลังก์อมตะของบางคนเป็นบัลลังก์ของผู้ชาย
และบัลลังก์อมตะของคนอื่นเป็นบัลลังก์ของผู้หญิง บัลลังก์อมตะของบางคนเป็นของเด็ก
พ่อนั่งที่นี่และสอนการฝึกฝนทางจิตแก่ลูกๆ เมื่อใดก็ตามที่ลูกพูดกับใคร
ก่อนอื่นพิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณ ฉัน ดวงวิญญาณกำลังพูดกับพี่น้องชายคนนี้
ให้สาสน์ของพ่อเพื่อที่จะจดจำชีพบาบา
เป็นไปด้วยการจดจำระลึกถึงเท่านั้นที่อัลลอยจะถูกขจัดออกไป
เมื่ออัลลอยปะปนอยู่กับทองคำ คุณค่าของทองคำก็ลดลง
เมื่ออัลลอยปะปนเข้าไปในลูกดวงวิญญาณ ลูกแม้กระทั่งกลับมาไร้ค่า
ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์อีกครั้ง
เวลานี้ลูกแต่ละดวงวิญญาณเวลานี้ได้รับตาที่สามของความรู้นี้แล้ว
มองเห็นพี่น้องชายของลูกผ่านดวงตานั้น ด้วยการมีสายตาของความเป็นพี่น้อง
อวัยวะประสาทสัมผัสของลูกจะไม่กลับมาซุกซนร้ายกาจ
หากลูกต้องการประกาศสิทธิ์ในโชคแห่งอาณาจักร และกลายเป็นนายของโลก
จงทำความเพียรพยายาม!
พิจารณาว่าทุกคนเป็นพี่น้องของลูกและให้ทานความรู้นี้แก่พวกเขา
แล้วนิสัยนี้ก็จะมั่นคง ลูกทั้งหมดคือพี่น้องที่แท้จริง
พ่อมาจากเบื้องบนและลูกก็มาจากเบื้องบนที่นั่นเช่นกัน
พ่อพร้อมกับลูกกำลังทำงานรับใช้ พ่อให้ความกล้าหาญแก่ลูกที่จะทำงานรับใช้
เมื่อลูกมีความกล้าหาญ พ่อก็ช่วยเหลือลูก ดังนั้นลูกควรฝึกฝนสิ่งนี้: “ฉันดวงวิญญาณกำลังสอนพี่น้องชายของฉัน”
เป็นดวงวิญญาณที่ศึกษาเล่าเรียน นี่เรียกว่าความรู้ทางจิตที่ลูกได้รับจากพ่อทางจิต
พ่อมาและให้ความรู้นี้แก่ลูกในยุคบรรจบพบกัน: พิจารณาตัวลูกเองว่าเป็นดวงวิญญาณ
ลูกมาอย่างปราศจากร่างและนำร่างกายมาใช้ที่นี่และเล่นบทบาทเป็นเวลา 84 ชาติเกิด
เวลานี้ลูกต้องกลับไปอีกครั้ง ดังนั้น พิจารณาตนเองว่าเป็นดวงวิญญาณ
และมีสายตาของความเป็นพี่น้อง ลูกต้องทำความเพียรพยายามนี้
ลูกต้องทำความเพียรพยายามของตัวลูกเอง เราจะมีความใส่ใจใดกับผู้อื่นล่ะ?
