19.07.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน ลูกต้องกลายเป็นราชาที่มีมงกุฎสองชั้น
ดังนั้นทำงานรับใช้อย่างมากและสร้างปวงประชา ในยุคบรรจบพบกันลูกต้องทำงานรับใช้
เพียงในสิ่งนี้เท่านั้นที่มีคุณประโยชน์
คำถาม:
ลูกแต่ละคนต้องตกแต่งอะไรก่อนการทำลายล้างโลกเก่าจะเกิดขึ้น?
คำตอบ:
ลูกๆ
ต้องตกแต่งตนเองด้วยพลังโยคะ ด้วยพลังโยคะนี้ที่ทั้งโลกจะกลับมาบริสุทธิ์
เวลานี้ลูกต้องไปสู่สภาพของการปลดเกษียณ
และดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องตกแต่งร่างกายเหล่านั้น
ร่างกายไม่มีค่าแม้แต่เศษสตางค์
ดังนั้นจงขจัดความผูกพันยึดมั่นของลูกออกไปจากร่างกายนั้น
กลายเป็นผู้ที่มีความเมตตาเช่นเดียวกับพ่อก่อนการทำลายล้างจะเกิดขึ้น
และตกแต่งตนเองและผู้อื่น กลายเป็นไม้เท้าสำหรับคนตาบอด
โอมชานติ
ลูกๆ เข้าใจเป็นอย่างดีมากว่าพ่อมาเพื่อแสดงวิธีการที่จะกลับมาบริสุทธิ์แก่ลูก
ผู้คนเรียกหาพ่อเพียงเพื่อสิ่งเดียวนี้ มาและทำให้พวกเขาบริสุทธิ์จากไม่บริสุทธิ์
เพราะเวลานี้คือโลกที่ไม่บริสุทธิ์ และโลกที่บริสุทธิ์คืออดีต
ไม่มีใครรู้ว่าโลกที่บริสุทธิ์กลายเป็นอดีตเมื่อไหร่หรือเคยเกิดขึ้นมานานแค่ไหน
ลูกๆ รู้ว่าพ่อเข้ามาในร่างนี้ ลูกเรียกหาท่านบาบา
โปรดมาและแสดงหนทางที่จะกลับมาบริสุทธิ์แก่เราผู้ที่ไม่บริสุทธิ์ด้วยเถิด
ลูกรู้ว่าลูกเคยอยู่ในโลกที่บริสุทธิ์และเวลานี้ลูกอยู่ในโลกที่ไม่บริสุทธิ์
เวลานี้โลกนี้กำลังเปลี่ยนแปลง ไม่มีใครรู้ว่าระยะเวลาของโลกใหม่ว่ายาวนานแค่ไหน
หรือระยะเวลาของโลกเก่านั้นยาวแค่ไหน เมื่อลูกสร้างอาคารที่แข็งแรง
ลูกก็สามารถบอกได้ว่าอาคารนั้นจะคงอยู่ไปอีกยาวนานแค่ไหน
หากลูกสร้างอาคารที่ไม่แข็งแรง
ลูกก็สามารถที่จะพูดว่าช่วงอายุของอาคารจะเป็นเวลากี่ปี
ลูกสามารถเข้าใจว่าอาคารนั้นจะคงอยู่เป็นเวลายาวนานแค่ไหน
ผู้คนไม่รู้ว่าระยะเวลาของทั้งโลกเป็นเท่าไร ดังนั้นแน่นอนพ่อต้องมาและบอกพวกเขา
พ่อพูดว่า ลูกๆ
โลกเก่าที่ไม่บริสุทธิ์เวลานี้ต้องจบสิ้นลงเพื่อจะได้มีการก่อตั้งโลกใหม่ที่บริสุทธิ์ขึ้นมา
มีมนุษย์จำนวนน้อยมากในโลกใหม่ โลกใหม่ คือ
ยุคทองซึ่งเรียกว่าเป็นดินแดนแห่งความสุขด้วยเช่นกัน นี่คือดินแดนแห่งความทุกข์
และจะต้องจบสิ้นลงอย่างแน่นอน และแล้วประวัติศาสตร์ของดินแดนแห่งความสุขต้องซ้ำรอย
ลูกต้องอธิบายสิ่งนี้แก่ทุกคน พ่อได้ให้คำแนะนำและแนวทางปฏิบัติแก่ลูก
พิจารณาว่าตนเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ และชี้หนทางให้แก่ผู้อื่นเช่นกัน
ทุกคนรู้จักพ่อทางร่างกายของพวกเขา แต่ไม่มีใครรู้จักพ่อเหนือโลก
พวกเขาพูดว่าท่านอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน
พวกเขาได้นำท่านเข้าไปในการอวตารที่แตกต่างกัน ในปลา จระเข้ และใน 8.4
ล้านเผ่าพันธุ์ ไม่มีใครในโลกรู้จักพ่อ
เมื่อพวกเขารู้จักพ่อเท่านั้นที่พวกเขาจะสามารถเข้าใจได้
หากท่านอยู่ในก้อนกรวดและก้อนหิน แนวคิดของมรดกก็ไม่สามารถใช้ได้
ผู้คนกราบไหว้บูชาเหล่าเทพ แต่พวกเขาไม่รู้ถึงหน้าที่การงานใดของเทพเหล่านั้น
พวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้อย่างสิ้นเชิง ดังนั้นอธิบายสิ่งหลักแรก
ไม่มีใครสามารถเข้าใจอะไรได้จากแค่รูปภาพ
ผู้คนที่น่าสงสารไม่รู้จักพ่อหรือสิ่งสร้างหรือวิธีการสร้างสิ่งสร้างในตอนเริ่มต้นอย่างไร
พวกเขาไม่รู้สิ่งใดเลยว่าเป็นอาณาจักรของเหล่าเทพที่พวกเขากราบไหว้บูชาเมื่อไหร่
พวกเขาเชื่อว่าอาณาจักรสุริยวงศ์คงอยู่ต่อเนื่องมาเป็นเวลาหลายแสนปีและจันทราวงศ์ก็ดำเนินมาเป็นเวลาหลายแสนปี
สิ่งนั้นเรียกว่าความไม่รู้ เวลานี้พ่ออธิบายแก่ลูกๆ แล้วลูกก็พูดสิ่งนี้ซ้ำ ๆ
พ่อพูดสิ่งนี้ซ้ำ ๆ เช่นกัน อธิบายด้วยวิธีนี้และให้สาสน์
อาณาจักรมีการก่อตั้งได้อย่างไร ?
อาณาจักรไม่สามารถเกิดขึ้นด้วยการเพียงแค่นั่งลงที่นี่ ใช่
ผู้ที่นั่งอยู่ที่บ้านก็เป็นสิ่งจำเป็นเช่นกัน พวกเขากำลังนั่งอยู่ที่นั่นตามละคร
ผู้ที่ดูแลยักย่ะก็เป็นสิ่งจำเป็นเช่นกัน ลูก ๆ มากมายมาหาพ่อเพื่อพบกับท่าน
เพราะพวกเขาจะได้รับมรดกจากชีพบาบาเพียงผู้เดียวเท่านั้น เมื่อพ่อทางร่างมีลูกชาย
ลูกชายก็เข้าใจว่าเขาต้องได้รับมรดกของเขาจากพ่อของเขา
ลูกสาวก็จะไปและกลายเป็นหุ้นส่วนครึ่งหนึ่ง
ในยุคทองไม่มีการต่อสู้กันเกี่ยวกับเรื่องทรัพย์สมบัติ
ที่นี่มีการต่อสู้เพราะกิเลสตัณหาราคะ
วิญญาณปีศาจร้ายทั้งห้าเหล่านี้ไม่ได้คงอยู่ที่นั่น
และดังนั้นจึงไม่มีชื่อหรือร่องรอยของความทุกข์
ทุกคนเป็นผู้เอาชนะความผูกพันยึดมั่น
ลูกเข้าใจว่าสวรรค์เคยมีอยู่จริงและเวลานี้มันกลายเป็นอดีตไปแล้ว
มีภาพลักษณ์ของสวรรค์นั้นด้วย แต่ลูก ๆ มีเพียงความคิดเหล่านี้ในเวลานี้เท่านั้น
ลูกรู้ว่าวงจรนี้จะซ้ำรอยทุก 5000 ปี
ไม่ได้มีการเขียนไว้ในคัมภีร์ว่าสุริยวงศ์และจันทรวงศ์คงอยู่มาถึง 2500 ปี
บาบาอ่านในหนังสือพิมพ์ว่าผู้คนกำลังรับฟังรามายณะในบ้านพักผู้ว่าการที่บาโรด้า
เมื่อภัยพิบัติใดก็ตามเกิดขึ้น ผู้คนต่างก็ข้องแวะอยู่ในความเลื่อมใสศรัทธา
เพื่อเอาใจพระเจ้า พระเจ้าไม่ได้พอใจในวิธีนั้น สิ่งนั้นได้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
พระเจ้าไม่เคยพอใจกับความเลื่อมใสศรัทธา ลูก ๆ
รู้ว่าความเลื่อมใสศรัทธาคงอยู่มาเป็นเวลาครึ่งวงจร
และผู้คนต่างก็รับความทุกข์เข้ามาให้กับตนเอง
ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพวกเขาหมดสิ้นในการทำความเลื่อมใสศรัทธา
