18.11.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆที่แสนหวาน บาบาคือหมอยาสมุนไพรที่คงอยู่ตลอดไป
ท่านขจัดความทุกข์ทั้งหมดของลูกด้วยเพียงมันตราที่ยิ่งใหญ่เดียว
คำถาม:
เหตุใดมายาจึงสร้างอุปสรรคให้กับลูกเป็นครั้งคราว?
คำตอบ:
เพราะลูกคือลูกค้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมายา
เมื่อเธอเห็นว่าเธอกำลังสูญเสียลูกค้าของเธอ เธอก็วางอุปสรรคไว้ใน หนทางของลูก 2)
เมื่อหมอยาสมุนไพรที่คงอยู่ตลอดไปได้ให้ยาแก่ลูก,โรคภัยทั้งหมดของมายาก็ประทุขึ้นมา
ดังนั้นลูกต้องไม่หวาดกลัวอุปสรรค มายาจะวิ่งหนีไปจากมันตราของ “มานมานะบาฟ”
โอมชานติ
บาบานั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ ผู้คนกลับมาสิ้นหวัง
ได้แต่ร้องขอความสงบของจิตใจอยู่เสมอ! พวกเขาพูด “โอม ชานติ” ทุกวัน
แต่เพราะพวกเขาไม่เข้าใจความหมายของสิ่งนั้น พวกเขาเฝ้าแต่ร้องขอความสงบ
พวกเขาแม้กระทั่งพูดว่า ฉันคือดวงวิญญาณ, ซึ่งหมายถึง: ฉันคือความเงียบสงบ
ศาสนาดั้งเดิมของเราคือความเงียบสงบ หากศาสนาดั้งเดิมของลูกคือความเงียบสงบ,
แล้วเหตุใดลูกจึงร้องขอสิ่งนั้น? เพราะพวกเขาไม่เข้าใจความหมายของความสงบนี้
พวกเขาจึงเฝ้าแต่ร้องขอสิ่งนั้น ลูกเข้าใจว่านี่คืออาณาจักรของราวัน
แต่ลูกไม่เข้าใจแม้กระทั่งว่าราวันคือศัตรูของทุกคนในทั้งโลกโดยทั่วไปและในบารัตโดยเฉพาะเป็นพิเศษ
เหตุนี้เองพวกเขาจึงเฝ้าแต่เผาหุ่นจำลองของราวันอยู่เรื่อยๆ
มีมนุษย์ใดเช่นนั้นที่หุ่นจำลองของเขาถูกเผาไปปีแล้วปีเล่าหรือไม่?
พวกเขาเผาราวันมาชาติแล้วชาติเล่า,วงจรแล้ววงจรเล่า
เพราะราวันคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของลูก ทุกคนติดกับอยู่ในกิเลสทั้งห้า
การเกิดของทุกคนเกิดผ่านความเลวทรามต่ำช้า ดังนั้นนี่คืออาณาจักรของราวัน
ในเวลานี้มีความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัด ใครรับผิดชอบต่อความทุกข์นี้? ราวัน!
ไม่มีใครรู้ถึงสาเหตุของความทุกข์ อาณาจักรนี้เป็นของราวัน
ราวันเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทุกคน
ผู้คนทำหุ่นจำลองของราวันทุกปีและเผาหุ่นจำลองนั้น
นับวันพวกเขาก็ทำให้หุ่นจำลองนั้นใหญ่ขึ้น
ความทุกข์ก็เฝ้าแต่เพิ่มขึ้นอยู่เรื่อยๆด้วยเช่นกัน ไม่มีผู้รู้ที่ยิ่งใหญ่,
ผู้เคร่งศาสนา, ดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่, ผู้ปกครอง ฯลฯ
มากมายทั้งหลายที่จะรู้ว่าราวันผู้ที่พวกเขาเฝ้าแต่เผาทุกปีคือศัตรูของพวกเขา
ในความเป็นจริงพวกเขาแม้กระทั่งเฉลิมฉลองเทศกาลนี้ด้วยความสุขที่มากยิ่งกว่า
พวกเขาคิดว่าราวันตายไปแล้วและพวกเขาก็ได้กลายเป็นนายของลังกา (อาณาจักรของราวัน)
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้กลายเป็นนาย พวกเขาใช้เงินอย่างมากไปกับเทศกาลนั้น
พ่อพูดว่า พ่อได้ให้ทรัพย์สมบัติมากมายนับไม่ถ้วนแก่ลูก ลูกทำหายไปไหนหมด?
