10.08.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน ความปรารถนาทั้งหมดของลูกในเวลานี้กำลังได้รับการเติมเต็ม
และท้องของลูกก็กลับมาเต็ม พ่อมาเพื่อทำให้ลูกดวงวิญญาณมีความพอใจอย่างเต็มที่
คำถาม:
ลูก ๆ
ไม่ได้ทำความเลื่อมใสศรัทธาอีกต่อไปแล้ว
แต่ถึงกระนั้นลูกก็ยังคงเป็นผู้เลื่อมใสศรัทธาอย่างแน่นอนได้อย่างไร?
คำตอบ:
ตราบใดที่ลูกมีสำนึกที่เป็นร่างลูกคือผู้เลื่อมใสศรัทธา
ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนเพื่อที่จะกลับมามีความรู้
เมื่อลูกสอบผ่านการสอบของลูกและกลับมาอยู่เหนือบ่วงกรรม
ลูกจะถูกเรียกว่ามีความรู้อย่างแท้จริง แล้วก็ไม่จำเป็นที่จะต้องศึกษาเล่าเรียน
โอมชานติ
มีสองสิ่งด้วยกัน: พระเจ้าและผู้เลื่อมใสศรัทธา ลูกๆและพ่อ
มีผู้เลื่อมใสศรัทธามากมายแต่มีพระเจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น ลูกๆ
พบว่าสิ่งนี้ง่ายดายอย่างมาก ดวงวิญญาณทำความเลื่อมใสศรัทธาด้วยร่างกายของพวกเขา
เพราะเหตุใด? เพื่อที่จะพบกับพระเจ้าผู้เป็นพ่อ
ลูกผู้เลื่อมใสศรัทธาเวลานี้เข้าใจละครแล้ว
เมื่อลูกกลายเป็นดวงวิญญาณที่มีความรู้อย่างสมบูรณ์ ลูกก็จะไม่คงอยู่ที่นี่
เมื่อลูกสอบผ่านการสอบในขณะที่ศึกษาในโรงเรียนแล้วลูกก็จะไปยังชั้นเรียนต่อไป
เวลานี้พระเจ้ากำลังสอนลูก ดวงวิญญาณที่มีความรู้ไม่จำเป็นต้องศึกษาเล่าเรียน
พระเจ้ากำลังสอนผู้เลื่อมใสศรัทธา ลูกรู้ว่าเราดวงวิญญาณเคยทำความเลื่อมใสศรัทธา
พ่อกำลังสอนเราว่าเราจะเคลื่อนออกไปจากการทำความเลื่อมใสศรัทธาและเข้ามาสู่ความรู้อย่างไร
เวลานี้เราไม่ได้ทำความเลื่อมใสศรัทธา แต่เรายังคงมีสำนึกที่เป็นร่าง
ลูกเข้าใจว่าผู้เลื่อมใสศรัทธาเหล่านั้นไม่แม้แต่จะรู้จักพระเจ้า
พวกเขาเองพูดว่าเราไม่รู้
พ่อก็เคยถามผู้ที่เคยเป็นผู้เลื่อมใสศรัทธาอันดับหนึ่งเช่นกันว่า
ลูกรู้จักพระเจ้าผู้ที่ลูกผู้เลื่อมใสศรัทธาเป็นของท่านหรือไม่?
