14.09.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน ทำตามศรีมัทของพ่อและตกแต่งประดับประดาตนเอง
อย่าทำให้เครื่องประดับของลูกเสียหายด้วยการคิดเกี่ยวกับผู้อื่น
อย่าได้สูญเสียเวลาของลูก
คำถาม:
ลูกๆ
เป็นนักมายากลที่ฉลาดกว่าพ่อได้อย่างไร?
คำตอบ:
ขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่ ลูกกำลังตกแต่งตนเองให้เหมือนกับลักษมีและนารายณ์
ขณะที่กำลังนั่งที่นี่ลูกกำลังเปลี่ยนแปลงตนเอง: นี่ก็เป็นเวทมนตร์ด้วยเช่นกัน
ด้วยการจดจำอัลฟ่าผู้เดียวลูกก็จะได้รับการประดับประดา
ไม่มีความจำเป็นต้องใช้มือและเท้าของลูก
เพราะเป็นเพียงเรื่องของการคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้
ด้วยการมีโยคะลูกจะกลับมาสะอาดบริสุทธิ์และสวยงาม
ทั้งดวงวิญญาณและร่างกายของลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ และนั่นคือความมหัศจรรย์เช่นกัน
โอมชานติ
นักมายากลทางจิตนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆทางจิตผู้เป็นนักมายากลที่ฉลาดยิ่งกว่าพ่อ
สิ่งที่ลูกกำลังทำที่นี่ ขณะลูกนั่งที่นี่ ไม่มีเสียงหรือการเคลื่อนไหวใดๆ
พ่อคือเจ้าบ่าวกำลังแสดงวิธีการนี้ต่อเจ้าสาว
ผู้เป็นที่รักจะบอกสิ่งที่ลูกกำลังทำในขณะที่ลูกนั่งอยู่ที่นี่
ลูกกำลังตกแต่งตนเองให้เป็นเหมือนกับลักษมีและนารายณ์ ใครจะเชื่อสิ่งนี้?
ลูกทั้งหมดกำลังนั่งที่นี่แต่ลูกตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของลูก พ่อพูดว่า
ลูกต้องได้รับการตกแต่งด้วยวิธีนั้น
นั่นคือเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกเพื่อดินแดนแห่งความเป็นอมตะในอนาคต
ลูกกำลังทำอะไรขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่?
ลูกกำลังทำความเพียรพยายามสำหรับการประดับประดาสวรรค์ ลูกจะเรียกสิ่งนี้ว่าอะไร?
ขณะที่กำลังนั่งที่นี่ ลูกกำลังเปลี่ยนแปลงตนเอง พ่อได้ให้กุญแจเดียวของ “มานมานะบาฟ”แก่ลูก
สำหรับเมื่อลูกนั่งที่นี่และเคลื่อนไหวไปมา นอกเหนือจากสิ่งนี้
อย่าได้ฟังหรือพูดถึงสิ่งที่ไร้ประโยชน์และทำให้ลูกสูญเสียเวลาของลูก
เพียงแค่อยู่อย่างข้องแวะในการประดับประดาตนเอง
มันจะสำคัญอะไรกับลูกว่าบางคนจะทำอะไรหรือไม่?
เพียงแค่อยู่อย่างดูดซับในความเพียรพยายามของลูก นี่คือเรื่องของความเข้าใจ
เมื่อคนใหม่ได้ยินสิ่งนี้เขาจะต้องประหลาดใจอย่างแน่นอน ในบรรดาลูก,บางคนก็กำลังประดับประดาตนเองและบางคนกำลังทำลายเครื่องประดับของตนเอง
พวกเขายังคงสูญเสียเวลาในการคิดถึงผู้อื่นอย่างต่อเนื่อง
พ่อกำลังบอกลูกๆให้มองดูแต่ตนเองเท่านั้นและดูสิ่งที่ลูกกำลังทำ
ท่านได้ให้วิธีที่สั้นมากแก่ลูก มีเพียงคำเดียวเท่านั้น “มานมานะบาฟ!”
