24.11.24 Avyakt Bapdada Thai Murli
15.12.2002 Om Shanti Madhuban
ขณะนี้ถึงเวลาแล้วที่จะทำให้คุณสมบัติของลูกเท่ากับเป้าหมายของลูกโดยการกลับมาทัดเทียมกับพ่อ
วันนี้
บัพดาดารู้สึกยินดีที่ได้เห็นลูกๆจากทั่วทั้งสี่ทิศ
ซึ่งทุกคนอยู่ในสภาพของความเคารพตนเองของพวกเขา
ตลอดทั้งวงจรไม่มีดวงวิญญาณใดจะได้รับความเคารพตนเองที่ยิ่งใหญ่กว่าความเคารพตนเองที่ลูกได้รับในยุคบรรจบพบกันนี้
ความเคารพตนเองนี้ยิ่งใหญ่มาก ลูกตระหนักถึงสิ่งนี้หรือไม่?
ความซาบซึ้งของการเคารพตนเองนั้นยิ่งใหญ่มาก สิ่งนี้อยู่ในจิตสำนึกของลูกหรือไม่?
ลูกประคำของความเคารพตนเองนั้นยาวมาก
เฝ้าแต่นับลูกปัดแต่ละเม็ดต่อไปและอยู่อย่างหลุดหายไปในความรักของความซาบซึ้งของความเคารพตนเองนี้
ลูกได้รับความเคารพตนเองนี้หรือสมญานี้จากบัพดาดาเอง
ลูกได้รับความเคารพตนเองจากพระเจ้า ดังนั้น
ไม่มีอำนาจใดจะมาสั่นคลอนความซาบซึ้งทางจิตของความเคารพตนเองของลูกได้
เพราะลูกได้รับสิ่งนี้จากผู้ทรงอำนาจ
ดังนั้น
วันนี้ในเวลาอมฤต
บัพดาดาเดินทางไปทั่วโลกเพื่อดูลูกๆทั้งหมดและเห็นว่าลูกแต่ละคนมีลูกประคำของความเคารพตนเองในสำนึกรู้ของลูกมากเพียงใด
การสวมลูกประคำนี้หมายถึงการอยู่อย่างมั่นคงอยู่ในสภาพนั้นด้วยสำนึกรู้ของลูก
ดังนั้นให้ตรวจสอบตนเองเพื่อดูว่าลูกอยู่ในสภาพของสำนึกรู้นี้มากแค่ไหน
บัพดาดากำลังมองดูว่าลูกมีความสมดุลของศรัทธาในความเคารพตนเองและความซาบซึ้งทางจิตขนาดไหน
การมีศรัทธาหมายถึงการมีความรู้ที่เต็มเปี่ยม
และการมีความซาบซึ้งทางจิตคือการมีพลัง
ดังนั้นบาบาจึงเห็นสภาพที่เต็มไปด้วยความรู้อยู่สองประเภท
ประเภทแรกคือเต็มไปด้วยความรู้ และอีกประเภทหนึ่งคือเป็นตัวของความรู้
ดังนั้นจงถามตนเองว่า ฉันเป็นใคร? บัพดาดารู้ว่าเป้าหมายของลูกๆนั้นสูงส่งมาก
เป้าหมายของลูกนั้นสูงส่งมากใช่หรือไม่? อะไรคือเป้าหมายที่สูงส่ง? ลูกทุกคนพูดว่า
ลูกจะกลับมาทัดเทียมกับพ่อ ดังนั้น เช่นที่พ่อเป็นผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด
ดังนั้นเป้าหมายที่จะกลับมาทัดเทียมกับพ่อจึงสูงมาก
ดังนั้นบัพดาดามีความสุขมากที่ได้เห็นเป้าหมายของลูก แต่….แต่…บาบาควรจะบอกลูกไหมว่า
“แต่อะไร?” “แต่อะไร?” ผู้เป็นครูควรจะพูด ดับเบิ้ลฟอเรนเนอร์ลูกจะฟังว่า “แต่อะไร”
ไหม? ลูกต้องเข้าใจ บัพดาดาต้องการเห็นคุณสมบัติของลูกเท่ากับเป้าหมายของลูก
เวลานี้ลูกแต่ละคนถามตัวเองว่า: เป้าหมายของลูกเท่ากับคุณสมบัติของลูกหรือไม่
หรือเท่ากับสภาพในทางปฏิบัติจริงของลูกหรือไม่?
