20.07.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูก ๆ ที่แสนหวานลูกเคยเร่ร่อนไปทั่วด้วยการเข้าไปสู่ความเป็นมิตรของมายา , ราวัน
ลูก ๆ ผู้เป็นต้นอ่อนที่บริสุทธิ์กลับมา ไม่บริสุทธิ์
เวลานี้ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์อีกครั้ง
คำถาม:
อะไรคือสิ่งที่ลูกแต่ละคนประหลาดใจกับตนเองและอะไรคือสิ่งที่พ่อประหลาดใจในตัวลูก ?
คำตอบ:
ลูก ๆ
ประหลาดใจในสิ่งที่พวกเขาเคยเป็น ที่พวกเขาเป็นลูกของใคร
ที่พวกเขาได้รับมรดกจากพ่อและพวกเขาก็ลืมพ่อเช่นนั้น
ราวันมาและนำหมอกเช่นนั้นมาที่ทำให้ลูกลืมผู้สร้างและสิ่งสร้างของท่าน
พ่อประหลาดใจที่ลูกคนเดียวกันที่พ่อทำให้พวกเขาสูงส่งและผู้ที่พ่อได้ให้โชคของอาณาจักรแก่พวกเขาเริ่มที่จะประณามท่าน
พวกเขาสูญเสียทุกสิ่งโดยการเข้าไปสู่ความเป็นมิตรของราวัน
โอมชานติ
ลูกกำลังคิดอะไร ? ตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของลูก ลูกๆ
แต่ละคนผู้เป็นมนุษย์ก็ประหลาดใจกับตนเองในสิ่งที่ลูกเคยเป็นและลูกเคยเป็นลูกของใคร
แน่นอนลูกเคยประกาศสิทธิ์ในมรดกจากพ่อมาแล้วอย่างไรและลูกลืมสิ่งนั้นอย่างไร ลูกเคย
สโตประธานเป็นนายของทั้งโลก ลูกมีความสุขอย่างมากแล้วลูกก็ลงบันไดมา
เมื่อราวันมาเขาก็นำหมอกเช่นนั้นมาที่ทำให้ลูกลืมผู้สร้างและสิ่งสร้างของท่าน
ผู้คนก็หลงทางในหมอก
ลูกเช่นกันก็ลืมว่าบ้านของลูกอยู่ที่ไหนและลูกเป็นผู้อาศัยของที่ใด
เวลานี้บาบาได้เห็นลูกของท่านผู้ที่ท่านได้ให้โชคของอาณาจักรแก่พวกเขาเมื่อ 5000
ปีที่แล้ว พวกเขามีชีวิตอยู่ในความสุขและความสุขสันต์อย่างยิ่ง
ในเวลานี้ดินแดนนั้นกลายเป็นอะไร? ดูซิลูกได้เข้าไปสู่อาณาจักรของราวันอย่างไร!
ลูกจะได้รับความทุกข์ในอาณาจักรต่างแดนอย่างแน่นอน ลูกเร่ร่อนไปอย่างมาก
ลูกเฝ้าแสวงหาพ่อด้วยศรัทธาที่งมงายแต่ลูกก็ไม่ได้พบกับท่าน
ลูกจะสามารถพบใครบางคนที่ลูกนำไปไว้ในก้อนกรวดก้อนหินได้อย่างไร?
จากการเร่ร่อนไปทั่วเป็นเวลาครึ่งวงจรลูกก็สูญสิ้นความหวัง
เป็นเพราะความไม่รู้ลูกจึงมีประสบการณ์ของความทุกข์อย่างมากมายในอาณาจักรของราวัน
บารัตกลับมายากจนในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา พ่อมองดูที่ลูก ๆ และคิดว่า
ลูกเร่ร่อนอย่างมากในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
ลูกทำความเลื่อมใสศรัทธามาถึงครึ่งวงจรเพื่ออะไร ? เพื่อจะพบพระเจ้า
หลังจากที่ลูกทำความเลื่อมใสศรัทธาที่พระเจ้าให้ผลนั้นแก่ลูก ท่านให้อะไร?
