24.08.24 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูก ๆ ที่เสนหวาน จงไตร่ตรองสิ่งต่าง ๆ ที่พ่อเตือนลูกเกี่ยวกับยุคบรรจบพบกัน
และลูกจะอยู่อย่างสดชื่นแจ่มใสเสมอ
คำถาม:
อะไรคือวิธีที่ลูกจะอยู่อย่างเบาสบายอย่างสม่ำเสมอ?
วิธีใดที่ลูกควรนำมาใช้เพื่ออยู่อย่างมีความสุข?
คำตอบ:
เพื่อที่จะอยู่อย่างเบาสบายอย่างสม่ำเสมอ
จงวางบาปทั้งหมดที่ลูกได้ทำมาในชาติเกิดนี้เบื้องหน้าศัลยแพทย์ที่คงอยู่ตลอดไป
และอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึงสำหรับบาปที่ลูกได้ทำมาชาติเกิดแล้วชาติเกิดเล่าที่อยู่บนศีรษะของลูก
บาปของลูกจะถูกตัดไปด้วยการจดจำระลึกถึงเท่านั้นแล้วลูกจะมีความสุข
ดวงวิญญาณจะกลับมาสโตประธานด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ
โอมชานติ
พ่อทางจิตอธิบายแก่ลูกๆทางจิตที่อ่อนหวานที่สุด
ลูกจดจำว่าลูกเป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปที่ลูกเคยปกครองอาณาจักรนั้นและที่ลูกเคยเป็นนายของโลกอย่างแท้จริง
ในเวลานั้นไม่มีศาสนาอื่นเลย เราเกิดในยุคทองและได้วนไปรอบวงจรของ 84 ชาติเกิด
เวลานี้เราจดจำทั้งต้นไม้ เราเคยเป็นเทพแล้วเราก็เข้ามาในอาณาจักรของราวัน
และไม่เหลือคุณค่าที่จะถูกเรียกว่าเทพอีกต่อไป
เหตุนี้เองพวกเขาจึงพิจารณาว่านี่ก็เป็นอีกศาสนาหนึ่ง
ไม่มีศาสนาของใครอื่นเปลี่ยนแปลง ตัวอย่างเช่น ศาสนาของพระคริสต์คือคริสต์ศาสนา
และศาสนาของพระพุทธเจ้าคือพุทธศาสนา
สิ่งนี้อยู่ในสติปัญญาของทุกคนว่าพระพุทธเจ้าได้ก่อตั้งศาสนาของท่านในเวลานั้นๆ
ชาวฮินดูไม่รู้จักศาสนาของตนเอง
ศาสนาของพวกเขาเริ่มต้นขึ้นเมื่อใดหรือใครเป็นผู้ก่อตั้งศาสนา
พวกเขาเพียงแค่พูดถึงเวลาเป็นแสน ๆ ปี เพียงลูกเท่านั้นที่มีความรู้ของทั้งวงจรโลก
สิ่งนี้เรียกว่าญาณและวิญาณ แม้ว่าพวกเขาจะตั้งชื่ออาคารว่าวิญาณบาวันก็ตาม
พ่ออธิบายความหมายที่แท้จริงของญาณวิญาณแก่ลูกๆว่าคือความรู้และโยคะ
ความรู้ของผู้สร้างและตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้าง
เวลานี้ลูกเข้าใจแล้วว่าแม้กระทั่งลูกก็ไม่รู้ว่าลูกเคยเป็นผู้ที่ไม่เชื่อในพระเจ้า
ความรู้นี้ไม่สามารถมีอยู่ในยุคทองได้ เวลานี้ครูสอนความรู้นี้แก่ลูก
ลูกศึกษาความรู้นี้และได้รับโชคแห่งอาณาจักรของลูกเพราะลูกต้องการโลกใหม่เพื่ออยู่อาศัย
เทพที่บริสุทธิ์ไม่สามารถก้าวเท้าเข้ามาในโลกเก่านี้ได้
พ่อมาและก่อตั้งโลกใหม่สำหรับลูกและโลกเก่าถูกทำลาย
