17.02.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน พ่อมาอย่างเป็นแขกของลูก ดังนั้นลูกต้องเคารพท่าน
ลูกเชิญท่านให้มาที่นี่ด้วยความรัก ลูกต้องเคารพท่านด้วยเช่นกัน
ลูกต้องไม่แสดงความไม่เคารพใดๆ
คำถาม:
ลูกๆ
ควรจะมีความซาบซึ้งใดอย่างสม่ำเสมอ?
จะกล่าวอย่างไรหากความซาบซึ้งของลูกไม่เพิ่มขึ้น?
คำตอบ:
ผู้ที่มีบุคลิกภาพที่สูงส่งที่สุดเหนือสิ่งใดได้มาในโลกที่ไม่บริสุทธิ์นี้ในฐานะที่เป็นแขก
ให้ความซาบซึ้งนี้คงอยู่สูงอย่างสม่ำเสมอ
อย่างไรก็ตามความซาบซึ้งของลูกนั้นเพิ่มขึ้นตามลำดับกันไป
แม้ว่าจะเป็นของพ่อแล้วลูกบางคนก็ยังมีสติปัญญาที่สงสัยและปล่อยมือของท่าน
และแล้วก็จะกล่าวได้ว่านั่นคือโชคของพวกเขา
โอมชานติ
โอมชานติ จะต้องพูดอย่างนี้สองครั้ง ลูกรู้ว่าผู้นั้นคือบาบาและอีกหนึ่งคือดาด้า
ทั้งสองอยู่ด้วยกัน ผู้คนร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าสูงสุด แต่คำว่า “พระเจ้าผู้เป็นพ่อ”
นั้นเรียบง่ายมาก ลูกจะไม่เพียงแค่พูดว่า “พ่อ” ลูกพูดว่า “พระเจ้าผู้เป็นพ่อ”
คำยกย่องของท่านก็สูงมาก
ท่านได้รับการเชิญให้เข้ามาสู่โลกที่ไม่บริสุทธิ์อย่างแน่นอนด้วยเช่นกัน
ท่านเองมาและบอกลูก: พ่อได้รับการเชิญให้เข้ามาสู่โลกที่ไม่บริสุทธิ์เท่านั้น
อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าท่านเป็นผู้ชำระชำระให้บริสุทธิ์อย่างไรหรือท่านมาเมื่อไหร่
ไม่มีใครรู้ว่าอาณาจักรเป็นของใครมาเป็นเวลาครึ่งวงจรในยุคทองและยุคเงินและถูกก่อตั้งขึ้นมาอย่างไร?
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ผู้เป็นพ่อมาอย่างแน่นอน
บางคนเรียกท่านว่าผู้ชำระชำระให้บริสุทธิ์ บางคนเรียกท่านว่าผู้ปลดปล่อย
พวกเขาเรียกหา: พาเราไปสู่สวรรค์ ท่านนั้นสูงสุดเหนือสิ่งใด
ลูกเชิญท่านให้มายังโลกที่ไม่บริสุทธิ์นี้:
ได้โปรดมาและทำให้เราเป็นผู้อาศัยของบารัตที่สูงส่ง ตำแหน่งของท่านนั้นสูงมาก
ท่านเป็นผู้ทรงอำนาจสูงสุด ลูกเรียกหาท่านเพราะเป็นอาณาจักรของราวัน
ไม่เช่นนั้นแล้วใครจะสามารถปลดปล่อยลูกจากอาณาจักรของราวันนี้?