ในความเป็นจริงควรมีพระเจ้าเดียวเท่านั้น ที่นี่มีพระเจ้ามากมาย
พวกเขาเฝ้าแต่เรียกตนเองว่าพระเจ้า สิ่งนั้นเรียกว่าความไม่รู้
มีความมืดมิดที่สุดในความเลื่อมใสศรัทธา นั่นคือหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
ผู้เลื่อมใสศรัทธาร้องเพลง: เมื่อสัตกูรูให้น้ำมันของความรู้
ความมืดของความไม่รู้ก็ถูกขจัดออกไป กูรูไม่สามารถให้น้ำมันของความรู้ได้
มีกูรูมากมาย ลูกๆ รู้เกี่ยวกับสิ่งที่ลูกเคยทำในความเลื่อมใสศรัทธา
ลูกเคยจดจำใครและลูกเคยกราบไหว้บูชาใคร
เวลานี้ลูกได้กลับมาเป็นอิสระจากความมืดของความเลื่อมใสศรัทธาเพราะเวลานี้ลูกรู้จักพ่อแล้ว
พ่อได้ให้คำแนะนำของพ่อเองแก่ลูก: ลูกที่สุดแสนหวาน ลูกคือดวงวิญญาณ
ลูกเล่นบทบาทของลูกด้วยร่างกายเหล่านั้น ความรู้ของลูกไม่มีขีดจำกัด
ลูกเล่นบทบาทที่ไม่มีขีดจำกัดต่อไป
ลูกได้ออกมาจากความมีขีดจำกัดและเข้าไปสู่ความไม่มีขีดจำกัด โลกนี้(ประชากร)ก็ไม่มีขีดจำกัดเช่นกัน
ในขณะที่มีการขยายตัว แล้วประชากรนั้นจะมีขีดจำกัดอย่างแน่นอน
เวลานี้ลูกๆรู้ว่าลูกไปจากความมีขีดจำกัดสู่ความไร้ขีดจำกัดและความไร้ขีดจำกัดสู่ความมีขีดจำกัดอย่างไร
ดวงวิญญาณเป็นเหมือนดวงดาวเล็กๆ
ผู้คนเข้าใจสิ่งนี้แต่พวกเขาก็ยังทำสัญลักษณ์ลิงกัมที่มีขนาดใหญ่มากเช่นนั้น
พวกเขาจะทำอะไรได้เพราะพวกเขาไม่สามารถกราบไหว้บูชาจุดเล็กๆได้ พวกเขาพูดว่า
ดวงดาวเปล่งประกายตรงกลางหน้าผาก
แต่พวกเขาจะสามารถกราบไหว้บูชาดวงดาวนั้นได้อย่างไร? ไม่มีใครรู้จักพระเจ้า
แต่พวกเขารู้เกี่ยวกับดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณอาศัยอยู่ตรงกลางหน้าผาก ก็เท่านั้นเอง
สิ่งนี้ไม่ได้เข้าไปสู่สติปัญญาของพวกเขาว่าแต่ละดวงวิญญาณใช้ร่างกายและเล่นบทบาทของเขา
ลูกเป็นคนแรกที่ทำการกราบไหว้บูชา ลูกเคยทำลิงกัมขนาดใหญ่
ผู้คนเฝ้าแต่ทำสัญลักษณ์ของราวันที่มีขนาดใหญ่ขึ้นในแต่ละวัน
พวกเขาไม่สามารถทำสัญลักษณ์ของราวัณที่เล็กลงได้
มนุษย์มีขนาดเล็กในตอนแรกแล้วพวกเขาก็กลับมาใหญ่ขึ้น
พวกเขาไม่เคยแสดงให้เห็นว่าราวันมีขนาดเล็ก เขาไม่ได้กลับมาใหญ่หรือเล็ก
เขาไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่จริงทางกายภาพ กิเลสทั้งห้าเรียกว่าราวัน
มีการเติบโตของกิเลสทั้งห้า เพราะผู้คนเฝ้าแต่กลับมาตโมประธาน
ก่อนหน้านี้ไม่มีจิตสำนึกที่เป็นร่างมากนักแต่ก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
พวกเขากราบไหว้บูชาสิ่งหนึ่งแล้วก็กราบไหว้บูชาอีกสิ่งหนึ่งและการกราบไหว้บูชานั้นก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆในลักษณะนั้น