การทำลายล้างต้องเกิดขึ้นเพื่อเราอย่างแน่นอน เราเล่นบทบาทนี้วงจรแล้ววงจรเล่า
บาบาถามว่า “ลูกเคยพบพ่อมาก่อนหรือไม่”? และลูกตอบว่า บาบา
เราพบท่านทุกวงจรเพื่อรับโชคแห่งอาณาจักรของเราจากท่าน
เราได้รับโชคแห่งอาณาจักรของความสุขที่ไร้ขีดจำกัดของเราในวงจรก่อนหน้านี้ด้วยเช่นกัน
เวลานี้ลูกตระหนักรู้ในสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด ดังนั้นลูกควรไตร่ตรองความรู้นี้
บาบาเรียกสิ่งนี้ว่า กงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง ก่อนหน้านี้เราสโตประธาน
ลูกเช่นกันจดจำว่าแต่ละดวงวิญญาณมีบทบาทที่จะแสดงของตนเอง
ฉันคือดวงวิญญาณที่สุดแสนเล็กที่ไม่สูญสลายและบทบาทที่ไม่สูญสลายของฉัน
ดวงวิญญาณจะดำเนินต่อไปเป็นนิรันดร์ สิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้วกำลังเกิดขึ้น
ไม่สามารถมีสิ่งใดใหม่เพิ่มเข้ามาหรือตัดออกไปได้เลย
ไม่มีใครสามารถได้รับการหลุดพ้นนิจนิรันดร์ได้ บางคนร้องขอการหลุดพ้น
การหลุดพ้นแยกแตกต่างกันกับการหลุดพ้นอันเป็นนิรันดร์
ลูกต้องเก็บสิ่งนี้ไว้ในสำนึกรู้ของลูก หากลูกมีสิ่งนี้อยู่ในสำนึกรู้ของลูก
ลูกก็จะเตือนผู้อื่นถึงสิ่งนี้ด้วยเช่นกัน นี่คือธุรกิจของลูก
เตือนผู้อื่นถึงสิ่งซึ่งพ่อได้ทำให้ลูกตระหนักรู้และลูกจะสามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้
ลูกต้องทำความเพียรพยายามอย่างมากที่จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
ความเพียรพยายามหลักคืออยู่ในโยคะ
สิ่งนี้คือการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึงซึ่งไม่มีผู้ใดนอกจากพ่อสามารถสอนลูกได้
เวลานี้ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนที่จะเปลี่ยนจากมนุษย์กลายเป็นเทพ
ลูกรู้ว่าลูกจะไปสู่โลกใหม่อีกครั้งหนึ่ง
ชื่อที่แท้จริงของสิ่งนั้นคือดินแดนแห่งความอมตะ แต่ที่นี่คือดินแดนแห่งความตาย
ที่นี่มีความตายอย่างกะทันหันในขณะที่เพียงแค่นั่งอยู่ที่ไหนสักแห่ง
ไม่มีชื่อหรือร่องรอยของความตายที่นั่น
เพราะที่จริงแล้วความตายจะไม่เข้ามาหาดวงวิญญาณ ความตายไม่ใช่สิ่งที่หวานชื่น
ตามละครแล้วเมื่อถึงเวลาอันควรดวงวิญญาณก็จะจากไป
เมื่อใดก็ตามที่ถึงเวลาของดวงวิญญาณที่จะจากไป เขาก็จะจากไป
ไม่มีใครสามารถเหนี่ยวรั้งหรือหยุดยั้งความตายไว้ได้
ดวงวิญญาณสลัดร่างกายออกไปและรับอีกร่างหนึ่ง จริงๆ แล้วความตายนั้นไม่มีอะไรเลย
แต่พวกเขาก็นั่งแต่งเรื่องราวขึ้นมา
ที่นั่นคือดินแดนแห่งความเป็นอมตะที่ร่างกายไร้โรคภัยไข้เจ็บ