ในช่วงเวลาของดาเซร่า (การเผาราวัน) พวกเขาใช้เงินหลายแสนรูปี
ได้มีการแสดงให้เห็นว่าราวันถูกฆ่าและแล้วลังกาก็ถูกรูดปล้น
แต่ไม่มีใครเข้าใจว่าเหตุใดพวกเขาจึงเผาราวัน
ในเวลานี้ทุกคนอยู่ในกรงขังของกิเลสเหล่านี้
เพราะพวกเขาไม่มีความสุขอย่างมากที่พวกเขาเผาราวันมาเป็นเวลาถึงครึ่งวงจร
พวกเขาเข้าใจว่าพวกเขากลับมาไม่มีความสุขอย่างมากในอาณาจักรของราวัน
แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่ากิเลสทั้งห้านั้นไม่ได้คงอยู่ในยุคทอง การเผาราวันฯลฯ
นี้ไม่ได้คงอยู่ที่นั่น หากลูกถามพวกเขาว่าพวกเขาเริ่มฉลองเทศกาลนั้นเมื่อไหร่
พวกเขาก็ตอบว่าสิ่งนั้นได้ดำเนินมาตั้งแต่ตอนเริ่มต้นของเวลา
ถามพวกเขาว่ารักชาบันดันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่และพวกเขาก็ตอบว่าสิ่งนั้นดำเนินมาตั้งแต่ตอนเริ่มต้นของเวลา
สิ่งเหล่านี้คือเรื่องที่จะต้องเข้าใจ เกิดอะไรขึ้นกับสติปัญญาของมนุษย์?
สติปัญญาของเขาไม่เหมือนสัตว์หรือเหมือนมนุษย์ พวกเขาไม่มีประโยชน์เลย!
พวกเขาไม่รู้จักสวรรค์เลย พวกเขาคิดว่าพระเจ้าได้สร้างโลกนี้
แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังคงจดจำพระเจ้าในเวลาของความทุกข์ พวกเขาพูดว่า“โอ้ พระเจ้า!
ได้โปรดปลดปล่อยเราจากความทุกข์นี้!” อย่างไรก็ตามไม่สามารถมีความสุขในยุคเหล็ก
พวกเขาต้องประสบกับความทุกข์อย่างแน่นอน พวกเขาต้องลงบันไดมา
พ่ออธิบายความลับทั้งหมดของทุกสิ่งตั้งแต่ตอนเริ่มต้นโลกใหม่จนถึงตอนสิ้นสุดโลกเก่า
เมื่อท่านมาหาลูกๆ
ท่านก็พูดว่ามีเพียงยาขนานเดียวเท่านั้นที่จะเยียวยารักษาความทุกข์ทั้งหมดนี้ได้
ท่านคือหมอยาสมุนไพรที่คงอยู่ตลอดไป ท่านปลดปล่อยลูกทั้งหมดจากความทุกข์ถึง 21
ชาติเกิด ที่นี่หมอยาสมุนไพรเองก็กลับมาล้มป่วย
ผู้นี้คือหมอยาสมุนไพรที่คงอยู่ตลอดไป
ลูกเข้าใจด้วยเช่นกันว่ามีความทุกข์ที่ไม่มีขีดจำกัดและความสุขที่ไม่มีขีดจำกัด
พ่อให้ความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดแก่ลูก ที่นั่นไม่มีชื่อหรือร่องรอยของความทุกข์
ยานี้มีไว้เพื่อที่จะกลับมามีความสุขเท่านั้น
เพียงแต่จดจำพ่อแล้วลูกจะกลับมาบริสุทธิ์และสโตประธาน
ความทุกข์ของลูกทั้งหมดจะถูกขจัดออกไป และแล้วจะไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความสุข
นอกจากนี้ยังได้รับการจดจำว่าพ่อคือผู้ขจัดความทุกข์และเป็นผู้ประทานความสุข
ท่านขจัดความทุกข์ทั้งหมดของลูกถึงครึ่งวงจร
ลูกเพียงแต่ต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
นี่คือการละเล่นเกี่ยวกับดวงวิญญาณและร่างกาย
ดวงวิญญาณที่ไม่มีตัวตนนั้นไม่สูญสลายและร่างที่มีตัวตนนั้นสูญสลาย