ดวงวิญญาณกลับมาตโมประธาน
ไม่มีสติปัญญาของมนุษย์คนไหนในโลกที่จะมีสำนึกรู้ว่าพวกเขาสโตประธานเมื่อใดและพวกเขากลับมาตโมประธานเมื่อใดที่ผู้คนไม่รู้สิ่งเหล่านี้อย่างแท้จริง
ความรู้ไม่ใช่เรื่องยาก พ่อมาและให้ความรู้ที่ง่ายดายอย่างแท้จริงแก่ลูก
ท่านสอนสิ่งนั้นแก่ลูก ถึงแม้จะมีเพียงสาระของการศึกษาที่หลงเหลืออยู่
เราดวงวิญญาณเป็นลูกของพ่อ เราต้องจดจำพ่อ มีการจดจำกันว่า
มีเพียงกำมือเดียวเท่านั้นจากหลายๆล้านที่ปรากฏออกมา
เพียงกำมือเดียวเท่านั้นที่รู้จักพ่ออย่างถูกต้องแม่นยำ พวกเขาถามว่า
พ่อจะเป็นเช่นนั้นได้ไหม? ทุกคนรู้จักพ่อของพวกเขา
แล้วเหตุใดพวกเขาจึงลืมพ่อผู้เดียวเล่า? สิ่งนี้เรียกว่าเกมเขาวงกต
หนึ่งคือพ่อที่มีขีดจำกัดและอีกหนึ่งคือพ่อที่ไร้ขีดจำกัด
ลูกได้รับมรดกจากพ่อทั้งสอง ลูกได้รับมรดกเล็กน้อยจากพ่อที่มีขีดจำกัด
นับวันมรดกเหล่านั้นก็จะน้อยลงไปเรื่อยๆ ราวกับว่าไม่มีอะไรเลย
ท้องของลูกจะไม่สามารถอิ่มได้จนกว่าพ่อที่ไร้ขีดจำกัดจะมา
ท้องของลูกกลับมาว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ พ่อมาและเติมเต็มท้องของลูก
ในทุกประเด็นท่านเติมท้องของลูกให้เต็มจนลูกไม่ต้องการสิ่งใดอีกต่อไป
ท่านเติมเต็มความปรารถนาทุกประการของลูกและลูกก็กลายเป็นดวงวิญญาณที่พอใจอย่างเต็มที่
เช่นเดียวกับที่ดวงวิญญาณ (ที่จากไปแล้ว)มีความพึงพอใจเมื่อมีการให้อาหารพราหมณ์
นี่เรียกว่าความพึงพอใจที่ไม่มีขีดจำกัด ดูซิว่ามีความแตกต่างมากมายเพียงใด!
ดูว่ามีความแตกต่างมากมายเพียงใดระหว่างความพึงพอใจที่มีขีดจำกัดของดวงวิญญาณ
และความพึงพอใจที่ไม่มีขีดจำกัดของดวงวิญญาณ ด้วยการรู้จักพ่อลูกก็กลับมาพึงพอใจ
เพราะพ่อกำลังทำให้ลูกกลายเป็นนายของสวรรค์ ลูก ๆ
รู้ว่าลูกเป็นลูกของพ่อที่ไร้ขีดจำกัด ทุกคนจดจำพ่อ
แม้ว่าบางคนจะพูดว่านี่คือธรรมชาติ(วัตถุธาตุ)
และพวกเขาก็จะหลอมรวมเข้ากับธาตุบราห์ม
พ่อได้บอกลูกแล้วว่าไม่มีใครสามารถหลอมรวมเข้ากับธาตุบราห์มได้
นี่คือละครที่คงอยู่ตลอดไปที่เฝ้าแต่หมุนไป
ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องสับสนเกี่ยวกับสิ่งนี้ วงจรของสี่ยุคก็เฝ้าแต่หมุนไป
วงจรจะเฝ้าแต่ซ้ำรอยเหมือนเดิมทุกประการ
มีเพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นและมีเพียงโลกเดียวเท่านั้นเช่นกัน
ผู้คนเหล่านั้นก็เพียรพยายามอย่างหนักมากและคิดว่ามีโลกบนดวงจันทร์และในดวงดาวทั้งหลาย
พวกเขามองหาสิ่งนั้นอย่างมาก พวกเขาแม้กระทั่งคิดที่จะซื้อที่ดินบนดวงจันทร์
แต่นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? เขาจะจ่ายเงินให้กับใคร?