ลูกกำลังนั่งอยู่ที่นี่ แต่สติปัญญาของลูกตระหนักรู้ดีว่าทั้งวงจรโลกหมุนไปอย่างไร
เวลานี้เรากำลังประดับประดาโลกอีกครั้ง ลูกคือผู้ที่มีโชคหลายล้านเท่า
ขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่ลูกกำลังทำงานมากมาย
นี่ไม่ใช่เรื่องของการใช้มือหรือเท้าของลูก นี่เป็นเพียงเรื่องของความคิดของลูก
ลูกจะพูดว่า:
ในขณะที่นั่งอยู่ที่นี่เรากำลังตกแต่งประดับประดาโลกที่สูงสุดเหนือสิ่งใด
มันตราของมานมานะบาฟนั้นสูงส่งมาก
เป็นไปด้วยโยคะนี้ที่บาปของลูกจะได้รับการเผาไหม้อย่างต่อเนื่อง
และในขณะที่กลับมาสะอาดลูกจะกลับมาสวยงามมาก
เวลานี้ดวงวิญญาณไม่บริสุทธิ์และดังนั้นจงดูสภาพที่ร่างกายได้ไปถึง
ลูกๆดวงวิญญาณและร่างของลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ในเวลานี้ นี่คือความมหัศจรรย์!
ดังนั้นลูกต้องประดับประดาตนเองในลักษณะนี้และสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งด้วยเช่นกัน
พ่อได้ชี้หนทางเดียวกันให้แก่ลูกทั้งหมด: อัลฟ่าและเบต้า เป็นเพียงเรื่องของอัลฟ่า
เฝ้าแต่จดจำพ่อและเครื่องประดับของลูกจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ลูกเป็นนักมายากลที่ยิ่งใหญ่กว่าพ่อ
ได้มีการแสดงวิธีการที่จะได้รับการตกแต่งประดับประดาแก่ลูกแล้ว
ด้วยการไม่ตกแต่งประดับประดาตนเอง ลูกก็สร้างความเสียหายให้กับตนเองโดยไม่จำเป็น
อย่างน้อยลูกก็เข้าใจสิ่งที่ลูกเคยทำในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
ดูซิว่าลูกกลายเป็นอะไรจากการทำลายเครื่องประดับของตนเองโดยอย่างสิ้นเชิง,!
เวลานี้ลูกได้รับการประดับประดาด้วยเพียงคำเดียวด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ
บาบาอธิบายแก่ลูกๆอย่างดีมากและทำให้ลูกสดชื่น
ลูกกำลังทำอะไรขณะที่ลูกกำลังนั่งอยู่ที่นี่? ในขณะที่ลูกกำลังนั่ง
ลูกก็อยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
หากความคิดของลูกไปในทิศทางอื่นลูกก็จะไม่ได้รับการประดับประดา
ลูกได้รับการประดับประดาและดังนั้นลูกต้องชี้หนทางแก่ผู้อื่นด้วยเช่นกัน
พ่อมาเพื่อประดับประดาเราในวิธีนี้
ชีพบาบานี่เป็นความมหัศจรรย์ของท่านที่ท่านกำลังประดับประดาเราอย่างมากมาย!