การละเล่นทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับสิ่งนี้
พ่อพูดว่าเวลานี้ลืมความสัมพันธ์ทั้งหมดของร่างกายรวมทั้งร่างกายของลูกเอง
ในขณะที่อาศัยอยู่ในบ้านของลูก จงมีจิตสำนึกว่าเวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน
ผู้ที่ไม่บริสุทธิ์ไม่สามารถกลับบ้านได้
ดังนั้นจงจดจำพ่อผู้เดียวเท่านั้นอย่างสม่ำเสมอแล้วลูกจะกลับมาสโตประธาน พ่อมียา
พ่อบอกลูกด้วยเช่นกันว่ามายาจะนำอุปสรรคมาในหนทางของลูกอย่างแน่นอน
ลูกคือลูกค้าของราวัน เพราะเธอกำลังจะสูญเสียลูกค้า เธอจะกลับมาสิ้นหวังอย่างแน่นอน
พ่ออธิบาย: ความรู้นี้คือการศึกษาของลูก,ไม่ใช่ยา
ยาของลูกคือการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
หากลูกทำความเพียรพยายามที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่ออย่างสม่ำเสมอ
เพียงแค่ทานยาขนานเดียวนี้ ความทุกข์ทั้งหมดของลูกจะถูกขจัดออกไป
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา,
มีผู้คนมากมายที่เฝ้าแต่พร่ำสวดมันตราใดมันตราหนึ่งหรือชื่อของรามอย่างต่อเนื่อง
พวกเขาได้รับมันตราจากกูรูของเขาที่บอกพวกเขาให้สวดมันตรานั้นกี่ครั้งต่อหนึ่งวัน
สิ่งนั้นเป็นที่รู้กันว่าการหมุนลูกประคำด้วยการใช้ชื่อของราม
ที่รู้กันว่าเป็นการทำทานในชื่อของราม มีองค์กรเช่นนั้นอยู่มากมาย
พวกเขาเฝ้าแต่พร่ำชื่อของ “ราม ราม” พวกเขาอยู่อย่างไม่ว่างเว้น
และดังนั้นพวกเขาจึงไม่ทะเลาะเบาะแว้งกันฯลฯ
ถึงแม้ว่าหากใครบางคนขัดจังหวะและพูดกับพวกเขา พวกเขาก็จะไม่ตอบสนอง
อย่างไรก็ตามมีผู้คนน้อยนิดที่ทำเช่นนั้น
พ่อพูดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะพูดชื่อรามออกมาดังๆที่นี่
ลูกร้องเพลงโดยไร้เสียงที่นี่ ให้เพียงแค่จดจำพ่ออย่างสม่ำเสมอ พ่อพูดว่า
พ่อไม่ใช่ราม รามเป็นของยุคเงิน เขาคือรามผู้ที่เคยมีอาณาจักรนั้น
ลูกไม่ต้องพร่ำสวดชื่อของเขา พ่ออธิบายว่า:
ในขณะที่กำลังพร่ำสวดสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาและทำการกราบไหว้บูชา
ลูกก็ลงบันไดมาเรื่อยๆเพราะทั้งหมดนั้นไม่ถูกต้องตามหลักศีลธรรม
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่ถูกต้องตามหลักศีลธรรม ท่านนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ
นี่คือเกมของเขาวงกต
เมื่อลูกจดจำพ่อผู้เดียวที่ลูกได้รับมรดกที่ไม่มีขีดจำกัดเช่นนั้น
ใบหน้าของลูกก็จะเปล่งประกาย
ใบหน้าของลูกจะเบ่งบานในความสุขและมีรอยยิ้มบนริมฝีปากของลูกอย่างสม่ำเสมอ
ลูกเข้าใจว่าลูกจะกลายเป็นอะไรด้วยการจดจำพ่อ
ความทุกข์ทั้งหมดของลูกจะถูกขจัดออกไปถึงครึ่งวงจร ไม่ใช่ว่าบาบาจะมีเมตตาต่อลูก:
ไม่เลย ลูกต้องเข้าใจว่ายิ่งลูกจดจำบาบามากเท่าไร,