นั่นก็เพราะว่าเป้าหมายและคุณสมบัติของลูกที่เท่ากันนั้นคือการกลับมาทัดเทียมกับพ่อ
ขณะนี้เป็นเวลาที่จะนำความทัดเทียมนี้ให้เข้ามาใกล้
ในปัจจุบัน
บัพดาดาไม่สามารถทนเห็นสิ่งหนึ่งในลูกๆได้ ลูกหลายคนเพียรพยายามในรูปแบบต่างๆ
มากมายเพื่อจะกลับมาทัดเทียมกับพ่อ
ไม่จำเป็นที่จะต้องเพียรพยายามต่อหน้าความรักที่มีต่อพ่อ เพราะที่ใดมีความรัก
ที่นั่นก็ไม่ต้องเพียรพยายาม
ความซาบซึ้งผิดๆของสำนึกที่เป็นเป็นร่างได้กลายเป็นธรรมชาติของลูก
มันกลายเป็นธรรมชาติไปแล้ว
ลูกจำเป็นต้องเพียรพยายามเพื่อเข้ามาสู่จิตสำนึกของการเป็นร่างหรือไม่?
หรือลูกได้พยายามเช่นนั้นมาเป็นเวลา 63 ชาติเกิดแล้ว?
สิ่งนี้กลายเป็นธรรมชาติของลูก มันกลายเป็นธรรมชาติไปแล้ว
ดังนั้นแม้กระทั่งในเวลานี้บางครั้งลูกก็พูดว่า แทนที่จะมีจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ลูกกลับมีจิตสำนึกที่เป็นร่าง
ดังนั้นเช่นที่จิตสำนึกที่เป็นร่างได้กลายเป็นธรรมชาติและเป็นธรรมชาติของลูก
ในทำนองเดียวกันเวลานี้ให้สภาพของจิตสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณกลายเป็นธรรมชาติและเป็นธรรมชาติของลูก
เป็นการยากที่จะเปลี่ยนธรรมชาติของลูก แม้กระทั่งเวลานี้ลูกก็พูดว่า
บางครั้งลูกก็พูดว่า นั่นไม่ใช่ความตั้งใจของลูก แต่มันเป็นธรรมชาติของลูก
ดังนั้นลูกได้ทำให้ธรรมชาตินั้นเป็นธรรมชาติ
และลูกก็ไม่สามารถทำให้ธรรมชาติของการกลับมาทัดเทียมกับพ่อเป็นธรรมชาติได้!
ลูกถูกควบคุมโดยธรรมชาติที่ผิด
เหตุใดการมีธรรมชาติที่ถูกต้องในการทัดเทียมกับพ่อจึงเป็นเรื่องยาก? ดังนั้น
เวลานี้บัพดาดาต้องการเห็นลูกทุกคนมีธรรมชาติของการมีจิตสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณอย่างเป็นธรรมชาติ
ลูกได้เห็นพ่อบราห์มาแล้ว ในขณะที่เดิน เคลื่อนไหว และทำงานใดๆ
สภาพของจิตสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณเป็นธรรมชาติที่เป็นธรรมชาติของท่าน
บัพดาดาได้ยินข่าวว่า
ทุกวันนี้ดาดี้ทั้งหลายมีการสนทนาจากใจถึงใจกันเป็นพิเศษเกี่ยวกับว่าจะทำให้สภาพที่เป็นเทวดานางฟ้า
สภาพคาร์มาทีต
และสภาพของการทัดเทียมกับพ่อเป็นธรรมชาติที่เป็นธรรมชาติของลูกได้อย่างไร
ให้สิ่งนี้กลายเป็นธรรมชาติของลูก ลูกมีการสนทนาจากใจถึงใจเช่นนี้ใช่หรือไม่?