ในยุคทองอายุขัยของผู้คนในบารัตจะยาวนาน พวกเขาเป็นโยคี
มันคือเวลานี้ที่ลูกรู้ถึงความแตกต่างระหว่างโยคีและโบกี(ผู้ที่หมกมุ่นอยู่กับความสุขทางประสาทสัมผัส)
เวลานี้อายุขัยของลูกกำลังเพิ่มขึ้น ยิ่งลูกอยู่ในโยคะมากเท่าไร
บาปของลูกจะถูกเผาไปมากเท่านั้น ลูกจะประกาศสิทธิ์ในสภาพที่สูง
และอายุขัยของลูกจะยืนยาว
เช่นเดียวกับที่ราชาและราชินีหมดสิ้นอายุขัยและออกจากร่างกายไป
ปวงประชาก็เป็นเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตามมีความแตกต่างในสถานภาพ
เวลานี้พ่อพูดกับลูกว่า ลูกๆผู้ควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเอง
เครื่องประดับเหล่านี้เป็นของลูก
ลูกอาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัวและลูกมีชีวิตเช่นดอกบัว
ไม่มีใครนอกจากลูกสามารถมีชีวิตเช่นนี้ได้
ลูกยังรับรู้อีกด้วยว่าได้ทำบาปในชาติเกิดนี้ไว้มากเพียงใด เหตุนี้เองบาบาจึงพูดว่า
จงวางบาปเหล่านั้นทั้งหมดไว้เบื้องหน้าศัลยแพทย์ที่คงอยู่ตลอดไปเป็นนิรันดร์และลูกจะเบาสบาย
อย่างไรก็ตามลูกต้องอยู่ในโยคะเพราะมีบาปของหลายๆชาติเกิดที่อยู่บนศีรษะของลูก
ด้วยโยคะเท่านั้นที่บาปของลูกจะถูกตัดออกไปและลูกก็จะอยู่อย่างมีความสุข
ลูกจะกลับมาสโตประธานด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ
ลูกรู้ว่าลูกจะกลายเป็นสิ่งนี้ด้วยการจดจำระลึกถึง
แล้วใครจะไม่อยู่ในการจดจำระลึกถึงหรือ?
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ก็ยังเป็นสนามรบด้วยเช่นกัน
ลูกต้องทำความเพียรพยายามที่จะได้รับสถานภาพที่สูงเช่นนั้น
ลูกมีสำนึกรู้ว่าลูกประกาศสิทธิ์ในมรดกที่สูงสุดเหนือสิ่งใดจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกประกาศสิทธิ์ในสิ่งนี้วงจรแล้ววงจรเล่า ผู้คนมากมายจะมาหาลูก
พวกเขาจะมาและรับมนตราที่ยิ่งใหญ่ของ “มานมานะบาฟ”จากลูก ความหมายของ “มานมานะบาฟ”คือ:
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
นี่คือมนตราที่ยิ่งใหญ่ที่จะกลายเป็นดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่
ผู้คนเหล่านั้นไม่ใช่มหาตะมะ (ดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่)
แท้จริงแล้วศรีกฤษณะคือดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่เพราะเขาบริสุทธิ์
เหล่าเทพบริสุทธิ์เสมอ เหล่าเทพเป็นของหนทางครอบครัว
แต่ซานยาสซีเป็นของหนทางของการอยู่อย่างสันโดษ ผู้หญิงไม่สามารถร่อนเร่ไปที่ใดได้
สิ่งที่เลวร้ายทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้นในยุคเหล็กนี้
พวกเขาแม้กระทั่งเปลี่ยนผู้หญิงให้เป็นซานยาสซีและพาพวกเธอไปกับพวกเขาด้วย
อย่างไรก็ตามบารัตก็ได้รับการค้ำจุนจากความบริสุทธิ์ของพวกเขา
เช่นที่อาคารหลังเก่าถูกทาสีเพื่อให้ดูใหม่อีกครั้ง
ดังนั้นสิ่งนี้ก็เป็นเหมือนราวกับว่าซานยาสซีเหล่านั้นทาสีเล็กน้อยและเก็บเอาไว้อีกเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม พ่อพูดว่านั่นคือศาสนาที่แยกต่างหาก แต่พวกเขาก็อยู่อย่างบริสุทธิ์
มีเพียงในแผ่นดินของบารัตเท่านั้นที่มีวัดมากมายสร้างให้แก่เหล่าเทพและมีความเลื่อมใสศรัทธา
ฯลฯ มากมาย นั่นก็เป็นละครที่ลูกอธิบาย
ทั้งหมดนั้นจำเป็นต้องมีในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
มีการตั้งชื่อมากมายให้แก่ชีวาผู้เดียวและยังคงมีการสร้างวัดให้กับท่านอย่างต่อเนื่องตามชื่อเหล่านั้น
มีวัดมากมาย มีค่าใช้จ่ายเกิดขึ้นมากมาย
แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาได้รับความสุขเพียงครึ่งวงจรเท่านั้น
พวกเขาใช้จ่ายเงินเป็นจำนวนมาก รูปบูชาเหล่านั้นก็ยังแตกหักเสียหาย
ไม่จำเป็นต้องมีวัดที่นั่น
เวลานี้ลูกตระหนักว่าความเลื่อมใสศรัทธาคงอยู่มาเป็นเวลาครึ่งวงจรจากนั้นก็ไม่มีการกล่าวถึงความเลื่อมใสศรัทธาเป็นเวลาครึ่งวงจร
พ่อทำให้ลูกได้ตระหนักถึงต้นไม้ที่หลากหลายนี้ หากช่วงเวลาของแค่ยุคเหล็กเป็นเวลา
40,000 ปี แล้วช่วงเวลาของศาสนาคริสต์ ฯลฯ ก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน พ่ออธิบายว่า:
มีขีดจำกัดของศาสนาคริสต์นี้
ลูกรู้ว่าเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่พระคริสต์ได้ลงมาและเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่ศาสนานั้นศาสนานี้ได้ก่อตั้งขึ้นมา
และศาสนาเหล่านั้นจะไปเมื่อไร? พวกเขาไม่รู้ พวกเขาได้ยืดช่วงเวลาของวงจรออกไป
เวลานี้ลูกรู้ว่ากำลังมีการเตรียมการสำหรับการทำลายล้าง
ของพวกเขาคือวิทยาศาสตร์ในขณะที่ของลูกคือความเงียบสงบ
ยิ่งลูกเข้าไปสู่ความเงียบสงบมากเท่าไร
พวกเขาก็จะยิ่งประดิษฐ์สิ่งต่างๆที่ดีมากสำหรับการทำลายล้างมากเท่านั้น
พวกเขายังคงทำสิ่งที่ละเอียดมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆในแต่ละวัน
ลูกมีความสุขอยู่ภายในลูกที่บาบาได้มาเพื่อสร้างโลกใหม่สำหรับลูก
ดังนั้นเราจะไม่อยู่ในโลกเก่า เป็นความมหัศจรรย์ของบาบา!
บาบาสิ่งนี้คือความมหัศจรรย์ของท่านที่สร้างสวรรค์ขึ้นมา!
