22.03.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน ลูกควรมีความซาบซึ้งว่าลูกกำลังกลายเป็นนายของสวรรค์
ซึ่งเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก ซึ่งพ่อเหนือโลกของลูกกำลังสร้างเพื่อลูก
คำถาม:
ลูกได้รับการบรรลุผลใด โดยการมีความเป็นมิตรของพ่อ?
คำตอบ:
โดยการมีความเป็นมิตรของพ่อ เราประกาศสิทธิ์ในการหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิต
ความเป็นมิตรของพ่อพาเราข้ามฟาก
บาบาทำให้เราเป็นของท่านและทำให้เราเป็นผู้ที่เชื่อในพระเจ้าและเป็นตรีกาลดาร์ชิ (ผู้ล่วงรู้รูปกาลเวลาทั้ง
3) เรามาเพื่อรู้จักผู้สร้างและตอนต้น ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้าง
เพลง:
มีความอดกลั้นเถิด จิตใจเอ๋ย วันแห่งความสุขกำลังจะมาถึง
โอมชานติ
ใครพูดสิ่งนี้ เป็นเพียงพ่อผู้ที่พูดสิ่งนี้กับลูกๆ ท่านต้องพูดโอมชานติกับลูกๆ
ทั้งหมด เพราะทุกคนไม่มีความสุขและไม่อดกลั้น พวกเขาทั้งหลายจดจำพ่อและพูดว่า “โปรดมาและปลดปล่อยเราจากความทุกข์และโปรดแสดงหนทางไปสู่ความสุขแก่เรา”
มนุษย์ทั้งหลายโดยเฉพาะผู้คนชาวบารัตไม่ได้จดจำว่าพวกเขาเคยมีความสุขมาก
บารัตเคยเป็นดินแดนที่เก่าแก่และน่ามหัศจรรย์ที่สุด ผู้คนพูดถึงสิ่งมหัศจรรย์ของโลก
ที่นี่ในอาณาจักรของราวัน พวกเขาพูดถึงเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์
เหล่านั้นเป็นสิ่งมหัศจรรย์ทางโลกวัตถุ
บาบาอธิบายว่าเหล่านั้นคือความอัศจรรย์ของมายา ซึ่งทำให้มีความทุกข์
สิ่งมหัศจรรย์ของราม,ของพ่อคือสวรรค์ นั่นคือสิ่งมหัศจรรย์ของโลก
บารัตเคยเป็นสวรรค์และเป็นเช่นเพชร เป็นอาณาจักรของเหล่าเทพ
ผู้คนชาวบารัตได้ลืมทุกสิ่งเหล่านี้ไปแล้ว พวกเขาก้มคารวะอยู่เบื้องหน้ารูปปั้นเทพ
และกราบไหว้บูชา แต่อย่างน้อยพวกเขาควรรู้จักชีวประวัติของผู้ที่พวกเขากราบไหว้บูชา
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดนั่งที่นี่และอธิบายว่า ลูกมาที่นี่มาหาพ่อเหนือโลก
พ่อเหนือโลกคือผู้เป็นหนึ่งเดียวที่ก่อตั้งสวรรค์ ไม่มีมนุษย์ผู้ใดทำงานนี้ได้
พ่อพูดทักทายกับผู้นี้(บราห์มา)ว่า: “สวัสดี ดวงวิญญาณเก่าที่ตโมประธานของศรีกฤษณะ
ลูกไม่รู้จักชาติเกิดของลูกเอง เมื่อลูกเป็นกฤษณะลูกเคยสโตประธาน
เวลานี้หลังจากที่ได้ใช้ 84 ชาติเกิด ลูกกลับมาตโมประธาน
ลูกได้มีชื่อแตกต่างกันมากมาย เวลานี้ลูกได้รับชื่อบราห์มา” บราห์มากลายเป็นวิษณุ
นั่นคือศรีกฤษณะ นี้เป็นสิ่งเดียวกัน บราห์มากลายเป็นวิษณุและวิษณุกลายเป็นบราห์มา
บราห์มินลูกที่เกิดจากปากของบราห์มาต่อมากลายเป็นเทพ เทพเหล่านั้นต่อมากลายเป็นศูทร
เวลานี้ลูกกลายเป็นบราห์มิน เวลานี้พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆว่า
เหล่านี้คือคำพูดของพระเจ้า ลูกเป็นนักเรียน ดังนั้นลูกควรมีความสุขอย่างมาก
อย่างไรก็ตามลูกก็ไม่มีความสุขมากเท่านั้น
ผู้คนที่มั่งคั่งคงอยู่อย่างมีความสุขมากด้วยความซาบซึ้งในทรัพย์สมบัติของพวกเขา
ที่นี่แม้ว่าลูกจะกลายเป็นลูกของพระเจ้า ลูกก็ไม่ได้มีความสุขมากนัก!