การทำบุญเริ่มต้นที่บ้าน นั่นคือก่อนอื่นพิจารณาตนเองว่าเป็นดวงวิญญาณ
และอธิบายแก่พี่น้องของลูกและลูกธนูจะยิงตรงเป้าได้อย่างดี
ลูกต้องเติมตนเองด้วยพละกำลังนี้
เพียงเมื่อลูกทำความเพียรพยายามเท่านั้นที่ลูกจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
ลูกต้องอดทนต่อบางสิ่งด้วยเช่นกัน
เพียงแต่คงอยู่อย่างเงียบสงบเมื่อใครบางคนพูดสิ่งใดที่ผิด
ผู้อื่นจะสามารถทำอะไรได้หากลูกอยู่อย่างเงียบสงบ? การตบมือเกิดขึ้นด้วยสองมือ
หากคนแรกตบด้วยปาก แต่อีกคนหนึ่งคงอยู่อย่างเงียบสงบ
แล้วคนแรกก็จะเงียบสงบโดยอัตโนมัติ
เพียงเมื่อมีการตบทั้งสองมือเท่านั้นที่จะมีเสียงดัง
ลูกๆต้องนำคุณประโยชน์มาให้แก่กันและกัน พ่ออธิบายว่า: ลูกๆ
หากลูกต้องการคงอยู่อย่างมีความสุขอย่างสม่ำเสมอ กลับมา “มานมานะบาฟ”
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ มองเห็นดวงวิญญาณพี่น้องของลูก
ดังนั้นลูกๆต้องปลูกฝังนิสัยของการอยู่ในการจาริกแสวงบุญทางจิต
สิ่งนี้เป็นไปเพื่อคุณประโยชน์ของลูก ลูกต้องให้คำสอนของพ่อกับพี่น้องของลูก
พ่อพูดว่า: พ่อกำลังให้ความรู้นี้แก่ลูกดวงวิญญาณ พ่อมองเห็นเพียงดวงวิญญาณเท่านั้น
เมื่อมนุษย์พูดกับมนุษย์อีกคนหนึ่ง เขามองดูที่ใบหน้าของคนนั้น ลูกพูดกับดวงวิญญาณ
และดังนั้นลูกต้องมองดูดวงวิญญาณ แม้ว่าลูกให้ความรู้นี้ผ่านร่างกายของลูก
ลูกต้องทำลายสำนึกของร่างกายของลูก
ลูกดวงวิญญาณเข้าใจว่าดวงวิญญาณสูงสุดผู้เป็นพ่อกำลังให้ความรู้นี้แก่ลูก
พ่อพูดด้วยเช่นกันว่า พ่อมองดูที่ดวงวิญญาณเช่นกัน ดวงวิญญาณก็พูดด้วยว่า
เรากำลังมองดูดวงวิญญาณสูงสุดผู้เป็นพ่อ เรากำลังได้รับความรู้นี้จากท่าน
สิ่งนี้เรียกว่าการให้และรับของความรู้ทางจิตของดวงวิญญาณหนึ่งกับอีกดวงวิญญาณหนึ่ง
ความรู้นี้อยู่ภายในลูกดวงวิญญาณ ความรู้นี้ต้องให้กับดวงวิญญาณ นี่เป็นเหมือนพลัง
เมื่อความรู้ของลูกเต็มไปด้วยพลัง และลูกอธิบายให้แก่ผู้อื่น
มันก็จะยิงตรงเป้าในทันที พ่อพูดว่า: ฝึกฝนสิ่งนี้และดูว่าลูกธนูยิงตรงเป้าหรือไม่
ปลูกฝังนิสัยใหม่นี้และสำนึกของร่างกายจะถูกขจัดออกไปและพายุมายาจะมาน้อยลง
ลูกจะไม่มีความคิดที่ไม่ดีใดๆ สายตาอาชญากรจะไม่คงอยู่เช่นกัน
เราดวงวิญญาณได้วนไปรอบวงจรของ 84 ชาติเกิด เวลานี้การละเล่นกำลังจะสิ้นสุดลง
เวลานี้ลูกต้องอยู่ในการจดจำระลึกถึงบาบา
จากทาโมประธานกลับมาสาโทประธานโดยมีการจดจำระลึกถึง
และลูกจะกลายเป็นนายของโลกที่สาโทประธาน สิ่งนี้ง่ายดายมาก
พ่อรู้ว่ามันเป็นบทบาทของท่านที่จะให้คำสอนแก่ลูกๆ นี่ไม่ใช่สิ่งใหม่ พ่อต้องมาทุกๆ
5000 ปี พ่อถูกผูกไว้ด้วยพันธะนี้ พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ: ลูกที่แสนหวาน
คงอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง
และความคิดสุดท้ายของลูกจะนำลูกไปสู่จุดหมายปลายทาง นี่คือช่วงเวลาสุดท้าย
จดจำพ่อผู้เดียวและลูกจะได้รับการหลุดพ้นจากบาป
เสาหลักจะกลับมาแข็งแกร่งด้วยการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง
เพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่ลูกได้รับคำสอนเหล่านี้เพื่อกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
นี่คือความรู้ที่น่าอัศจรรย์เช่นนั้น
บาบาน่าอัศจรรย์และความรู้ของบาบาก็น่าอัศจรรย์ด้วยเช่นกัน
ไม่มีใครอื่นสามารถบอกสิ่งนี้แก่ลูกได้ตลอดเวลา เวลานี้คือเวลาที่จะกลับบ้านแล้ว
