25.03.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน ลูกๆของพ่อคือผู้เป็นนาย ลูกไม่ได้มาลี้ภัยอยู่กับพ่อ
ผู้เป็นลูกไม่ต้องลี้ภัยอยู่กับพ่อของพวกเขา
คำถาม:
ลูกควรไตร่ตรองประเด็นใดอย่างสม่ำเสมอเพื่อที่มายาจะไม่ทำให้ลูกเป็นทุกข์?
คำตอบ:
ลูกได้มาหาพ่อแล้ว ถึงแม้ว่าท่านจะไม่มีตัวตน ท่านก็คือบาบาของเรา, ครูของเรา
และเป็นสัตกูรูของเราด้วยเช่นกัน เป็นพ่อที่ไม่มีตัวตน
ผู้สอนเราดวงวิญญาณที่ไม่มีตัวตน หากลูกไตร่ตรองประเด็นนี้ในสติปัญญาอย่างสม่ำเสมอ
ปรอทของความสุขของลูกจะอยู่ในระดับสูง และมายาจะไม่ทำให้ลูกทุกข์ระทม
โอมชานติ
พ่อตรีมูรติอธิบายแก่ลูกๆ ว่าท่านคือพ่อตรีมูรติ ผู้สร้างของทั้งสามคือพ่อของทุกคน
เพราะมีเพียงพ่อนั้นเท่านั้นคือผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด
มันอยู่ในสติปัญญาของลูกๆว่าลูกคือลูกๆของท่าน เช่นที่พ่ออาศัยอยู่ในอาณาเขตสูงสุด
ในทำนองเดียวกันลูกๆ ดวงวิญญาณก็เป็นผู้อาศัยของสถานที่นั้นด้วยเช่นกัน
พ่อได้อธิบายแล้วด้วยเช่นกันว่านี่คือละคร
ไม่ว่าสิ่งใดก็ตามที่เกิดขึ้นในละครนี้ก็จะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
พ่อก็มาเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเพื่อสอนเราด้วยเช่นกัน ลูกไม่ได้มาลี้ภัย
คำพูดเหล่านี้ “ฉันได้ลี้ภัยอยู่กับท่าน” เป็นของหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
ผู้เป็นลูกจะขอลี้ภัยอยู่กับพ่อของเขาหรือไม่? ลูกๆ นั้นคือผู้เป็นนาย ลูกๆ
ไม่ได้ลี้ภัยอยู่กับพ่อ พ่อได้ทำให้ลูกๆ เป็นของท่าน และลูกๆ
ก็ได้ทำให้พ่อเป็นของพวกเขา ลูกๆ เรียกหาพ่อ: โอ้ บาบา ได้โปรดมา!
มาและพาเรากลับบ้าน นั่นคือ: โปรดให้อาณาจักรแก่เรา
หนึ่งคือดินแดนแห่งความสงบและอีกหนึ่งคือดินแดนแห่งความสุข
ดินแดนแห่งความสุขคือทรัพย์สมบัติของพ่อ
และดินแดนของความทุกข์คือทรัพย์สมบัติของราวัน
ไม่มีสิ่งใดนอกจากความทุกข์ในการติดกับด้วยกิเลสทั้งห้า เวลานี้ลูกๆ
รู้ว่าลูกได้มาหาพ่อ แม้ว่าท่านจะไม่มีตัวตน ท่านคือพ่อและครู
ผู้เดียวที่สอนเราดวงวิญญาณที่ไม่มีตัวตนก็ไม่มีตัวตนด้วยเช่นกัน
ท่านคือพ่อของดวงวิญญาณทั้งหลาย
หากลูกไตร่ตรองประเด็นนี้ในสติปัญญาอย่างสม่ำเสมอปรอทของความสุขของลูกจะสูงขึ้น
เป็นเพียงเมื่อลูกลืมสิ่งนี้เท่านั้นที่มายาทำให้ลูกทุกข์ระทม
เวลานี้ลูกนั่งอยู่กับพ่อ,ลูกก็จดจำพ่อและมรดก
เป้าหมายและวัตถุประสงค์นั้นอยู่ในสติปัญญาของลูก ลูกต้องจดจำชีพบาบา
เป็นสิ่งที่ง่ายดายอย่างมากที่จะจดจำศรีกฤษณะ
แต่ต้องมีความเพียรพยายามในการจดจำระลึกถึงชีพบาบา
ลูกต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
หากมีศรีกฤษณะทุกคนก็จะสังเวยตนเองให้แก่เขาในทันที
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เป็นแม่ผู้ที่มีความปรารถนาอย่างมากที่จะมีลูกเหมือนกับศรีกฤษณะหรือมีสามีเหมือนกับศรีกฤษณะ