ในขณะที่เดินเหิน,นั่งและเคลื่อนไหวไปมา เราต้องประดับประดาตนเอง
บางคนก็ตกแต่งตนเองแล้วก็ตกแต่งผู้อื่นด้วย
บางคนไม่ตกแต่งตนเองแล้วก็ยังเฝ้าแต่ทำลายเครื่องประดับของผู้อื่นด้วยเช่นกัน
พวกเขาถ่ายทอดสิ่งที่ไร้ประโยชน์และทำให้สภาพของคนอื่นตกลงมา
และแล้วผู้นั้นก็ตัดสิทธิ์ตนเองจากการตกแต่งและตัดสิทธิ์ผู้อื่นด้วยเช่นกัน
ดังนั้นจงคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับวิธีการที่บาบาให้แก่เรา
ลูกไม่ได้เรียนรู้วิธีการเหล่านี้ด้วยการศึกษาคัมภีร์ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
คัมภีร์นั้นเป็นของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา เมื่อลูกถูกถามว่า:
ทำไมลูกไม่เชื่อในคัมภีร์? ให้บอกพวกเขาว่า: เราเชื่อในทุกสิ่ง
เราเคยทำความเลื่อมใสศรัทธามาถึงครึ่งวงจรแล้ว เราได้อ่านคัมภีร์
แล้วเหตุใดเราจึงไม่เชื่อในสิ่งเหล่านั้น?
มีทั้งกลางวันและกลางคืนดังนั้นเราจึงยอมรับทั้งสองอย่างแน่นอน
นี่คือกลางวันและกลางคืนที่ไม่มีขีดจำกัด พ่อพูดว่า: ลูกๆที่แสนหวาน
ให้ประดับประดาตนเอง อย่าได้สูญเสียเวลาของลูก มีเวลาน้อยมาก
สติปัญญาของลูกจำเป็นต้องกว้างไกลและไม่มีขีดจำกัดอย่างมาก
ขอให้มีความรักอย่างมากในบรรดาลูก
ลูกต้องไม่สูญเสียเวลาของลูกเพราะเวลาของลูกมีค่ามาก
ลูกกำลังจะกลายเป็นเช่นเพชรจากเปลือกหอย ลูกไม่ได้ฟังสิ่งทั้งหมดนี้โดยไม่จำเป็น
นี่เป็นเรื่องราวทางศาสนาหรือไม่? พ่อบอกลูกเพียงคำเดียวเท่านั้น
บุคคลสำคัญก็ไม่ควรจะพูดมากเกินไป
พ่อได้ชี้หนทางสู่การหลุดพ้นในชีวิตในหนึ่งวินาทีแก่ลูก พวกเขา(ลักษมีและนารายณ์)มีเครื่องประดับที่สวยงามและเหตุนี้เองผู้คนมากมายจึงเฝ้าแต่กราบไหว้บูชาภาพลักษณ์ของพวกเขาอยู่เรื่อยๆ
ยิ่งบุคคลนั้นยิ่งใหญ่เพียงใดก็จะมีการสร้างวัดที่ใหญ่โตและจะมีการสวมใส่เครื่องประดับให้กับเขามากตามนั้น
ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยสวมสร้อยเพชรให้กับรูปบูชาของเทพ บาบามีประสบการณ์ในสิ่งนี้
บาบาได้ทำสร้อยเพชรให้กับลักษมีและนารายณ์
ในความเป็นจริงไม่มีใครที่นี่สามารถทำเครื่องแต่งกายเช่นเดียวกับที่พวกเขามี
เวลานี้ลูกกำลังทำสิ่งนั้นตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของลูก พ่ออธิบายว่า:
ลูกๆ อย่าได้สูญเสียเวลาของลูกหรือเวลาของผู้อื่น
พ่อกำลังแสดงวิธีที่ง่ายดายมากแก่ลูก จดจำพ่อและบาปของลูกจะถูกขจัดออกไป
ไม่สามารถมีเครื่องประดับมากมายถ้าลูกไม่มีการจดจำระลึกถึง
ลูกกำลังจะกลายเป็นสิ่งนั้น ลูกต้องนำธรรมชาติที่สูงส่งมาใช้
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
อย่างไรก็ตามเนื่องจากผู้คนมีสติปัญญาที่เป็นเช่นหิน ทุกสิ่งจึงต้องมีการอธิบาย
นี่เป็นเรื่องของหนึ่งวินาที พ่อพูดว่า ลูกๆที่สุดแสนหวาน
ลูกได้ทำลายเครื่องประดับของลูกไปอย่างมากด้วยการลืมพ่อของลูก พ่อพูดว่า
จงเฝ้าแต่ประดับประดาตนเองขณะที่เดินและเคลื่อนไหวไปมา
อย่างไรก็ตามมายานั้นก็ไม่ยิ่งหย่อนเลย ลูกบางคนก็เขียนว่า บาบา
มายาของท่านก่อกวนฉันอย่างมาก โอ้! แต่เธอไม่ใช่มายาของพ่อ นี่เป็นเพียงการละเล่น
พ่อมาเพื่อปลดปล่อยลูกจากมายา ดังนั้นเธอจะเป็นมายาของพ่อได้อย่างไร?