พวกเขาไม่เข้าใจว่าพวกเขาคือผู้ที่มีสติปัญญาเป็นหิน
ถ้าสิ่งนี้ไม่ได้อยู่ในโชคของพวกเขา พวกเขาไม่สามารถซึมซับความรู้นี้ได้
พ่อกำลังทำให้ลูกมีค่าควรแก่การอยู่ในวัดเวลานี้ แต่มิตรของมายาก็ไม่ยิ่งหย่อนเลย
มีการร้องเพลงว่ามิตรที่ดีพาลูกข้ามฟาก และมิตรที่ไม่ดีทำให้ลูกจมน้ำ
ความเป็นมิตรของพ่อนำลูกไปสู่การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิต
และมิตรที่ไม่ดีของราวันนำลูกไปสู่ความตกต่ำ มีความเป็นมิตรของกิเลสทั้งห้า
ในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาพวกเขาเรียกสิ่งนี้มิตรของสัจจะ (สัทซัง)
แต่พวกเขายังคงลงบันไดมาเรื่อยๆ
ถ้าใครบางคนบนบันไดสะดุดพลาดพลั้งเขาจะตกลงมาอย่างแน่นอน
เพียงพ่อเท่านั้นที่เป็นผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร เขาจะชี้ขึ้นไปหาพระเจ้า
เวลานี้ใครนอกจากพ่อที่จะสามารถให้คำแนะนำตัวท่านแก่ลูกๆได้?
มีเพียงพ่อเท่านั้นที่ให้คำแนะนำตัวท่านเองแก่ลูกๆ
ท่านทำให้พวกเขาเป็นของท่านและให้ความรู้นี้ของตอนต้น ตอนกลาง
และตอนจบของโลกแก่พวกเขา พ่อพูดว่า: พ่อมาและทำให้ลูกเป็นผู้เชื่อในพระเจ้า
และพ่อก็ทำให้ลูกเป็นตรีกาลดาร์ชิด้วยเช่นกัน สิ่งนี้อยู่ในละคร
ผู้เคร่งศาสนาและผู้รู้ ฯลฯ ไม่รู้สิ่งนี้
ละครอื่นมีขีดจำกัดในขณะที่ละครนี้ไม่มีขีดจำกัด
ในละครที่ไม่มีขีดจำกัดนี้เราเห็นความสุขมากมายและเราก็เห็นความทุกข์มากมายด้วยเช่นกัน
ดูสิว่าเรื่องราวระหว่างกฤษณะและคริสเตียนเหมือนกันอย่างไรในละครนี้!