เวลานี้พ่อพูดว่า:
พ่อได้มาแล้วและลูกจะได้รับลูกที่เหมือนศรีกฤษณะหรือสามีที่เหมือนศรีกฤษณะ
นั่นหมายความว่าลูกจะพบใครบางคนผู้ที่เต็มไปด้วยทุกคุณธรรม 16
องศาสมบูรณ์และจะให้ความสุขแก่ลูกโดยสมบูรณ์ ไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความสุขในสวรรค์
นั่นคือในดินแดนของศรีกฤษณะ ลูกๆ
รู้ว่าลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนที่นี่เพื่อจะไปสู่ดินแดนของศรีกฤษณะ ทุกคนจดจำสวรรค์
เมื่อใครบางคนตายผู้คนก็พูดว่าเขาได้กลายเป็นชาวสวรรค์ ดังนั้นพวกเขาควรจะมีความสุข
พวกเขาควรที่จะปรบมือกับข้อเท็จจริงที่ว่าเขาได้ออกไปจากนรกและได้ไปสู่สวรรค์แล้ว
นั่นเป็นสิ่งที่ดีมาก เมื่อใครบางคนพูดว่าผู้นั้นผู้นี้ได้กลายเป็นชาวสวรรค์,
จงถามเขาว่า: เขานั้นได้ไปจากที่ไหน? อย่างแน่นอนที่เขาต้องได้ไปจากนรก
ดังนั้นนั่นคือประเด็นของความสุขอย่างมาก ลูกควรจะเรียกทุกคนและแจกจ่ายโทลี
อย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องของความเข้าใจ พวกเขาจะไม่พูดว่าเขาได้ไปสู่สวรรค์ถึง 21
ชาติเกิด พวกเขาเพียงแค่พูดว่าเขาได้ไปสู่สวรรค์แล้ว อัจชะ
แล้วทำไมท่านถึงเชิญดวงวิญญาณของพวกเขากลับมาที่นี่? ทำไมถึงให้เขากินอาหารของนรก?
ลูกไม่ควรจะเรียกเขากลับมาสู่นรกอีกครั้ง
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายว่าสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดคือประเด็นของความรู้
ลูกเรียกหาพ่อให้มาและชำระลูกให้บริสุทธิ์และแล้วร่างกายที่ไม่บริสุทธิ์นั้นต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน
เมื่อทุกคนตายหมดแล้ว ใครจะร้องไห้เพื่อใคร?
เวลานี้ลูกรู้ว่าลูกจะจากร่างของลูกและไปยังบ้านของลูก
เวลานี้ลูกกำลังฝึกฝนที่จะจากร่างของลูก
มีใครอื่นใดไหมในทั้งโลกที่ทำความเพียรพยายามเพื่อสิ่งนี้?
ลูกๆมีความรู้ว่านี่คือร่างเก่า พ่อพูดว่า: พ่อได้ยืมรองเท้าเก่ามาใช้
พาหนะนี้ได้กลายเป็นเครื่องมือในละคร สิ่งนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง
ลูกจะได้เห็นสิ่งนั้นอีกครั้งหลังจาก 5,000 ปี ลูกได้เข้าใจนัยสำคัญของละครแล้ว
ไม่มีใครนอกจากพ่อมีพลังที่จะอธิบายทั้งหมดนี้แก่ลูก พาทชาลานี้มหัศจรรย์อย่างมาก
แม้แต่คนชราก็พูดว่า: เรากำลังไปยังพาทชาลาของพระเจ้าเพื่อที่จะกลายเป็นเทพเจ้า
หญิงชราไม่เคยได้ไปศึกษาเล่าเรียนในโรงเรียน หากใครบางคนถามลูกว่าลูกกำลังไปที่ไหน
บอกพวกเขาว่า: เรากำลังไปมหาวิทยาลัยของพระเจ้าซึ่งเราศึกษาราชาโยคะ
บอกพวกเขาด้วยคำพูดเช่นนั้นที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจ
แม้แต่ผู้ที่แก่ชราก็พูดว่าพวกเขากำลังจะไปยังพาทชาลาของพระเจ้า
ที่นี่เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์ที่เรามาเพื่อศึกษาเล่าเรียนกับพระเจ้า
ไม่มีใครสามารถพูดเช่นนี้ แล้วพวกเขาก็ถามว่า: พระเจ้าที่ไม่มีตัวตนนั้นมาจากไหน?