ในเวลานี้เป็นอาณาจักรของเธออย่างแท้จริง
เช่นที่กลางวันและกลางคืนไม่สามารถมีความแตกต่างใดๆ
ดังนั้นเช่นกันกลางวันและกลางคืนที่ไม่มีขีดจำกัดนี้ก็ไม่สามารถมีความแตกต่างแม้แต่หนึ่งวินาที
เวลานี้ลูกๆกำลังประดับประดาตนเองในลักษณะนี้ตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของลูก
พ่อพูดว่า: หากลูกต้องการที่จะกลายเป็นผู้ปกครองโลก
จงเฝ้าแต่ควงวงจรของการตระหนักรู้ในตนเอง ลูกอาจจะอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก
ที่นี่ลูกต้องทำทุกสิ่งด้วยสติปัญญา จิตใจและสติปัญญาอยู่ในดวงวิญญาณ
ที่นี่ลูกไม่มีธุรกิจทางโลกภายนอกใดๆ
ลูกมาที่นี่เพื่อทำให้ตนเองสดชื่นและตกแต่งตนเอง พ่อสอนสิ่งเดียวกันแก่ทุกคน
ลูกมาที่นี่เพื่อหาบาบาเป็นการส่วนตัวเพื่อฟังประเด็นใหม่ๆ จากนั้นเมื่อลูกกลับบ้าน
สิ่งใดก็ตามที่ลูกได้ยินที่นี่ก็ถูกลืมไปแล้ว ทันทีที่ลูกไปจากที่นี่
ลูกก็ทำให้อาภรณ์ของลูกเปื้อน ลูกไม่ได้ไตร่ตรองสิ่งใดที่ลูกได้ยิน
มีสถานที่สันโดษอยู่มากมายสำหรับลูกที่นี่
ข้างนอกตัวเรือดตัวไรเฝ้าแต่เร่ร่อนไปทั่ว พวกมันฆ่ากันและดื่มเลือด
พ่ออธิบายแก่ลูกๆว่า: เวลานี้ของลูกนี้มีค่าที่สุด อย่าได้สูญเสียไป
ลูกได้รับวิธีการมากมายที่ลูกสามารถตกแต่งตนเอง พ่อมาเพื่อยกระดับทุกคน
พ่อมาเพื่อให้อำนาจในการปกครองโลกแก่ลูก ดังนั้นในเวลานี้จดจำพ่อ
อย่าได้สูญเสียเวลาของลูก ในขณะที่กำลังทำงานของลูกจงเฝ้าแต่จดจำระลึกถึงพ่อ
ลูกๆดวงวิญญาณมากมายทั้งหลายคือคู่รักของผู้เป็นที่รักเดียวซึ่งเป็นพ่อสูงสุด,ดวงวิญญาณสูงสุด
ลูกเคยได้ยินเรื่องราวทางศาสนามามากมายในโลก พ่อพูดว่า
เวลานี้ลืมสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
ลูกจดจำพ่อและลูกก็ได้ทำสัญญาด้วยเช่นกัน: ฉันจะเป็นของท่านผู้เดียวเท่านั้น