สิ่งนั้นเรียกว่าความหยิ่งยโสของวิทยาศาสตร์
อย่างไรก็ตามไม่ได้มีสิ่งใดจริงๆที่นั่น ผู้คนก็ยังคงพยายามทำสิ่งต่าง ๆ ต่อไป
แต่นั่นก็เป็นความโอฬารตระการของมายา
พวกเขาแม้กระทั่งมีการแสดงที่ดูยิ่งใหญ่กว่าสวรรค์ พวกเขาลืมสวรรค์โดยสิ้นเชิง
มีความมั่งคั่งที่ไม่มีขีดจำกัดในสวรรค์
ดูว่าพวกเขาได้นำเอาทรัพย์สมบัติไปมากมายเพียงใดจากวัดเดียว!
มีความมั่งคั่งมากมายในบารัตเท่านั้น คลังสมบัติทั้งหมดเคยเปี่ยมล้น โมฮัมหมัด
มามุด กุชนาวีได้มาแล้วปล้นสะดมทุกสิ่ง
ลูกอยู่อย่างมีพลังเป็นเวลาครึ่งวงจรและไม่มีการกล่าวถึงการขโมย ฯลฯ
ไม่มีอาณาจักรของราวันในเวลานั้น ทันทีที่อาณาจักรของราวันเริ่มขึ้น การลักขโมย
การปล้น และการต่อสู้ ฯลฯ ก็เริ่มขึ้น ผู้คนกล่าวถึงชื่อของราวัน
แต่ราวันก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต นั่นเป็นเพียงการมีอยู่ของกิเลส
ดูสิ่งที่ผู้คนทำเพื่อราวัน พวกเขาเฉลิมฉลองอย่างมาก ลูกเช่นกันก็เคยฉลองดาเซล่า
ผู้คนเคยไปและดูว่าพวกเขาเผาหุ่นจำลองของราวันอย่างไร และจากนั้นพวกเขาก็ไปปล้นทอง(เก็บพืชสีเหลืองจากต้นไม้)
สิ่งนั้นคืออะไร? เวลานี้ลูกสงสัยเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด
ดูสิ่งที่ลูกกลายเป็นและลูกเคยทำการกราบไหว้บูชามามากมายเพียงไร
เมื่อพวกเขามีวันที่ยิ่งใหญ่ ดูสิ่งที่พวกเขาทำต่อไป
หนทางของความเลื่อมใสศรัทธาเป็นเหมือนกับการเล่นกับตุ๊กตาและลูกรู้ว่าสิ่งนั้นจะคงอยู่ไปอีกนานแค่ไหน
พวกเขาไม่ได้ทำอะไรมากมายนักในตอนเริ่มต้น
และแล้วการขยายตัวก็ค่อยๆเกิดขึ้นทีละน้อย และดูว่าเวลานี้สภาพนั้นกลายเป็นเช่นไร!
เหตุใดพวกเขาจึงใช้เงินจำนวนมากไปกับรูปภาพและการสร้างวัดวาอาราม?
ทั้งหมดนี้เป็นการสูญเงินไปเปล่า ๆ พวกเขาใช้เงินหลายแสนรูปีในการสร้างวัด ฯลฯ
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกด้วยความรักอย่างมาก:
พ่อให้ความมั่งคั่งแก่ลูกอย่างมากมาย แล้วลูกสูญเสียความมั่งคั่งไปไหนหมด?
ดูสิ่งที่ลูกกลายเป็นในอาณาจักรของราวันจากสิ่งที่ลูกเคยเป็น!