นี่คือสิ่งที่ดาดี้จีคิดครั้งแล้วครั้งเล่าใช่หรือไม่?
ที่ลูกควรกลายเป็นเทวดานางฟ้า ลูกควรคาร์มาทีต เพื่อที่พ่อจะได้รับการเปิดเผย
ดังนั้นวิธีการพิเศษที่จะกลายเป็นเทวดานางฟ้าหรือการสร้างสภาพคาร์มาทีตที่ไม่มีตัวตนคือการกลับมาไม่มีความหลงทะนงตน
มีเพียงผู้ที่ไม่มีความหลงทะนงตนเท่านั้นที่สามารถกลับมาไม่มีตัวตนได้
ด้วยเหตุนี้มนตราสุดท้ายที่พ่อได้ให้โดยผ่านบราห์มาคือ: พร้อมกับการไม่มีตัวตนแล้ว
ก็ต้องไม่มีความหลงทะนงตนด้วย
ความหยิ่งยโสของร่างกายหรือจิตสำนึกที่เป็นร่างกายไม่ใช่เพียงแค่การติดกับอยู่ในร่างกายของตนเองหรือร่างกายของผู้อื่นเท่านั้น
สิ่งนี้เพียงอย่างเดียวไม่เรียกว่าความหยิ่งยโสในร่างกายหรือจิตสำนึกที่เป็นร่าง
มีความหยิ่งยโสในร่างกายและมีจิตสำนึกที่เป็นร่างด้วย
การตระหนักรู้ถึงร่างกายของตนเองและของผู้อื่น การมีความผูกพันยึดมั่นในร่างกาย
ลูกส่วนใหญ่สอบผ่านในสิ่งนี้ ผู้ที่มีความรักอย่างลึกซึ้งต่อความพยายาม
ผู้ที่มีความเพียรพยายามอย่างแท้จริงนั้นจะอยู่เหนือรูปแบบที่หยาบนี้ได้
อย่างไรก็ตามมีรูปของจิตสำนึกที่เป็นร่างที่ละเอียดอ่อนมากมาย
จดรายการของสิ่งเหล่านี้ในบันดาลูกๆด้วยกัน
บัพดาดาจะไม่บอกลูกเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ในวันนี้
สัญญาณมากมายเท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับวันนี้เพราะลูกทุกคนมีความรู้คิด
ลูกทุกคนรู้จักสิ่งเหล่านี้ใช่หรือไม่? หากลูกทุกคนถูกถาม
ลูกทุกคนก็จะถ่ายทอดสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดได้อย่างฉลาดมาก อย่างไรก็ตาม
บัพดาดาเพียงแต่บอกลูกถึงความเพียรพยายามที่แสนเรียบง่ายและง่ายดายนี้
จดจำและเก็บมนตราสุดท้ายของทั้งสามคำ (ไม่มีตัวตน ไม่มีความหลงทะนงตน และไม่มีกิเลส)
ไว้ในความคิด คำพูด การกระทำ ความสัมพันธ์และสายใยของลูกอยู่เสมอ
เมื่อลูกสร้างความคิดใดๆขึ้นมา ให้ตรวจสอบว่า
ความคิดนั้นเต็มไปด้วยมนตราที่ยิ่งใหญ่หรือไม่? ในทำนองเดียวกัน
ให้รักษาคำสามคำนี้ไว้ในคำพูดและการกระทำของลูก และให้มีความเท่าเทียมกัน
นี่เป็นสิ่งที่ง่ายใช่หรือไม่? ลูกไม่ได้ถูกบอกให้จดจำเมอร์ลีทั้งหมด
แต่ให้จำเพียงแค่สามคำ มนตราอันยิ่งใหญ่นี้จะทำให้ความคิดของลูกสูงส่ง
จะทำให้ลูกมีความถ่อมตนในคำพูดขอลูก และมีความรู้สึกของการรับใช้ในการกระทำของลูก
มันจะสร้างทัศนคติของความปรารถนาดีและความรู้สึกที่สูงส่งในความสัมพันธ์และสายใยของลูกอยู่เสมอ
บัพดาดาได้ยินข่าวเกี่ยวกับงานรับใช้