พวกเขาต่อสู้รบราและยึดครองอาณาจักรของบารัต อย่างไรก็ตามลูกไม่ได้ต่อสู้รบรา
พวกเขาต่อสู้รบราในหมู่ของพวกเขาเองและลูกได้รับอาณาจักร สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้ในละคร
ไม่มีผู้ใดรู้ถึงสิ่งเหล่านี้ เพียงพ่อผู้เดียว มหาสมุทรแห่งความรู้นี้
ให้ความรู้แก่ลูก ท่านประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
เมื่อเคยมีอาณาจักรของเหล่าเทพในบารัต ลูกมีการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
ดวงวิญญาณอื่นทั้งหมดอยู่ในดินแดนแห่งการหลุดพ้น บารัตเคยเป็นทอง
ลูกเคยปกครองที่นั่น ยุคทองคืออาณาจักรสุริยวงค์
เวลานี้ลูกกำลังฟังเรื่องราวของนารายณ์ที่แท้จริง
นี่คือเรื่องราวของการเปลี่ยนแปลงจากมนุษย์ธรรมดาเป็นนารายณ์
จงเขียนสิ่งนี้ด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่: “ด้วยกีตะที่แท้จริง
บารัตกลายเป็นดินแดนแห่งสัจจะที่มีค่าเต็มหนึ่งปอนด์ พ่อมาและพูดกีตะที่แท้จริง
ท่านสอนราชาโยคะที่ง่ายดายแก่ลูกและทำให้ลูกกลับมามีค่าเต็มหนึ่งปอนด์”
บาบาอธิบายเรื่องสั้นเช่นนี้มากมาย แต่เนื่องจากสำนึกที่เป็นร่างของพวกเขา
ลูกบางคนลืมสิ่งเหล่านี้ เมื่อพวกเขามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
พวกเขาสามารถซึมซับความรู้นี้ด้วยเช่นกัน เพราะด้วยการมีสำนึกที่เป็นร่าง
พวกเขาไม่สามารถดูดซับความรู้ได้ เวลานี้บาบาอธิบายว่า
พ่อไม่ได้พูดว่าพ่ออยู่ในทุกหนทุกแห่ง ลูกเรียกฉันว่าแม่และพ่อ
สิ่งนี้หมายความว่าอะไร ลูกร้องเพลงว่า “ด้วยความเมตตาของท่านเราได้รับความสุขมากมาย”
อย่างไรก็ตามเวลานี้มีความทุกข์ การสรรเสริญนี้เป็นของเวลาใด?
พวกเขาไม่เข้าใจแม้สิ่งนี้ เช่นเดียวกับที่นกส่งเสียงร้องจิ๊บๆโดยไม่เข้าใจอะไรเลย
พวกเขาก็เช่นกันยังคงส่งเสียงร้องต่อไปโดยไม่เข้าใจในสิ่งใดด้วยเช่นกัน
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายว่า ทั้งหมดนั้นไม่ถูกต้องตามศีลธรรมจรรยา
ใครทำให้ลูกไม่ถูกต้องตามศีลธรรมจรรยา? ราวัน
เมื่อบารัตเป็นดินแดนแห่งสัจจะทุกคนพูดสัจจะ ไม่มีการลักขโมยหรือการโกงฯลฯ
ที่นี่มีการลักขโมยมากมาย ฯลฯ มีการคดโกงและมีแต่การคดโกงทั่วทั้งโลก
โลกนี้เรียกว่าโลกแห่งบาปหรือโลกแห่งความทุกข์ ยุคทองเรียกว่าโลกแห่งความสุข
นี่คือโรงค้าประเวณีที่ชั่วร้าย ยุคทองคือวัดของชีวา
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกชัดเจนมาก ชื่อนี้ดีมาก:
บราห์มากุมารีมหาวิทยาลัยทางจิตของโลก เวลานี้พ่อมาและทำให้ลูกรู้คิด ท่านพูดว่า:
จงเอาชนะกิเลสเหล่านี้และลูกจะกลายเป็นผู้มีชัยชนะต่อโลก
ตัณหาราคะคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของลูก เหตุนี้เองลูกๆ จึงร้องเรียก: “โปรดมาและทำให้เรากลายเป็นเทพเจ้าและเทพธิดา”
เพียงลูกเท่านั้นที่รู้จักคำสรรเสริญที่ถูกต้องของพ่อ
ผู้คนไม่รู้จักพ่อและคำสรรเสริญของท่าน ลูกรู้ว่าท่านคือมหาสมุทรแห่งความรัก
พ่อพูดความรู้ทั้งหมดนี้แก่ลูกๆ นี่คือความรักของท่านที่มีต่อลูก