มีเพียงไม่กี่คนที่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ ลูก ๆ
ที่ทำงานรับใช้ก็ให้ข่าวนั้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน มีการอธิบายว่า
นี่คือครอบครัวของพระเจ้า พระเจ้าคือ ผู้ประทาน ท่านไม่ได้รับสิ่งใดไปจากใคร
ไม่มีใครให้สิ่งใดแก่ท่านเลย พวกเขาเพียงแค่สูญเสียสิ่งนั้นแทน พ่อถามลูก ๆ
พ่อให้ทรัพย์สมบัติอย่างมากมายแก่ลูก พ่อทำให้ลูกกลายเป็นนายแห่งสวรรค์
แล้วสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดไปไหน ? ลูกกลายเป็นผู้ที่ยากจนข้นแค้นอย่างมากได้อย่างไร
? เวลานี้พ่อมาอีกครั้งและดังนั้นลูกกำลังจะกลายเป็นผู้ที่มีโชคหลายล้านเท่า
ผู้คนไม่เข้าใจเรื่องราวเหล่านี้
ลูกรู้ว่าลูกไม่ต้องอยู่ที่นี่ในโลกเก่านี้อีกต่อไป โลกนี้กำลังจะถูกทำลาย
เงินทั้งหมดที่ผู้คนมีก็จะไม่คงอยู่กับใคร เมื่อการทำลายล้างเกิดขึ้น
ทุกสิ่งจะจบสิ้น มีการสร้างอาคารใหญ่โตจำนวนมากสูงขึ้นไปหลายไมล์
มีความมั่งคั่งอย่างมากมาย
แต่ทั้งหมดนั้นกำลังจะถูกทำลายเพราะลูกรู้ว่าเมื่อเป็นอาณาจักรของลูกก็จะไม่มีใครอยู่ที่นั่น
มีความมั่งคั่งมากมายที่นั่น เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไปลูกจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
ผู้คนเหล่านั้นมีงบประมาณที่พวกเขามีทอง,เงินและเงินมากมายแค่ไหน
พวกเขาประกาศว่างบประมาณของพวกเขามีมากมาย และค่าใช้จ่ายของพวกเขาก็มากมาย
พวกเขาใช้เงินอย่างมากกับอาวุธยุทโธปกรณ์
พวกเขาใช้เงินอย่างมากไปกับอาวุธและพวกเขาไม่มีรายได้ใด ๆ จากสิ่งนั้น
สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะเก็บไว้ เป็นเพียงทองคำและเงินที่ลูกจะเก็บไว้
เมื่อโลกเป็นยุคทอง, พวกเขาก็มีเหรียญทอง ในยุคเงิน,พวกเขามีเหรียญเงิน
มีความมั่งคั่งที่ไม่มีขีดจำกัดที่นั่น แต่เมื่อความมั่งคั่งลดลง
ดูซิว่าพวกเขาประดิษฐ์อะไร “ธนบัตร” ในต่างแดนเช่นกันพวกเขาก็มีธนบัตร
กระดาษนั้นไม่มีประโยชน์ใด ดังนั้นอะไรที่จะหลงเหลืออยู่ ?
อาคารที่ใหญ่โตเหล่านั้นทั้งหมดจะถูกทำลายด้วยเช่นกัน เหตุนี้เองพ่อจึงพูดว่า ลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ไม่ว่าสิ่งใดก็ตามที่ลูกเห็น, จงคิดว่าสิ่งนั้นไม่ได้มีอยู่
ทั้งหมดนั้นกำลังจะถูกทำลาย แม้แต่ร่างกายก็เก่าไม่มีค่าแม้แต่เศษสตางค์
ไม่ว่าพวกเขาจะสวยงามแค่ไหน โลกนี้จะยังคงอยู่ในช่วงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้นในขณะนี้
ไม่มีการรับประกันใด ๆ สำหรับสิ่งนั้น
ดูซิว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้คนขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่ไหนสักแห่ง!