เหตุนี้เองพ่อพูดว่า:ลูกที่แสนหวาน ฝึกฝนสิ่งนี้
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและให้ความรู้นี้แก่ดวงวิญญาณ
ลูกต้องใช้ดวงตาที่สามของลูกเพื่อมองเห็นผู้อื่นอย่างเป็นพี่น้องเพศชาย
นี่คือความเพียรพยายามที่ยิ่งใหญ่ที่สุด นี่คือสกุลที่สูงส่งที่สุดของลูกบราห์มิน
ในเวลานี้ชีวิตของลูกนั้นมีค่า และดังนั้นลูกต้องดูแลร่างกายเหล่านั้นด้วยเช่นกัน
เนื่องจากการอยู่อย่างทาโมประธาน ช่วงชีวิตของร่างกายจึงเฝ้าแต่ลดลง
มากเท่าที่ลูกอยู่ในโยคะเวลานี้ ช่วงชีวิตของลูกจึงจะเพิ่มมากขึ้นตามนั้น
ในยุคทองช่วงชีวิตจะเพิ่มขึ้น ช่วงชีวิตของลูกจะอยู่ที่ 150 ปี
และดังนั้นลูกต้องดูแลร่างกายของลูก อย่าคิดว่า ร่างกายคือหุ่นกระบอกดินเหนียว
และดังนั้นมันควรจะจบสิ้น ไม่เลย ลูกต้องรักษาร่างกายให้มีชีวิต
นี่คือชีวิตที่มีค่า หากบางคนเจ็บป่วย อย่าได้เบื่อหน่ายกับบุคคลนั้น
บอกบุคคลนั้นให้จดจำชีพบาบา มากเท่าที่ลูกมีการจดจำระลึกถึง
บาปของลูกจะเฝ้าแต่ถูกตัดทิ้งมากตามนั้น บุคคลนั้นควรเฝ้าแต่รับใช้
เขาควรจะมีชีวิตอยู่และเฝ้าแต่จดจำชีพบาบา มีความเข้าใจว่าเขากำลังจดจำบาบา
ดวงวิญญาณนั้นกำลังจดจำเพื่อที่จะประกาศสิทธิ์ในมรดกจากพ่อ อัจชะ
ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน
ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน และเวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รักระลึกถึง
และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ตรวจสอบตนเอง: ในความเพียรพยายามของฉัน ฉันเป็นผู้ที่สูงสุด ปานกลางหรือต่ำสุด?
ฉันมีค่าควรแก่การประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงไหม? ฉันทำงานรับใช้ทางจิตไหม?
2.
ด้วยตาที่สามของลูก มองเห็นดวงวิญญาณเป็นพี่น้อง
พิจารณาว่าทุกคนเป็นพี่น้องเพศชายและให้ความรู้นี้แก่พวกเขา
ปลูกฝังนิสัยของการอยู่ในสภาพของสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณ
และอวัยวะประสาทสัมผัสของลูกจะไม่ก่อให้เกิดความเสียหาย
พร:
ขอให้ลูกสร้างโชคที่ยิ่งใหญ่ด้วยการสละละทิ้งที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับพ่อบราห์มา
และกลายเป็นเทวดานางฟ้าอันดับหนึ่งและเป็นจักรพรรดิโลก
ลูกๆผู้ที่ใช้ทุกย่างก้าวในการทำตามพ่อบราห์มาในการกระทำของเขา
คือลูกๆผู้ที่ได้รับพรของการเป็นเทวดานางฟ้าอันดับหนึ่งและจักรพรรดิโลก
จิตใจและสติปัญญาของพวกเขานั้นอุทิศให้กับพ่อเสมอ
เช่นพ่อบราห์มาที่ด้วยการสละละทิ้งที่ยิ่งใหญ่ของท่าน จึงได้รับโชคยิ่งใหญ่
นั่นคือท่านกลายเป็นเทวดาที่สมบูรณ์พร้อมอันดับหนึ่ง และจักรพรรดิโลกอันดับหนึ่ง
ในทำนองเดียวกันลูกๆที่ทำตามพ่อก็จะเป็นผู้สละละทิ้งที่ยิ่งใหญ่และสมบูรณ์
พวกเขาจะทิ้งร่องรอยใดๆของกิเลส แม้กระทั่งจากสันสการ์ของพวกเขา
คติพจน์:
เวลานี้จะต้องหยุดการค้ำจุนทั้งหมดและทำให้พ่อผู้เดียวเป็นแหล่งค้ำจุนของลูก
ด้วยจิตใจที่เต็มไปพลังของลูก จงทำงานรับใช้ของการให้สะกาช
เพื่อที่จะเปลี่ยนแปลงวัตถุธาตุทั้งหมด
เปลี่ยนกระแสทาโมกุนีของดวงวิญญาณผู้ที่มีสันสการ์ทาโมกุนี
เพื่อรักษาตนเองให้ปลอดภัยจากบรรยากาศของการนองเลือดที่ไม่จำเป็น
และเพื่อให้ความร่วมมือกับทุกดวงวิญญาณ เพื่อทำงานที่ไม่มีขีดจำกัดนี้
ทำให้จิตใจของลูกทรงพลัง และเต็มไปด้วยความปรารถนาดี