ไม่มีใครรู้สิ่งนี้ พวกเขากลายเป็นผู้ที่โง่เขลาอย่างแท้จริง
ประเด็นเหล่านี้ทั้งหมดควรเข้ามาในสติปัญญาของลูก
เราเคยเป็นอะไรและเราเคยปกครองอาณาจักรอย่างไร ในขณะที่ลงบันไดมา
เราเฝ้าแต่ติดกับอยู่ในโซ่ตรวนของราวัน มีความทุกข์ที่ไร้ขีดจำกัด
ในตอนแรกลูกเคยมีความสุขที่ไร้ขีดจำกัด
สิ่งนี้ควรจะเข้าไปในหัวใจของลูกว่ามีความสุขอย่างมากในอาณาจักรของลูก
แล้วลูกก็มีประสบการณ์ของความทุกข์อย่างมากในอาณาจักรต่างแดน
เช่นเดียวกับที่ผู้คนเหล่านั้นเชื่อว่าพวกเขาประสบกับความทุกข์เป็นอย่างมากในช่วงเวลาของการปกครองของอังกฤษ
เวลานี้ลูกกำลังนั่งอยู่ที่นี่ ภายในลูกควรมีความคิดว่าลูกเคยเป็นใคร
ลูกเป็นลูกของใคร พ่อให้อาณาจักรของทั้งโลกแก่ลูกอย่างไร
และลูกกลับมาติดกับในอาณาจักรของ ราวันอย่างไร
ลูกมีประสบการณ์ของความทุกข์เป็นอย่างมากและกระทำสิ่งที่สกปรกอย่างมากมาย
แต่ละวันโลกก็กลับมาตกต่ำอย่างต่อเนื่อง
แต่ละวันสันสการ์ของมนุษย์ก็กลายเป็นอาชญากรมากขึ้น ดังนั้นลูก ๆ
ควรมีสิ่งนี้ในสำนึกรู้ของลูก พ่อเห็นว่าลูกเคยเป็น ต้นอ่อนที่บริสุทธิ์อย่างมาก
ผู้ที่เคยได้รับโชคแห่งอาณาจักรของพวกเขาและลูกก็ลืมหน้าที่การงานของท่าน
ในเวลานี้หากลูกต้องการที่จะกลับมาสโตประธานจากตโมประธานแล้วจงจดจำพ่อ
พ่อของลูกแล้วบาปทั้งหมดของลูกจะถูกตัดออกไป
อย่างไรก็ตามลูกก็ไม่สามารถที่จะจดจำพ่อได้ ลูกพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า บาบาฉันลืมท่าน
โอ้ ! แต่บาปของลูกจะถูกตัดออกไปได้อย่างไร ถ้าลูกไม่มีการจดจำระลึกถึง ?
ประการแรกลูกกลับมาไม่บริสุทธิ์ด้วยการตกลงไปในกิเลสและประการที่สองลูกเริ่มที่จะประณามพ่อ
ลูกตกลงไปในความเป็นมิตรของมายามากเช่นนั้นที่ลูกได้นำผู้เดียวที่ยกลูกขึ้นสู่ท้องฟ้าเข้าไปสู่ก้อนกรวดและก้อนหิน
ลูกได้ทำการกระทำเช่นนั้นในความเป็นเพื่อนของมายา
สิ่งนี้ควรจะเข้าไปสู่สติปัญญาของลูก
ลูกไม่ควรอยู่อย่างเป็นผู้มีสติปัญญาที่เป็นหินโดยสิ้นเชิงอีกต่อไป
บาบาบอกลูกทุกวัน พ่อพูดประเด็นชั้นหนึ่งแก่ลูก
เมื่อมีการชุมนุมในบอมเบย์ลูกสามารถบอกพวกเขาว่า พ่อพูดว่า โอ้ ผู้คนของบารัต
พ่อได้ให้โชคของอาณาจักรแก่ลูก
ลูกเคยเป็นเทพในสวรรค์แล้วลูกเข้ามาในอาณาจักรของราวันได้อย่างไร?