พวกเขาคิดว่าพระเจ้าอยู่เหนือรูปและนาม เวลานี้ลูกพูดด้วยความเข้าใจนี้
ลูกรู้ถึงหน้าที่การงานของรูปบูชาแต่ละรูปด้วยเช่นกัน
เป็นสิ่งที่มั่นคงในสติปัญญาของลูกว่าสูงสุดเหนือสิ่งใดคือชีพบาบาและเราคือลูกๆของท่าน
อัจชะ ลูกไม่ได้พูดเพียงเพื่อที่จะพูดว่าบราห์มา
วิษณุและชังก้าเป็นผู้อาศัยของอาณาเขตที่ละเอียดอ่อน
ลูกรู้อยู่ในหัวใจว่าได้มีการก่อตั้งผ่านบราห์มาอย่างไร
ไม่มีใครสามารถบอกชีวประวัติให้กับผู้อื่นได้นอกจากลูกๆ
พวกเขาไม่รู้จักชีวประวัติชีวิตของเขาเอง
ดังนั้นพวกเขาจะสามารถบอกชีวประวัติของคนอื่นแก่ลูกได้อย่างไร?
เวลานี้ลูกรู้ทุกสิ่ง พ่อพูดว่า: พ่ออธิบายแก่ลูกๆ ทั้งหมดที่พ่อรู้
ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถให้อาณาจักร
ลักษมีและนารายณ์ไม่ได้ประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรด้วยสงคราม ไม่ได้มีสงครามที่นั่น
ในขณะที่ที่นี่ผู้คนเฝ้าแต่ต่อสู้และทะเลาะกันอย่างมาก มีมนุษย์มากมาย
ควรจะเข้าไปอยู่ในหัวใจของลูกว่า ลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกของพ่อผ่านดาด้า
บาบาพูดว่า: จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอ
ท่านไม่ได้พูดว่าลูกต้องจดจำผู้ที่พ่อได้เข้ามาในเขาด้วยเช่นกัน ไม่เลย ท่านพูดว่า:
จดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอ
ซันยาสซีเหล่านั้นก็ได้ให้รูปภาพของพวกเขาพร้อมกับชื่อของพวกเขา
ลูกจะสามารถถ่ายภาพชีพบาบาได้อย่างไร? ลูกจะเขียนชื่อบนจุดได้อย่างไร?