ไม่ใช่ว่าลูกจะต้องอยู่อย่างมีความสุขที่คิดว่าเป็นประสงค์ของพระเจ้า
นั่นไม่ใช่ประสงค์ของพระเจ้า นั่นคือประสงค์ของมายา
เวลานี้ลูกกำลังได้รับโชคของอาณาจักรของพระเจ้าที่ไม่มีเรื่องของความทุกข์เลย
มันคือเวลานี้ที่ลูกได้รับเข้าใจว่ามีความแตกต่างมากมายเพียงใดระหว่างประสงค์ของพระเจ้าและประสงค์ของมายา
แต่นั่นก็ตามลำดับกันตามความเพียรพยายามของลูกเช่นกัน
ลูกสามารถเข้าใจว่าคนไหนจะได้รับการฉีดยาของความรู้
คนนั้นคนนี้ได้ถูกฉีดด้วยการฉีดยาของความรู้อย่างดี
คนนั้นคนนี้ได้รับการฉีดยาที่น้อยกว่า และคนนั้นคนนี้ไม่ถูกฉีดยาเลย
บาบาเท่านั้นที่รู้สิ่งนี้ ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับงานรับใช้ของลูก
จากงานรับใช้ของลูกเท่านั้นที่บาบาจะบอกลูกได้ว่า ผู้นี้ไม่ได้รับการฉีดยาเลย
เขาไม่รู้ถึงวิธีที่จะทำงานรับใช้เลย
มีบางคนเช่นกันที่ได้รับการฉีดยาด้วยความรู้มากกว่าและบางคนก็ไม่ได้รับการฉีดยาเลย
มีคำกล่าวว่า เมื่อสัตกูรูให้ยาขี้ผึ้งแห่งความรู้ ความมืดของความไม่รู้ก็หายไป
พ่อสูงสุดดวงวิญญาณสูงสุดคือมหาสมุทรแห่งความรู้และมหาสมุทรแห่งความสุข
แล้วผู้คนก็พูดว่าท่านอยู่ในก้อนกรวดและก้อนหิน ลูก ๆ
ควรมีศรัทธาอย่างมากที่พ่อที่ไร้ขีดจำกัดกำลังให้ความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูก
ลูกร้องเพลง: บาบาที่ไร้ขีดจำกัด
เมื่อท่านมาเราจะเป็นของท่านและเราจะทำตามคำแนะนำของท่านเท่านั้น
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาลูกไม่แม้แต่จะรู้จักพ่อ
บทบาทนี้มีการแสดงในเวลานี้เท่านั้น เป็นเพียงเวลานี้เท่านั้นที่พ่อสอนลูก
ลูกรู้ว่าบทบาทของการศึกษาเล่าเรียนนี้จะดำเนินต่อไปอีกครั้งหลังจาก 5000 ปี
พ่อจะมาอีกครั้งหลังจาก 5000 ปี
ดวงวิญญาณทั้งหมดเป็นพี่น้องเพศชายและจากนั้นพวกเขาก็นำร่างกายมาใช้และเล่นบทบาทของพวกเขา
โลกมนุษย์ก็เฝ้าแต่เติบโตด้วยเช่นกัน มีคลังของดวงวิญญาณ
เช่นที่คลังของมนุษย์ได้มาถึงจุดสิ้นสุด ก็จะมีคลังของดวงวิญญาณที่นั่นมากตามนั้น
ไม่สามารถมีจำนวนนักแสดงมากกว่าหรือน้อยกว่านี้ได้
ลูกทั้งหมดคือนักแสดงที่ไม่มีขีดจำกัด ลูกทั้งหมดได้รับบทบาทที่คงอยู่ตลอดไป
สิ่งนี้มหัศจรรย์ เวลานี้ลูกๆมีความรู้คิดอย่างมาก การศึกษานี้สูงส่งมาก
พ่อผู้เป็นมหาสมุทรแห่งความรู้กำลังสอนลูกด้วยตนเอง ที่เหลือทั้งหมด คือ
มหาสมุทรของความเลื่อมใสศรัทธา เช่นที่มีความเคารพต่อความเลื่อมใสศรัทธา
ดังนั้นจึงมีความเคารพต่อความรู้เช่นกัน
ผู้คนให้ทานมากมายและทำบุญอย่างมากในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาในนามของพระเจ้า
สิ่งนี้เป็นเพราะพระเวทและคัมภีร์ที่ใหญ่เช่นนั้นถูกสร้างขึ้นมา
เวลานี้ลูกๆเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างความเลื่อมใสศรัทธาและความรู้
จำเป็นต้องมีสติปัญญาที่กว้างไกลและไม่มีขีดจำกัดเช่นนั้น
สายตาของลูกจะไม่เคยถูกดึงดูดเข้าไปหาใคร
ลูกจะพูดว่าฉันอยากเห็นราชาหรือราชินีหรือไม่? มีอะไรที่จะดูในพวกเขา?