ทุกวันนี้ลูกได้ให้หลักสูตรต่างๆมากมายในงานรับใช้ อย่างไรก็ตาม
เวลานี้ยังคงมีหลักสูตรหนึ่งที่เหลืออยู่ นั่นคือการให้หลักสูตรแห่งพลัง
นั่นคือการเติมเต็มดวงวิญญาณด้วยพลังที่พวกเขาต้องการ
เป็นหลักสูตรที่จะเติมพลังให้พวกเขา ไม่ใช่หลักสูตรของการบอกพวกเขาด้วยคำพูด
พร้อมกับหลักสูตรของคำพูด ให้มีหลักสูตรในการเติมพลังให้พวกเขาด้วย
ซึ่งพวกเขาไม่เพียงแต่พูดว่าสิ่งนี้ดี
แต่ทำให้พวกเขากลับมาดีด้วยตัวของพวกเขาเองด้วย ให้พวกเขาพูดว่า
วันนี้พวกเขาได้รับพลังหยดหนึ่ง
การได้สัมผัสประสบการณ์นี้แม้เพียงหยดเดียวก็ถือเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับดวงวิญญาณเหล่านั้น
ให้หลักสูตร แต่ให้หลักสูตรนี้กับตัวเองก่อน แล้วจึงค่อยบอกผู้อื่น
ลูกได้ยินสิ่งที่บัพดาดาต้องการหรือไม่?
จงทำให้คุณสมบัติของลูกเท่ากับเป้าหมายของลูก เมื่อเห็นเป้าหมายของทุกคน
บัพดาดาก็พอใจมาก เวลานี้แค่ทำให้สิ่งนั้นเท่าเทียมกัน
แล้วลูกก็จะกลับมาทัดเทียมกับพ่อได้อย่างง่ายดายมาก
บัพดาดาถือว่าลูกสูงกว่าท่านแม้กระทั่งสูงกว่าการทัดเทียมกับท่านเสียอีก
ท่านถือว่าลูกสูงกว่าท่านเอง บัพดาดาเรียกลูกๆว่ามงกุฎแห่งศีรษะของท่านเสมอ
มงกุฎย่อมสูงกว่าศีรษะใช่หรือไม่? ผู้เป็นครู ลูกเป็นมงกุฎของศีรษะใช่หรือไม่?
ผู้เป็นครู:
ดูสิ มีครูมากมายเหลือเกิน ถ้ามีครูมากมายในกลุ่มเดียวนี้
จะมีครูมากมายขนาดไหนในแต่ละกลุ่ม?
ครูมีความคิดที่จะเติมเต็มความหวังหนึ่งของบัพดาดา
แต่ลูกยังไม่ได้นำสิ่งนั้นมาต่อหน้าบาบา ลูกรู้ไหมว่าสิ่งนั้นคืออะไร? ประการแรก
บัพดาดาได้บอกให้ลูกสร้างลูกประคำของทายาท ลูกประคำของทายาท ไม่ใช่ลูกประคำทั่วไป
ประการที่สอง ทำให้ผู้ที่มีสายใยหรือมีความสัมพันธ์กับลูกเป็น “ไมค์”
ลูกไม่ได้ให้คำบรรยาย แต่ให้คนเหล่านั้นเป็นสื่อแทนลูก สร้างสื่อของลูกเอง
สื่อทำอะไร? พวกเขาทำหน้าที่กระจายเสียง ไม่ว่าจะถูกหรือผิด ดังนั้น จงเตรียม “ไมค์”
ที่จะแพร่กระจายเสียงของการเปิดเผยในลักษณะเดียวกับที่สื่อทำ ลูกอาจจะพูดว่า "พระเจ้ามาแล้ว
พระเจ้ามาแล้ว!" พวกเขาคิดว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องธรรมดา
อย่างไรก็ตามคนอื่นควรพูดแทนลูก ให้ผู้ที่มีอำนาจบางอย่างพูดสิ่งนี้
ก่อนอื่นให้พวกเขาเปิดเผยลูกในฐานะที่เป็นชักตีก่อน เมื่อชักตีได้รับการเปิดเผย
พ่อก็จะได้รับการเปิดเผย ดังนั้นทำให้พวกเขาเป็นสื่อ จงเตรียมสื่อ
แล้วเราจะได้เห็นกัน ลูกได้ทำสิ่งนี้แล้วหรือยัง?