เวลานี้ลูกจดจำทุกสิ่งผู้คนเหล่านั้นไม่รู้จักผู้สร้าง หรือตอนเริ่ม ตอนกลาง
และตอนจบของสิ่งสร้าง ลูกรู้สิ่งนี้ ลูกรู้แจ้งแล้ว ผู้คนอยู่ในความมืดสนิท
มีความแตกต่างเมื่อสัตกูรูให้ขี้ผึ้งแห่งความรู้ ความมืดของความไม่รู้ก็หายไป
ผู้ที่อยู่ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาไม่รู้จักความรู้นี้
เวลานี้ลูกรู้เกี่ยวกับความเลื่อมใสศรัทธาและลูกก็รู้เกี่ยวกับความรู้นี้
ลูกตระหนักรู้ในทุกสิ่งว่าความเลื่อมใสศรัทธาเริ่มต้นเมื่อใดและความเลื่อมใสศรัทธาจบสิ้นลงเมื่อใด
ลูกยังตระหนักรู้เช่นกันว่าพ่อให้ความรู้แก่ลูกเมื่อไรและความรู้จะสิ้นสุดลงเมื่อไร
สิ่งนี้ตามลำดับกันไป:
บางคนตระหนักรู้ในสิ่งนี้อย่างมากคนอื่นๆตระหนักรู้เพียงเล็กน้อย
ผู้ที่ตระหนักรู้มากจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
เมื่อลูกจดจำสิ่งนี้เท่านั้นที่ลูกจะสามารถอธิบายแก่ผู้อื่นได้
ลูกมีการตระหนักรู้ที่มหัศจรรย์ อะไรอยู่ในสติปัญญาของลูกก่อนหน้านี้?
หน้าผากของลูกเหนื่อยล้าด้วยความเลื่อมใสศรัทธา, การสวดมนต์, ทาพาเซีย,
การจาริกแสวงบุญ และการก้มคารวะ
มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างการตระหนักรู้ของความเลื่อมใสศรัทธาและการตระหนักรู้ในความรู้
เวลานี้ลูกรู้เกี่ยวกับความเลื่อมใสศรัทธาเพราะลูกได้ทำความเลื่อมใสศรัทธามาตั้งแต่ตอนเริ่มต้น
ลูกรู้ว่าลูกเป็นคนแรกๆที่ได้กราบไหว้บูชาชีวาและต่อมาลูกได้กราบไหว้เหล่าเทพ
ไม่มีใครอื่นรู้เกี่ยวกับสิ่งนี้ ลูกตระหนักรู้ถึงตอนเริ่มต้น ตอนกลาง
และตอนจบของสิ่งสร้างและความเลื่อมใสศรัทธา ฯลฯ
ในขณะที่ทำความเลื่อมใสศรัทธาเป็นเวลาครึ่งวงจร ลูกก็ได้แต่ลงมาเรื่อยๆเท่านั้น
ภูเขาแห่งความทุกข์จะยังคงถล่มลงมา ก่อนที่ภูเขาจะถล่ม
ลูกๆต้องทำความเพียรพยายามเพื่อที่บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องจากการจาริกแสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึง
นี่คือสิ่งที่ลูกอธิบายให้แก่ทุกคน ผู้คนนับพันจะมาหาลูก
เพียรพยายามที่จะชี้หนทางนี้ให้แก่พี่น้องชายหญิงของลูก
เวลานี้ลูกตระหนักรู้ถึงความรู้นี้ และความเลื่อมใสศรัทธา
สิ่งนี้หมายความว่าเวลานี้ลูกรู้ละครทั้งหมดตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามของลูก
คนที่รู้ดีกว่าก็จะสามารถอธิบายได้ดีกว่า ลูกๆคือผู้ที่ต้องอธิบายให้แก่ผู้อื่น
มีการจดจำว่า ลูกชายแสดงให้เห็นพ่อ พ่ออธิบายแก่ลูกๆ แล้วลูกๆก็จะอธิบายแก่ผู้อื่น
ลูกอธิบายแก่ดวงวิญญาณ ความรู้นี้แยกจากความเลื่อมใสศรัทธาอย่างสมบูรณ์
มีการจดจำว่า พระเจ้าผู้เดียวมาและให้ผลแก่ผู้เลื่อมใสศรัทธาทั้งหมด
ทั้งหมดคือลูกๆของพ่อผู้เดียว พ่อพูดว่า พ่อพาลูกทั้งหมดไปสู่ดินแดนแห่งความสงบ
และดินแดนแห่งความสุข เป็นเวลานี้ที่ลูกมีความรู้นี้ของวงจรแล้ววงจรเล่า
ลูกจะไม่มีความรู้นี้ที่นั่น ลูกกลับมาไม่บริสุทธิ์
และดังนั้นพ่อจึงใช้ความเพียรพยายามอย่างมากกับลูกเพื่อทำให้ลูกบริสุทธิ์
เหตุนี้เองมีการจดจำว่า ฉันสังเวยตนเองแก่ท่าน ฉันสังเวยตนเองต่อท่าน... ต่อใคร?