มีผู้เป็นที่รักหนึ่งเดียวของคู่รักมากมาย
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาพวกเขาพูดว่า ฉันจะหลอมรวมเข้ากับธาตุบราห์ม
เรื่องทั้งหมดนั้นไร้ประโยชน์
ไม่มีมนุษย์แม้แต่คนเดียวสามารถได้มาซึ่งการหลุดพ้นตลอดไป
นี่คือละครที่คงอยู่ตลอดไป
พวกเขาทั้งหมดคือนักแสดงและไม่สามารถมีความแตกต่างแม้แต่น้อยในสิ่งนั้น พ่อพูดว่า:เพียงแค่จดจำอัลฟ่าเดียวและลูกจะได้รับการตกแต่งประดับดา
เวลานี้ลูกกำลังจะกลายเป็นสิ่งนั้น
เวลานี้ลูกจำได้ว่าลูกได้ประดับประดาตนเองมาหลายครั้ง บาบา
ท่านจะมาทุกๆวงจรและเราจะรับฟังท่านผู้เดียว เรื่องราวเหล่านี้ลึกล้ำมาก
บาบาได้แสดงให้ลูกเห็นถึงวิธีการที่ดีมาก ฉันต้องอุทิศตนเองต่อพ่อเช่นนั้น
คู่รักและผู้เป็นที่รักทั้งหมดก็ไม่ได้เหมือนกัน
ที่นี่มีเพียงผู้เป็นที่รักเดียวของดวงวิญญาณทั้งหมด
ไม่มีสิ่งใดที่เป็นไปทางร่างกายที่นี่
อย่างไรก็ตามมีเพียงยุคบรรจบพบกันเท่านั้นที่ได้มีการแสดงวิธีการนี้แก่ลูกโดยพ่อ
ไม่ว่าลูกจะไปที่ไหน ไม่ว่าลูกจะรับประทาน,ดื่ม,ท่องทัวร์ไปทั่วหรือทำงานใดของลูกก็ตาม
แต่จงเฝ้าแต่ประดับตกแต่งตนเอง ดวงวิญญาณทั้งหมดคือคู่รักของผู้เป็นที่รักเดียว
ก็เท่านั้นเอง! เพียงจดจำท่านต่อไป ลูกๆบางคนก็พูดว่า ฉันจดจำบาบาได้อย่างต่อเนื่อง
24 ชั่วโมงต่อวัน อย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถมีการจดจำระลึกถึงได้ตลอดเวลา
มากที่สุดบางทีพวกเขาอาจจะมีการจดจำระลึกถึงสองชั่วโมงถึงสองชั่วโมงครึ่ง
เมื่อพวกเขาเขียนว่าพวกเขามีการจดจำระลึกถึงมากกว่านั้น บาบาก็ไม่เชื่อสิ่งนั้น
หากลูกไม่ได้เตือนผู้อื่น
บาบาจะสามารถเข้าใจได้อย่างไรว่าลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงหรือไม่?
นี่เป็นสิ่งที่ยากหรือไม่? มีค่าใช้จ่ายอะไรในสิ่งนี้หรือไม่? ไม่เลย!