ลูกได้เตรียมสิ่งนี้ไว้แล้วหรือยัง? โอเค พักเรื่องพวงมาลัยไว้ก่อน
แล้วลูกได้เตรียมกำไลข้อมือไว้ไหม? ลูกได้เตรียมไว้หรือยัง?
ผู้ที่เตรียมบุคคลเช่นนั้นแล้ว ยกมือขึ้น บัพดาดาจะดูซิว่าลูกได้เตรียมใคร โอเค
ลูกได้รักษาความกล้าหาญ ลูกผู้เป็นครูได้ยินสิ่งที่ลูกต้องทำหรือไม่? ในวันชิพราตรี
ให้เตรียมผู้ที่มีคุณสมบัติเป็นทายาท เตรียม “ไมค์” แล้วในวันชิพราตรีปีหน้า
เสียงจะกระจายไปทั่วว่าพ่อชีวาได้มาแล้ว เฉลิมฉลองชิพราตรีด้วยวิธีนี้
ลูกได้วางแผนโปรแกรมที่ดีมาก ได้มีการส่งโปรแกรมทั้งหมดมาแล้วใช่ไหม?
ลูกได้จัดทำโปรแกรมที่ดี อย่างไรก็ตาม ในทุกโปรแกรม ให้สร้าง “ไมค์”ขึ้นมา
ให้เตรียมทายาทบางคนพร้อมไว้ จงเพียรพยายามเช่นนี้
ลูกได้ให้คำบรรยายแล้วพวกเขาก็จากไป อย่าให้เป็นเช่นนั้น ขณะนี้เป็นเวลา 66 ปีแล้ว
และลูกก็ได้ฉลองครบรอบ 50 ปีของการทำงานรับใช้ด้วย ตอนนี้เฉลิมฉลอง ไดมอนด์ จูบิลี่
ของชิพราตรี เตรียมดวงวิญญาณทั้งสองประเภทนี้ แล้วคอยดูว่ากลองจะถูกตีหรือไม่?
ลูกจะไม่ตีกลอง ลูกเป็นเทพธิดา ลูกจะให้นิมิต
จงเตรียมผู้ที่จะตีกลองและผู้ที่ร้องเพลงในทางปฏิบัติว่าชิพชักตีได้มาแล้ว
ลูกได้ยินสิ่งที่ลูกต้องทำในวันชิพราตรีหรือไม่?
อย่าจบทุกสิ่งด้วยการให้คำบรรยายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แล้วลูกก็จะเขียนมาบอกว่า
บาบา มีคนมา 500,000 คน พวกเขามาและลูกก็ให้สาส์นแก่พวกเขา
แต่เวลานี้จงให้ข่าวกับบาบาว่ามีทายาทกี่คนและมีไมค์กี่คนปรากฏออกมา
สิ่งใดก็ตามที่ลูกได้ทำมาจนถึงตอนนี้ ลูกได้เตรียมดินแดน ลูกได้ให้สาส์น
และบาบาก็บอกว่า นั่นเป็นสิ่งที่ดี งานรับใช้ไม่ได้สูญเปล่า แต่มันทรงพลัง
ปวงประชาได้ถูกสร้างขึ้น ราชวงศ์ได้ถูกสร้างขึ้น
แต่ราชาและราชินีก็เป็นสิ่งที่จำเป็นเช่นกัน ไม่ใช่ราชาและราชินีที่อยู่บนบัลลังก์
ในราชสำนักที่นั่น พร้อมกับราชาและราชินีก็จะมีผู้ที่ทัดเทียมกับราชาด้วย
จงสร้างบุคคลเช่นนั้นขึ้นมาเพื่อให้ราชสำนักสวยงาม
ลูกได้ยินสิ่งที่ลูกต้องทำสำหรับวันชิพราตรีไหม? พันดาวาสกำลังฟังอยู่ไหม?