ครูสอนนักเรียนและแล้วนักเรียนกลายเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่จากที่ไม่มีอะไรเลย ลูกๆ
เช่นกันต้องกลายเป็นมหาสมุทรแห่งความรักเช่นเดียวกับพ่อ
ลูกต้องอธิบายกับทุกคนด้วยความรักอย่างมาก พ่อพูดว่า:
ลูกต้องมีความรักซึ่งกันและกัน ความรักอันดับหนึ่งคือการให้คำแนะนำของพ่อ
ลูกให้ทานที่แฝงตนนี้ ลูกไม่ควรมีความไม่ชอบซึ่งกันและกัน
มิฉะนั้นลูกจะต้องมีประสบการณ์ของการลงโทษ ถ้าลูกปฏิเสธผู้ใดลูกจะได้รับการลงโทษ
อย่าได้มีความเกลียดชังผู้ใด อย่าได้ปฏิเสธใคร
ลูกกลับมาไม่บริสุทธิ์ด้วยการมีสำนึกที่เป็นร่าง พ่อทำให้ลูกมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
และด้วยเหตุนั้นลูกจึงกลับมาบริสุทธิ์ อธิบายให้ทุกคนฟังว่า: “วงจรของ 84
ชาติเกิดเวลานี้ได้จบสิ้นลงแล้ว
บรรดาผู้ที่เคยเป็นจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งสุริยวงค์เวลานี้ได้ใช้ 84
ชาติเกิดแล้ว พวกเขาลงมาและตกลงไปที่พื้น”
เวลานี้พ่อทำให้เรากลายเป็นจักรพรรดิและจักรพรรดินีอีกครั้ง พ่อเพียงแค่พูดว่า
จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอและลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ ลูกๆ
ต้องมีความเมตตาและคิดถึงงานรับใช้ตลอดทั้งวัน พ่อยังคงให้คำแนะนำต่อไป: ลูกๆ
ที่แสนหวานจงมีความเมตตาเพื่อที่ลูกสามารถทำให้ดวงวิญญาณที่ไม่มีความสุขกลับมาเป็นสุข
ลูกควรเขียนจดหมายสั้นๆไปถึงพวกเขา พ่อพูดว่า: จดจำพ่อและจดจำมรดกของลูก
เพียงชีพบาบาผู้เดียวเท่านั้นที่ได้รับการสรรเสริญ
ผู้คนไม่รู้แม้กระทั่งคำสรรเสริญของพ่อ
ลูกสามารถเขียนจดหมายเป็นภาษาฮินดีด้วยเช่นกัน ลูกๆ
ควรมีความกระตือรือร้นสำหรับการทำงานรับใช้ ผู้คนมากมายพยายามฆ่าตัวตาย
อธิบายให้กับพวกเขาว่าเป็นบาปที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการฆ่าตัวตาย
เป็นชีพบาบาผู้ที่กำลังให้ศรีมัทแก่ลูกๆ เวลานี้ ท่านคือศรีศรีชีพบาบา
ท่านทำให้ลูกเป็นศรีลักษมีและศรีนารายณ์ ท่านเท่านั้นคือศรีศรี
ท่านไม่เคยเข้ามาในวงจร ลูกได้รับสมญาศรี ทุกวันนี้ผู้คนก็ได้รับสมญา“ศรี”
มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างผู้ที่ไม่มีกิเลสเหล่านั้นและผู้ที่มีกิเลสเหล่านี้
มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืน พ่อยังคงบอกลูกต่อไปทุกวัน
ก่อนอื่นจงกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ แล้วจึงให้สาสน์แก่ทุกคน
ลูกก็เป็นลูกของผู้นำสาสน์
มีเพียงผู้เป็นหนึ่งเดียวเท่านั้นที่เป็นผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
ผู้ก่อตั้งศาสนาจะไม่เรียกว่ากูรู
มีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ อัจชะ
ถึง ลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
อย่ามีความไม่ชอบหรือเกลียดชังใคร
มีความเมตตาและทำงานรับใช้ของการทำให้ดวงวิญญาณที่ไม่มีความสุขกลับมามีสุข
กลายเป็นนายมหาสมุทรแห่งความรักเช่นเดียวกับพ่อ
2.