พวกเขามีภาวะหัวใจวาย ไม่มีการรับประกันใด ๆ สำหรับมนุษย์
จะไม่เป็นเช่นนั้นในยุคทอง ด้วยพลังโยคะ ร่างกายของลูกจะคงอยู่ตลอดไปเหมือนต้นกัลปะ
เวลานี้ลูกได้พบกับพ่อที่พูดว่า ลูกไม่จำเป็นต้องอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป
นี่คือโลกที่สกปรก เวลานี้ลูกต้องตกแต่งตนเองด้วยพลังโยคะ ที่นั่นเด็ก ๆ
เกิดมาจากพลังโยคะ ไม่มีเรื่องของกิเลสที่นั่น
ลูกชำระทั้งโลกให้บริสุทธิ์ด้วยพลังโยคะ และดังนั้นจึงไม่มีอะไรเป็นเรื่องใหญ่
มีเพียงผู้ที่เป็นของสกุลของลูกเท่านั้นที่จะเข้าใจสิ่งเหล่านี้
ที่เหลือทั้งหมดต้องไปสู่ดินแดนแห่งความสงบซึ่งเป็นบ้านของพวกเขา
อย่างไรก็ตามผู้คนไม่คิดว่านั่นเป็นบ้านของพวกเขา
พวกเขาพูดว่าดวงวิญญาณหนึ่งขึ้นไปเบื้องบนที่นั่นและอีกดวงวิญญาณหนึ่งลงมา
ประชากรโลกขยายตัวอย่างต่อเนื่อง
ลูกรู้จักผู้สร้างและสิ่งสร้างและดังนั้นลูกจึงพยายามอธิบายแก่ผู้อื่นเพื่อที่พวกเขาจะกลายเป็นนักเรียนของบาบาและรู้ทุกสิ่งและกลับมามีความสุข
เวลานี้เรากำลังจะไปสู่ดินแดนแห่งอมตะ
เป็นเวลาครึ่งวงจรที่ลูกเคยรับฟังเรื่องราวที่เป็นเท็จ
เวลานี้ลูกมีความสุขอย่างมากที่ลูกจะไปสู่ดินแดนแห่งอมตะ
เวลานี้เป็นตอนสิ้นสุดของดินแดนแห่งความตายนี้
เราเติมตนเองด้วยสมบัติที่มีค่าของความสุขจากที่นี่แล้วจึงกลับไป
ดังนั้นลูกควรจะอยู่อย่างข้องแวะในการหารายได้นี้และเติมอาภรณ์ของลูกเป็นอย่างดี
ลูกต้องไม่สูญเสียเวลาของลูก เวลานี้เราต้องรับใช้ผู้อื่นและเติมอาภรณ์ของเรา
พ่อสอนลูกว่าลูกจะมีความเมตตาได้อย่างไร จงกลายเป็นไม้เท้าสำหรับคนตาบอด
ไม่มีซันยาสซีหรือนักปราชญ์ใดจะถามลูกว่าสามารถมีความเมตตาได้อย่างไร
พวกเขาจะรู้อะไรว่าสวรรค์อยู่ที่ไหนหรือนรกอยู่ที่ไหน?