หากลูกเขียนชื่อชีพบาบาบนจุด ชื่อนั้นก็จะใหญ่กว่าจุด
เรื่องเหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจ ดังนั้นลูกๆ
ลูกควรจะมีความสุขอย่างมากที่ชีพบาบากำลังสอนลูก
เป็นดวงวิญญาณที่ศึกษาเล่าเรียนและดวงวิญญาณก็นำสันสการ์ไป
เวลานี้บาบากำลังเติมเต็มดวงวิญญาณด้วยสันสการ์เหล่านี้
ท่านคือพ่อพร้อมกับเป็นครูและกูรู ลูกควรจะสอนผู้อื่นถึงสิ่งที่พ่อสอนลูกด้วย
จดจำวงจรโลกและดลใจผู้อื่นให้จดจำสิ่งนั้นด้วยเช่นกัน
ท่านให้คุณธรรมที่ท่านมีแก่ลูกๆ ท่านพูดว่า: พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้
มหาสมุทรแห่งความสุข และพ่อทำให้ลูกเป็นเช่นนี้ด้วยเช่นกัน
ลูกควรจะให้ความสุขแก่ทุกคนด้วย
ลูกไม่ควรที่จะเป็นเหตุของความทุกข์แก่ใครด้วยความคิด คำพูดหรือการกระทำของลูก
พูดสิ่งต่างๆที่หวานชื่นเหล่านี้เข้าไปในหูของทุกคน:
จดจำชีพบาบาและบาปทั้งหมดของท่านจะได้รับการปลดเปลื้อง
ลูกต้องให้สาสน์แก่ทุกคนว่าบาบาได้มาแล้ว
และพวกเขาควรจะประกาศสิทธิ์ในมรดกนี้จากท่าน ควรจะให้สาสน์นี้แก่ทุกคน
ในท้ายที่สุดหนังสือพิมพ์ก็จะตีพิมพ์ด้วย ลูกรู้ว่าในเวลาสุดท้าย ทุกคนจะพูดว่า:
โอ้ พระเจ้า! เกมที่มหัศจรรย์ของท่านนั้นพิเศษสุด
เพียงท่านเท่านั้นที่ให้การหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธ์แก่เรา
ท่านปลดปล่อยทุกคนจากความทุกข์และพาพวกเขาไปสู่ดินแดนแห่งความสงบ นี่คือเวทย์มนตร์
เวทย์มนตร์ของพวกเขาเป็นไปเพียงระยะเวลาชั่วคราว
ผู้เดียวนี้เปลี่ยนลูกจากมนุษย์ให้กลายเป็นเทพถึง 21ชาติเกิด
ลูกกลายเป็นลักษมีและนารายณ์ด้วยเวทย์มนตร์ของมานมานะบาฟ ชื่อทั้งหมดเช่น นักมายากล,พ่อค้าเพชรใช้กับชีพบาบาไม่ใช่บราห์มาบาบา
ลูกๆ บราห์มากุมารและกุมารีทั้งหมดกำลังศึกษาเล่าเรียน ลูกศึกษาแล้วก็สอนผู้อื่น
บาบาไม่ได้สอนทุกคนด้วยตัวท่านเอง บาบาสอนลูกทั้งหมดด้วยกันแล้วลูกก็สอนผู้อื่น
พ่อกำลังสอนราชาโยคะ เพียงพ่อเท่านั้นคือผู้สร้าง กฤษณะคือสิ่งสร้าง
ลูกได้รับมรดกจากผู้สร้าง ไม่ใช่จากสิ่งสร้าง ลูกไม่ได้รับมรดกจากกฤษณะ
รูปทั้งสองของวิษณุคือลักษมีและนารายณ์ ในวัยเด็กของพวกเขา พวกเขาคือราเด้และกฤษณะ
จดจำประเด็นเหล่านี้อย่างมั่นคงมาก หากชายชรานั้นจะไปเร็ว
พวกเขาก็สามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
แต่หญิงชรานั้นก็ยังคงมีความผูกพันยึดมั่นบางอย่าง
พวกเธอยังคงติดกับในตาข่ายของสิ่งสร้างของตนเอง พวกเขาจดจำผู้คนมากมาย
เป็นเพียงด้วยการตัดโยคะของสติปัญญาจากพวกเขาเหล่านั้นทั้งหมดและเชื่อมโยงกับพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่ลูกต้องทำความเพียรพยายาม
ลูกต้องตายขณะที่มีชีวิต เมื่อลูกธนูยิงตรงเป้าของสติปัญญา ก็เท่านั้นเอง!
อย่างไรก็ตามลูกยังคงต้องมีศิลปะวิธีที่ดีมากๆ
ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้นที่ลูกไม่แม้จะพูดกับใคร แม้ว่าลูกอาจจะอยู่ในครอบครัว
ลูกควรจะพูดคุยกับทุกคน ลูกควรมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขา พ่อพูดว่า:
การทำบุญเริ่มต้นที่บ้าน หากลูกไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขา
ลูกจะยกระดับพวกเขาได้อย่างไร? ลูกต้องมีความรับผิดชอบของลูกทั้งสองด้าน
บางคนก็ถามบาบา: ฉันควรจะไปงานแต่งงานไหม? บาบาก็พูดว่า: ทำไมถึงไม่ล่ะ?