นี่ก็คือบทบาทในละครเช่นกัน
ทำความเข้าใจผู้สร้างและตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของโลกของสิ่งสร้างของท่านแล้วลูกจะสามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
จดจำพ่อและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
แม้ว่าลูกทั้งหมดกำลังนั่งที่นี่สติปัญญาของบางคนก็เร่ร่อนไปที่ไหนสักแห่งและสติปัญญาของบางคนก็ไปที่อื่น
สิ่งนี้ควรจะเข้าไปในสติปัญญาของลูกว่าลูกเคยอยู่ที่ไหนและเวลานี้ลูกได้ตกลงไปในอาณาจักรต่างแดนของราวัน
ดังนั้นลูกจึงกลับมาไม่มีความสุขอย่างยิ่ง ลูกเคยมีความสุขมากในวัดของชีวา
เวลานี้พ่อมาเพื่อพาลูกออกไปจากโรงค้าประเวณีนี้แต่ลูกบางคนก็ยังไม่ได้ทิ้งที่นี่ไป
พ่อพูดว่า ลูกจะไปสู่วัดของชีวาไหม ? ลูกจะไม่ได้รับยาพิษนั้นที่นั่น
ลูกจะไม่ทานหรือดื่มสิ่งใดที่สกปรกที่นั่น พวกเขา ( ลักษมีและนารายณ์ )
เคยเป็นนายของโลก พวกเขาหายไปที่ไหน ?
พวกเขากำลังประกาศสิทธิ์ในโชคของอาณาจักรของพวกเขาอีกครั้งหนึ่ง
เป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก พ่ออธิบายสิ่งนี้ ไม่ใช่ทุกคนมีค่าต่องานรับใช้มากเท่ากัน
อาณาจักรต้องมีการก่อตั้งขึ้นมาตามลำดับกันไปเช่นที่เคยเป็นเมื่อ 5000 ปีที่แล้ว
ลูกต้องกลับมาสโตประธาน พ่อพูดว่า นี่คือโลกเก่าที่ตโมประธาน
พ่อมาเมื่อโลกกลับมาเก่าอย่างแท้จริง ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถอธิบายสิ่งนี้
พระเจ้ากำลังสอนเราด้วยพาหนะนี้ เมื่อลูกจดจำสิ่งนี้
เมื่อลูกมีความรู้ทั้งหมดนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกลูกก็จะสามารถบอกผู้อื่นเกี่ยวกับสิ่งนี้และทำให้พวกเขาเป็นเหมือนกับตัวลูกเอง
พ่ออธิบายว่าก่อนหน้านี้บุคลิกภาพของลูกเป็นเช่นอาชญากรและเป็นสิ่งที่ยากมากที่จะเปลี่ยน
ลูกไม่สามารถที่จะขจัดความเป็นอาชญากรออกไปจากสายตาของลูก
หนึ่งนั้นอาชญากรของตัณหาราคะที่ได้มีการละทิ้งไปแล้วด้วยความยากลำบากอย่างมาก
และพร้อมกันนั้นก็มีกิเลสทั้งห้าที่เหลืออยู่ มีความเป็นอาชญากรของความโกรธอย่างมาก
ในขณะที่ลูกกำลังนั่งอยู่ที่ไหนสักแห่งแล้ววิญญาณปีศาจร้ายก็เข้ามาในตัวลูก
นั่นก็เป็นความเป็นอาชญากรเช่นกัน
ยังไม่มีใครกลับมามีอารยธรรมและดังนั้นผลลัพธ์ของสิ่งนั้นจะเป็นอย่างไร ?
ลูกจะสะสมบาปถึง 100 เท่า ลูกก็จะโกรธซ้ำแล้วซ้ำเล่า พ่ออธิบายว่า
เวลานี้ลูกไม่ได้อยู่ในอาณาจักรของราวันอีกต่อไปแล้ว
เวลานี้ลูกกำลังนั่งอยู่กับพระเจ้า
ดังนั้นลูกต้องทำสัญญาที่จะกลับมาเป็นอิสระจากกิเลสเหล่านั้น
พ่อพูดว่าเวลานี้จงจดจำพ่อ อย่ามีความโกรธ
กิเลสทั้งห้าทำให้ลูกตกต่ำอย่างต่อเนื่องมาถึงครึ่งวงจร
ลูกเคยเป็นผู้ที่สูงส่งที่สุดและลูกก็เป็นผู้ที่ตกต่ำที่สุดด้วยเช่นกัน
เป็นกิเลสทั้งห้าที่ทำให้ลูกตกต่ำ
เวลานี้ลูกต้องขจัดกิเลสเหล่านั้นออกไปเพื่อที่จะสู่วัดของชีวา
จงเฝ้าแต่ขจัดหัวใจของลูกออกไปจากโรงค้าประเวณีนี้
จดจำพ่อและความคิดสุดท้ายของลูกจะนำลูกไปสู่จดหมายปลายทาง ลูกจะไปถึงบ้าน
ไม่มีใครอื่นสามารถชี้หนทางนี้แก่ลูกได้ พระเจ้าพูดว่า
พ่อไม่เคยพูดว่าพ่ออยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน
พ่อสอนราชาโยคะแก่ลูกและบอกลูกว่าพ่อจะทำให้ลูกกลายเป็นนายของโลก
ไม่มีความจำเป็นสำหรับความรู้นี้ที่นั่น
ลูกกลายเป็นเทพจากมนุษย์และประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูก ไม่มีเรื่องของหะฐะโยคะฯลฯ
ในสิ่งนี้ พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ เหตุใดลูกจึงพิจารณาว่าตนเองเป็นร่างกาย ?
ลูกจะไม่สามารถรับความรู้ได้ด้วยการคิดว่าตนเองเป็นร่างกาย
สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วเช่นกัน
ลูกเข้าใจว่าลูกอยู่ในอาณาจักรของราวันและเวลานี้ลูกกำลังทำความเพียรพยายามเพื่อที่จะไปสู่อาณาจักรของราม
เวลานี้ลูกเป็นผู้อาศัยของยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุด
แน่นอนอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูกได้เลย คนหลายคนจะพักอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าทุกคนที่กลายเป็นบราห์มินจะสามารถอยู่ที่นี่กับบราห์มาได้
ลูกต้องอยู่ที่บ้านของลูกเองและสติปัญญาของลูกต้องเข้าใจว่าลูกไม่ใช่ศูทรแต่เป็นบราห์มิน
จุกของลูกบราห์มินนั้นเล็กมาก
ดังนั้นขณะที่อยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูกและทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพของลูก
ลูกเพียงแค่ต้องจดจำพ่อ ลูกเคยเป็นอะไรมาก่อน ?
เวลานี้ลูกกำลังนั่งอยู่ในอาณาจักรต่างแดน ลูกกลับมาไม่มีความสุขอย่างมาก
เวลานี้บาบากำลังพาเรากลับไปอีกครั้ง
ดังนั้นลูกแต่ละคนต้องสร้างสภาพที่มั่นคงในขณะที่อยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก
ต้นไม้ที่ใหญ่โต ( ครอบครัว )
มากมายได้มาในตอนเริ่มต้นและแล้วในบรรดาพวกเขาเหล่านั้นบางคนก็ยังอยู่และบางคนก็จากไป
สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกเคยอยู่ในอาณาจักรของลูกแต่ดูซิว่าเวลานี้ลูกได้สิ้นสุดลงที่ใด
! เวลานี้ลูกจะกลับไปยังอาณาจักรของลูกอีกครั้งหนึ่ง บางคนก็เขียนหาบาบาและพูดว่า
บาบาคนนั้นคนนี้ที่ดีมากและเขาเคยมาเป็นประจำแต่เขาไม่มาอีกต่อไปแล้ว
ถ้าเขาไม่มานั่นก็หมายความว่าเขาได้ตกลงไปในกิเลสและดังนั้นเขาจึงไม่สามารถซึมซับความรู้ได้
แทนที่จะก้าวหน้าพวกเขาก็ตกต่ำลงไปเรื่อยๆและจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่มีค่าไม่กี่สตางค์
มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างสถานภาพของราชาและสถานภาพที่ต่ำ
ถึงอย่างไรที่นั่นก็มีความสุข
แต่เวลานี้ลูกต้องทำความเพียรพยายามเพื่อประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
ทุกคนสามารถเข้าใจได้ว่าใครที่สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
เวลานี้ทุกคนกำลังทำความเพียรพยายาม
กษัตริย์มเหนทราแห่งโภปาลก็กำลังทำความเพียรพยายามเช่นกัน
กษัตริย์เหล่านั้นก็มีค่าไม่กี่สตางค์เท่านั้นในขณะที่ลูกกำลังจะไปสู่อาณาจักรสุริยวงศ์
ความเพียรพยายามของลูกควรจะเป็นเช่นนั้นที่ลูกสามารถกลายเป็นส่วนหนึ่งของลูกประคำแห่งชัยชนะ
พ่ออธิบายแก่ลูกๆว่า
เฝ้าแต่ตรวจสอบหัวใจของลูกและถามตนเองว่าสายตาของลูกกลายเป็นอาชญากรในเวลาใดหรือไม่
หากสายตากลับมามีอารยธรรมและแล้วจะต้องการอะไรอีก ?
แม้ว่าลูกไม่ได้ข้องแวะในกิเลสอีกต่อไป
สายตาของลูกก็เฝ้าแต่หลอกลวงลูกไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ตัณหาราคะคือกิเลสอันดับหนึ่ง
สายตาที่เป็นอาชญากรก็เลวร้ายอย่างมาก เหตุนี้เองจึงมีคำว่า “ สายตาที่เป็นอาชญากร
” และ “ สายตาที่มีอารยธรรม” พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดรู้จักลูกๆ
ท่านรู้ว่าพวกเขาทำอะไรและพวกเขาทำงานรับใช้อะไร
แม้กระทั่งเวลานี้ท่านก็ได้รับข่าวที่แฝงตัวว่าสายตาที่เป็นอาชญากรของคนนั้นคนนี้ยังไม่เปลี่ยนแปลง
เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาก็จะเขียนถึงบาบาได้อย่างถูกต้องแม่นยำมากยิ่งขึ้น
พวกเขาเองจะรู้สึกว่าพวกเขาเคยพูดโกหกมาเป็นเวลายาวนานและตกต่ำลงมาอย่างต่อเนื่อง
ความรู้นี้ไม่ได้อยู่ในสติปัญญาของพวกเขาอย่างแท้จริง
เหตุนี้เองพวกเขาจึงไม่สามารถสร้างสภาพนั้นได้ พวกเขาซ่อนความผิดของพวกเขาจากพ่อ
ผู้คนมากมายก็ซ่อนความผิดของเขาในลักษณะนั้น
ลูกไม่ควรจะซ่อนโรคภัยของกิเลสทั้งห้าจากศัลยแพทย์ ลูกต้องบอกความจริงว่า
สติปัญญาของฉันไปยังทิศทางอื่นและไม่ได้ตรงไปสู่ชีพบาบา เมื่อลูกไม่ได้บอกความจริง
โรคภัยของลูกจะก็จะเลวร้ายลงเรื่อย ๆ เวลานี้พ่ออธิบายว่า ลูก ๆ
กลับมามีสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณ! คิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ!
ดวงวิญญาณทั้งหมดคือพี่น้องเพศชาย
ลูกเคยมีความสุขอย่างมากเมื่อลูกมีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา
เวลานี้ลูกได้กลับมาไม่มีความสุขและกลายเป็นผู้กราบไหว้บูชา เกิดอะไรขึ้นกับลูก ?
ทุกคนพูดว่าหนทางของการครองเรือนที่บริสุทธิ์นั้นมีมาตั้งแต่ตอนเริ่มต้นของเวลา
พวกเขาถามว่า รามและลีดาไม่มีบุตรหรือ ? อย่างไรก็ตามที่นั่นเด็ก ๆ
ไม่ได้เกิดมาจากบาป โอ้ ! แต่นั่นก็เป็นโลกที่ปราศจากกิเลสอย่างสมบูรณ์ เด็ก ๆ
ไม่ได้เกิดมาด้วยความคดโกงที่นั่น ที่นั่นไม่มีกิเลสเลย
อาณาจักรนี้ของราวันไม่ได้คงอยู่ที่นั่น นั่นคืออาณาจักรของราม
ราวันจะสามารถเข้ามาที่นั่นได้อย่างไร ?
สติปัญญาของมนุษย์ได้ถูกทำลายไปอย่างสมบูรณ์ ใครที่ทำลายพวกเขา?
พ่อทำให้ลูกสโตประธานและพาเรือของลูกข้ามฟากไป ดังนั้นใครทำให้ลูกตโมประธาน ?
มันคือราวัน ลูกลืมสิ่งนี้เช่นกัน
พวกเขาพูดว่าสิ่งนี้คงอยู่มาตั้งแต่ตอนเริ่มต้นของเวลา โอ้ จริงหรือ ?
ดังนั้นตอนเริ่มต้นของเวลาคือเมื่อใด ? จงให้บัญชีของสิ่งนั้นกับเรา
พวกเขาไม่เข้าใจสิ่งใดเลย พ่ออธิบายว่า พ่อให้โชคของอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่แก่ลูก ลูก
ๆ ผู้คนของบารัตเคยมีความสุขมาก ไม่เคยมีใครอื่นในเวลานั้น
ชาวคริสเตียนก็พูดเช่นกันว่าเคยเป็นดินแดนสุขาวดี
มีภาพลักษณ์ของเหล่าเทพด้วยเช่นกัน ไม่มีสิ่งใดที่เก่าแก่ไปกว่าพวกเขา
ลักษมีและนารายณ์จะเก่าแก่ที่สุดและสิ่งใดที่เป็นของพวกเขาก็จะเก่าแก่
ศรีกฤษณะเป็นผู้ที่เก่าแก่ที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด
ศรีกฤษณะเคยเป็นผู้ที่ใหม่ที่สุดเช่นกัน
เหตุใดจึงกล่าวว่าเขาเป็นผู้ที่เก่าแก่ที่สุด ? เพราะเขามีชีวิตอยู่ในอดีต
ลูกเคยสวยงามและเวลานี้กลับมา น่าเกลียด
ผู้คนก็มีความสุขมากที่ได้เห็นรูปกฤษณะที่น้ำเงินเข้ม
พวกเขาแม้กระทั่งแกว่งกฤษณะในรูปที่เป็นทารกในเปล
พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่ากฤษณะเคยสวยงามเมื่อไหร่ ?
พวกเขามีความรักอย่างมากต่อกฤษณะ แต่ราเด้ทำอะไร ? (พวกเขาไม่ได้รักเธอมากขนาดนั้น)
พ่อพูดว่า ลูกกำลังนั่งที่นี่ในความเป็นมิตรของสัจจะ
เมื่อลูกออกไปสู่ความเป็นมิตรกับเพื่อนที่ไม่ดีลูกก็ลืมพ่อ มายามีพลังมาก
แม้แต่ช้างก็เคยถูกกลืนกินโดยจระเข้ มีหลายคนที่พร้อมจะหนีจากไป
หากพวกเขามีความหลงทะนงตนแม้แต่เล็กน้อยพวกเขาก็ทำลายทุกสิ่งของพวกเขาเอง
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดจะเฝ้าแต่อธิบายแก่ลูก
ลูกต้องไม่สูญเสียความหวังในสิ่งนี้และพูดว่า ทำไมบาบาจึงพูดเช่นนี้ ?
เกียรติของฉันได้สูญเสียไป โอ้ !
แต่ลูกได้สูญเสียเกียรติทั้งหมดของลูกไปแล้วในอาณาจักรของราวัน
ลูกนำอันตรายมาให้กับตนเองเมื่อลูกมีสำนึกที่เป็นร่างและลูกก็ทำลายสถานภาพของลูก
ความโกรธและความละโมบก็เป็นสายตาที่เป็นอาชญากรเช่นกัน
เป็นเพียงเมื่อลูกเห็นบางสิ่งที่ลูกชอบเท่านั้นที่ลูกจะกลับมาละโมบ
พ่อมาและมองดูที่สวนของท่านและเห็นความหลากหลายของดอกไม้ หลังจากที่อยู่ที่นี่
ท่านก็มองดูดอกไม้ในสวนอื่น ผู้คนก็ถวายดอกไม้แก่ชีพบาบาด้วยเช่นกัน
ท่านคือดอกไม้ที่มีชีวิตผู้ไม่มีตัวตน
ลูกกำลังทำความเพียรพยายามเพื่อจะกลายเป็นดอกไม้เช่นนั้นด้วยเช่นกัน บาบาพูดว่า
ลูกๆที่แสนหวานคิดว่าอะไรก็ตามที่ผ่านไปแล้วเป็นละคร อย่าได้คิดเกี่ยวกับสิ่งนั้น
ลูกทำความเพียรพยายามเป็นอย่างมากแต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่มีสิ่งใดที่หลงเหลืออยู่ โอ้ ! แต่ปวงประชาก็เป็นที่จำเป็นเช่นกัน
แม้ว่าใครบางคนที่ได้ยินความรู้นี้เพียงเล็กน้อย เขาก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของปวงประชา
ปวงประชามากมายก็จะถูกสร้างขึ้น เมื่อได้ยินความรู้นี้แล้วก็จะไม่มีวันถูกทำลายได้
ทันทีที่พวกเขาได้ยินว่า นี่คือชีพบาบา นั่นแหละ!
พวกเขาก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของปวงประชา
ภายในลูกควรจะมีสำนึกรู้ว่าลูกกำลังได้มาซึ่งอาณาจักรที่เคยเป็นของอาณาจักรของลูกอีกครั้งหนึ่ง
สำหรับสิ่งนั้นลูกต้องทำความเพียรพยายามอย่างเต็มที่
งานรับใช้กำลังก้าวหน้าไปอย่างถูกต้องอย่างแน่นอน อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อไปยังวัดของชีวา จงขจัดกิเลสทั้งหมดออกไป
เฝ้าแต่นำหัวใจของลูกออกไปจากโรงค้าประเวณีนี้ ก้าวออกไปจากมิตรที่เป็นศูทร
2.
เข้าใจว่าสิ่งใดก็ตามที่ผ่านไปแล้วอยู่ในละครและอย่าได้คิดถึงสิ่งนั้น
อย่าได้มีความหยิ่งยโส ห้ามสิ้นหวังเมื่อลูกได้รับการแก้ไข
พร:
ขอให้ลูกเต็มไปด้วยสมบัติที่มีค่าของความสุขและกลายเป็นดวงวิญญาณบุญ
โดยการให้ทานความสุขนี้แก่ดวงวิญญาณที่มีความทุกข์ทั้งหลาย
เวลานี้โลกมีแต่ความทุกข์ตลอดเวลา ในขณะที่ลูกมีความสุขตลอดเวลา
ดังนั้นการให้ความสุขแก่ดวงวิญญาณที่มีความทุกข์ทั้งหลายนั้นเป็นบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดกว่าบุญทั้งหมด
ผู้คนในโลกใช้เวลาและเงินทองมากมายเพื่อมีความสุข
แต่ว่าลูกได้รับสมบัติที่มีค่าของความสุขที่ไม่สูญสลายอย่างง่ายดาย เวลานี้
เพียงแต่แบ่งปันสิ่งที่ลูกได้รับกับผู้อื่นอย่างต่อเนื่อง
การแบ่งปันหมายถึงการเพิ่ม
ทำให้ใครก็ตามที่เข้ามาในความสัมพันธ์กับลูกได้มีประสบการณ์กับการบรรลุผลที่สูงส่งบางอย่างของลูกที่ลูกได้รับมาซึ่งทำให้ลูกมีความสุข
คติพจน์:
ดวงวิญญาณที่มีประสบการณ์ไม่มีวันถูกหลอกลวงด้วยสิ่งใด
ดวงวิญญาณเช่นนั้นมีชัยชนะเสมอ