ยกมือขึ้น ลูกให้ความใส่ใจไหม? โอเค มหาระตีที่อาวุโสกำลังนั่งอยู่ที่นี่ อัจชะ
บัพดาดามีความยินดี นี่เป็นความรักของหัวใจเช่นกัน
เพราะลูกทุกคนต่างก็มีความคิดว่าเมื่อไรการเปิดเผยจะเกิดขึ้นใช่ไหม
การเปิดเผยจะเกิดขึ้นเมื่อใด? ดังนั้นบัพดาดาจึงยังคงฟังต่อไป
ผู้ที่มาจากมธุบันได้ยินอะไร? ผู้ที่มาจากมธุบันได้ยินหรือไม่? ผู้ที่มาจากมธุบัน
ยกมือขึ้น! ผู้ที่มาจากมธุบัน ยืนขึ้น มธุบัน ชานติวัน ญาณสโรว่า:
ทั้งหมดเป็นชาวมธุบัน อัจชะ
กลองจะตีในมธุบัน
พวกเขาจะตีกลองที่ไหน? (ในเดลี) ไม่ใช่ในมธุบันหรือ? พูดได้เลยว่าทุกแห่งหน
กลองจะไม่ถูกตีแค่สถานที่เดียว กลองจะถูกตีในมธุบันเช่นกัน และจะตีในทุกหนแห่ง
และแล้วเมื่อนั้นกุมภกรรณจะตื่นขึ้น ผู้ที่มาจากมธุบันได้ยินสิ่งนี้หรือไม่? ดีมาก
เช่นเดียวกับในการทำงานรับใช้ ลูกต้องเล่นบทบาทในการรับใช้อย่างไม่รู้เหนื่อย
ในทำนองเดียวกัน จงรับใช้ด้วยจิตใจของลูกต่อไป
อย่าแค่ทำงานรับใช้ทางร่างกายเท่านั้น ลูกกำลังรับใช้ด้วยความคิด คำพูด
และการกระทำของลูก แต่เวลานี้จงทำให้มากกว่านั้นอีก อัจชะ
ผู้ที่มาจากมธุบันไม่ได้ถูกลืม ผู้ที่มาจากมธุบันคิดว่าบัพดาดามาที่มธุบัน
แต่ท่านไม่ได้กล่าวถึงมธุบัน อย่างไรก็ตามมธุบันได้รับการจดจำอยู่เสมอ
ถ้าไม่มีมธุบัน ทุกคนจะมาที่ไหน? ถ้าลูกผู้รับใช้ไม่ทำงานรับใช้
แล้วพวกเขาทั้งหมดจะรับประทานและอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? ดังนั้น
บัพดาดาจึงจดจำผู้ที่มาจากมธุบันจากหัวใจของท่านและให้พรลูกจากหัวใจของท่านเช่นกัน
บาบามีความรักต่อผู้เป็นครู บาบามีความรักต่อมธุบันและมีความรักต่อผู้เป็นครู
บาบามีความรักต่อผู้เป็นแม่ที่อ่อนหวานเช่นกัน นอกจากนี้
บาบามีความรักต่อพันดาวาสที่เป็นหาวีระด้วย
หากไม่มีพันดาวาสก็ไม่สามารถมีความรอดพ้นได้
ดังนั้นจึงมีคำสรรเสริญสัญลักษณ์ที่มีสี่แขนมากยิ่งขึ้น
รูปรวมของทั้งพันดาวาสและชักตีคือวิษณุ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่มีสี่แขน
ลูกพันดาวาสของมธุบันมีความซาบซึ้งนี้ใช่หรือไม่? ลูกมีความซาบซึ้ง
ความซาบซึ้งของการมีชัยชนะไม่ใช่ความซาบซึ้งจากสิ่งอื่นใด ลูกนั้นดี
ถ้าไม่มีพันดาวาสแห่งพันดาฟบาวัน - ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพันดาวาส -
ก็คงจะไม่มีใครสนุกสนานในมธุบัน ด้วยเหตุนี้
จึงมีความยิ่งใหญ่ของชาวมธุบันผู้ที่ทำให้ลูกได้อยู่อย่างมีความสุขสนุกสนาน
ผู้ที่คอยเลี้ยงดูลูกและทำให้ลูกโบยบิน วันนี้ จากเวลาอมฤต
บัพดาดาได้ระลึกถึงชาวมธุบัน ไม่ว่าลูกจะอยู่ที่นี่หรือกำลังนั่งอยู่ข้างบนนั้น
หรือแม้กระทั่งชาวมธุบันที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่นี่
ตั้งแต่เวลาอมฤตบัพดาดาให้การจดจำระลึกถึงชาวมธุบันในทุกแห่ง อัจชะ
ลูกมีการฝึกฝนทางจิตที่บัพดาดาได้ให้ลูกทำกี่ครั้งแล้ว
และลูกใช้เวลานานเท่าไรในการทำ? ไม่มีตัวตนและเทวดานางฟ้า บัพและดาดา
ชั่วขณะหนึ่งไม่มีตัวตน ชั่วขณะต่อมากลายเป็นรูปเทวดานางฟ้า
ไม่มีจิตสำนึกของการเป็นร่างกายแต่อย่างใด
ดังนั้นหากลูกต้องการอยู่เหนือจิตสำนึกของร่างกาย
ให้ทำการฝึกฝนทางจิตนี้ในหนึ่งวินาทีในขณะที่ทำการกระทำและทำหน้าที่ของลูก
ขอให้สิ่งนี้กลายเป็นการฝึกอย่างเป็นธรรมชาติ ช่วงเวลาหนึ่งไม่มีตัวตน
และช่วงเวลาต่อมาเป็นเทวดานางฟ้า อัจชะ (บัพดาดาทำการฝึกดริล)
ขอให้ลูกเป็นเช่นนี้ตลอดเวลา
ถึงลูกๆในทุกหนแห่งผู้ที่หลุดหายไปในการจดจำระลึกถึงพ่อ
ถึงผู้ที่ทำให้คุณสมบัติของตนเท่ากับเป้าหมายที่จะกลับมาเป็นเหมือนพ่อ
ถึงลูกๆผู้ที่กำลังนั่งอยู่ในทั้งสี่มุมของโลกและกำลังรับฟังผ่านสิ่งอำนวยความสะดวกทางวิทยาศาสตร์
ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน ขณะที่นั่งตื่นอยู่ บัพดาดาขอมอบความรัก
ความระลึกถึง ความยินดีและพรจากหัวใจด้วย บัพดาดารู้ว่า
ในเวลานี้หัวใจของทุกคนเต็มไปด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ ผู้ปลอบประโลมหัวใจ
บัพดาดาให้ความรักและการจดจำระลึกถึงลูกทุกคนที่กำลังนั่งอยู่ในทุกมุมเป็นการส่วนตัวตามชื่อ
หากบาบาจะสวดสายประคำของชื่อของพวกเขา ทั้งคืนก็คงจะผ่านไป
บัพดาดากำลังจดจำระลึกถึงลูกทั้งหมด ไม่ว่าความเพียรพยายามลูกจะอยู่ในอันดับใดก็ตาม
บัพดาดาจะให้ความรักและการจดจำระลึกถึงแก่ลูกแต่ละคนอยู่เสมอและกล่าวนมัสเตตามความเคารพในตนเองที่สูงส่งของลูก
ในช่วงเวลาของการให้ความรักและการจดจำระลึกถึง
บัพดาดาทำให้ลูกทุกคนในทุกหนแห่งอยู่เบื้องหน้าท่าน บัพดาดาเตือนลูกๆทุกคนในทุกมุม
ทุกหมู่บ้าน ทุกเมือง ทุกประเทศนี้หรือต่างแดน ถึงความเคารพตนเองของพวกเขา