ลูกไม่มีความปรารถนาใดในหัวใจของลูก ทั้งหมดนี้จะถูกทำลาย
สิ่งใดก็ตามที่ทุกคนมีจะถูกทำลาย กระเพาะนั้นต้องการแค่จาปาตีเพียงสองแผ่น
แต่ผู้คนก็ยังทำบาปมากมายเพื่อสิ่งนั้น เวลานี้ไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากบาปในโลก
กระเพาะนั้นทำให้ลูกทำบาปอย่างมากมาย ผู้คนเฝ้าแต่ใส่ร้ายผู้อื่นต่อไป
พวกเขาได้รับเงินเป็นจำนวนมาก พวกเขายังซ่อนเงินไว้อย่างมาก
แต่รัฐบาลจะสามารถทำอะไรได้? แต่ไม่ว่าใครจะพยายามซ่อนมันไว้มากมายเพียงใด
มันก็ไม่สามารถซ่อนอยู่ได้ เวลานี้จะมีภัยพิบัติทางธรรมชาติเช่นกัน
เหลือเวลาอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น บาบาพูดว่า
ลูกสามารถทำสิ่งใดก็ตามที่ลูกต้องการเพื่อการหาเลี้ยงชีพของร่างกายของลูก
ลูกไม่ได้ถูกห้ามที่จะทำเช่นนั้น ปรอทของความสุขของลูกควรจะอยู่ในระดับสูงเสมอ
จดจำพ่อและมรดกเสมอ พ่อกำลังทำให้ลูกกลายเป็นนายของทั้งโลก
พื้นดินและท้องฟ้าทั้งหมดเป็นของลูก ไม่มีขีดจำกัดใด ๆ ลูก ๆ รู้ว่าลูกเคยเป็นนาย
บารัตได้รับการจดจำว่าเป็นดินแดนที่ไม่สูญสลาย ลูก ๆ ควรมีความสุขอย่างมาก
มีความสุขในการศึกษาที่มีขีดจำกัดเช่นกัน
แต่นี่คือการศึกษาที่ไร้ขีดจำกัดที่พ่อที่ไร้ขีดจำกัดกำลังสอนลูก
ลูกควรจะจดจำพ่อเช่นนั้น ลูก ๆ สามารถที่เข้าใจว่าธุรกิจทางร่าง ฯลฯ คืออะไร
ไม่มีอะไรเลย ในขณะที่เราได้รับมรดกอะไรจากพ่อ? มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืน
ในขณะที่ดำเนินธุรกิจต่อไปทางโลก ลูกยังคงสามารถได้รับสิทธิ์ในมงกุฎสองชั้นเช่นกัน
พ่อได้มาเพื่อสอนลูก ๆ และดังนั้นลูกควรจะอยู่อย่างมีความสุข ลูกต้องทำงานอื่น ๆ
ทั้งหมดต่อไปเช่นกัน ลูกเข้าใจว่านี่เป็นโลกเก่า
มีการเตรียมการทั้งหมดสำหรับการทำลายล้าง
พวกเขากระทำสิ่งเช่นนั้นเพราะความกลัวว่าสงครามที่ยิ่งใหญ่จะเริ่มขึ้น
ทั้งหมดนั้นต้องเกิดขึ้นตามละคร ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากำลังทำให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น
สิ่งนั้นถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
ถ้าไม่ใช่วันนี้แล้วพรุ่งนี้การทำลายล้างก็ต้องเกิดขึ้น
เวลานี้ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียน โลกใหม่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับลูกอย่างแน่นอน
ลูกควรจดจำสิ่งเหล่านี้และมีความสุขอยู่ภายใน บาบาได้นำพาหนะนี้มาใช้
แต่ท่านไม่มีสิ่งใดเลย ท่านละทิ้งทุกสิ่ง
พ่อจะทำอะไรกับสิ่งนี้เมื่อพ่อได้รับอำนาจในการปกครองที่ไม่มีขีดจำกัด?