ความซาบซึ้งของลูกๆควรจะคงอยู่ในระดับสูงเมื่อรับฟังสิ่งเหล่านี้
อย่างไรก็ตามความซาบซึ้งนั้นก็ไม่ได้สูงมากเช่นนั้น
คนอื่นๆมึนเมาโดยการดื่มแอลกอฮอล์แต่ลูกนั้นไม่ได้มึนเมาด้วยการรับสิ่งนี้
ที่นี่เป็นเรื่องของดาร์น่า เป็นเรื่องของโชคด้วยเช่นกัน
พ่อเป็นผู้ที่มีบุคลิกภาพที่ยิ่งใหญ่มาก
ยังคงมีบางคนในบรรดาลูกที่ไม่มีศรัทธาอย่างแท้จริง หากลูกทั้งหมดมีศรัทธาแล้ว
ทำไมลูกบางคนจึงวิ่งหนีไปเมื่อพวกเขามีความสงสัย? พวกเขาลืมพ่อ
เมื่อลูกเป็นของพ่อสติปัญญาของลูกก็ไม่ควรจะมีความสงสัยใดๆเกี่ยวกับพ่อ
พ่อนี้มหัศจรรย์ มีคำกล่าวไว้ว่า: พวกเขาตระหนักรู้จักบาบาและกลับมาอัศจรรย์ใจ
พวกเขาพูดว่า “บาบา” พวกเขารับฟังความรู้นี้และถ่ายทอดความรู้ให้ผู้อื่น และแล้ว
โอ้ มายา! เธอเติมสติปัญญาของพวกเขาด้วยความสงสัย
พ่ออธิบายว่าไม่มีสาระใดๆในคัมภีร์ของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา พ่อพูดว่า:
ไม่มีใครรู้จักพ่อ แม้แต่ในบรรดาลูกๆ
ก็มีเพียงบางคนเท่านั้นที่อยู่ในการจดจำระลึกถึงและนั่นก็เป็นไปด้วยความยากลำบาก
ลูกรู้สึกว่าการจดจำระลึกถึงของลูกไม่มั่นคงด้วยเช่นกัน ฉันดวงวิญญาณคือจุด
บาบาก็เป็นจุดด้วย ท่านคือพ่อของเรา ท่านไม่มีร่างกายของท่านเอง ท่านพูดว่า:
พ่อรับการค้ำจุนของร่างนี้ ชื่อของพ่อคือชีวา ชื่อของพ่อ
ชื่อของดวงวิญญาณนี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ชื่อของร่างกายของลูกนั้นเปลี่ยนแปลงเรื่อยๆ
เป็นร่างกายที่ได้รับชื่อ เมื่อการแต่งงานเกิดขึ้นชื่อของเจ้าสาวจะเปลี่ยนไป
และแล้วชื่อนั้นก็ถูกกำหนดไว้ พ่อพูดว่า: เวลานี้จงทำให้สิ่งนี้มั่นคง: “ฉันคือดวงวิญญาณ”
เป็นพ่อผู้ที่ให้คำแนะนำนี้:
เมื่อไหร่ก็ตามที่มีการเบี่ยงเบนไปจากศีลธรรมและมีการประณามและแล้วเวลานั้นที่พ่อมา
ลูกไม่จำเป็นต้องยึดมั่นกับคำพูดใดๆ พ่อเองพูดว่า:
พวกเขานำพ่อไปใส่ในก้อนกรวดและก้อนหินและประณามพ่ออย่างมาก นี่ไม่ใช่สิ่งใหม่
วงจรแล้ววงจรเล่า
หลังจากที่พวกเขากลับมาไม่บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ในลักษณะนี้เท่านั้นและประณามพ่อและแล้วพ่อจึงมา
นี่คือบทบาทของพ่อวงจรแล้ววงจรเล่า ไม่สามารถมีการเปลี่ยนแปลงใดในสิ่งนี้
สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร ผู้คนมากมายก็ถามลูกว่า: “หากท่านมาในบารัตเท่านั้น
บารัตนั้นจะกลายเป็นสวรรค์จริงๆหรือ?” ใช่ นี่คือบทบาทดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป
พ่อนั้นสูงสุดเหนือสิ่งใด พ่อผู้ชำระผู้ที่ไม่บริสุทธิ์พูดว่า:
พวกเขาเรียกหาพ่อให้เข้ามาสู่โลกที่ไม่บริสุทธิ์นี้เท่านั้น พ่อบริสุทธิ์เสมอ
พ่อควรจะได้รับการเชิญให้เข้าไปสู่โลกที่บริสุทธิ์
อย่างไรก็ตามไม่มีความจำเป็นสำหรับพ่อในโลกที่บริสุทธิ์
พวกเขาเรียกหาพ่อในโลกที่ไม่บริสุทธิ์นี้เท่านั้น: ได้โปรดมาและชำระเราให้บริสุทธิ์!
พ่อเป็นแขกที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น ลูกยังคงจดจำพ่อเรื่อยมาเป็นเวลาครึ่งวงจร
ที่นี่หากลูกเชิญบุคคลสำคัญให้มา
การเชิญนั้นก็จะคงอยู่มากที่สุดไม่เกินหนึ่งถึงสองปี
หากไม่ใช่ปีนี้ผู้นั้นผู้นี้ก็จะมาในปีหน้า ลูกจดจำผู้เดียวนั้นเป็นเวลาครึ่งวงจร
การมาของผู้เดียวนั้นก็ถูกกำหนดไว้ในบทบาทของท่านด้วยเช่นกัน
เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่มีใครรู้สิ่งนี้เช่นกัน
ท่านคือพ่อที่สูงสุดเหนือสิ่งใด
ในด้านหนึ่งมนุษย์ก็เชิญพ่อด้วยความรักและอีกด้านหนึ่งพวกเขาก็ทำให้คำสรรเสริญของท่านมัวหมอง
ในความเป็นจริงผู้เดียวนั้นคือแขกผู้มีเกียรติสูงสุด
แต่พวกเขาได้ทำให้เกียรติของท่านมัวหมอง พวกเขาเพียงแต่พูดว่า:
ท่านอยู่ในก้อนกรวดและก้อนหินอยู่ในทุกสิ่ง ท่านคือผู้ที่ทรงอำนาจสูงสุด
พวกเขาเชิญพ่อให้มาด้วยความรักอย่างมากด้วยเช่นกันแต่พวกเขาก็ไม่รู้คิดอย่างสมบูรณ์
พ่อมาและให้คำแนะนำของพ่อเองแก่ลูกและบอกลูกว่าฉันคือพ่อของลูก
พ่อถูกเรียกว่าพระเจ้าผู้เป็นพ่อ เมื่อทุกคนถูกขังโดยราวันเท่านั้นที่พ่อต้องมา
เพราะผู้เลื่อมใสศรัทธาทั้งหมดคือเจ้าสาวซึ่งเป็นสีดาของท่าน
พ่อคือเจ้าบ่าวซึ่งเป็นราม ไม่ใช่เรื่องของสีดาคนเดียว
ท่านปลดปล่อยสีดาทั้งหมดจากกรงขังของราวัน นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีขีดจำกัด
นี่คือโลกเก่าและไม่บริสุทธิ์ เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่โลกจะกลับมาเก่าและแล้วใหม่
ร่างบางคนก็โตและแก่อย่างรวดเร็ว คนอื่นคงอยู่เป็นเวลานานกว่า
สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วอย่างถูกต้องในละคร พ่อต้องมาอีกครั้งหลังจาก 5000 ปี
เมื่อพ่อมาเท่านั้นที่พ่อสามารถให้คำแนะนำของพ่อแก่ลูกและอธิบายความลับของวงจร
ไม่มีใครตระหนักรู้จักพ่อและพวกเขาก็ไม่รู้จักบราห์มา วิษณุ และชางก้าร์
ลักษมีและนารายณ์ หรือรามและสีดา เหล่านี้เป็นนักแสดงที่สำคัญที่สุดในละคร
สิ่งนี้ใช้กับมนุษย์ ไม่ได้มีมนุษย์ที่มีแปดหรือสิบแขน
เหตุใดวิษณุจึงถูกแสดงว่ามีสี่แขน? สิบหัวของราวันคืออะไร? ไม่มีใครรู้สิ่งนี้
เพียงพ่อเท่านั้นที่มาและพูดความรู้ของตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของโลกนี้
ท่านพูดว่า: พ่อคือแขกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแต่พ่อนั้นก็แฝงตัวด้วยเช่นกัน
เพียงลูกเท่านั้นที่รู้สิ่งนี้ อย่างไรก็ตามแม้ว่าลูกรู้ ลูกก็ลืม
ลูกควรมีความนับถืออย่างมากต่อท่าน ลูกควรจดจำท่าน ดวงวิญญาณนั้นไม่มีตัวตน
ดวงวิญญาณสูงสุดก็ไม่มีตัวตนด้วยเช่นกัน
ไม่มีเรื่องของการมีภาพถ่ายสำหรับสิ่งเหล่านี้
ลูกเพียงต้องมีศรัทธาว่าลูกแต่ละคนคือดวงวิญญาณ
จดจำพ่อและปล่อยวางจากจิตสำนึกที่เป็นร่างของลูก
เห็นแต่สิ่งที่ไม่สูญสลายอย่างสม่ำเสมอเท่านั้น ทำไมลูกถึงมองร่างกายที่สูญสลายเล่า?
กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ! สิ่งนี้ต้องใช้ความพยายาม
มากเท่าที่ลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึง
ลูกก็จะไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมและได้มาซึ่งสถานภาพที่สูงได้มากตามนั้น
พ่อสอนโยคะ,การจดจำระลึกถึงที่ง่ายดายมาก มีโยคะหลากหลายประเภท คำว่า “การจดจำระลึกถึง”
นั้นถูกต้องแม่นยำ ต้องใช้ความเพียรพยายามในการจดจำดวงวิญญาณสูงสุดผู้เป็นพ่อ
มีไม่กี่คนที่พูดสัจจะ
เมื่อพวกเขาพูดว่าพวกเขาอยู่ในการจดจำระลึกถึงเป็นเวลานานเท่านี้
เมื่อพวกเขาไม่มีการจดจำระลึกถึงเลย พวกเขาก็จะละอายที่จะพูดเช่นนั้น
พวกเขาเขียนว่า: ตลอดทั้งวันฉันได้อยู่ในการจดจำระลึกถึงเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง
ดังนั้นพวกเขาควรจะละอายใจ พ่อเช่นนี้ควรได้รับการจดจำทั้งกลางวันและกลางคืน
แต่ลูกก็จดจำท่านเป็นเวลาเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น!
ต้องใช้ความเพียรพยายามที่แฝงตัวอย่างมากสำหรับสิ่งนี้
ลูกเชิญพ่อให้มาดังนั้นผู้เดียวผู้ที่มาจากที่ไกลมากก็จะเป็นแขก พ่อพูดว่า:
พ่อไม่ได้กลายเป็นแขกในโลกใหม่ พ่อเข้ามาในโลกเก่าเท่านั้น พ่อมาและก่อตั้งโลกใหม่
โลกนี้เก่า ไม่มีใครรู้สิ่งนี้อย่างถูกต้องแม่นยำ
พวกเขาไม่รู้แม้กระทั่งช่วงอายุของโลกใหม่ พ่อพูดว่า:
มีเพียงพ่อเท่านั้นที่มาและให้ความรู้นี้แก่ลูก และแล้วตามละครความรู้นี้ก็หายไป
และแล้วหลังจากหนึ่งวงจรบทบาทนี้ก็ซ้ำรอยอีกครั้งหนึ่ง พวกเขาเรียกหาพ่อ
ปีแล้วปีเล่าพวกเขาเฉลิมฉลองวันเกิดของชีวา
วันครบรอบของผู้ที่มาและจากไปก็ได้มีการเฉลิมฉลองกันทุกปี
วันเกิดของชีพบาบาก็ได้มีการเฉลิมฉลองทุกๆ 12 เดือนด้วยเช่นกัน
แต่ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไหร่ที่พวกเขาเริ่มที่จะเฉลิมฉลอง พวกเขาเพียงแค่พูดว่า:เป็นเวลาหลายแสนปี
พวกเขาเขียนว่าระยะเวลาของยุคเหล็กนั้นหลายแสนปี พ่อพูดว่า: วงจรนี้เป็นเรื่องของ
5000 ปี อาณาจักรของเทพเหล่านี้คงอยู่ในบารัตอย่างแน่นอน ดังนั้นพ่อพูดว่า:
พ่อเป็นแขกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของบารัต
ลูกยังคงให้การเชิญพ่อต่อไปอีกเป็นเวลาครึ่งวงจร
เมื่อลูกกลับมาไม่มีความสุขอย่างมาก ลูกก็พูดว่า “โอ้ ผู้ชำระชำระให้บริสุทธิ์
ได้โปรดมา!” พ่อต้องมาสู่โลกที่ไม่บริสุทธิ์ พ่อต้องการพาหนะด้วย
ดวงวิญญาณนี้เป็นภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะ นี่คือบัลลังก์ของดวงวิญญาณ
พ่อเองเป็นภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะด้วย ท่านมาที่นี่และนั่งบนบัลลังก์นี้
สิ่งเหล่านี้น่าสนุกสนานมาก หากมีคนอื่นได้ยินพวกเขา พวกเขาก็จะประหลาดใจ พ่อพูดว่า:
ลูกๆ เวลานี้ทำตามคำแนะนำของพ่อ!
ให้เข้าใจว่าเป็นชีพบาบาผู้ที่กำลังให้คำแนะนำเหล่านี้ เป็นชีพบาบาที่กำลังพูดมุรลี
ผู้นี้พูดว่า: ฉันก็เล่นมุรลีของท่าน(ชีพบาบา)และก็รับฟังสิ่งนั้นด้วยเช่นกัน
เป็นผู้เดียวนั้นผู้ที่พูด
ผู้ที่มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชาอันดับหนึ่งและแล้วกลายเป็นผู้กราบไหว้บูชาอันดับหนึ่ง
เวลานี้ท่านคือผู้ความเพียรพยายาม
ลูกๆควรพิจารณาตนเองอยู่เสมอว่ากำลังได้รับศรีมัทของชีพบาบา
แม้ว่าจะมีบางสิ่งผิดไปท่านก็ทำให้สิ่งนั้นถูกต้อง
เมื่อมีศรัทธาที่ไม่ขาดตอนนี้ชีพบาบาจะรับผิดชอบ สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
ถึงอย่างไรอุปสรรคก็จะมา อุปสรรคที่รุนแรงมากจะมา
ลูกๆของลูกเองก็จะสร้างอุปสรรคแก่ลูกด้วยเช่นกัน
ดังนั้นจงเข้าใจอย่างสม่ำเสมอว่าเป็นชีพบาบาผู้ที่กำลังอธิบาย
และแล้วลูกก็มีการจดจำระลึกถึงท่าน
ลูกๆมากมายคิดว่าบราห์มาบาบานั้นกำลังให้คำแนะนำเหล่านี้ ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
เพียงชีพบาบาเท่านั้นที่รับผิดชอบ
เมื่อพวกเขากลับมามีสำนึกที่เป็นร่างซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเขาก็เฝ้าแต่มองดูผู้นี้
ชีพบาบาเป็นแขกที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น! ทั้งที่เป็นเช่นนั้นคนงานรถไฟฯลฯ
ก็ไม่ได้ตระหนักรู้จักท่าน
พวกเขาจะตระหนักรู้จักหรือเข้าใจผู้ที่ไม่มีตัวตนได้อย่างไร?
ท่านไม่สามารถล้มป่วยได้ ดังนั้นไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรสำหรับการล้มป่วยฯลฯ
มันจะเป็นไปกับผู้นี้ พวกเขาจะสามารถรู้อะไรเกี่ยวกับผู้เดียวที่อยู่ในผู้นี้? ลูกๆ
เข้าใจสิ่งนี้ตามลำดับกันไปเช่นกัน
ผู้เดียวนั้นคือพ่อของทุกดวงวิญญาณและผู้นี้คือพ่อของมวลมนุษย์
ดังนั้นทั้งสองนี้จึงกลายเป็นแขกที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น พ่อพูดว่า:
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นมันถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
พ่อก็ถูกผูกไว้ในละครด้วยเช่นกัน เพราะสิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว
พ่อไม่สามารถทำอะไรได้เลยกับสิ่งนั้น มายามีพลังมากด้วยเช่นกัน
ทั้งรามและราวันมีบทบาท
หากราวันจะต้องเป็นใครบางคนที่มีชีวิตอยู่ในละครเขาก็จะพูดด้วยว่า:
ฉันก็มาตามละครด้วย นี่คือการละเล่นของความสุขและความทุกข์
ความสุขนั้นอยู่ในโลกใหม่ความทุกข์อยู่ในโลกเก่า ในโลกใหม่มีผู้คนน้อยนิดเท่านั้น
ในขณะที่ในโลกเก่ามีมนุษย์มากมาย
พวกเขาเพียงแค่ร้องเรียกหาพ่อผู้ชำระชำระให้บริสุทธิ์เท่านั้นให้มาและชำระโลกให้บริสุทธิ์
เป็นเพราะเคยมีความสุขอย่างมากมายในโลกที่บริสุทธิ์ที่พวกเขาเรียกหาท่านวงจรแล้ววงจรเล่า
พ่อให้ความสุขแก่ทุกคนและแล้วก็จากไป บทบาทนี้ซ้ำรอยอีกครั้งในเวลานี้
โลกไม่เคยมาถึงจุดจบ เป็นไปไม่ได้ที่โลกนั้นจะจบสิ้น
มหาสมุทรก็ยังคงอยู่ในโลกด้วยเช่นกัน นี่คือชั้นสาม พวกเขาพูดว่า: น้ำกลับมาท่วม
ที่นั้นมีน้ำและมีแต่น้ำเท่านั้นในทุกหนแห่ง อย่างไรก็ตามโลกก็คือพื้น
มีน้ำด้วยเช่นกัน พื้นที่เป็นโลกไม่สามารถถูกทำลายได้
น้ำก็อยู่บนพื้นนี้ด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตามในชั้นสองและชั้นหนึ่งซึ่งเป็นอาณาเขตที่ละเอียดอ่อนและโลกที่ไม่มีตัวตนนั้นไม่มีน้ำ
โลกที่ไม่มีขีดจำกัดนี้มีสามชั้น ไม่มีใครนอกจากลูกๆรู้สิ่งนี้
บอกทุกคนถึงประเด็นของความสุขนี้ด้วยความสุขอย่างมาก
อนุสรณ์ของความสุขเหนือประสาทสัมผัสนี้ได้รับการจดจำของผู้ที่ได้สอบผ่านอย่างสมบูรณ์เท่านั้น
ผู้ที่ไม่ว่างเว้นในการทำงานรับใช้ทั้งวันทั้งคืนและไม่ได้ทำสิ่งใดเลยนอกจากงานรับใช้อย่างต่อเนื่องก็มีประสบการณ์ของความสุขมาก
มีบางวันเมื่อมนุษย์อยู่อย่างตื่นในเวลากลางคืน
อย่างไรก็ตามเมื่อดวงวิญญาณเหนื่อยล้าเขาก็ต้องไปนอน
เมื่อดวงวิญญาณนอนหลังร่างกายก็จะนอนหลับด้วยเช่นกัน หากดวงวิญญาณไม่ได้นอนหลับ
ร่างนั้นก็ไม่ได้นอนหลับด้วยเช่นกัน เป็นดวงวิญญาณที่เหนื่อยล้า ใครที่พูดว่า“วันนี้ฉันเหนื่อยจริงๆ”?
ดวงวิญญาณ ลูกๆต้องอยู่อย่างมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
เพียงในสิ่งนี้เท่านั้นที่ลูกต้องทำความเพียรพยายาม
หากลูกไม่จดจำพ่อและไม่อยู่ในสำนึกเป็นดวงวิญญาณลูกก็เริ่มที่จะจดจำความสัมพันธ์ทางร่างกายฯลฯของลูก
พ่อพูดว่า:ลูกมาอย่างเปลือยเปล่าและลูกต้องกลับไปเปลือยเปล่า
ลืมความสัมพันธ์เหล่านี้ของร่างกายฯลฯ
จดจำพ่อในขณะที่อยู่ในร่างนั้นและแล้วลูกจะกลับมาสะโตประธาน
พ่อเป็นผู้ทรงอำนาจที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น ไม่มีใครนอกจากลูกๆที่รู้จักท่าน พ่อพูดว่า:
พ่อคือเจ้าแห่งคนจน ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องธรรมดา
พ่อผู้ชำระชำระให้บริสุทธิ์ได้มาแล้ว หากพวกเขารู้สิ่งนี้
ใครจะรู้ว่าจะมีฝูงชนมากแค่ไหน? เมื่อบุคคลสำคัญมาที่นี่ก็มีฝูงชนเช่นนั้น
ดังนั้นตามละครบทบาทของผู้เดียวนั้นคือการอยู่อย่างแฝงตัว เมื่อลูกทำความก้าวหน้า
อิทธิพลของลูกก็จะค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละน้อยๆ และการทำลายล้างก็จะเกิดขึ้น
ไม่ได้เป็นราวกับว่าทุกคนจะสามารถพบบาบาได้ พวกเขาจดจำพ่อ
ดังนั้นพวกเขาจะได้รับคำแนะนำของท่าน ที่เหลือจะไม่สามารถมาที่นี่ได้
ยกตัวอย่างเช่นลูกสาวที่อยู่ในบ่วงพันธะก็ไม่สามารถพบกับบาบาได้
พวกเขาอดทนต่อการถูกทำร้ายอย่างมาก ผู้คนไม่สามารถละทิ้งกิเลสได้
ดังนั้นพวกเขาจึงถามว่าโลกจะดำเนินต่อไปได้อย่างไรโดยที่ไม่มีสิ่งนั้น อ๊ะ
แต่เป็นภาระของโลกที่อยู่กับพ่อหรืออยู่กับลูก?
หากพวกเขารู้จักพ่อพวกเขาก็จะไม่ถามคำถามเช่นนั้น บอกพวกเขาว่า:
อย่างน้อยก่อนอื่นใดจงตระหนักรู้จักพ่อและแล้วคุณจะมารู้ทุกสิ่ง
ลูกต้องมีวิธีการที่ฉลาดในการอธิบาย อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
คงอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อผู้ทรงพลังอำนาจสูงสุดอย่างสม่ำเสมอ
อย่าได้มองดูร่างกายที่สูญสลายของใครแต่จงทำความพยายามที่จะกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
เก็บรักษาชาร์ทของการจดจำระลึกถึงที่ซื่อสัตย์ของลูก
2.
จงอยู่อย่างไม่ว่างเว้นในการทำงานรับใช้ทั้งวันและคืนและเหตุนั้นเองจึงมีประสบการณ์ของความสุขที่ไม่มีขีดจำกัด
อธิบายด้วยความสุขถึงความลับของสามโลกแก่ทุกคน
มีศรัทธาที่ไม่ขาดตอนในศรีมัทที่ชีพบาบาให้และก้าวไปข้างหน้า
อย่าได้หวาดกลัวเมื่ออุปสรรคมา ชีพบาบารับผิดชอบ
ดังนั้นไม่ต้องมีความสงสัยเกี่ยวกับสิ่งใด
พร:
ขอให้ลูกเป็นผู้ที่มีโชคหลายล้านเท่าและได้รับประสบการณ์ในสิทธิ์ของการได้มาซึ่งการบรรลุผลทั้งหมดในช่วงเวลาที่สูงส่งนี้
ลูกที่มีโชคผู้ที่เกิดในเวลาที่สูงส่งนี้มีประสบการณ์การเป็นของทันทีที่พวกเขาเกิดมาด้วยการเกี่ยวเนื่องกับวงจรก่อนหน้านี้
พวกเขามีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติทั้งหมดทันทีที่พวกเขาเกิดมา
เช่นเดียวกับที่ทั้งต้นรวมอยู่ในเมล็ด
ในทำนองเดียวกันลูกดวงวิญญาณผู้ที่มาในช่วงเวลาอันดับหนึ่ง
สัมผัสกับสมบัติที่มีค่าของการบรรลุผลทุกรูปแบบทันทีที่ลูกออกมา
ลูกจะไม่เคยพูดว่าลูกสัมผัสกับความสุขแต่ไม่มีความสงบ
หรือลูกสัมผัสกับความสงบแต่ไม่มีพลัง ลูกเต็มไปด้วยประสบการณ์ทั้งหมดนี้แล้ว
คติพจน์:
เพื่อที่จะให้ประสบการณ์ของความเยือกเย็นในร่มเงาของความสุขของลูก
จงกลับมาสะอาดและถ่อมตน
มีความรักในความสันโดษและซึมซับความเป็นหนึ่งเดียวกันและสมาธิ
ผู้ที่มีความสัมพันธ์ทั้งหมดกับผู้เดียวและมีประสบการณ์กับทุกประเภทความหวานจากผู้เดียวนั้น
จะมีความรักในการอยู่ตามลำพัง เมื่อลูกสามารถมีประสบการณ์ทุกความหวานจากผู้เดียว
จะต้องการอะไรอีกสำหรับลูกที่จะไปตามคำแนะนำมากมาย เพียงจำคำเดียว สำหรับความรู้
การตระหนักรู้ ความสัมพันธ์ และสภาพของลูกทั้งหมดนี้ถูกรวมอยู่ในนั้น
พร้อมกันสิ่งนั้น การบรรลุผลของลูกทั้งหมดจะกลับมาชัดเจนมากผ่านเพียงคำเดียวนั้น
มีการจดจำระลึกถึงผู้เดียวและสภาพที่สม่ำเสมอ
ความรู้ที่ลูกได้รับนั้นเป็นเพียงเพื่อการจดจำระลึกถึงผู้เดียว
และการบรรลุผลที่ลูกได้รับนั้นก็จะสม่ำเสมอด้วยเช่นกัน