ลูกก็จะกลับมาสโตประธานมากเท่านั้น
ลักษมีและนารายณ์ผู้เป็นนายของโลกก็มีใบหน้าที่สดชื่นแจ่มใสเช่นนั้น
ลูกต้องกลายเป็นเหมือนกับพวกเขา เมื่อลูกจดจำพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ก็จะมีความสุขอยู่ภายในของการรู้ว่าลูกกำลังจะกลายเป็นนายของโลกอีกครั้งหนึ่ง
และแล้วลูกดวงวิญญาณก็จะนำสันสการ์ของความสุขเหล่านี้ไปกับลูก
และแล้วสันสการ์เหล่านี้ก็จะค่อยๆลดลงทีละน้อยๆ ในเวลานี้มายาได้รุกรานลูกอย่างมาก
มายาพยายามที่จะทำให้ลูกลืมที่จะมีการจดจำระลึกถึงพ่อ
ลูกจะไม่สามารถมีใบหน้าที่สดชื่นแจ่มใสได้อย่างสม่ำเสมอ
ลูกจะสำลักในประเด็นใดประเด็นหนึ่ง เมื่อผู้คนกลับมาล้มป่วย
พวกเขาก็ได้รับการบอกว่าให้จดจำชีพบาบา แต่ชีพบาบาคือใครนั้นไม่มีใครรู้
ดังนั้นพวกเขาควรจะจดจำท่านด้วยความเข้าใจอะไร? เหตุใดพวกเขาควรจะจดจำท่าน?
ลูกๆเข้าใจว่าลูกจะเปลี่ยนจากตโมประธานไปเป็นสโตประธานด้วยการจดจำพ่อ
เหล่าเทพสโตประธาน นั่นถูกเรียกว่าโลกของเหล่าเทพ นั่นไม่ถูกเรียกว่าโลกมนุษย์
คำว่า “มนุษย์” ไม่ได้ใช้สำหรับที่นั่น มีคำกล่าวว่า “เทพองค์นั้นองค์นี้”
นั่นคือโลกของเทพ นี่คือโลกของมนุษย์ ประเด็นเหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจ
พ่อผู้เดียวเท่านั้นที่อธิบายสิ่งเหล่านี้ ท่านเป็นที่รู้ว่าเป็นหาสมุทรของความรู้
พ่อเฝ้าแต่ให้คำอธิบายหลากหลายรูปแบบ
อย่างไรก็ตามในที่สุดแล้วท่านก็ให้มันตราที่ยิ่งใหญ่ ด้วยการจดจำพ่อ,
ลูกก็จะกลับมาสโตประธานแล้วความทุกข์ทั้งหมดของลูกจะถูกขจัดออกไป
ลูกกลายเป็นเทพเมื่อวงจรที่แล้ว บุคลิกลักษณะของลูกเคยเป็นเหมือนกับของเหล่าเทพ
ไม่มีใครในยุคทองพูดสิ่งใดผิด พวกเขาไม่ทำการกระทำใดเช่นนั้น
นั่นคือโลกของเหล่าเทพและนี่คือโลกมนุษย์ มีความแตกต่าง
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายสิ่งนี้
มนุษย์คิดว่าโลกของเหล่าเทพดำรงอยู่มาเมื่อหลายแสนปีก่อน
เวลานี้ไม่มีใครที่จะถูกเรียกว่าเป็นเทพ เทพนั้นบริสุทธิ์และสะอาด
เทพถูกเรียกว่าเป็นดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ มนุษย์ธรรมดาไม่สามารถได้รับสมญานี้
นี่คือโลกของราวัน ราวันคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของลูก
ไม่มีศัตรูอื่นใดที่เหมือนเขา ทุกปีลูกเผาหุ่นจำลองของราวัน
แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาคือใคร เขาไม่ใช่มนุษย์
เขาเป็นตัวแทนของกิเลสทั้งห้าและเหตุนี้เองสิ่งนี้จึงถูกเรียกว่าอาณาจักรของราวัน
นี่เป็นอาณาจักรของกิเลสทั้งห้า ทุกคนมีกิเลสทั้งห้านี้
การละเล่นเกี่ยวกับความตกต่ำและการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