พ่อเพียงแค่พูดว่า: ตัณหาราคะคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ลูกต้องเอาชนะสิ่งนั้นและกลายเป็นผู้เอาชนะโลก
ในยุคทองพวกเขาทั้งหมดนั้นปราศจากกิเลส สิ่งสร้างเกิดขึ้นด้วยพลังโยคะ พ่อพูดว่า:
จงกลับมาปราศจากกิเลส
อันดับแรกทำให้มั่นคงว่าลูกกำลังนั่งอยู่กับชีพบาบาและชีพบาบานั้นกำลังบอกเรื่องราวของ
84 ชาติเกิดแก่ลูก วงจรโลกนี้ยังคงเฝ้าแต่หมุนไป อันดับแรกเหล่าเทพได้มา
พวกเขานั้นสาโตประธาน และแล้วขณะที่กลับมาใช้ชาติเกิด
พวกเขาก็ได้อยู่อย่างตาโมประธาน โลกนั้นกลับมาเก่าและไม่บริสุทธิ์
ดวงวิญญาณก็ไม่บริสุทธิ์ ไม่มีสิ่งใดของที่นี่ที่จะมีพละกำลัง
มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างดอกไม้และผลไม้ของยุคทองและที่นี่
ที่นั่นไม่เคยมีอะไรที่เปรี้ยวหรือเหม็นอับ ลูกได้นิมิตของสถานที่นั้น
หัวใจของลูกปรารถนาที่จะนำดอกไม้และผลไม้เหล่านั้นกลับมาที่นี่ แต่เมื่อลูกกลับมา
สิ่งเหล่านั้นก็หายไป พ่อทำให้ลูกๆ สนุกสนานด้วยการให้นิมิตเหล่านี้แก่พวกเขา
พ่อทางจิตนั้นคือผู้เดียวที่สอนลูก เป็นดวงวิญญาณไม่ใช่ร่างกายที่ศึกษาเล่าเรียน
ดวงวิญญาณมีความภาคภูมิที่บริสุทธิ์ที่จะประกาศสิทธิ์ในมรดกของเขาจากพ่อด้วยและเขากำลังจะกลายเป็นนายของโลก
ทุกคนกำลังจะไปสวรรค์ แต่ไม่ใช่ลูกๆทั้งหมดจะเรียกว่าเป็นลักษมีหรือนารายณ์
เป็นดวงวิญญาณที่ได้รับมรดก ไม่มีใครนอกจากพ่อสามารถให้ความรู้นี้แก่ลูก
นี่คือมหาวิทยาลัยสำหรับผู้ที่เยาว์วัย,ผู้ใหญ่และแก่ชรา ทั้งหมดศึกษาที่นี่
ลูกเคยเห็นวิทยาลัยเช่นนั้นหรือไม่?
ที่นั่นพวกเขาได้กลายเป็นนักกฎหมายหรือหมอและอื่นๆ
ในขณะที่ที่นี่ลูกเปลี่ยนจากมนุษย์ให้กลายเป็นเทพ
ลูกรู้ว่าบาบาคือครูและสัตกูรูของลูก และท่านจะพาลูกกลับไปกับท่าน
แล้วตามการศึกษาเล่าเรียนของลูก
ลูกจะไปและประกาศสิทธิ์ในสถานภาพของลูกในดินแดนแห่งความสุข
พ่อนั้นไม่เคยแม้กระทั่งจะเห็นยุคทองของลูก ชีพบาบาถามว่า: พ่อได้เห็นยุคทองไหม?