เพียงแต่จดจำบาบาอย่างต่อเนื่องและบาปของลูกจะถูกตัดออกไป
ลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งเช่นกัน
ผู้ที่ไม่บริสุทธิ์ไม่สามารถไปยังดินแดนแห่งความสงบหรือดินแดนแห่งความสุขได้
พ่อพูดกับลูกๆว่า: พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ พิจารณาว่าตนเองเป็นพี่น้อง
บทบาทของ 84 ชาติเกิดกำลังจะสิ้นสุดลงแล้วในเวลานี้
เวลานี้ลูกต้องละทิ้งเครื่องแต่งกายเก่าเหล่านั้น ดูซิว่าละครถูกสร้างขึ้นมาอย่างไร
ลูกรู้สิ่งนั้นตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
ไม่มีใครในโลกเข้าใจสิ่งใดเลย
ลูกแต่ละคนสามารถถามตนเองว่าลูกกำลังทำตามคำแนะนำและแนวทางปฏิบัติของพ่อหรือไม่
หากลูกทำตามคำแนะนำและแนวทางปฏิบัติแล้ว ลูกก็จะได้รับการประดับประดาอย่างดีมาก
บางคนก็ทำลายเครื่องประดับประดาของตนเองด้วยการบอกสิ่งที่ผิดต่อกันและกันและรับฟังเรื่องราวที่ผิดๆเหล่านั้น
พวกเขาก็ทำลายเครื่องประดับของผู้อื่นด้วยเช่นกัน
ลูกๆควรที่จะใส่ใจอย่างสม่ำเสมอว่าจะได้รับการตกแต่งอย่างไร ไม่ว่าจะมีสิ่งใดอีก
นั่นก็เป็นสิ่งที่ดี ลูกเพียงแค่ต้องได้รับจาปานีสองแผ่นสำหรับท้องโดยไม่มีปัญหาใดๆ
อันที่จริงแล้วท้องไม่ต้องการมากนัก แม้ว่าลูกจะเป็นซันยาสซี ลูกก็คือราชาโยคี:
ไม่ได้สูงมากหรือต่ำมาก ลูกอาจจะรับประทานแต่อย่าได้มีนิสัยมากเกินไป
เพียงแต่เตือนกันและกันว่า: เธอกำลังจดจำชีพบาบาหรือไม่?
เธอกำลังจดจำมรดกของเธอหรือไม่? เธอจดจำเครื่องประดับของอำนาจในการปกครองโลกหรือไม่?
ลองคิดดูว่ารายได้ของลูกจะเป็นเช่นไรด้วยการเพียงแค่นั่งอยู่ที่นี่,
เพียงด้วยการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงที่ลูกจะได้รับความสุขมากมายจากรายได้นี้
ไม่มีความยากลำบากอื่นใด
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาผู้คนก็เฝ้าแต่ล้มลุกคลุกคลานอย่างมาก
เวลานี้พ่อมาเพื่อตกแต่งลูก ดังนั้นให้ดูแลตนเองอย่างดีมาก อย่าได้ลืม
มายาทำให้ลูกลืมแล้วลูกก็สูญเสียเวลาไปอย่างมาก เวลานี้มีค่ามากสำหรับลูก
ด้วยการทำความเพียรพยายามเพื่อศึกษาเล่าเรียน
ผู้คนก็สามารถเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการ บาบาไม่ได้ให้ความยากลำบากใดเลยแก่ลูก
ท่านเพียงแต่พูดว่า จดจำพ่อ ไม่จำเป็นต้องหยิบยกหนังสือใด ฯลฯ
บาบาได้หยิบยกหนังสือใดๆขึ้นมาหรือไม่? พ่อพูดว่า
พ่อมาและนำลูกมาเลี้ยงดูด้วยประชาบิดาบราห์มานี้ ท่านคือพ่อของปวงประชา
ดังนั้นจะมีการสร้างสิ่งสร้างทางร่างกายที่ใหญ่โตเช่นนั้นได้อย่างไร?
ลูกๆถูกนำมาเลี้ยงดู ลูกได้รับมรดกจากพ่อ พ่อนำลูกมาเลี้ยงดูด้วยบราห์มา
เหตุนี้เองท่านจึงเรียกว่าเป็นแม่และพ่อ
ลูกรู้เช่นกันว่านั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้องแม่นยำมากสำหรับพ่อที่มา
ท่านมาในเวลาที่ถูกต้องและกลับไปในเวลาที่ถูกต้อง โลกต้องเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน
เวลานี้พ่อกำลังให้ปัญญาอย่างมากแก่ลูก ลูกต้องทำตามคำแนะนำและแนวทางปฏิบัติของพ่อ
นักเรียนต้องใช้สติปัญญาของพวกเขาเพื่อไตร่ตรองสิ่งที่พวกเขาศึกษา
ลูกได้นำสันสการ์เหล่านี้ไปกับลูกด้วยเช่นกัน เช่นที่พ่อมีสันสการ์เหล่านี้,
ดังนั้นลูกๆดวงวิญญาณก็กำลังเติมตนเองด้วยสันสการ์เหล่านี้เช่นกัน
และแล้วเมื่อลูกมาที่นี่ ลูกจะซ้ำรอยบทบาทเดิมอีกครั้ง
ลูกจะมาที่นี่ตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของลูก ถามหัวใจตนเอง:
ฉันได้ทำความเพียรพยายามที่จะตกแต่งตนเองมากเพียงใด?