และให้ความรักและการจดจำระลึกถึงแก่ลูก ลูกทุกคนมีสิทธิ์ที่จะรักและระลึกถึง
เพราะทันทีที่ลูกพูดว่า “บาบา” ลูกมีสิทธิ์ที่จะรักและระลึกถึง
บัพดาดากำลังเห็นลูกทุกคนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าท่านในรูปของผู้ที่สวมพวงมาลัยแห่งความเคารพตนเอง
ถึงลูกทุกคนที่อยู่ในความเคารพตนเองในการทัดเทียมกับพ่อ รัก ระลึกถึง และนมัสเต
พูดกับดาดี้จี:
ตอนนี้ลูกสบายดี ตอนนี้ลูกไม่มีความเจ็บป่วยใดๆ อาการเจ็บป่วยได้หายไปหมดแล้ว
การเจ็บป่วยนั้นมาเพื่อแสดงตัวต่อลูก เพื่อให้ทุกคนเห็นว่า
ความเจ็บป่วยก็มาหาลูกเช่นกัน นั่นจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่
ดาดี้ทุกคนกำลังเล่นบทบาทที่ดีมาก บัพดาดาพอใจที่เห็นบทบาทของทุกคน (พูดกับดาดี้นิรมาล
ชานต้า) ลูกเป็นเพชรพลอยดั้งเดิมใช่หรือไม่? ลูกเป็นเพชรพลอยดั้งเดิม
ในรูปที่คงอยู่ตลอดไปเป็นนิรันด์ลูกก็อยู่ใกล้ชิดกับพ่อผู้ไม่มีตัวตน
ลูกอยู่กับท่านเสมอ และในรูปดั้งเดิมเช่นกันลูกเป็นมิตรร่วมทางในราชสำนัก
ลูกเป็นสมาชิกราชวงศ์ของราชวงศ์
และลูกได้รับโชคของการเป็นเพชรพลอยดั้งเดิมในยุคบรรจบพบกันด้วย
จึงเป็นโชคที่ยิ่งใหญ่มาก ลูกมีโชคนี้ใช่ไหม? การปรากฏตัวของลูกเป็นพรสำหรับทุกคน
ไม่ว่าลูกจะพูดอะไรหรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าลูกจะทำสิ่งใดหรือไม่ก็ตาม
การปรากฏตัวของลูกเองก็เป็นพรสำหรับทุกคน อัจชะ
พร:
ขอให้ลูกอยู่อย่างละวางในชีวิตทางโลกและทางจิตอยู่เสมอ
และกลายเป็นผู้ทำลายความผูกพันยึดมั่นโดยการสัมผัสถึงความเป็นมิตรร่วมทางของพระเจ้า
สัญญาณบ่งบอกของการอยู่อย่างละวางอยู่เสมอคือการสัมผัสกับความรักของพระเจ้า
และเท่าที่ลูกมีความรักนั้น ลูกก็จะได้สัมผัสกับความเป็นมิตรร่วมทางของท่านตามนั้น
ลูกจะไม่แยกจากกัน ความรักจะเกิดขึ้นเมื่อลูกอยู่ด้วยกัน เนื่องจากพ่ออยู่กับลูก
จงมอบภาระทั้งหมดของลูกให้กับพ่อและกลับมาเบาสบาย
นี่เป็นวิธีเดียวที่จะกลายเป็นผู้ทำลายความผูกพันยึดมั่น อย่างไรก็ตาม
ในเรื่องของความพยายาม ให้ขีดเส้นใต้คำว่า "สม่ำเสมอ"
จงอยู่อย่างละวางอยู่เสมอในชีวิตทางโลกและทางจิตของลูก
แล้วลูกจะสัมผัสกับความเป็นมิตรร่วมทางของท่านอย่างสม่ำเสมอ
คติพจน์:
ทำให้งูร้ายกลายเป็นเตียงนอนของลูก แล้วลูกจะกลายเป็นโยคีที่ง่ายดาย