ต่อพ่อ แล้วพ่อก็ยกตัวอย่างให้ลูกเห็นว่าผู้นี้อุทิศตนอย่างไร
ลูกต้องทำตามตัวอย่างนี้ และแล้วทั้งสองก็กลายเป็นลักษมีและนารายณ์
ถ้าลูกต้องการประกาศสิทธ์ในสภาพที่สูงเช่นนี้ลูกต้องอุทิศตนเองเช่นเดียวกับที่พวกเขาทำ
ผู้ที่มั่งคั่งไม่สามารถอุทิศตนเองได้ ที่นี่ลูกต้องสังเวยทุกสิ่ง
ผู้ที่มั่งคั่งจะตระหนักถึงทรัพย์สมบัติของพวกเขาอย่างแน่นอน มีการจดจำกันว่า
ผู้ที่จดจำภรรยาของพวกเขาในเวลาสุดท้าย... ลูกจะทำอะไรกับเงินทั้งหมดนั้น?
ไม่มีใครจะนำสิ่งใดไปได้เพราะทุกสิ่งจะถูกทำลาย
พ่อจะทำอะไรกับทรัพย์สมบัติเหล่านั้นถ้าพ่อนำไปจากลูก?
ทุกสิ่งรวมทั้งร่างกายนั้นก็จะถูกทำลาย เมื่อลูกตายโลกก็ตายไปกับลูก
ทรัพย์สมบัติฯลฯ เหล่านั้นจะไม่คงอยู่ ในการูดา ปูรานา
พวกเขาได้กล่าวถึงเรื่องราวที่น่ากลัวเพื่อทำให้ผู้คนหวาดกลัว พ่อพูดว่า
คัมภีร์ทั้งหมดเหล่านั้นเป็นของหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
หนทางความเลื่อมใสศรัทธาดำเนินมาเป็นเวลาครึ่งวงจรเมื่อเป็นอาณาจักรของราวัน
ถามพวกเขาใครก็ได้ว่าพวกเขาได้เริ่มเผาราวันเมื่อไร และพวกเขาจะพูดว่า
ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์! โอ้! แต่ราวันไม่ได้คงอยู่ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ เพราะพวกเขาไม่รู้
พวกเขาพูดว่า ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์!
เวลานี้ลูกๆตระหนักรู้ว่าอาณาจักรของราวันเริ่มต้นเมื่อใด
ลูกยังเข้าใจความลับของผู้สร้างและสิ่งสร้างด้วยเช่นกัน เวลานี้พ่อพูดว่า
ลูกๆจดจำพ่อผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอและบาปของลูกสามารถถูกตัดออกไป
เฝ้าแต่เตือนกันและกันในเรื่องนี้ เมื่อลูกไปเดินเล่นด้วยกัน
เพียงแค่พูดคุยกันเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้
หากลูกทั้งกลุ่มไปเดินเล่นด้วยกันในสภาพของการจดจำระลึกถึงนี้
ความเงียบสงบของลูกจะมีผลกระทบอย่างมาก
แม้กระทั่งนักบวชก็เดินในความเงียบสงบในการจดจำพระคริสต์
พวกเขาไม่แม้แต่จะมองคนอื่น
ลูกสามารถอยู่ในการจดจำระลึกถึงได้มากมายที่นี่เพราะลูกไม่มีธุรกิจทางโลกใด ๆ
บรรยากาศก็ดีมาก ข้างนอกบรรยากาศนั้นสกปรกมาก
เหตุนี้เองอาศรมของซันยาสซีจึงอยู่ห่างไกลมาก
ของลูกคือการสละละทิ้งที่ไม่มีขีดจำกัด เวลานี้โลกเก่ากำลังจะจากไป นี่คือสุสาน