พ่อได้อธิบายแก่ลูกเกี่ยวกับเวลาของการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
ท่านได้อธิบายเกี่ยวกับความตกต่ำด้วยเช่นกัน
ลูกคือผู้ที่ปีนขึ้นไปสูงมากและลูกก็คือผู้ที่ตกลงมาด้วยเช่นกัน
การเกิดของชีวาและการเกิดของราวันมีการเฉลิมฉลองในบารัตเท่านั้น
เป็นเวลาครึ่งวงจรที่เป็นโลกของเทพ
อาณาจักรของลักษมีและนารายณ์และอาณาจักรของรามและสีดา
เวลานี้ลูกๆรู้เกี่ยวกับชีวประวัติของทุกคน คำยกย่องทั้งหมดหมายถึงลูก
เป็นลูกผู้ที่ได้รับการกราบไหว้บูชาในเทศกาลนวราตรี (เก้าคืน)
ลูกคือผู้ที่นำมาซึ่งการก่อตั้งสวรรค์ ลูกเปลี่ยนโลกด้วยการทำตามศรีมัท
ดังนั้นลูกต้องทำตามศรีมัทอย่างเต็มที่
ลูกแต่ละคนก็ทำความเพียรพยายามต่อไปตามลำดับกันไป
สวรรค์กำลังมีการก่อตั้งขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ไม่มีเรื่องของการรบรา ฯลฯ ในสิ่งนี้
เวลานี้ลูกเข้าใจว่ายุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดนี้แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
นี่เป็นตอนสิ้นสุดของโลกเก่าและตอนเริ่มต้นของโลกใหม่
พ่อมาเพื่อที่จะเปลี่ยนโลกเก่านี้ ท่านอธิบายแก่ลูกอย่างมาก แต่ลูกๆหลายคนก็ลืม
หลังจากที่พวกเขาได้ให้คำบรรยาย
พวกเขาจดจำทุกสิ่งและคิดถึงประเด็นที่พวกเขาควรจะพูดถึง
การก่อตั้งสวรรค์จะเกิดขึ้นเหมือนเดิมทุกประการอย่างที่เคยเป็นในวงจรก่อนหน้านี้
ลูกแต่ละคนจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพเดียวกันกับที่ลูกเคยประกาศสิทธิ์มาก่อน
ลูกทั้งหมดไม่ได้รับสถานภาพที่เท่าเทียมกัน
จะมีผู้ที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงสุดและผู้ที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ต่ำสุด
เมื่อลูกที่พิเศษก้าวหน้าต่อไป
พวกเขาจะรู้สึกอย่างมากว่าคนไหนจะกลายเป็นสาวใช้ของผู้ที่มั่งคั่ง
ใครจะเป็นสาวใช้ของราชวงศ์และใครจะกลายเป็นผู้ที่มั่งคั่งอย่างมากและบางโอกาสจะได้รับการเชื้อเชิญจากราชวงศ์
พวกเขาจะไม่เชิญทุกคน ไม่ใช่ทุกคนจะสามารถเห็นใบหน้าของพวกเขา
พ่ออธิบายผ่านปากของบราห์มา ไม่ใช่ทุกคนจะสามารถเห็นท่านเป็นการส่วนตัว
ลูกกลับมาบริสุทธิ์และเวลานี้มาอยู่เบื้องหน้าบาบาเป็นการส่วนตัว
มีสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นกันนั่นก็คือผู้ที่ไม่บริสุทธิ์มาและนั่งที่นี่
จากการได้ยินเพียงเล็กน้อยพวกเขาก็กลายเป็นเทพ
แม้ว่าเมื่อพวกเขาได้ยินเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็จะมีผลกระทบบางอย่าง
หากพวกเขาไม่ได้ยินสิ่งใด พวกเขาก็จะไม่มาที่นี่ ดังนั้นสิ่งหลักที่พ่อพูดคือ “มานมานะบาฟ”
ความทุกข์ทั้งหมดของลูกจะถูกขจัดออกไปด้วยเพียงมันตราเดียวนี้ มานมานะบาฟ!
พ่อพูดสิ่งนี้ และในฐานะครู ท่านพูดว่า “มาเดียจิบาฟ” ผู้เดียวนั้นคือพ่อ,
ครูและกูรู เมื่อลูกจดจำทั้งสาม สภาพของลูกก็จะกลับมาสดชื่นแจ่มใสอย่างมาก
พ่อสอนลูกและท่านก็เป็นผู้เดียวที่พาลูกกลับไปกับท่าน
ลูกควรจะจดจำพ่อเช่นนั้นอย่างมาก ไม่มีใครในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธารู้จักพ่อ
พวกเขารู้แค่ว่าท่านคือพระเจ้าและเราทุกคนคือพี่น้องกัน
ผู้คนไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจะได้รับอะไรจากพ่อ
เวลานี้ลูกเข้าใจว่ามีพ่อผู้เดียวและลูกทั้งหมดคือลูกๆของท่าน ลูกทั้งหมดคือพี่น้อง
นี่คือประเด็นที่ไม่มีขีดจำกัด ในฐานะครู ท่านสอนลูกๆทั้งหมด
และแล้วท่านก็ทำให้ลูกทั้งหมดชำระสะสางบัญชีกรรมทั้งหมดของลูกและพาลูกกลับบ้าน
ลูกต้องจากโลกที่สกปรกนี้และกลับบ้าน บาบาทำให้ลูกมีค่าควรแก่การไปสู่โลกใหม่
ผู้ที่กลับมามีค่าคือผู้ที่ไปสู่ยุคทอง อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อที่จะรักษาสภาพที่มั่นคงและสดชื่นแจ่มใส จดจำบาบาในทั้งสามรูปแบบ: พ่อ,
ครูและสัตกูรู เติมตนเองด้วยสันสการ์ของความสุขที่นี่
ให้ใบหน้าของลูกเปล่งประกายด้วยสำนึกรู้ในมรดกของลูกอย่างสม่ำเสมอ
2.
ทำตามศรีมัทและทำงานรับใช้ของการเปลี่ยนทั้งโลก
ปลดปล่อยทุกคนที่ติดกับอยู่ในกิเลสทั้งห้า
ลูกต้องให้คำแนะนำของศาสนาดั้งเดิมของตนเอง
พร:
ขอให้ลูกเป็นเทวดานางฟ้า
ผู้ที่เป็นที่รักของทุกคนและมีดริสตีและความรู้สึกที่มีความรักสำหรับทุกคน
เมื่อผู้คนมีเทวดานางฟ้าในความฝันของพวกเขา,พวกเขามีความสุขมาก
เทวดานางฟ้าหมายถึงผู้ที่เป็นที่รักของทุกคน
เทวดานางฟ้าไม่ใช่ผู้ที่มีความรักที่มีขีดจำกัด
แต่เป็นผู้ที่มีความรักที่ไม่มีขีดจำกัด ไม่ใช่รักเพียงผู้ที่รักพวกเขา
แต่มีความรักให้กับทุกคน ไม่ว่าดวงวิญญาณจะเป็นเช่นไร
ให้ดริสตีและความรู้สึกของความรักของลูก สิ่งนี้เรียกว่าเป็นความรักต่อทุกคน
แม้ว่าใครบางคนจะดูถูกลูกหรือไม่ชอบลูก
ให้มีเพียงความรู้สึกของความรักและการให้คุณประโยชน์สำหรับผู้นั้นเท่านั้น
เพราะในเวลานั้นดวงวิญญาณตกอยู่ภายใต้อิทธิพลอื่น
คติพจน์:
ผู้ที่เต็มไปด้วยการบรรลุผลทั้งหมดจะมีความสดชื่นแจ่มใสและมีความสุขอย่างสม่ำเสมอ
เพราะพวกเขามีโชคแห่งความสุข