ไม่ว่าใครจะมีตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่เพียงใด
แม้ว่าเขาจะเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพอากาศ กองทัพบกหรือกองทัพเรือ
ทั้งหมดนั้นจะเปรียบเทียบอะไรกับลูกได้? ลูกรู้ว่ามีเวลาเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับสวรรค์ เวลานี้มีการต่อสู้รบราในทุกหนแห่ง
ภายหลังพวกเขาจะไม่ต้องการเครื่องบินหรือกองทัพ ทั้งหมดนี้จะถูกทำลาย
มีมนุษย์เพียงน้อยนิดเท่านั้นที่จะหลงเหลืออยู่ แสงไฟ เครื่องบินฯ ลฯ
เหล่านี้จะยังคงหลงเหลืออยู่ แต่จะมีเพียงโลกเล็กๆ เท่านั้นที่หลงเหลืออยู่
เพียงบารัตเท่านั้นที่จะหลงเหลืออยู่ เช่นเดียวกันกับแบบจำลองเล็ก ๆ ที่ผู้คนทำ
มันจะไม่อยู่ในสติปัญญาของใครก็ตามว่าความตายจะมาถึงในที่สุด
ลูกรู้ว่าความตายยืนอยู่เบื้องหน้า
ผู้คนเหล่านั้นพูดว่าพวกเขาจะส่งระเบิดไปจากที่ที่พวกเขานั่งและทุกสิ่งก็จะถูกทำลายที่ใดก็ตามที่พวกเขาทิ้งระเบิด
ไม่มีความจำเป็นสำหรับกองทัพใด ฯลฯ แม้แต่เครื่องบินลำเดียวก็มีราคาหลายสิบล้าน
ทุกคนมีทองคำมากมาย พวกเขามีทองคำเป็นตัน ๆ ซึ่งทองคำทั้งหมดนั้นจะลงไปสู่มหาสมุทร
อาณาจักรของราวันทั้งหมดนี้เป็นเกาะ มีมนุษย์จำนวนนับไม่ถ้วน
ลูกทั้งหมดกำลังก่อตั้งอาณาจักรของลูกเอง
และดังนั้นลูกควรจะคงอยู่อย่างไม่ว่างเว้นในงานรับใช้
ดูซิว่าทุกคนยุ่งมากแค่ไหนเมื่อมีน้ำท่วมในบางแห่ง
พวกเขาเองข้องแวะในงานรับใช้เพื่อให้แน่ใจว่าอาหารจะไปถึงทุกคน
พวกเขาเริ่มที่จะดำเนินการไปล่วงหน้าทันทีที่น้ำเริ่มเข้ามา
ดังนั้นลองคิดว่าทุกสิ่งจะถูกทำลายอย่างไร ทั่วทุกมุมโลกมีมหาสมุทร
เมื่อการทำลายล้างเกิดขึ้นจะมีน้ำในทุกหนแห่ง
ได้คงอยู่ในสติปัญญาของลูกว่านั่นเป็นอาณาจักรของลูก และบอมเบย์และการาจี ฯลฯ
ก็ไม่คงอยู่ในเวลานั้น บารัตที่เล็กเช่นนั้นจะยังคงเหลืออยู่
และนั่นจะมีแม่น้ำที่จืดด้วยเช่นกัน ที่นั่นไม่จำเป็นต้องมีบ่อ ฯลฯ
พวกเขามีน้ำดื่มที่สะอาดมากที่นั่น พวกเขาเล่นเกมที่ริมฝังแม่น้ำ
ไม่มีเรื่องเกี่ยวกับความสกปรกใดๆ ที่นั่น ชื่อที่แท้จริงคือสวรรค์,
ดินแดนแห่งความเป็นอมตะ เมื่อผู้คนได้ยินชื่อนั้น
พวกเขาก็ปรารถนาที่จะศึกษาอย่างรวดเร็วกับพ่อและประกาศสิทธิ์ในมรดกของพวกเขาอย่างเต็มที่
เพื่อศึกษาเล่าเรียนและสอนผู้อื่นและให้สาสน์แก่ทุกคน
ผู้ที่ประกาศสิทธิ์ในมรดกของตนเองในวงจรก่อนหน้านี้ก็จะประกาศสิทธิ์อีกครั้ง
พวกเขาจะเฝ้าแต่ทำความเพียรพยายาม เพราะคนจนที่น่าสงสารไม่รู้จักพ่อ พ่อพูดว่า
จงกลับมาบริสุทธิ์
เหตุใดผู้ที่ได้รับสวรรค์บนฝ่ามือของพวกเขาเองจึงไม่อยู่อย่างบริสุทธิ์?
พูดซิว่าทำไมเราจึงไม่กลับมาบริสุทธิ์สำหรับชาติเกิดเดียวนี้ในเมื่อเราจะได้รับอำนาจในการปกครองโลก
? พระเจ้าพูดว่า หากลูกกลับมาบริสุทธิ์ในชาติเกิดสุดท้ายนี้,
ลูกจะกลายเป็นนายของโลกที่บริสุทธิ์ถึง 21 ชาติเกิด
เพียงแต่ทำตามศรีมัทของพ่อในชาติเกิดเดียวนี้ รักชาบันดัน (พันธะของการปกป้องคุ้มครอง)
คือสัญลักษณ์ของสิ่งนี้ ดังนั้นเหตุใดเราจึงจะไม่คงอยู่อย่างบริสุทธิ์ ?