และมันกำลังจะกลายเป็นดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า
จะมีปราสาทราชวังที่ฝังด้วยเพชรพลอยที่นั่น
ลักษมีและนารายณ์เคยเป็นนายของดินแดนแห่งเทวดานางฟ้า
พวกเขาไม่เป็นเช่นนั้นในเวลานี้ พ่อพูดว่า พ่อมาทุกวงจรในยุคบรรจบพบกัน
วงจรทั้งหมดนี้ยังคงเฝ้าแต่ซ้ำรอยต่อไป
ตอนนี้ลูกตระหนักรู้ในทุกสิ่งในเวลานี้เพราะพ่อทำให้ลูกได้ตระหนัก
ก่อนหน้านี้ลูกไม่มีสิ่งเหล่านี้ในสติปัญญาของลูก
เมื่อลูกอยู่ในความซาบซึ้งของการตระหนักรู้นี้
ลูกจะสามารถอธิบายแก่ผู้อื่นได้ด้วยความสุข
ลูกต้องดูแลบ้านและครอบครัวของลูกขณะที่คงอยู่ในสำนึกรู้นี้ อัจชะ
ถึงลูก ๆ
ทางจิตที่สุดแสนหวาน ผู้ที่อยู่ในความซาบซึ้งของสำนึกรู้นี้เสมอ รัก ระลึกถึง
และสวัสดีตอนเช้า จาก แม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตต่อลูก ๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เข้าใจตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของละครเป็นอย่างดี
เก็บสิ่งนี้ไว้ในสำนึกรู้ของลูกและเตือนผู้อื่นด้วยเช่นกัน
ให้ขี้ผึ้งแห่งความรู้และขจัดความมืดของความไม่รู้ออกไป
2.
เพื่อที่จะอุทิศตนเองอย่างสมบูรณ์เช่นพ่อบราห์มา จงทำตามท่านอย่างสมบูรณ์
ทุกสิ่งรวมทั้งร่างกายของลูกจะจบสิ้น ดังนั้น
ตายในขณะที่มีชีวิตเป็นการล่วงหน้าเพื่อที่ลูกจะไม่จดจำสิ่งใดในช่วงเวลาสุดท้าย
พร:
ขอให้ลูกตายในขณะที่มีชีวิตและจบสิ้นความธรรมดา
และให้สันสการ์ของความพิเศษกลายเป็นธรรมชาติที่เป็นธรรมชาติของลูก
ไม่ว่าเราจะมีธรรมชาติหรือนิสัยเช่นไร มันจะทำงานโดยอัตโนมัติ ลูกไม่ต้องคิดสิ่งใด
สร้างสิ่งใดหรือทำสิ่งใด เพราะสิ่งนั้นทำงานโดยอัตโนมัติ ในทำนองเดียวกัน
ธรรมชาติหรือนิสัยของบราห์มินโดยการตายขณะมีชีวิตอยู่และใช้ชาติเกิดใหม่
คือการมีความพิเศษของดวงวิญญาณพิเศษ
ให้สันสการ์ของความพิเศษนี้กลายเป็นธรรมชาติที่เป็นธรรมชาติของลูกและจะปรากฏออกมาจากหัวใจของแต่ละคนว่า
นี่คือธรรมชาติของฉัน ความธรรมดาเป็นธรรมชาติของอดีต ไม่ใช่ของปัจจุบัน
เพราะเวลานี้ลูกได้เกิดใหม่แล้ว นิสัยของชาติเกิดใหม่ของลูกคือธรรมชาติของความพิเศษ
ไม่ใช่ความธรรมดา
คติพจน์:
ผู้ที่เล่นกับเพชรพลอยแห่งความรู้อย่างสม่ำเสมอและไม่ได้เล่นกับก้อนหินคือผู้ที่สูงศักดิ์