อยู่ในความซาบซึ้งและในความสุขของการเป็นลูกของพระเจ้า
อย่าได้เข้าไปในความเป็นมิตรที่ไม่ดีของมายา
กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและซึมซับความรู้นี้
พร:
ขอให้ลูกเป็นผู้ให้ความอบอุ่นแก่หัวใจที่ยิ่งใหญ่ (master comforter of hearts)
และให้ความสบายแก่หัวใจของแต่ละคนในฐานะผู้ประทานพรเช่นเดียวกับพ่อ
ลูกๆที่เป็นตัวของพร
ผู้ประทานพรเช่นเดียวกับพ่อไม่เคยมองดูความอ่อนแอของใคร พวกเขามีความเมตตาต่อทุกคน
เช่นที่พ่อไม่เคยเก็บความอ่อนแอของผู้ใดไว้ในหัวใจของท่าน ในทำนองเดียวกันลูกๆ
ที่เป็นผู้ประทานพรไม่เคยซึมซับความอ่อนแอของใคร
พวกเขาเป็นผู้ให้ความอบอุ่นแก่หัวใจผู้ที่ให้ความสบายแก่หัวใจของแต่ละคน
ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะเป็นมิตรร่วมทางชีวิตหรือปวงประชา
ทุกคนต่างก็ร้องเพลงสรรเสริญพวกเขา พรที่ปรากฏออกมาสำหรับพวกเขาจากทุกคนคือ: “พวกท่านมีความรักและให้ความร่วมมืออย่างสม่ำเสมอ
คติพจน์:
ในยุคบรรจบพบกัน ดวงวิญญาณที่สูงส่งคือผู้ที่เป็นจักรพรรดิที่ไร้กังวล
คำพูดที่สูงส่งที่ประเมินค่ามิได้ของมาเตชวารี
1)
นี้คือการลงโทษหนึ่งร้อยเท่าสำหรับลูกที่สามารถใช้ความรู้ได้เป็นอย่างดีผู้ที่กระทำความผิด
ลูกได้มายังไฟบูชายัญของความรู้นี้ที่ไม่สูญสลายและจับมือกับดวงวิญญาณสูงสุดด้วยตนเอง
ดังนั้นหากลูกทำบาปใดๆ เนื่องจากเหตุผลอย่างใดอย่างหนึ่ง
การลงโทษสำหรับสิ่งนั้นจะรุนแรงมาก
เช่นเดียวกับที่การรับความรู้นี้ลูกได้รับคุณประโยชน์ 100% ในทำนองเดียวกัน
ถ้าหลังจากที่ได้รับความรู้แล้ว ลูกทำความผิดและแล้วมีการลงโทษหนึ่งร้อยเท่าเช่นกัน
ดังนั้นลูกต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก หากลูกยังคงทำผิดต่อไปเรื่อยๆ
ลูกจะกลับมาอ่อนแอ ดังนั้นจงตรวจสอบความผิดที่เล็กและใหญ่ของลูกอย่างต่อเนื่อง
มีความระมัดระวังในอนาคตและเดินหน้าต่อไป
ดูสิว่าเมื่อคนฉลาดและยิ่งใหญ่ทำในสิ่งที่ไม่ดี จะมีการลงโทษอย่างรุนแรงสำหรับเขา
แต่ถ้าคนที่ได้ตกลงมาแล้วทำสิ่งที่ไม่ดีก็จะไม่มีการลงโทษมากเท่านั้นสำหรับเขา
เวลานี้ลูกถูกเรียกว่าลูกๆของพระเจ้า
ดังนั้นลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งให้มากเช่นกัน ลูกได้มาหาพ่อที่แท้จริงแล้ว
ดังนั้นลูกต้องอยู่อย่างมีความซื่อสัตย์และมีสัจจะ
2)
พระเจ้าเป็นจานิจานันฮาร์ (ผู้รู้ทั้งหมด) อย่างไร?
ผู้คนพูดว่าพระเจ้าคือจานิจานันฮาร์
แต่สิ่งนี้ไม่ได้หมายความว่าจานิจานันฮาร์จะรู้สิ่งที่อยู่ในหัวใจของทุกคน
แต่ท่านรู้อย่างแน่นอนถึงตอนเริ่มต้น ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้างของโลก
ไม่ใช่ว่าพระเจ้า ผู้สร้าง บำรุงรักษาโลกและทำลายโลกด้วยเช่นกัน
นั่นจะหมายความว่าพระเจ้าสร้างโลก บำรุงรักษาโลกและทำลายโลกด้วย
แต่ไม่ได้เป็นเช่นนั้น มนุษย์ใช้ชาติเกิดตามบัญชีกรรมของพวกเขา
ดังนั้นนี้ไม่ได้หมายความว่าพระเจ้าจะนั่งและรู้ความคิดที่ดีและไม่ดีของพวกเขา
ท่านรู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นในหัวใจของผู้ที่ไม่มีความรู้นี้พวกเขาจะมีความคิดของมายาตลอดทั้งวัน
ในขณะที่ลูกๆที่สามารถใช้ความรู้ได้เป็นอย่างดีจะมีความคิดที่บริสุทธิ์ในพวกเขา
อย่างไรก็ตามท่านจะไม่นั่งและอ่านแต่ละความคิด
แต่พระเจ้ารู้อย่างแน่นอนว่าเวลานี้ทุกดวงวิญญาณนั้นได้มาถึงสภาพของความตกต่ำแล้ว
ดังนั้นจานิจานันฮาร์(พระเจ้า)
มีความรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับวิธีที่จะให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่พวกเขา
ผู้คนที่คดโกงในการกระทำของพวกเขาต้องได้รับการสอนวิธีการที่จะมีการกระทำที่สูงส่งและได้รับการปลดปล่อยจากบ่วงกรรมของพวกเขา
พระเจ้ารู้สิ่งนี้ พระเจ้าพูดว่า: พ่อมีความรู้เกี่ยวกับตัวพ่อเอง ผู้สร้าง
และตอนเริ่มต้น ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้างของพ่อ
และพ่อก็ให้การตระหนักรู้นี้แก่ลูกทุกคน
เวลานี้ลูกๆต้องอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อนั้นอย่างสม่ำเสมอ
เพราะเพียงเมื่อนั้นที่ลูกจะได้รับการปลดปล่อยจากบาปทั้งหมด นั่นคือ
เพียงเมื่อนั้นที่ลูกจะไปยังดินแดนแห่งความเป็นอมตะ
การรู้ทั้งหมดนี้เรียกว่าการเป็นจานิจานันฮาร์ อัจชะ
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
การนำวัฒนธรรมแห่งสัจจะและมารยาทอันดีงามมาใช้
อย่าพยายามพิสูจน์สัจจะด้วยการละทิ้งมารยาทของลูก
สิ่งชี้บอกของมารยาทอันดีงามคือความถ่อมตน
ความถ่อมตนนี้ช่วยให้ลูกทำงานของการสร้างโลกใหม่นี้ได้อย่างง่ายดาย
หากลูกไม่กลับมาถ่อมตน ลูกก็ไม่สามารถทำงานการสร้างใหม่ได้
พลังของความรู้นี้คือความสงบและความรัก
ลูกได้ทำให้ความโกรธซึ่งเป็นพลังของความไม่รู้เป็นสันสการ์ของลูกอย่างดีมาก
และลูกเฝ้าแต่ใช้สันสการ์นั้นต่อไป และแล้วลูกก็ร้องขอการให้อภัยอยู่ต่อไป
ในทำนองเดียวกัน
เวลานี้จงทำให้ทุกคุณธรรมและทุกประเด็นของความรู้นี้เป็นสันสการ์ของลูก
และลูกจะเฝ้าแต่พัฒนามารยาทอันดีงามต่อไป