ต้องมีการมองเห็นด้วยร่างกาย แต่ท่านไม่ได้มีร่างกายของท่านเอง
ดังนั้นท่านจะสามารถเห็นได้อย่างไร? ท่านพูดกับลูกๆที่นี่
และท่านนั้นก็เห็นว่าทั้งโลกนั้นเก่า โดยที่ไม่มีร่างกายท่านไม่สามารถมองเห็นสิ่งใด
พ่อพูดว่า:
พ่อเข้ามาในโลกที่ไม่บริสุทธิ์และในร่างกายที่ไม่บริสุทธิ์และทำให้ลูกบริสุทธิ์
พ่อไม่ได้เห็นแม้แต่สวรรค์
ไม่ใช่ว่าพ่อสามารถที่จะมองเห็นสวรรค์อย่างลับๆโดยผ่านร่างกายของใครบางคน ไม่เลย
สิ่งนั้นไม่ได้อยู่ในบทบาทของพ่อ ลูกๆรับฟังสิ่งใหม่ๆมากมาย
ดังนั้นลูกต้องไม่ผูกพันหัวใจของลูกกับโลกเก่านี้ พ่อพูดว่า:
มากเท่าที่ลูกกลับมาบริสุทธิ์ ลูกจะได้รับสถานภาพที่สูงตามนั้น
ทั้งหมดนั้นเป็นเกมของการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง
ผู้คนอยู่ในความบริสุทธิ์ขณะที่พวกเขานั้นอยู่ในการจาริกแสวงบุญ
แต่เมื่อพวกเขากลับบ้าน พวกเขาก็กลับมาไม่บริสุทธิ์อีกครั้ง ลูกๆ
ควรจะมีความสุขอย่างมาก
ลูกรู้ว่าลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกแห่งสวรรค์ที่ไม่มีขีดจำกัดของลูกจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ดังนั้นลูกต้องทำตามศรีมัทของท่าน
ลูกต้องกลับมาสาโตประธานด้วยการมีการจดจำระลึกถึงพ่อ
สนิมนั้นก็ได้สะสมไว้ภายในลูกถึง 63 ชาติเกิด และลูกต้องขจัดสิ่งนั้นในชาติเกิดนี้
ไม่ได้มีสิ่งใดที่ยากลำบาก ลูกต้องละทิ้งความหิวโหยที่ลูกมีต่อการดื่มยาพิษ
ลูกต้องไม่แม้กระทั่งคิดถึงสิ่งนั้น พ่อพูดว่า:
ลูกเคยอยู่อย่างไม่มีความสุขมาหลายต่อหลายชาติเกิดด้วยกิเลสเหล่านั้น
ท่านมีความเมตตาอย่างมากต่อกุมารี ผู้ที่ไปยังโรงภาพยนตร์ก็กลับมาเลวร้ายอย่างยิ่ง
เป็นไปด้วยสิ่งนี้ที่พวกเขานั้นไปสู่นรก บาบาพูดกับใครบางคน: ไม่เป็นไร
หากลูกจะดูภาพยนตร์ แต่จากการที่เห็นลูกไป ผู้อื่นมากมายก็จะเริ่มต้นที่จะไปที่นั่น
เหตุนี้เองลูกต้องไม่ไปที่นั่น ผู้นี้คือบัคกีราท(พาหนะที่โชคดี)
ท่านคือพาหนะที่มีโชค ผู้ที่ได้กลายเป็นเครื่องมือในละครที่จะให้ยืมพาหนะของท่าน
ลูกเข้าใจว่าบาบาเข้ามาในผู้นี้ นี่คือม้าของฮุสเซน ท่านทำให้ลูกๆ ทั้งหมดสวยงาม
พ่อเองก็สวยงาม และท่านก็ได้ยืมพาหนะนี้มาใช้ บทบาทของท่านในละครเป็นเช่นนั้น
ดวงวิญญาณที่เวลานี้ได้กลับมาน่าเกลียดต้องถูกทำให้กลายเป็นยุคทอง
พ่อหรือละครที่เป็นผู้ทรงอำนาจ? เป็นละคร แต่แล้วภายในสิ่งนั้น
ในบรรดานักแสดงทั้งหมดใครคือผู้ทรงอำนาจ? ชีพบาบาและแล้วก็ราวัน
เป็นเวลาครึ่งวงจรที่เป็นอาณาจักรของราม และครึ่งวงจรที่เป็นอาณาจักรของราวัน ลูกๆ
บางคนเขียนถึงพ่อครั้งแล้วครั้งเล่าว่า พวกเขาลืมพ่อ
พวกเขาได้อยู่อย่างไม่มีความสุข โอ้!
แต่พ่อได้มาเพื่อทำให้ลูกกลายเป็นนายของโลกและแล้วเหตุใดลูกจึงได้อยู่อย่างไม่มีความสุข?
ลูกต้องทำความเพียรพยายาม ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์
บาบาจะสามารถให้ติลักแก่ลูกเช่นนั้นหรือ?