ฉันได้สูญเสียเวลาของฉันไปที่ใดหรือไม่? พ่อเตือนลูกว่า:
อย่าได้สูญเสียเวลาของลูกในเรื่องที่ไร้ประโยชน์ จดจำศรีมัทของพ่อ
อย่าได้ทำตามการกำหนดของมนุษย์ ลูกไม่รู้ว่าลูกอยู่ในโลกเก่า
พ่อได้บอกลูกแล้วถึงสิ่งที่ลูกเคยเป็น มีความทุกข์อย่างมากมายในโลกเก่านี้
บทบาทนี้ก็ได้รับตามละคร ตามละครก็มีอุปสรรคมากมายด้วยเช่นกัน พ่ออธิบายว่า:
ลูกๆนี่คือการละเล่นเกี่ยวกับความรู้และความเลื่อมใสศรัทธา นี่เป็นละครที่มหัศจรรย์
ดวงวิญญาณที่สุดแสนเล็กนั้นเต็มไปด้วยบทบาทที่ไม่สูญสลายและเขาก็ยังคงเล่นบทบาทนั้นต่อไป
อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
สละละทิ้งทุกสิ่งอื่นและใส่ใจเพียงแค่ว่าจะได้รับการประดับประดาเช่นลักษมีและนารายณ์ได้อย่างไร
2. ให้ถามตนเอง: 1)
ฉันได้ตกแต่งประดับประดาตนเองอย่างดีมากด้วยการทำตามศรีมัทและการใช้กุญแจของ “มานมานะบาฟ”หรือไม่?
2) ฉันกำลังทำลายเครื่องประดับของฉันให้เสียหายด้วยการพูดและฟังสิ่งที่ผิดๆหรือไม่?
3) ฉันมีปฏิสัมพันธ์กับทุกคนด้วยความรักหรือไม่?
ฉันสูญเสียเวลาอันมีค่าของฉันไปที่ใดหรือไม่? 4)
ฉันได้นำธรรมชาติที่สูงส่งมาใช้หรือไม่?
พร:
ขอให้ลูกจบสิ้นความคิดที่ไร้ประโยชน์ทั้งหมดโดยการรู้ถึงสาเหตุของสิ่งเหล่านั้นและกลายเป็นตัวของข้อแก้ไข
มีสองเหตุผลหลักสำหรับความคิดที่ไร้ประโยชน์ที่เกิดขึ้น 1) ความหยิ่งยโส (abhimaan)
2) ความรู้สึกถูกดูหมิ่น(apmaan) “ทำไมฉันได้รับน้อยกว่า?
ฉันก็ควรจะได้รับสถานภาพนี้เช่นกัน ฉันควรจะถูกวางไว้ข้างหน้าด้วยเช่นกัน”
ในสิ่งนี้ลูกคิดว่าตนเองได้รับการดูถูกหรือลูกพัฒนาความหยิ่งยโส
การมีประสบการณ์ของความหยิ่งยโสหรือความรู้สึกถูกดูหมิ่นในแง่ของชื่อเสียง,
ความเคารพ, เกียรติยศ การก้าวไปข้างหน้า
หรือในงานรับใช้เป็นสาเหตุสำหรับความคิดที่ไร้ประโยชน์
การหาสาเหตุของสิ่งนี้และการค้นพบข้อแก้ไขคือการกลายเป็นตัวของข้อแก้ไข
คติพจน์:
การเดินทางไปยังบ้านที่แสนหวานด้วยพลังแห่งความเงียบสงบเป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก