18.07.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน ลูกควรจะมีความใส่ใจในการอ่านและรับฟังข่าวของงานรับใช้
เพราะความจริงจังและความกระตือรือร้นของลูกจะเพิ่มขึ้นด้วยสิ่งนี้และความคิดเกี่ยวกับวิธีการทำงานรับใช้จะปรากฏออกมา
คำถาม:
ในยุคบรรจบพบกันพ่อไม่ได้ให้ความสุขแก่ลูก แต่พ่อแสดงหนทางไปสู่ความสุขแก่ลูก
สิ่งนี้เป็นอย่างไร?
คำตอบ:
เพราะทุกคนคือลูกของพ่อ หากพ่อจะให้ความสุขกับลูกหนึ่งคน นั่นก็จะไม่ถูกต้อง
ลูกๆจะได้รับส่วนแบ่งที่ถูกต้องจากพ่อทางร่างกายของพวกเขา
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดไม่ได้แจกจ่ายส่วนแบ่งใดๆ แต่ท่านแสดงหนทางไปสู่ความสุข
ผู้ที่ทำตามหนทางนั้นและทำความเพียรพยายามก็จะได้รับสถานภาพที่สูง
ลูกๆต้องทำความเพียรพยายาม ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับความเพียรพยายามของลูก
โอมชานติ
ลูกๆ เข้าใจว่าพ่อเล่นมุรลี(ขลุ่ย) มีการส่งมุรลีให้กับทุกคน
ข่าวของผู้ที่ศึกษามุรลีและทำงานรับใช้ก็ได้ตีพิมพ์ในวารสาร ในเวลานี้ลูกๆ
เหล่านั้นที่อ่านวารสารก็สามารถที่จะมาเพื่อรู้ข่าวของงานรับใช้ของทุกศูนย์
งานรับใช้กำลังเกิดขึ้นในสถานที่นั้นๆ ผู้ที่ไม่อ่านข่าวเหล่านั้นก็จะไม่รู้ข่าวใดๆ
และพวกเขาก็จะไม่ทำความเพียรพยายาม เมื่อลูกได้ยินข่าวของงานรับใช้
สิ่งนั้นก็จะเข้าไปอยู่ในหัวใจของลูกที่ลูกต้องการที่จะทำงานรับใช้ประเภทนั้นด้วยเช่นกัน
โดยการอ่านวารสาร
ลูกสามารถที่จะมาเพื่อที่รู้ว่าพี่น้องหญิงชายของลูกกำลังทำงานรับใช้มากมายเพียงใด
ลูกๆเข้าใจว่ายิ่งลูกทำงานรับใช้มากเท่าไหร่
ลูกก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงมากเท่านั้น
ดังนั้นวารสารก็สามารถให้ลูกมีความกระตือรือร้นต่องานรับใช้
วารสารนั้นไม่ได้ทำขึ้นมาโดยที่ไม่มีวัตถุประสงค์ใดๆ
ผู้ที่ไม่ได้อ่านวารสารเหล่านั้นก็คิดว่าสิ่งเหล่านั้นไม่มีประโยชน์
บางคนพูดว่าพวกเขาไม่สามารถอ่านหรือเขียนได้ อ้า! ผู้คนก็ไปเพื่อรับฟังรามายณะ
ภควัต กีตะฯลฯ และดังนั้นลูกควรจะฟังข่าวงานรับใช้ด้วยเช่นกัน
ไม่เช่นนั้นแล้วความกระตือรือร้นต่องานรับใช้ของลูกก็จะไม่เพิ่มขึ้น
งานรับใช้นี้เกิดขึ้นในสถานที่นั้นสถานที่นี้ หากลูกมีความสนใจ
ลูกก็สามารถขอให้บางคนอ่านให้ลูกฟังได้
จะต้องมีลูกๆในศูนย์หลายแห่งที่ไม่อ่านวารสารนั้นเลย
มีลูกๆมากมายที่ไม่ได้ทำงานรับใช้แม้แต่น้อยที่สุด
และดังนั้นพวกเขาจึงประกาศสิทธิ์ในสถานภาพตามนั้น
ลูกเข้าใจว่าอาณาจักรกำลังมีการก่อตั้งขึ้นมา
และลูกจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
ลูกจะสอบตกหากลูกไม่ใส่ใจต่อการศึกษาเล่าเรียนทุกสิ่งขึ้นอยู่กับว่าลูกศึกษาเล่าเรียนมากเพียงใดในขณะนี้
ยิ่งลูกศึกษาและสอนผู้อื่นมากเท่าไหร่ ตัวลูกเองก็จะได้รับประโยชน์มากเท่านั้น
มีลูกมากมายที่ไม่ได้แม้แต่จะคิดถึงการอ่านวารสาร
พวกเขาก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่มีค่าไม่กี่สตางค์เท่านั้น
ที่นั่นลูกจะไม่มีความคิดว่าใครบางคนไม่ทำความเพียรพยายามและเหตุนี้เองเขาจึงได้รับสถานภาพนั้น
ไม่เลย เป็นที่นี่ที่สติปัญญามีประเด็นของกรรมและกรรมที่เป็นบาป
พ่ออธิบายแก่ลูกในยุคบรรจบพบกันของทุกๆ วงจร
ผู้ที่ไม่เข้าใจก็เป็นเหมือนกับผู้ที่มีสติปัญญาเป็นหิน
ลูกเข้าใจด้วยเช่นกันว่าลูกมีสติปัญญาที่ไม่บริสุทธิ์
และมีเปอร์เซ็นต์ในสิ่งนั้นเช่นกัน บาบาเฝ้าแต่อธิบายแก่ลูกๆ
เวลานี้คือยุคเหล็กและมีความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัดในสิ่งนี้
มีความทุกข์นี้และมีความทุกข์นั้น
ผู้ที่รู้คิดจะเข้าใจอย่างเร็วว่าสิ่งที่ท่านพูดนั้นถูกต้อง
ลูกเข้าใจเช่นกันว่าเมื่อวานนี้ลูกไม่มีความสุขอย่างมาก
ลูกเคยอยู่ท่ามกลางความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัด
เวลานี้ลูกกำลังจะไปสู่ความสุขที่ไม่มีขีดจำกัด ลูกรู้เช่นกันว่านี่คือยุคเหล็ก
อาณาจักรของราวัน
หากลูกเข้าใจแต่ไม่สามารถอธิบายให้แก่ผู้อื่นได้แล้วบาบาก็จะพูดว่าลูกไม่เข้าใจสิ่งใดเลย
เมื่อลูกทำงานรับใช้ก็สามารถกล่าวได้ว่าลูกเข้าใจ
และข่าวของงานรับใช้นั้นจะมีการกล่าวถึงในวารสาร
แต่ละวันบาบาเฝ้าแต่พูดถึงหลายต่อหลายประเด็นที่ง่ายดาย
ผู้คนคิดว่ายุคเหล็กนั้นยังคงอยู่ในวัยทารก
เมื่อพวกเขาเข้าใจยุคบรรจบพบกันเท่านั้นที่พวกเขาจะสามารถเปรียบเทียบยุคเหล็กนี้กับยุคทองได้
ว่ามีความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัดในยุคเหล็กและความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดในยุคทอง
บอกพวกเขาว่า พ่อให้ความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดแก่เราลูกๆ
ซึ่งเรากำลังบอกพวกท่านถึงสิ่งนั้น ไม่มีใครอื่นสามารถอธิบายสิ่งนี้ได้
ลูกถ่ายทอดประเด็นใหม่ๆ ไม่มีใครจะถามว่าลูกเป็นชาวสวรรค์หรือชาวนรก
ลูกๆตามลำดับกันไปเช่นกัน ลูกไม่สามารถที่จะจดจำทุกประเด็นได้
ลูกเข้ามาสู่สำนึกที่เป็นร่างเมื่ออธิบายแก่ผู้อื่น
เป็นดวงวิญญาณที่ได้ยินและซึมซับสิ่งนี้
อย่างไรก็ตามแม้แต่มหารตีที่ดีบางคนก็ลืมสิ่งนี้
และพวกเขาก็เริ่มที่จะพูดในสภาพของสำนึกที่เป็นร่าง สิ่งนี้เกิดขึ้นกับทุกคน
พ่อพูดว่า ทุกคนคือผู้เพียรพยายาม
ไม่ใช่ว่าลูกทั้งหมดจะพูดขณะที่พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ ไม่เลย
พ่อพิจารณาว่าลูกเป็นดวงวิญญาณและให้ความรู้แก่ลูก
อย่างไรก็ตามผู้ที่เป็นพี่น้องชายกำลังทำความเพียรพยายามเพื่อจะรักษาสภาพนั้นไว้
ดังนั้นลูกๆต้องอธิบายว่ามีความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัดในยุคเหล็กและมีความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดในยุคทอง
ขณะนี้เป็นยุคบรรจบพบกัน พ่อชี้หนทางแก่ลูก ไม่ใช่ว่าพ่อจะให้ความสุขแก่ลูก
ท่านแสดงหนทางไปสู่ความสุขแก่ลูก ราวันไม่ได้ให้ความทุกข์แก่ลูกเช่นกัน
เขาแสดงหนทางที่ผิดๆแก่ลูกซึ่งเป็นหนทางไปสู่ความทุกข์
พ่อไม่ได้ให้ทั้งความสุขหรือความทุกข์แก่ลูก ท่านแสดงหนทางไปสู่ความสุขแก่ลูก
แล้วลูกแต่ละคนก็ได้รับความสุขตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
ท่านไม่ได้ให้ความสุขแก่ลูก โดยการทำตามศรีมัทของพ่อที่ลูกได้รับความสุข
พ่อเพียงแต่แสดงหนทางแก่ลูก ราวันนำลูกไปสู่หนทางของความทุกข์ หากพ่อให้สิ่งใด
ทุกคนก็จะต้องได้รับมรดกที่เท่าเทียมกัน พ่อทางร่างแบ่งมรดกของเขา
ที่นีการรับมรดกขึ้นอยู่กับว่าลูกแต่ละคนทำความเพียรพยายามมากเพียงใด
พ่อแสดงให้ลูกเห็นถึงวิธีที่ง่ายดายอย่างมาก หากลูกทำสิ่งนี้และสิ่งนี้
ลูกก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง ลูกๆต้องทำความเพียรพยายาม
ลูกควรพยายามและประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงสุด ลูกต้องศึกษาเล่าเรียน
ไม่ใช่ว่าลูกควรมีทัศนคติของการปล่อยให้ผู้อื่นศึกษาและประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงในขณะที่ลูกนั่งลง
ไม่เลย ความเพียรพยายามต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก
ตามละครลูกต้องทำความเพียรพยายามอย่างแน่นอน บางคนทำความเพียรพยายามอย่างเร็ว
และบางคนก็ทำความเพียรพยายามที่เชื่องช้า ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับความเพียรพยายามของลูก
พ่อได้แสดงหนทางแก่ลูกแล้ว พ่อพูดว่า จดจำพ่อ!
ยิ่งลูกจดจำพ่อมากเท่าไหร่บาปของลูกก็จะได้รับการปลดเปลื้องมากเท่านั้น
ลูกไม่ควรที่จะทิ้งความพยายามนั้นไว้กับละคร
นี่คือบางสิ่งที่ลูกต้องเข้าใจด้วยเช่นกัน
ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของโลกนั้นซ้ำรอย
ดังนั้นแน่นอนไม่ว่าบทบาทใดก็ตามที่ลูกเคยเล่นมาก่อนก็จะต้องมีการเล่นอีกครั้ง
ศาสนาทั้งหมดจะมาอีกครั้งในเวลาของตนเอง ยกตัวอย่างเช่น
หากมีชาวคริสเตียนนับพันล้านคน,
ผู้คนจำนวนมากมายเหล่านั้นก็จะมาอีกครั้งเพื่อเล่นบทบาทของพวกเขา
ดวงวิญญาณไม่เคยถูกทำลายและบทบาทของเขาก็ไม่เคยถูกทำลาย
นี่คือบางสิ่งที่ลูกต้องเข้าใจ ผู้ที่เข้าใจจะอธิบายแก่ผู้อื่นอย่างแน่นอน “ให้ทานทรัพย์สมบัติแล้วมันจะไม่มีวันลดน้อยลง”
ลูกจะเฝ้าแต่ซึมซับความรู้และจะเฝ้าแต่ทำให้ผู้อื่นมั่งคั่ง
อย่างไรก็ตามหากไม่อยู่ในโชคของลูก แล้วลูกก็คิดว่าตนเองเป็นผู้ที่สิ้นหวัง
ครูก็จะพูดว่าหากลูกไม่สามารถถ่ายทอดความรู้นี้ได้แล้วนั่นคือโชคของสถานภาพของลูกก็จะมีค่าเพียงไม่กี่สตางค์เท่านั้น
หากไม่อยู่ในโชคของลูก, ลูกจะทำความเพียรพยายามอะไร?
นี่คือโรงเรียนที่ไม่มีขีดจำกัด ครูทุกคนสอนวิชาของตนเอง เพียงพ่อและลูกๆ
เท่านั้นที่รู้วิธีการสอนของพ่อ ไม่มีใครอื่นสามารถรู้สิ่งเหล่านั้น
แม้ว่าลูกๆพยายามอย่างหนักมากที่จะอธิบาย ก็มีน้อยมากที่เข้าใจ
สิ่งนั้นไม่ได้อยู่ในสติปัญญาของพวกเขา
ยิ่งลูกเข้ามาใกล้มากเพียงใดก็จะเป็นสิ่งที่ชัดเจนมากขึ้นเท่านั้นว่าลูกกำลังจะกลับมาฉลาดขึ้น
ในเวลานี้พิพิธภัณฑ์และวิทยาลัยทางจิตฯลฯ กำลังจะเปิดขึ้นเช่นกัน ชื่อของลูก “มหาวิทยาลัยทางจิต”
นั้นพิเศษสุด รัฐบาลก็จะเห็นสิ่งนี้เช่นกัน บอกพวกเขาว่า
มหาวิทยาลัยของพวกท่านนั้นเป็นไปทางกายภาพ ในขณะนี่เป็นไปทางจิต
ผู้ที่เป็นจิตวิญญาณกำลังศึกษาเล่าเรียน ในทั้งวงจรของ 84 ชาติเกิด
พ่อทางจิตมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเพื่อสอนลูกๆทางจิต เมื่อลูกดูภาพยนตร์
ภาพยนตร์นั้นก็จะซ้ำรอยเหมือนเดิมทุกประการหลังจากสามชั่วโมง วงจรของ 5000
ปีนี้ซ้ำรอยเหมือนเดิมทุกประการเช่นกัน เพียงลูกๆ เท่านั้นที่เข้าใจสิ่งนี้
ผู้คนเหล่านั้นก็เชื่อว่าคัมภีร์ของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาเท่านั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
ลูกไม่ได้มีคัมภีร์ใดๆ พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูก พ่อไม่ได้ศึกษาคัมภีร์ใดๆ
ผู้คนเหล่านั้นอ่านและถ่ายทอดกีตะ
เด็กทารกก็ไม่ได้มีการศึกษามาตั้งแต่ออกมาจากครรภ์ของมารดา
สิ่งนี้อยู่ในบทบาทของพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดที่จะสอนลูก พ่อให้คำแนะนำตัวของตัวพ่อเอง
ไม่มีใครในโลกรู้สิ่งนี้ ลูกก็ร้องเพลงเช่นกันว่าพ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้
พวกเขาไม่ได้พูดถึงกฤษณะว่าเขาเป็นมหาสมุทรแห่งความรู้
ลักษมีและนารายณ์เป็นมหาสมุทรแห่งความรู้หรือไม่? ไม่เลย
เป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ที่มีเพียงเราบราห์มินเท่านั้นที่ให้ความรู้นี้บนพื้นฐานของศรีมัท
ในบัญชีของสิ่งนี้ลูกสามารถอธิบายว่ามีเพียงลูกบราห์มินเท่านั้นที่เป็นลูกของประชาบิดาบราห์มา
ลูกได้กลายเป็นลูกของท่านมาหลายต่อหลายครั้งและจะกลายเป็นเช่นนั้นอีกครั้ง
เพียงเมื่อมนุษย์เข้าใจสิ่งนี้เท่านั้นที่พวกเขาจะเชื่อสิ่งนี้
ลูกเข้าใจว่าลูกได้กลายเป็นลูกที่ถูกนำมาเลี้ยงของประชาบิดาบราห์มาทุกวงจร
ผู้ที่เข้าใจก็จะพัฒนาศรัทธาในสติปัญญาด้วยเช่นกัน
ลูกจะกลายเป็นเทพโดยที่ไม่ได้กลายเป็นบราห์มินก่อนได้อย่างไร?
ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับสติปัญญาของแต่ละคน สิ่งนี้เกิดขึ้นในโรงเรียน
บางคนก็ได้ทุนการศึกษาในขณะที่ผู้อื่นสอบตก พวกเขาต้องศึกษาใหม่อีกครั้งตั้งแต่ต้น
พ่อพูดว่า หากลูกตกลงไปในกิเลส
ทุกสิ่งที่ลูกเคยหามาได้ก็ถูกทำลายและความรู้ก็ไม่สามารถอยู่ในสติปัญญาของลูก
สำนึกของลูกจะเฝ้าแต่กัดกร่อนลูกอยู่ภายใน
ลูกแต่ละคนสำนึกถึงบาปที่ลูกได้ทำมาในชาติเกิดนี้
ลูกไม่ได้จดจำบาปใดที่ลูกเคยทำในชาติเกิดก่อนหน้านี้ของลูก
ลูกได้เคยทำบาปอย่างแน่นอน
ผู้ที่เคยเป็นดวงวิญญาณบุญที่บริสุทธิ์ได้กลายเป็นดวงวิญญาณบาป
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายบัญชีทั้งหมด มีลูกมากมายที่ลืมสิ่งนี้และไม่ศึกษาเล่าเรียน
หากพวกเขาศึกษาเล่าเรียนพวกเขาจะสอนผู้อื่นอย่างแน่นอน
บางคนที่มีสติปัญญาทึบก็กลายเป็นผู้ที่มีสติปัญญาที่ฉลาด การศึกษานี้ยิ่งใหญ่มาก
สุริยวงศ์และจันทราวงศ์กำลังจะมีการสร้างขึ้นด้วยการศึกษานี้ของพ่อ
ผู้คนเหล่านั้นที่ศึกษาในชาติเกิดเดียวนี้และประกาศสิทธิ์ในสถานภาพของพวกเขาในชาติเกิดเดียวกันนี้
ลูกเข้าใจว่าลูกจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพของลูกในโลกใหม่จากการศึกษานี้
สิ่งนั้นอยู่ไม่ไกล เช่นที่ลูกเปลี่ยนเสื้อผ้าของลูก
ในทำนองเดียวกันลูกจะทิ้งโลกเก่าและไปสูโลกใหม่ การทำลายล้างจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
เวลานี้ลูกกำลังจะกลายเป็นผู้ที่เป็นของโลกใหม่
และลูกจะต้องละทิ้งเครื่องแต่งกายเก่าของลูกไว้เบื้องหลัง
อาณาจักรกำลังมีการก่อตั้งขึ้นตามลำดับกันไป
ผู้ที่ศึกษาเล่าเรียนเป็นอย่างดีจะไปสวรรค์ก่อน ที่เหลือก็จะมาภายหลัง
พวกเขาจะไม่สามารถไปสวรรค์ได้
สาวใช้และคนรับใช้ในสวรรค์จะเป็นผู้ที่จะปีนเข้าไปในหัวใจของบาบา
ไม่ใช่ว่าทุกคนจะไปที่นั่น วิทยาลัยทางจิตฯลฯกำลังเปิดขึ้นในเวลานี้
ทุกคนจะมาและทำความเพียรพยายาม
ผู้ที่ฉลาดในการศึกษาเล่าเรียนจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
ผู้ที่มีสติปัญญาทึบก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ต่ำ
เป็นไปได้ที่ใครบางคนที่มีสติปัญญาทึบจะสามารถทำความเพียรพยายามที่ดีภายหลัง
บางคนที่มีสติปัญญาที่รู้คิดก็พลาดพลั้งตกลงมาด้วยเช่นกัน
สิ่งนี้เข้าใจได้จากความเพียรพยายามที่พวกเขาทำ ละครทั้งหมดนี้ดำเนินต่อไป
ดวงวิญญาณนำร่างกายมาใช้และเล่นบทบาทของพวกเขาที่นี่
พวกเขารับร่างใหม่และเล่นบทบาทใหม่ พวกเขาได้กลายเป็นสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
สันสการ์ก็บรรจุอยู่ในดวงวิญญาณ ไม่มีใครที่อยู่ภายนอกมีความรู้นี้แม้แต่น้อย
เป็นเพียงเมื่อพ่อมาและสอนลูกเท่านั้นที่ลูกได้รับความรู้
ลูกจะสามารถได้รับความรู้ได้อย่างไรหากไม่มีครู? เหล่านั้นคือผู้เลื่อมใสศรัทธา
มีความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัดในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
แม้ว่ามีร่าเคยได้นิมิตเธอก็ไม่ได้มีความสุข เธอจะไม่ล้มป่วยหรือ?
ที่นั่นจะไม่มีประเด็นของความทุกข์ประเภทใดๆ ที่นี่มีความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัด
ในขณะที่ที่นั่นมีความสุขที่ไม่มีขีดจำกัด ที่นี่ทุกคนไม่มีความสุข
ราชาก็มีประสบการณ์ของความทุกข์เช่นกัน ชื่อที่แท้จริงคือดินแดนแห่งความทุกข์
นั่นคือดินแดนแห่งความสุข
นี่คือยุคบรรจบพบกันของความทุกข์อย่างเต็มที่และความสุขอย่างเต็มที่
มีความสุขอย่างเต็มที่ในยุคทองและความทุกข์อย่างเต็มที่ในยุคเหล็ก
ความทุกข์ทุกประเภททั้งหมดนั้นกำลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเวลาผ่านไปความทุกข์ก็จะเพิ่มมากยิ่งขึ้น
ภูเขาของความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัดกำลังจะถล่มลงมา
ผู้คนเหล่านั้นให้เวลาลูกพูดน้อยมาก แม้ว่าพวกเขาจะให้เวลาลูกสองนาที
จงอธิบายว่าในยุคทองมีความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดที่ซึ่งพ่อได้ให้ไว้
ลูกได้รับความทุกข์ที่ไร้ขีดจำกัดจากราวัน เวลานี้พ่อพูดว่า
จงได้รับชัยชนะเหนือตัณหาราคะแล้วลูกจะกลายเป็นผู้เอาชนะโลก
ความรู้นี้ไม่เคยถูกทำลาย แม้ว่าดวงวิญญาณจะได้ยินเพียงเล็กน้อยเขาก็จะไปสวรรค์
ผู้คนมากมายกลายเป็นปวงประชา มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างราชาและยาจก
สติปัญญาของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน
ผู้ที่เข้าใจความรู้นี้และอธิบายแก่ผู้อื่นก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ดี
โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ไม่ธรรมดาอย่างที่สุดเช่นกัน! พระเจ้ามาที่นี่และสอนลูก!
ศรีกฤษณะคือมนุษย์ที่มีคุณธรรมที่สูงส่ง พ่อพูดว่า
พ่ออยู่เหนือคุณธรรมที่สูงส่งและคุณลักษณะที่เป็นเช่นปีศาจ ฉัน,พ่อของลูกมาเพื่อสอนลูก
มีเพียงจิตวิญญาณสูงสูดเท่านั้นที่สามารถให้ความรู้ทางจิตได้
ความรู้เกี่ยวกับกีตะนี้ไม่ได้ให้โดยผู้มีร่างกายใดหรือเหล่าเทพใดๆ พวกเขาพูดว่า
ขอคารวะต่อเทพวิษณุ ดังนั้นใครคือกฤษณะ? เทพกฤษณะคือวิษณุ ไม่มีใครอื่นรู้สิ่งนี้
มีบางคนในบรรดาลูกที่ลืมสิ่งนี้เช่นกัน หากลูกเองเข้าใจอย่างเต็มที่
ลูกก็ควรอธิบายให้ผู้อื่นได้ เมื่อลูกได้นำข้อพิสูจน์ของงานรับใช้มาที่นี่
ก็สามารถเข้าใจได้ว่าลูกได้ทำงานรับใช้ เหตุนี้เองบาบาพูดว่า
อย่าได้เขียนข่าวยืดยาวหรือเยิ่นเย้อ
เช่นคนนั้นคนนี้กำลังจะมาหรือนี่คือสิ่งที่เขาพูด ไม่มีความจำเป็นต้องเขียนสิ่งนั้น
ลูกต้องเขียนสั้นๆโดยย่อ เมื่อเขามาจงดูว่าเขานั้นยังอยู่หรือไม่!
หลังจากที่เขาเข้าใจความรู้และเริ่มที่จะทำงานรับใช้แล้วลูกจึงเขียนถึงบาบาได้
บางคนก็เขียนข่าวเพียงเพื่อโอ้อวด บาบาต้องการที่จะเห็นผลลัพธ์ของทุกสิ่ง
หลายคนมาหาบาบาแต่แล้วก็จากไป จะมีประโยชน์อะไรในสิ่งนั้น?
บาบาจะสามารถทำอะไรได้กับพวกเขา?
พวกเขาไม่ได้รับคุณประโยชน์และลูกก็ไม่ได้รับประโยชน์เช่นกัน
ภารกิจของลูกจะไม่ขยายตัวออกไปด้วยสิ่งนั้น อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
อย่าปล่อยให้ตนเองสิ้นหวังในสถานการณ์ใดๆ
ดูดซับความรู้ด้วยตนเองและให้ทานความรู้แก่ผู้อื่น
ลูกต้องปลุกโชคของผู้อื่นด้วยเช่นกัน
2.
ในเวลาที่จะพูดกับใคร
ก่อนอื่นจงพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณแล้วจึงพูดกับดวงวิญญาณนั้น
ไม่ควรจะมีสำนึกที่เป็นร่างแม้แต่น้อย
จงแจกจ่ายความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดที่ลูกได้รับจากพ่อให้แก่ผู้อื่น
พร:
ขอให้ลูกเป็นตัวแห่งความสำเร็จที่สม่ำเสมอโดยการรับใช้ขณะมีสมดุลของทั้งหัวและหัวใจ
หลายครั้งที่ลูกๆ
เพียงแต่ใช้หัวของพวกเขาในงานรับใช้ แต่เมื่อลูกรับใช้โดยใช้ทั้งหัวและหัวใจของลูก
ลูกจะกลายเป็นตัวแห่งความสำเร็จในงานรับใช้
ผู้ที่รับใช้ด้วยหัวของพวกเขามีการจดจำระลึกถึงพ่อในหัวของพวกเขาเป็นเวลาอันสั้น
พวกเขาคิดว่า ใช่ บาบาคือผู้ที่กำลังทำให้ฉันสามารถทำทุกสิ่งได้
แต่หลังจากเวลาผ่านไปแล้วช่วงหนึ่ง จิตสำนึกเดิมนั้นของ “ฉัน” ปรากฏออกมา
ผู้ที่รับใช้ด้วยหัวใจของพวกเขามีการจดจำระลึกถึงบาบาหลอมรวมในหัวใจของพวกเขาเสมอ
และพวกเขาได้รับผลของการรับใช้ด้วยหัวใจของพวกเขาอย่างแน่นอน
หากลูกมีสมดุลของทั้งสอง และแล้วลูกจะมีความสำเร็จเสมอ
คติพจน์:
อยู่ในความไม่มีขีดจำกัดและสถานการณ์ที่มีขีดจำกัดใดๆจะจบสิ้นลงโดยอัตโนมัติ