ลูกต้องทำให้ตนเองมีค่าด้วยความรู้และโยคะของการให้ติลักของอำนาจในการปกครองตนเอง
เฝ้าแต่จดจำพ่อและลูกจะกลับมามีค่าควรแก่การให้ติลักแก่ตัวลูกเอง
ได้อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าชีพบาบาคือพ่อที่แสนหวาน ครู
และสัตกูรูของลูกท่านทำให้เรานั้นอ่อนหวานอย่างมากด้วยเช่นกัน
ลูกรู้ว่าอย่างแน่นอนที่ลูกจะไปสู่ดินแดนของศรีกฤษณะ
อย่างแน่นอนที่บารัตกลายเป็นสวรรค์ทุก5,000ปี และแล้วก็จะกลายเป็นนรก
ผู้คนทั่วไปคิดว่าที่นี่เป็นสวรรค์สำหรับผู้ที่มั่งคั่งและผู้ที่ยากจนนั้นอยู่ในนรก
อย่างไรก็ตามไม่ได้เป็นเช่นนั้น นี่คือนรก อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
โรงภาพยนตร์เป็นหนทางไปสู่นรก ดังนั้นลูกต้องไม่ดูภาพยนตร์
ลูกต้องกลับมาบริสุทธิ์และประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
ด้วยการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง อย่าได้ผูกพันหัวใจของลูกกับโลกเก่านี้
2.
อย่าได้เป็นเหตุของความทุกข์ให้ใครด้วยความคิด คำพูด หรือการกระทำของลูก
ลูกต้องพูดสิ่งที่หวานชื่นเข้าไปในหูของทุกคน เตือนทุกคนให้จดจำระลึกถึงพ่อ
ลูกต้องเชื่อมโยคะของสติปัญญาของลูกกับพ่อผู้เดียวเท่านั้น
พร:
ขอให้ลูกเปิดสวิตช์ของสำนึกรู้และสัมผัสกับสภาพที่ปราศจากร่างในหนึ่งวินาทีด้วยสติปัญญาที่มีความรักของลูก
ที่ใดมีความรักต่อพระเจ้า การกลับมาปราศจากร่างก็เหมือนกับเป็นเกมของหนึ่งวินาที
ความมืดจะหายไปในทันทีที่ลูกเปิดสวิตช์ไฟ
ในทำนองเดียวกันเมื่อลูกมีสติปัญญาแห่งความรักและลูกเปิดสวิตช์ของสำนึกรู้
สวิตช์ของสำนึกรู้ของร่างกายและโลกที่มีตัวตนจะปิดลง นี่คือเกมของหนึ่งวินาที
ต้องใช้เวลาในการพูดว่า “บาบา บาบา” ด้วยปากของลูก แต่ไม่ต้องใช้เวลาใดๆ
ในการทำให้บาบาเข้ามาสู่สำนึกรู้ของลูก คำว่า “บาบา”
คือระเบิดทางจิตวิญญาณซึ่งทำให้ลูกลืมโลกเก่า
คติพจน์:
อยู่เหนือโคลนแห่งจิตสำนึกที่เป็นร่างกายและลูกจะกลายเป็นเทวดานางฟ้าที่เป็นแสงที่เบาสบาย
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
การนำวัฒนธรรมแห่งสัจจะและมารยาทอันดีงามมาใช้
การแยกแยะความบริสุทธิ์คือการสัมผัสกับความศักดิ์สิทธิ์ในความคิด คำพูด การกระทำ
ความสัมพันธ์และการสายใยของลูก บางคนพูดว่า “ฉันพูดสัจจะเสมอ”
แต่ถ้าไม่มีความศักดิ์สิทธิ์ในคำพูดและการกระทำของพวกเขา
คนอื่นจะไม่รู้สึกถึงความจริงในสัจจะของพวกเขา ดังนั้น
จงซึมซับความศักดิ์สิทธิ์ด้วยพลังแห่งสัจจะ ไม่ว่าลูกจะอดทนกับอะไรก็ตาม
อย่าได้หวาดกลัว สัจจะจะถูกเปิดเผยตามเวลาโดยอัตโนมัติ