บาบาได้แต่งเพลงไว้เช่นกันว่า เมื่อคนแรกได้พบอัลล่าห์เขาจะทำอะไรกับ “การทำงานหนักที่เหนื่อยยากเช่นลา”
นั้น? เขาให้ทุกสิ่งที่เขามีไม่มากไม่น้อย และยุติทุกสิ่งอย่างแท้จริง
แม้แต่ร่างกายของเขาก็ให้แก่บาบา โอ้โฮ ฉันจะกลายเป็นนายของโลก!
ฉันเป็นนายมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง เป็นสิ่งที่ง่ายดายอย่างมาก!
ลูกอาจจะอยู่ที่บ้านแต่คิดว่าตนเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ลูกต้องกลับมามีความพอใจอย่างเต็มที่และมีสติปัญญาที่กว้างไกลและไม่มีขีดจำกัดเพื่อที่สายตาของลูกจะไม่ถูกดึงดูดเข้าไปหาสิ่งอื่นใด
อย่าได้มีความอยากปรารถนาในหัวใจของลูกเพราะทั้งหมดนี้จะถูกทำลาย
2.
ในขณะที่ทำกรรมเพื่อหาเลี้ยงชีพทางร่างกายของลูก
ให้ปรอทของความสุขอยู่ในระดับสูงอยู่เสมอ จดจำพ่อและมรดก
นำสติปัญญาของลูกออกไปจากสิ่งที่มีขีดจำกัด
และนำสิ่งที่ไม่มีขีดจำกัดมาไว้ในสติปัญญาเสมอ
พร:
ขอให้ลูกเป็นแสงที่เบาสบายเป็นสองเท่าด้วยการทำความเพียรพยายามที่จริงจังและข้ามผ่านทุกสถานการณ์ในขณะที่สัมผัสกับความบันเทิง
ลูกๆ บางคนพูดว่า “โดยทั่วไปแล้ว
ฉันสบายดี แต่มีบ่วงของสันสการ์นี้กับผู้อื่นหรือกับบรรยากาศ”
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม หรือไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอย่างไรก็ตาม
ผู้เพียรพยายามที่จริงจังจะข้ามสถานการณ์ทั้งหมดราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ดวงวิญญาณเช่นนั้นจะมีประสบการณ์กับความบันเทิงอย่างสม่ำเสมอ
สภาพเช่นนี้เรียกว่าสภาพที่โบยบินและสิ่งที่บอกถึงสภาพที่โบยบินคือการเป็นแสงที่เบาสบายเป็นสองเท่า
ไม่มีภาระรูปแบบใดสามารถทำให้ดวงวิญญาณเช่นนั้นมาสู่ความปั่นป่วนได้
คติพจน์:
ทำให้ทุกคุณธรรมและทุกประเด็นของความรู้เป็นสันสการ์ดั้งเดิมของลูก