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดรับประกันสิ่งนี้
พ่อให้มรดกแห่งสวรรค์แก่บารัตที่ซึ่งเรียกว่าเป็นดินแดนแห่งความสุข
เคยมีความสุขที่ไม่มีขีดจำกัด, ในขณะที่นี่คือดินแดนของความทุกข์
หากลูกอธิบายสิ่งนี้กับบุคคลสำคัญแม้เพียงหนึ่งคน
ทุกคนอื่นก็จะเฝ้าแต่รับฟังลูกเช่นกัน
พูดกับพวกเขาในขณะที่อยู่ในสภาพของโยคะและทุกคนแม้กระทั่งลืมเวลาฯลฯ
ไม่มีใครสามารถพูดสิ่งใดได้ แทนที่จะเป็น 15 ถึง 20 นาที
พวกเขาจะนั่งที่นั่นเพื่อรับฟังลูกแม้กระทั่งหนึ่งชั่วโมง
อย่างไรก็ตามลูกต้องการพลังนั้น ไม่ควรจะมีสำนึกที่เป็นร่างใด ๆ
ที่นี่ลูกต้องทำงานรับใช้ และไม่มีอะไรนอกจากงานรับใช้
แล้วเมื่อนั้นจะมีคุณประโยชน์ ลูกต้องกลายเป็นราชาแต่ลูกยังไม่ได้สร้างปวงประชา
พ่อจะไม่ให้ตำแหน่งนั้นแก่ลูกเพียงเช่นนั้น
ปวงประชาจะกลายเป็นผู้ที่มีมงกุฎสองชั้นหรือไม่?
เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกคือการกลายเป็นผู้ที่มีมงกุฎสองชั้น
พ่อให้ความกระตือรือร้นแก่ลูก ลูกมีบาปของหลายต่อหลายชาติเกิดบนศีรษะของลูก
บาปเหล่านั้นจะสามารถถูกตัดออกไปด้วยพลังโยคะเท่านั้น
อย่างไรก็ตามลูกสามารถเข้าใจสิ่งที่ลูกได้ทำในชาติเกิดนี้
ลูกได้รับการสอนโยคะเพื่อที่จะตัดบาปของลูกออกไป
ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของชาติเกิดนี้
พ่อนั่งที่นี่และบอกลูกถึงวิธีการที่จะกลับมาสโตประธานจากตาโมประธาน อย่างไรก็ตาม
สำหรับพรและความเมตตา ไปและร้องขอจากผู้รู้และผู้เคร่งศาสนา! อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อที่จะไปสู่ดินแดนแห่งอมตะ
เติมเต็มตนเองด้วยสมบัติที่มีค่าของความสุขในยุคบรรจบพบกัน
อย่าได้สูญเสียเวลาของลูก เติมอาภรณ์ของลูก กลายเป็นผู้ที่มีความเมตตา
และกลายเป็นไม้เท้าสำหรับคนตาบอด
2.
เพื่อที่จะได้รับสวรรค์บนอุ้งมือของลูก ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์อย่างแน่นอน
สร้างวิธีการที่จะทำให้ตนเองสโตประธานและมีเมตตาต่อตนเอง สะสมพลังโยคะ
พร:
ขอให้ลูกเป็นนักแสดงพิเศษที่มีประสบการณ์ในรูปรวมโดยการรักษาความเป็นมิตรกับพระเจ้าอยู่เสมอ
เมื่อลูกๆพูดว่า “บาบา”
จากหัวใจแล้วดิลลารามผู้ให้ความอบอุ่นแก่หัวใจก็จะมาปรากฏตัว
และเหตุนี้เองจึงมีคำกล่าวว่า พระเจ้าอยู่ที่นี่
ถึงอย่างไรดวงวิญญาณพิเศษก็อยู่ในรูปรวมอยู่แล้ว ผู้คนพูดว่า ฉันมองไปที่ใด
ฉันก็เห็นแต่ท่านเท่านั้น และลูก ๆ พูดว่า ไม่ว่าเราทำอะไรและไม่ว่าเราไปที่ใด
พ่ออยู่กับเรา ท่านคือคารันคาราวันฮาร์ (ผู้ที่ทำและดลใจผู้อื่นให้ทำ) และดังนั้น
คารันฮาร์ (ผู้ที่ทำ) และคาราวันฮาร์ (ผู้ที่ดลใจ) จึงอยู่รวมกัน
ผู้ที่เล่นบทบาทของตนด้วยสำนึกรู้นี้จะกลายเป็นนักแสดงพิเศษ
คติพจน์:
อยู่ในโลกเก่านี้ขณะพิจารณาตนเองว่าเป็นแขก
แล้วลูกจะพูดกับสันสการ์และความคิดเก่าได้ว่า “ออกไป !”